OVER ONS
Wednesday, 29 Nov 2023
PUBLICATIES

Month: September 2021

Beijing lanceert grootscheeps plan om de samenleving te hervormen

by

 

China’s tech-reuzen staan maandenlange winsten af aan het regime in Peking om hun loyaliteit aan de Communistische Partij te tonen. Populaire acteurs zijn uit de internetgeschiedenis gewist en hun toegewijde online fangroepen zijn ontbonden. Jonge gamers mogen nu niet meer dan drie uur per week gamen.

In alle Chinese klaslokalen zijn 147.000 nieuwe inspecteurs aangesteld om toe te zien op de nationale verspreiding van de ideologie van China’s hoogste leider, Xi Jinping.

Of het nu gaat om e-commerce, amusement, onderwijs of gokken, weinig gebieden van de Chinese samenleving zijn de afgelopen maanden ongeschonden uit de stortvloed van regelgevende activiteiten van Peking gekomen. Terwijl de autoriteiten de overtredende actoren hard aanpakten, kelderden de aandelenmarkten en werden honderden miljarden weggevaagd, terwijl bedrijven en particulieren zich haastten om de nieuwe regels in te schatten, zodat ze niet op de tenen van het regime zouden trappen.

Sommigen vergelijken de pogingen van de Partij tot social engineering met de Culturele Revolutie, een tien jaar durende campagne vanaf 1966, waarin de eerste leider van het regime, Mao Zedong, probeerde zijn controle binnen de Partij te bevestigen door massaal tradities, overtuigingen en sociale waarden te vernietigen.

Een “doortastende revolutie” is aan de gang in China, verklaart de nationalistische essayist Li Guangman, een voormalig redacteur van een obscure staatskrant. In een recent commentaar dat snel werd gepromoot op prominente websites van de Chinese staatsmedia, bejubelde hij de campagne van het regime als een “terugkeer naar de oorspronkelijke bedoeling van de Chinese Communistische Partij (CCP) … en de essentie van het socialisme,” en noemde hij twee potentiële doelen: huisvesting en sociale verzekering.

(Photo by NOEL CELIS / Journalisten lopen langs een scherm waarop videobeelden te zien zijn van de Chinese president Xi Jinping, tijdens een bezoek aan het Museum van de Communistische Partij van China, in de buurt van het nationale stadion Birds Nest in Beijing op 25 juni 2021, onderdeel van de vieringen ter gelegenheid van de 100e verjaardag van de oprichting van de Communistische Partij van China (CPC) op 1 juli. (AFP) (Photo by NOEL CELIS/AFP via Getty Images)

Zoals bij vroegere maatregelen heeft het Chinese regime de reeks ingrepen omschreven als noodzakelijk voor het algemeen welzijn. Maar het tempo van de campagne is duizelingwekkend, met een grondigheid die ongezien is in de recente geschiedenis van China.

Het lijkt op de “openingsdagen” van een culturele revolutie, aldus June Teufel Dreyer, hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit van Miami.

Voor Robert Atkinson, econoom en oprichter van de in Washington gevestigde denktank Information Technology and Innovation Foundation, zijn sommige van de maatregelen de nieuwste pogingen van Peking om de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen. Hij noemde als voorbeelden het verbod op “verwijfde acteurs” en het aan banden leggen van gamen.

“Je krijgt het gevoel dat Xi zegt: ‘Nee, we willen geen individualistische samenleving. Jouw taak als Chinees burger is om de staat te steunen en te volgen,” vertelde Atkinson aan The Epoch Times.

“Het doel van de Chinese samenleving is niet om mensen gelukkig te maken, het is om de staat machtig te maken,” zei hij.

Totale controle

De druppel die de emmer deed overlopen dateert volgens Dreyer van oktober vorig jaar, toen de oprichter van de internetgigant Alibaba, Jack Ma, een ongezouten toespraak hield waarin hij kritiek uitte op het regelgevingssysteem van China. Voor zijn vrijmoedigheid werd de ondernemer drie maanden lang vermist. In één nacht trokken toezichthouders de stekker uit wat ‘s werelds grootste beursgang van Ant Group, Alibaba’s zusterbedrijf in fintech, had moeten worden.

Het regime “probeert te voorkomen dat rijke, gevestigde belangen zoals Jack Ma … zich in het politieke besluitvormingsproces wikkelen,” zei Dreyer.

ack Ma, CEO van de Chinese e-commercegigant Alibaba, spreekt tijdens zijn bezoek aan de Vivatech startups en innovatiebeurs, in Parijs op 16 mei 2019. (Photo door Philippe Lopez / AFP via Getty Images)

De bestraffing van Ma lijkt de bliksemafleider te zijn die een ingrijpende revisie in gang heeft gezet die vrijwel alle facetten van de samenleving overspoelt. Sindsdien hebben toezichthouders apps van de markt gehaald vanwege vermeende overtredingen met betrekking tot gegevensoverdracht, “zich misdragende” beroemdheden uit de weg geruimd, duizenden “self media”-accounts bestraft vanwege “kwaadspreken over de financiële markt”, en betaalde privé-lessen over kernonderwerpen op school verboden.

“Het gaat erom de kapitalistische klasse een signaal te geven dat je als zakenman onder de duim van de staat zit”, aldus Atkinson.

Parallel aan de maatregelen wordt in Peking opnieuw de nadruk gelegd op “gemeenschappelijke welvaart”, een slogan die de partij al sinds haar begindagen aanprijst als het einddoel van het socialisme.

De recente beloften van Xi omvatten herverdeling van rijkdom om de gapende inkomenskloof te dichten — waarschijnlijk om de steun van de bevolking op te krikken als hij eind volgend jaar zijn kandidatuur indient voor een ongeëvenaarde derde termijn van vijf jaar.

De doelsectoren reppen zich om zich aan te passen aan de decreten van de partij. Tientallen actoren hebben verklaringen ondertekend waarin zij de campagne van Peking steunen. Het in opspraak gekomen Alibaba beloofde op 3 september om tegen 2025 100 miljard yuan (15,5 miljard dollar) aan steun uit te geven voor het streven naar gemeenschappelijke welvaart.

Deze luchtfoto toont het logo (L) van China’s baanbrekende digitale betalingsbedrijf Alipay op het kantoorgebouw van zijn moederbedrijf Ant Group in Shanghai op 4 november 2020. (Hector Retamal/AFP via Getty Images)

Verjongingskoorts

Achter de lawine van veranderingen gaat Xi’s visie van een grootse nationale “verjonging” schuil, een term die hij meer dan twee dozijn keer gebruikte toen hij op 1 juli vanaf het balkon bovenop het Tiananmen-plein in Peking sprak ter gelegenheid van de 100e verjaardag van de CCP.

Maar de verjongingscampagne is op een aantal binnenlandse hindernissen gestuit.

China’s beroepsbevolking krimpt al jaren, deels als gevolg van het decennialange geboortebeleid, dat elk huishouden toestaat slechts één kind te krijgen. Zelfs toen Beijing in 2016 overstapte op een tweekindergrens, hebben de opvoedkosten in stedelijk China aspirant-ouders afgeschrikt. China, dat nu een derde kind aanmoedigt, heeft proeven voor eerste- en tweedeklassers afgeblazen en betalende bijlesbedrijven verboden, met de beschuldiging dat ze een financiële tol op gezinnen leggen. Er zijn hotlines opgezet om overtreders te verklikken.

Dergelijke maatregelen zijn niet noodzakelijk omarmd door Chinese ouders, die erom bekend staan veel tijd en geld te besteden aan de opleiding van hun kinderen om hen voor te bereiden op de hypercompetitieve toelatingsexamens voor universiteiten.

“Amy Ma (een pseudoniem), een lerares basisonderwijs in de Hubei-provincie in Centraal-China die al 30 jaar lesgeeft, vertelde The Epoch Times dat het onderwijsbeleid de ongerustheid van ouders over de toekomst van hun kind niet zal wegnemen.

Voor de meeste Chinese gezinnen is het onderwijssysteem “de laatste kans om het lot van hun kinderen te veranderen” nu “de Partij alle middelen in de maatschappij heeft gemonopoliseerd”, zei ze.

Om hun schoolprestaties te verbeteren, zouden Chinese kinderen zich nu moeten wenden tot thuisleraren, vertelde Richard Zhang (een pseudoniem), een divisiehoofd van een onderwijsbureau op stadsniveau, aan The Epoch Times. Door de inkrimping van het aantal bijlesdocenten als gevolg van de nieuwe regels, zouden de kosten van dergelijke diensten onbetaalbaar kunnen worden, zei hij. Uiteindelijk zijn het dus misschien alleen rijke gezinnen die hun kinderen een voorsprong op de concurrentie kunnen geven.

Een vrouw draagt een beschermend masker terwijl ze voor een bord zit dat reclame maakt voor een COVID-19 vaccinatiecentrum van de lokale overheid in Peking op 23 mei 2021. (Kevin Frayer/Getty Images)

Een gebrek aan enthousiasme bij Chinese millennials staat de welvaartsgroei van het regime ook in de weg. Een nieuwe tegencultuurbeweging genaamd “tangping”, of platliggen en niets doen, slaat aan bij jongeren, die steeds ontevredener worden over de hoge eisen van het beroepsleven en het sociale leven.

Door de Chinese staatsmedia als “schandelijk” bestempeld, maar door sommige anderen geprezen als een stille vorm van verzet, is de “platliggen” benadering van het leven van veel jonge Chinezen precies het tegenovergestelde van wat Xi nodig heeft om Pekings ambitie te ondersteunen, aldus Dreyer.

“Hij wil een zeer competitieve samenleving zien waarin iedereen hard werkt en de Chinese natie daardoor in staat is de Verenigde Staten te overtreffen,” zei ze. “Dat gaat hem niet lukken als mensen plat gaan liggen.”

Economische problemen

Een nijpend geldprobleem dwingt Beijing ook om zich tegen de rijken te keren, volgens Antonio Graceffo, een analist van China’s economie en Epoch Times contributor die meer dan twee decennia in Azië heeft doorgebracht.

De zeer besmettelijke Delta-variant van COVID-19, die zich in augustus over de helft van China verspreidde, blijft een uitdaging voor Pekings dure strategie om steden te sluiten en elk positief geval in quarantaine te plaatsen. Dit heeft het reizen verstoord en het toerisme aangetast, een ooit bloeiende sector die in 2019 goed was voor ongeveer een tiende van China’s economie.

Een arbeider maakt een ijzeren staaf in een staalfabriek in Lianyungang, in China’s oostelijke provincie Jiangsu op 12 februari 2021, de eerste dag van het Chinees Nieuwjaar. (AFP via Getty Images)

De omzetgroei en de productie bereikten in augustus beide een dieptepunt in een jaar, omdat de autoriteiten de sociale beperkingen verscherpten om de toenemende virusuitbraken in te dammen. China’s totale schuld groeide ondertussen tot ongeveer 270 procent van het bbp in 2020, een sprong van ongeveer 30 procent in een jaar tijd.

Uit maandelijkse gegevens van augustus bleek dat één op de zeven jonge stedelijke arbeiders – tussen 16 en 24 jaar – er niet in slaagde werk te vinden. De maatregel tegen de particuliere bijlessenindustrie heeft zo’n 140 miljard dollar op het spel gezet en een golf van ontslagen op gang gebracht.

Dergelijke tekenen wijzen op “de rand van een economische crisis,” vertelde Graceffo aan The Epoch Times. “Het geld moet ergens vandaan komen.”

“Ik denk dat Xi Jinping naar alles grijpt om geld te verdienen.”

Pogingen om de groei te stimuleren zullen verder worden gefrustreerd door de praktijk van de CCP om partijafdelingen in te bedden in bedrijven, wat de economische vrijheid nog verder onder druk zet.

“Ze zullen geen beslissingen nemen op basis van winstgevendheid — ze nemen beslissingen op basis van regeringsleiders en het overmaken aan de Partij,” zei hij.

Wisselwerking

Naast deze binnenlandse uitdagingen heeft het regime ook te maken met sterke tegenwind vanuit het Westen.

In het afgelopen jaar heeft Peking zich agressief verzet tegen de toenemende westerse kritiek op de mensenrechtensituatie, het militarisme, het gebrek aan transparantie over de herkomst van COVID-19 en de voortdurende pogingen om de schuld in de schoenen van de buitenwereld te schuiven.

Gekleed in een grijs maoïstisch pak tijdens de honderdste verjaardag van de Partij, waarschuwde Xi dat buitenlandse krachten figuurlijk hun “hoofd zou worden ingeslagen” als ze het waagden China te pesten.

Uit het recente beleid van het regime spreekt een groeiende afkeer van de westerse invloed.

De Engelstalige examens op de basisscholen in Sjanghai zijn afgeschaft; er is een nieuwe cursus over het Xi Jinping-gedachtegoed ingevoerd, die van de lagere school tot en met de universiteit in het hele land verplicht is.

Deze foto genomen op 8 oktober 2015 toont Chinese schoolkinderen die de klas bijwonen op de Shiniuzhai Puan Center Primary School in Pingjiang County in China’s provincie Hunan, zo’n 150 kilometer van Changsha, op de eerste dag terug naar school na de nationale vakantie. (Johannes Eisele/AFP/Getty Images)

Peking is bezig met het opzetten van een derde aandelenmarkt, wat door sommige analisten wordt gezien als een stap om zich financieel los te koppelen van het Westen. Een nieuwe gegevenswet, die zowel op Chinese als op buitenlandse bedrijven van toepassing is, verbiedt uitdrukkelijk de overdracht van binnenlandse gegevens in buitenlandse handen en dreigt met vergeldingsmaatregelen tegen landen die “discriminerende” maatregelen met betrekking tot gegevens nemen.

Sociale-mediakanalen zijn opgedoekt voor “het reposten van overzeese berichtgeving of commentaar met een vertekende interpretatie van China’s financiële trends”.

“Je wilt niet dat mensen aan iets anders denken dan aan de Partij en hoe ze de staat kunnen dienen,” zei Graceffo.

Volgens Dreyer heeft het regime besloten een “afweging” te maken: Door te snijden in Engelse les en privé-lessen komen miljoenen mensen zonder werk te zitten, maar het betekent ook dat studenten meer tijd hebben om de partij-ideologie te bestuderen.

“Minder Engels onderwijs, meer indoctrinatie, is wat China op de lange termijn nodig heeft,” zei ze.

Maar gezien China’s aandeel in de wereldhandel — bijna 15 procent in 2020, het derde grootste na de Europese Unie en de Verenigde Staten — is het onmogelijk om de westerse invloed volledig buiten te sluiten, aldus Dreyer.

“Je kunt de technologie niet volledig scheiden van de maatschappij die haar heeft voortgebracht,” zei ze.

“Hij probeert zich gewoon te verzetten,” zei Dreyer, verwijzend naar Xi. “De toekomst ligt niet vast, dat is hij nooit.”

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (21 september 2021): Beijing Unleashes Sweeping Bid to Remold Society

Beijing bouwt banden op met buitenlandse functionarissen om het Westen te infiltreren: Rapport

by

Volgens een recent Frans rapport hanteert het Chinese regime zeer specifieke tactieken bij het zoeken naar buitenlandse politici en individuen die het naar zijn hand wil zetten.

In de ogen van het regime kunnen sommige buitenlanders eenvoudigweg door Chinese agenten worden gebruikt om “boodschappen door te geven of meningen te beïnvloeden”. Een andere groep bestaat uit personen die “gemanoeuvreerd” kunnen worden, hetzij door ideologie of belangen, om “nuttige idioten” te worden. Een derde groep mensen aanvaardt het idee om de belangen van het regime te behartigen, en Beijing vertrouwt hen een “preciezere richtlijn” toe. En dan zijn er ook nog degenen die “formeel gerekruteerd” worden door het regime.

Deze groepering wordt toegelicht in het 650 bladzijden tellende rapport van het Institut de Recherche Stratégique van de Franse Militaire School (bekend onder het Franse acroniem IRSEM), een onafhankelijk agentschap dat verbonden is aan het Franse Ministerie van Strijdkrachten. Het rapport brengt de wereldwijde beïnvloedingsoperaties van Beijing in kaart, met inbegrip van de operaties die gericht zijn tegen etnische Chinezen die buiten China wonen, en de oorlogsdoctrines die aan de basis liggen van de infiltratie in het Westen.

“De mate van penetratie, het aantal politici dat onder invloed van [Beijing] staat, varieert sterk van land tot land. In Australië en Nieuw-Zeeland zijn veel gevallen bekend, maar het verschijnsel treft iedereen, overal,” aldus het rapport.

John Zhang, voormalig adviseur van de staatspoliticus Shaoquett Moselmane van New South Wales van oktober 2018 tot september 2020, werd in 2020 onder onderzoek geplaatst omdat hij zou hebben geprobeerd de Australische politiek te beïnvloeden namens het Chinese regime. Volgens gerechtelijke documenten werkte Zhang samen met China’s ministerie van Staatsveiligheid en het United Front Work Department – een agentschap van de Chinese Communistische Partij (CCP) dat toezicht houdt op de buitenlandse beïnvloedingsoperatie van het regime.

In het rapport wordt opgemerkt dat lokale of gemeentelijke politici de “voornaamste doelwitten” van Beijing zijn, omdat zij toegankelijker zijn en op openbare evenementen kunnen worden benaderd. Als voorbeeld wordt gewezen op de Union of British Columbia Municipalities (UBCM) in Canada, een jaarlijkse bijeenkomst voor lokale overheden in de provincie British Columbia. De CCP begon het evenement in 2012 te sponsoren voordat het in 2019 werd beëindigd te midden van publieke kritiek.

“Ik denk dat het feit dat de enige buitenlandse regering die dit doet China is, nog verontrustender is, en dat komt omdat we ons in een situatie bevinden waarin China betrokken is bij een aantal acties die volledig vijandig staan tegenover de Canadese belangen,” vertelde Port Coquitlam-burgemeester Brad West in 2019 aan The Epoch Times over de Chinese sponsoring van de UBCM.

Hij wees op China’s campagne van onderdrukking in de westelijke regio Xinjiang, waar meer dan 1 miljoen Oeigoeren en andere moslimminderheden in interneringskampen worden vastgehouden. De regering van de VS heeft de campagne een “genocide” genoemd.

“Ik kan maar niet begrijpen waarom sommige burgemeesters en gemeenteraadsleden denken dat ze gratis eten en drinken mogen verwachten en goede relaties moeten onderhouden met functionarissen van de Chinese regering,” zei West.

China’s pogingen om invloed uit te oefenen op regionale regeringen in de VS kwamen aan het licht in oktober 2020. Die maand kondigde toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo aan dat de Verenigde Staten niet langer zouden deelnemen aan een memorandum van overeenstemming (MoU) dat China en de Verenigde Staten in 2011 ondertekenden en dat de oprichting van een U.S.-China National Governors Forum ondersteunde. Het memorandum van overeenstemming werd in 2011 ondertekend door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Hilary Clinton.

Pompeo zei dat de Chinese People’s Association for Friendship with Foreign Countries (CPAFFC), die het forum mede organiseerde, “getracht had staats- en lokale leiders rechtstreeks en kwaadaardig te beïnvloeden om de mondiale agenda van de Volksrepubliek China te bevorderen”.

China-deskundigen zeggen dat de CPAFFC wordt beheerd door het United Front Work Department.

China’s inspanningen om banden aan te knopen met buitenlandse politici verliepen gedeeltelijk via China’s Internationale Departement, een agentschap onder het Centraal Comité van de CCP, aldus het rapport.

De “netwerken van het departement maken het mogelijk politici te identificeren en dicht bij zich te houden die bereid zijn het imago van China in de lokale media te verdedigen of die achter de schermen namens de CCP kunnen optreden”, zo staat in het rapport te lezen.

Volgens haar website heeft de Internationale Afdeling relaties opgebouwd met meer dan 600 politieke partijen en politieke groeperingen in meer dan 160 landen.

Frank Fang is een journalist uit Taiwan. Hij verslaat nieuws in China en Taiwan. Hij behaalde een mastergraad in materiaalwetenschappen aan de Tsinghua Universiteit in Taiwan.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (29 september 2021): Beijing Builds Ties With Foreign Officials to Infiltrate the West: Report

Bijna 3.000 Falun Gong beoefenaars lastiggevallen of gearresteerd in de afgelopen maanden

by

Volgens Minghui.org, een Amerikaanse website die de vervolging van Falun Gong door het Chinese communistische regime documenteert, heeft de Chinese politie in de afgelopen twee maanden bijna 3.000 beoefenaars van Falun Gong lastiggevallen of gearresteerd.

Van de 2.941 personen werden er 884 gearresteerd, 101 werden opgesloten in centra voor hersenspoeling (een instelling om hen te dwingen hun geloof af te zweren), 34 werden gedwongen bloedtesten af te leggen en 17 werden gedwongen hun huis te ontvluchten.

Falun Gong, ook bekend als Falun Dafa, is een aloude Chinese spirituele praktijk die bestaat uit langzaam bewegende meditatie-oefeningen en morele leringen die waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid in het dagelijks leven bevorderen. Volgens officiële schattingen bereikte de populariteit in China aan het eind van de jaren negentig een hoogtepunt met 70 tot 100 miljoen aanhangers. De CCP heeft de groep echter sinds 1999 vanwege politieke motieven onderdrukt.

‘Zero-Out campagne’

De CCP heeft haar “Zero-Out campagne”, een nultolerantiebeleid tegen Falun Gong dat voor het eerst verscheen in de provincie Guizhou in maart 2020, uitgevoerd in meerdere provincies in het hele land gedurende juli en augustus, volgens Minghui rapporten.

In het district Linyi in de provincie Shanxi heeft het plaatselijke comité voor politieke en juridische zaken veiligheidsagenten, politieagenten en overheidspersoneel ertoe aangezet de beoefenaars van Falun Gong lastig te vallen. Zij intimideren elke beoefenaar met de atheïstische politieke indoctrinatie van de communistische partij en proberen hen te dwingen hun geloof af te zweren.

De belangrijkste daders in het district zijn Wang Shijun, het hoofd van het plaatselijke 610 Bureau, een geheime buitenwettelijke partijorganisatie die zich bezig houdt met de uitroeiing van Falun Gong; Li Quanzhou, voormalig hoofd van het plaatselijke 610 Bureau; en Yuan Jianqing, een ambtenaar die verantwoordelijk is voor veiligheidszaken.

Op 5 juli ontvoerden plaatselijke autoriteiten Falun Gong beoefenaar Yao Kangqiang, een inwoner van het dorp Pingyi in Beixin. Zij brachten Yao naar een hersenspoelcentrum in het Jinguo Hotel. De beoefenaar ging in hongerstaking om te protesteren tegen de mishandeling. Twee dagen later kreeg hij een aandoening en werd hij vrijgelaten. Maar een dag later werd hij opnieuw opgepakt. Momenteel is hij gedwongen zijn huis te ontvluchten om aan de intimidaties van de politie te ontsnappen.

Vervolging van bejaarde beoefenaars

Volgens het verslag waren 229 van de slachtoffers bejaarden van 65 jaar en ouder.

Falun Gong beoefenaar Jiang Xinying is een 65-jarige inwoonster van de stad Jinan in de oostelijke Chinese provincie Shandong. Op 22 juli vielen zeven of acht agenten van het politiebureau van Qianfoshan haar huis binnen, ontvoerden haar en namen enkele bezittingen in beslag.

Jiang is twee keer eerder opgesloten geweest in het werkkampsysteem van de CCP voor een totaal van drie en een half jaar. Daar ging haar gezondheid sterk achteruit en leed zij aan tuberculose en een ernstig gebogen rug.

In het noordoosten van China woont He Wencui, een 86-jarige gepensioneerde professor aan het College of Forestry van de Beihua Universiteit in Jilin City, provincie Jilin. Op 16 juli vielen zeven mensen van het politiebureau Taishan Road en het plaatselijke buurtcomité zijn huis binnen. Ze namen zijn Falun Gong boeken en aanverwante materialen in beslag en ontvoerden hem en een medebeoefenaar die hem verzorgde.

Eveneens in de provincie Jilin werd beoefenaar Ahn Bokja, een 82-jarige gepensioneerde universitair docente, eind augustus naar het detentiecentrum van Yanji gestuurd. Vier jaar geleden kreeg ze een straf van 3 jaar om buiten de gevangenis uit te zitten. Nu wordt ze opnieuw vervolgd.

In de noordelijke provincie Hebei woont de 85-jarige Falun Gong beoefenaar Zhang Wanxin in Tangshan City. Op 19 augustus ontvoerden politieagenten Zhang terwijl hij met de plaatselijke bevolking over Falun Gong sprak op een plaatselijke jaarmarkt in het district Luannan. De bejaarde man werd “op borgtocht vrijgelaten in afwachting van zijn proces.”

Kort daarna werd hij echter door een plaatselijke rechtbank veroordeeld tot één jaar en zes maanden gevangenisstraf, met een proeftijd van twee jaar en een boete van 1.000 yuan ($155).

Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (13 september 2021): Nearly 3,000 Falun Gong Practitioners Harassed or Arrested in Recent Months

Doctrine van de “drievoudige oorlogsvoering” ligt aan de basis van CCP’s grootscheepse infiltratiecampagne in het Westen: Verslag

by

Psychologische oorlogsvoering. Publieke opinie oorlogvoering. Juridische oorlogsvoering.

Deze concepten, die bekend staan als de doctrine van de “drievoudige oorlogsvoering” en relatief onbekend zijn in het Westen, zijn de belangrijkste strategieën die de Chinese Communistische Partij (CCP) volgt in haar streven om een oorlog tegen de vrije wereld te winnen zonder één enkel schot te lossen.

Psychologische oorlogsvoering is erop gericht de vijand te demoraliseren; publieke opinie oorlogsvoering is erop gericht de harten en geesten van de massa’s te hervormen; juridische oorlogsvoering is erop gericht de rechtsstelsels te gebruiken om vijandelijke aanvallen af te schrikken.

Deze uitleg werd uiteengezet in een onlangs vrijgegeven rapport van 650 bladzijden dat een uitvoerige illustratie geeft van de wereldwijde beïnvloedingsoperaties van het Chinese communistische regime. Het Franstalige rapport is gepubliceerd door het Institut de Recherche Stratégique de l’Ecole Militaire (IRSEM), een onafhankelijk agentschap dat gelieerd is aan het Franse Ministerie van Strijdkrachten.

In combinatie met een andere belangrijke doctrine van de CCP, “Verenigd Front” genaamd, hebben deze beginselen ten grondslag gelegen aan een adembenemende campagne van het Chinese regime om zijn invloed uit te breiden en te infiltreren in westerse democratieën, aldus het rapport.

Het Verenigd Front, door de eerste leider van de CCP, Mao Zedong, omschreven als een “magisch wapen”, is een beleid dat volgens het rapport inhoudt dat het regime “zijn interne en externe vijanden uitschakelt, groepen controleert die zijn gezag kunnen betwisten, een coalitie rond de Partij opbouwt om zijn belangen te dienen, en zijn invloed naar het buitenland doorzet”.

Het rapport komt er terwijl het Westen zich steeds meer afzet tegen de agressie van de CCP, waaronder haar ernstige schendingen van de mensenrechten, ongebreidelde diefstal van intellectueel eigendom, economische dwang en militaire assertiviteit.

Verregaande inspanningen

Geleid door dergelijke strategieën heeft het Chinese regime een uitgebreide infrastructuur opgebouwd met een wereldwijd bereik, bestaande uit een breed netwerk van overheids- en niet-overheidsactoren om zijn plannen uit te voeren.

Volgens IRSEM hebben de beïnvloedingsoperaties van Beijing in het buitenland twee hoofddoelstellingen: “het verleiden en onderwerpen van buitenlands publiek door een positief beeld van China te schetsen,” en “bovenal, infiltreren en dwingen.”

“Infiltratie is gericht op het langzaam binnendringen in de samenleving van de tegenstander om zo elke neiging tot handelen tegen de belangen van de partij in de kiem te smoren,” aldus het rapport.

“Dwang komt overeen met de geleidelijke uitbreiding van ‘bestraffende’ of ‘dwingende’ diplomatie tot een beleid van systematische sancties tegen elke staat, organisatie, onderneming of persoon die de belangen van de Partij bedreigt.”

De campagnes van de CCP zijn gericht op het hele spectrum van de samenleving. Tot de belangrijkste strijdterreinen behoren onderwijs, media, politiek, cultuur en sociale media.

Verenigd Front werk in actie

Veel van Beijings overzeese Verenigd Front inspanningen worden uitgevoerd via een “nevelig netwerk van tussenpersonen” dat losjes wordt gecoördineerd door CCP-organen, waaronder Chinese ambassades en consulaten, en het Verenigd Front Werkdepartement van de partij, aldus het rapport.

In een toespraak in 2020 zei David Stilwell, toenmalig staatssecretaris voor Oost-Azië en de Stille Oceaan, dat de CCP gebruik maakt van duizenden overzeese groepen die politieke invloed uitoefenen, dissidente bewegingen onderdrukken, inlichtingen verzamelen en de overdracht van technologie naar China vergemakkelijken.

Hoewel sommige organisaties van het Verenigd Front openlijk verklaren banden te hebben met Beijing, “proberen de meeste zich voor te doen als onafhankelijke NGO’s, culturele uitwisselingsfora, ‘vriendschaps’-verenigingen, kamers van koophandel, mediakanalen, of academische groepen,” zei Stilwell destijds.

In een onderzoek van Newsweek uit 2020 werden ongeveer 600 van dergelijke groepen in de Verenigde Staten gevonden.

Een van die groepen die in het rapport worden genoemd is de China-United States Exchange Foundation (CUSEF).

CUSEF is een in Hongkong gevestigde non-profitorganisatie onder leiding van miljardair en ambtenaar van het Chinese regime Tung Chee-hwa, die zichzelf voordoet als een onafhankelijke groep die zich inzet voor dialoog en uitwisseling tussen de V.S. en China. Maar in werkelijkheid functioneert de groep “als een de facto dekmantel voor de regering van de Volksrepubliek China”, aldus het rapport, waarin de bevindingen worden aangehaald van een onderzoek uit 2020 door de Jamestown Foundation, een in Washington gevestigde denktank. De groep staat ook geregistreerd onder de Amerikaanse Foreign Agent Registration Act (FARA).

De groep is een reeks partnerschappen aangegaan met een reeks prestigieuze Amerikaanse denktanks en universiteiten, wat IRSEM karakteriseerde als een poging om zijn invloedactiviteiten “wit te wassen”. Tot de partners behoren de Johns Hopkins University, het East-West Institute, de Carnegie Endowment for Peace, de Atlantic Council en het Brookings Institution.

Eerder dit jaar kwamen de banden van de CUSEF met de Carnegie Endowment for International Peace aan het licht tijdens de hoorzitting voor de benoeming van CIA-directeur William Burns. Voor zijn benoeming was Burns voorzitter van de denktank. Geconfronteerd met kritiek van Republikeinse wetgevers, vertelde Burns tijdens de hoorzitting in de Senaat dat hij de relatie van Carnegie met CUSEF had “geërfd”, maar dat hij de banden met de groep “niet lang nadat” hij in 2015 aan zijn ambtstermijn begon, had verbroken. Burns zei verder dat hij “zich steeds meer zorgen maakte over de uitbreiding van Chinese beïnvloedingsoperaties.”

De groep sponsort ook veel dialogen op hoog niveau tussen CCP-functionarissen en Amerikaanse militaire en politieke figuren, aldus het rapport.

De Amerikaanse media zijn ook het doelwit geweest van CUSEF. Het heeft sinds 2009 reizen naar China georganiseerd voor meer dan 120 journalisten van bijna 50 Amerikaanse mediakanalen, meldde The Epoch Times eerder.

Van 2009 tot 2017 organiseerde CUSEF ook een reeks diners en vergaderingen met leidinggevenden en redacteuren van 35 media, waaronder Time magazine, The Wall Street Journal, Forbes, The New York Times, The Associated Press, en Reuters. In de FARA-dossiers van de groep worden de diners, georganiseerd door CUSEF-oprichter Tung, beschreven als “van onschatbare waarde voor hun doeltreffendheid bij het werven van steun bij de leiders van de nieuwsindustrie”.

The Epoch Times heeft CUSEF om commentaar gevraagd.

Repressie

Overzeese etnische Chinese bevolkingsgroepen, zelfs diegenen die geen Chinese staatsburgers zijn, zijn volgens het rapport “prioritaire doelwitten” van Beijings beïnvloedingsoperaties. Volgens het IRSEM is één van de doelstellingen de diaspora onder controle te krijgen zodat “zij geen bedreiging vormen voor de macht”; een ander doel is “hen te mobiliseren om de belangen van de CCP te dienen”.

Beijing, door Freedom House omschreven als ‘s werelds grootste pleger van transnationale repressie, heeft zich gericht tegen een reeks in het buitenland gevestigde dissidente groeperingen, waaronder Oeigoerse moslims, rechtenactivisten, voorstanders van democratie in Hongkong, en Falun Gong beoefenaars.

Slachtoffers krijgen te maken met fysieke aanvallen, bedreigingen, bewaking, pesterijen en intimidatie door Chinese agenten of hun partners, zowel persoonlijk als online, aldus de belangenorganisatie in een rapport van februari.

In een extreem voorbeeld noemt Freedom House het geval van Sun Yi, een Falun Gong beoefenaar die de gevangenschap in het beruchte Chinese werkkamp Masanjia overleefde. Falun Gong is een spirituele praktijk die al meer dan twintig jaar op brute wijze wordt vervolgd door de CCP.

Tijdens zijn gevangenschap heeft Sun een SOS-brief in een Halloweenversiering voor de export verstopt. Die werd later, in 2012, gevonden door een Amerikaanse vrouw. Hij maakte met undercover opnames een documentaire over zijn ervaringen en ontsnapte naar Indonesië.

In 2017 overleed Sun aan plotseling nierfalen. Zijn familie zei dat Sun nooit nierproblemen had gehad, en het ziekenhuis gaf geen concrete details over zijn dood en haastte zich om zijn lichaam te laten cremeren. Er werd geen autopsie uitgevoerd. Deze omstandigheden hebben Sun’s aanhangers doen vermoeden dat er sprake is van vals spel.

Cathy He is een in New York woonachtige verslaggeefster die zich richt op China-gerelateerde onderwerpen. Ze werkte eerder als overheidsadvocaat in Australië. Ze kwam in februari 2018 bij The Epoch Times.

Origineel gepubliceerd in The Epoch Times (28 september 2021): ‘3 Warfares’ Doctrine Underpins CCP’s Sprawling Campaign to Infiltrate the West: Report

NGO’s lanceren verklaring over het voorkomen van gedwongen orgaanoogst

by

De Amerikaanse belangenorganisatie Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH) en vier andere NGO’s roepen regeringen en het publiek op om een nieuw initiatief te steunen om een einde te maken aan China’s door de staat georganiseerde praktijk van het gedwongen oogsten van organen.

Samen hebben de groepen de “Universele Verklaring over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst” (pdf) uitgegeven op 26 september, aan het einde van een twee weken durende Wereldtop, die deskundigen, politici en getuigen uit 19 landen aantrok voor online discussies over deze gruwelijke praktijk.

Een video bij de verklaring riep mensen op hun handtekening onder de verklaring te zetten om “een einde te maken aan de meest duivelse gruweldaad van deze eeuw”, aangezien het Chinese regime “artsen tot beulen heeft gemaakt” om onschuldige mensen te doden voor hun organen.

De verklaring “roept alle regeringen op om gedwongen orgaanoogst te bestrijden en te voorkomen door bepaalde handelingen strafbaar te stellen, en om zowel op nationaal als internationaal niveau de strafrechtelijke vervolging van gedwongen orgaanoogst te vergemakkelijken”, zei Arthur Caplan, een professor bio-ethiek aan de New York University (NYU), tijdens een online sessie van de top op 26 september.

De handelingen omvatten het dwingen van mensen om hun organen te doneren en het verwijderen van organen van levende of overleden donoren zonder de juiste toestemming, aldus Caplan.

Caplan is ook directeur van de Division of Medical Ethics aan de NYU Grossman School of Medicine.

Hij zei dat regeringen wetgeving zouden moeten aannemen die deze handelingen strafbaar stelt, zoals voorgesteld in de verklaring.

Caplan zei dat het tijd is om ervoor te zorgen dat gedwongen orgaanoogst op basis van valse of gedwongen toestemming een halt wordt toegeroepen.

“Landen die zich met dergelijke praktijken bezighouden moeten worden geïdentificeerd, ter verantwoording worden geroepen, verantwoordelijk worden gesteld en zelfs worden geboycot, totdat transplantatie plaatsvindt binnen een moreel kader van vrije keuze en respect. Ik denk dat deze verklaring dat doet,” zei hij.

De andere vier NGO’s zijn de Taiwan Association for International Care of Organ Transplants, de Korea Association for Ethical Organ Transplant in South-Korea, de Transplant Tourism Research Association in Japan, en CAP Freedom of Conscience in Frankrijk.

De Chinese Communistische Partij (CCP) maakt van China een topbestemming voor orgaantransplantaties omdat Chinese ziekenhuizen vaak in buitengewoon korte tijd een passend orgaan kunnen vinden. Het regime heeft beschuldigingen van zijn betrokkenheid bij het oogsten van organen afgedaan als “geruchten” en heeft gezegd dat het land een nationaal donatiesysteem heeft voor het verkrijgen van organen.

Beschuldigingen van gedwongen orgaanoogst bij gedetineerde aanhangers van Falun Gong doken voor het eerst op in 2006. De aanhangers, die in 1999 het doelwit werden van China’s vervolging, zijn tot op de dag van vandaag het slachtoffer van onderdrukking door Beijing.

Een onafhankelijk tribunaal in Londen concludeerde in een rapport uit 2019 dat door de staat georganiseerde gedwongen orgaanoogst in China al jaren “op aanzienlijke schaal” plaatsvindt. Het zei dat het “zeker” was dat organen afkomstig zijn van gevangen Falun Gong-aanhangers en dat zij “waarschijnlijk de belangrijkste bron” zijn.

“[China’s] huidige vrijwillige systeem om organen te verkrijgen lijkt te functioneren naast het voortdurende gebruik van niet-vrijwillige donoren – hoogst waarschijnlijk gevangenen en mensen die dus verkeerd worden geclassificeerd als gevangenen en als vrijwillige donoren – om het tempo aan te houden waarin China transplantaties uitvoert,” zei Caplan.

Het Chinese regime beweert dat zijn beleid ten aanzien van Oeigoeren in de westelijke Chinese regio Xinjiang gericht is op het uitroeien van “extremisme”. Evenzo voert Beijing propaganda tegen Falun Gong, met het doel de haat van het publiek tegen de groep aan te wakkeren en de burgers ertoe aan te zetten zijn vervolgingscampagne te steunen, zeggen analisten.

David Curtis, honorair hoogleraar genetica aan het University College London, riep tijdens de online sessie van 26 september ook op tot een boycot van China.

“Het wordt tijd dat wij in het Westen nadenken over een meer formele beroepsboycot, vooral van artsen en wetenschappers, omdat de medische en wetenschappelijke beroepen in China op institutioneel niveau bij deze praktijken betrokken zijn”, aldus Curtis.

Een andere spreker, Elisabetta Zamparutti, juriste en voormalig lid van het Italiaanse parlement, riep de Verenigde Naties, de Wereldgezondheidsorganisatie, de Raad van Europa en het Europees Parlement op om zich uit te spreken tegen samenwerking met China op gezondheidsgebied.

Dr. Torsten Trey, uitvoerend directeur van DAFOH, zei dat de verklaring “de afschuwelijke praktijk van gedwongen orgaanoogst aan de kaak stelt”.

“We vragen om uw steun door ons te vervoegen in onze inspanningen om deze ontsporing van de medische ethiek te beëindigen,” zei Trey.

Frank Fang is een journalist uit Taiwan. Hij verslaat nieuws in China en Taiwan. Hij heeft een masterdiploma in materiaalwetenschappen van de Tsinghua Universiteit in Taiwan.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (27/09/2021): NGOs Launch Declaration on Preventing Forced Organ Harvesting

Sanctioneer de CCP voor het gedwongen oogsten van organen

by

De Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst bespreekt onder andere de middelen om deze gruweldaad een halt toe te roepen, waaronder een universele verklaring, economische sancties tegen de Chinese Communistische Partij (CCP), en een verbod op internationale opleiding van transplantatiechirurgen uit China.

De organisatoren van de top, die van 17 tot 26 september werd gehouden, riepen de advocatuur en de internationale gemeenschap op om het onweerlegbare bewijs van gedwongen orgaanoogst serieuzer te nemen en een einde te maken aan transplantatiemisbruik door middel van specifieke wettelijke maatregelen, waaronder geïndividualiseerde Magnitsky-sancties tegen de ergste daders van de CCP, nationale wetten die degenen uit eigen land die hieraan deelnemen strafbaar stellen, en een einde aan de internationale opleiding van transplantatiechirurgen uit China. Op de website van de top staat: “De advocatuur wordt opgeroepen om een eind te maken aan deze onaanvaardbare misdaad tegen de menselijkheid.”

Dr. Weldon Gilcrease, directeur van Oncologie aan de Universiteit van Utah School of Medicine, riep op tot het ter verantwoording roepen van alle medische professionals en anderen die in de loop der jaren hebben samengewerkt met het illegale transplantatiesysteem van China.

Ook zijn er veranderingen nodig in de commerciële verhoudingen, aldus Dr. R. Scalettar, voormalig voorzitter van de American Medical Association. “Er mogen geen belangenconflicten zijn, zoals betalingen voor en commercialisering van transplantaties,” zei hij. Dit kan worden geëist door wetgeving op internationaal en nationaal niveau.

Israël, Spanje, Taiwan, Italië, België, Noorwegen en Zuid-Korea zijn volgens Lord Philip Hunt uit het Verenigd Koninkrijk en twee internationale mensenrechtenadvocaten, David Matas uit Canada en Carlos Iglesias Jimenez uit Spanje, koplopers geweest bij het invoeren van wetgeving om transplantatietoerisme te voorkomen.

David Matas getuigt bij het volkstribunaal in De Vere Grand Connaught Rooms, Holborn in Londen op 8 dec. 2018. (Justin Palmer)

Dit zou de schrapping en het verlies van licentie van medeplichtige medische professionals kunnen inhouden, evenals rechtszaken, aldus Scalettar. Als je de medische ethiek over gedwongen orgaanoogst schendt, zei hij, “zit je zonder job.”

Jiminez riep mensen en regeringen op hun stem te laten horen en wetten te maken tegen internationale gedwongen orgaanoogst. Hij zei: “De CCP-dictatuur doet heel duidelijke zetten, door de wil van mensen te kopen, of door mensen om te kopen, of door mensen te bedreigen. En dat kan ze doen met een kleine groep, maar ze kan dat niet doen met miljoenen mensen, die de dapperen zijn die zich moeten uitspreken.”

Voor Jiminez is zwijgen medeplichtigheid. Hij zei: “Justitie zal in de toekomst niet alleen degenen veroordelen die schuldig zijn aan deze misdaden, maar ook al die mensen wier medeplichtig zwijgen al deze gruweldaden mogelijk heeft gemaakt. Zij zullen zich voor het gerecht moeten verantwoorden.”

Theresa Chu, advocate bij de Taiwan Falun Gong Attorney Group, introduceerde het idee van de ‘Universal Declaration on Combating and Preventing Forced Organ Harvesting’ (UDCPFOH), een internationaal document dat gedwongen orgaanoogst door de CCP aan de kaak stelt, en maatregelen voorstelt om te voorkomen dat het “de waarde van het menselijk bestaan ernstig schendt”. Volgens de organisatoren zal het document formeel worden vrijgegeven op 26 september, de laatste dag van de top.

Volgens Chu “bouwt de UDCPFOH voort op het fundament van onvervreemdbare rechten die door geen enkel persoon of regime kunnen worden ontnomen en legt het de kernbeginselen bloot van de universele waarden, waaronder de onschendbaarheid van de menselijke waardigheid en de fundamentele bescherming van het menselijk leven, lichaam en vrijheid.” In de resolutie worden naties en internationale organisaties opgeroepen om “iedereen waarvan bekend is dat hij direct of indirect deelneemt aan gedwongen orgaanoogst de toegang te ontzeggen”, aldus Chu. Ze dringt er bij “medische beroepsbeoefenaren op aan geen Chinese artsen of medisch personeel op te leiden in transplantatiechirurgie, en dringt er bij medische tijdschriften op aan publicaties over de ‘Chinese ervaring’ in de transplantatiegeneeskunde te verwerpen”.

Chu gaf artikel 8 van de UDCPFOH vervroegd vrij. Daarin staat: “Alle regeringen zullen er bij de Partijstaat China op aandringen de onderdrukking, gevangenneming en mishandeling van Falun Gong beoefenaars en alle andere gewetensgevangenen te staken; de gedwongen orgaanoogst van alle gevangenen te staken; alle detentiecentra en kampen open te stellen voor een vrij en onafhankelijk internationaal onderzoek naar de misdaad van gedwongen orgaanoogst.”

Taiwanese mensenrechtenadvocaat Theresa Chu bij een panelevenement in de Legislative Yuan in Taipei, Taiwan, op 8 dec. 2017. (Chen Po-chou/The Epoch Times)

Chu beveelt aan om een “Universele Wet tegen Gedwongen Orgaanoogst” aan te nemen.

Rechter Song Kim, van de administratieve rechtbank van Seoel in Zuid-Korea, stelde voor om gebruik te maken van wereldwijde Magnitsky-sancties om gedwongen orgaanoogst in China te voorkomen. Aangezien China permanent lid is van de VN-Veiligheidsraad en de 193 VN-leden het moeilijk zouden vinden om het eens te worden over een resolutie tegen het gedwongen oogsten van organen, stelt Song dat “autonome sancties door individuele landen” of een “Magnitsky-alliantie” een beter kortetermijndoel is.

Amerikaanse sancties, bijvoorbeeld, zouden iedereen die medeplichtig is aan gedwongen orgaantransplantaties de toegang tot de Verenigde Staten kunnen ontzeggen. Chu wees erop dat dit meer effect heeft dan vaak wordt erkend. Chu haalde statistieken aan die aantoonden dat in 2017 85 procent van de hooggeplaatste functionarissen in China zich voorbereidde op een vlucht naar een overzees land. Tussen 1995 en 2008, zei ze, zijn meer dan 18.000 Chinese ambtenaren China ontvlucht en hebben ze 145 miljard dollar naar buiten gesmokkeld. “Het bevriezen van hun overzeese tegoeden en hen de toegang tot overzeese landen verbieden, kan dus een belangrijke bedreiging voor hen zijn,” zei ze. “Het betekent dat betrokkenheid bij mensenrechtenschendingen zoals gedwongen orgaanoogst een groot risico voor hun toekomst kan zijn.”

Dr. André Gattolin, senator uit Frankrijk en medevoorzitter van de Interparlementaire Alliantie inzake China (IPAC), vertelde de top dat de IPAC veel successen heeft geboekt bij de bewustmaking van de dreiging van China, maar “nog steeds moeite heeft om zich te mobiliseren voor … de kwestie van China’s toenemende inmenging in de westerse academische en wetenschappelijke wereld, en het schandaal van de gedwongen orgaanoogst en de gewelddadige vervolging van Falun Gong beoefenaars op Chinees grondgebied gedurende de afgelopen tweeëntwintig jaar.”

De Amerikaanse senator John A. Hoffman zei dat hij met andere wetgevers heeft samengewerkt “om een resolutie te steunen waarin onze natie wordt opgeroepen om zich te gaan verzetten tegen deze grove schendingen van de fundamentele mensenrechten. Die pogingen zijn nog niet geslaagd en dat kan te maken hebben met relaties met de dader van deze misdaad. Die relatie [is] een economische band met veel naties, die … sommigen zachtzinnig willen behandelen, omdat gruwelijke daden kunnen voortbestaan onder internationaal en opzettelijk stilzwijgen, zodat [slechts] weinigen weten wat er gebeurt.”

Gattolin legde uit dat in Frankrijk, “wanneer men de gedwongen verwijdering van organen in China ter discussie stelt, men al snel het risico loopt als zwaar anticommunist of anti-Chinees te worden bestempeld.” Hij zei dat het aan de orde stellen van deze “bijna taboe” kwestie je blootstelt aan “vernietigende en verontwaardigde ontkenningen en soms zelfs aan dreigementen met commerciële of politieke vergeldingsmaatregelen uit Beijing”. Hij noemde het resultaat een “diplomatie van het zwijgen”.

Om dit stilzwijgen te doorbreken zijn verschillende maatregelen nodig. Ten eerste moet het publiek worden voorgelicht over de realiteit van de gedwongen organenroof in China, en hoe die gericht is tegen Falun Gong-aanhangers. Ten tweede moeten democratieën en hun bondgenoten strengere wetgeving uitvaardigen tegen binnenlandse medewerking aan wereldwijd transplantatiemisbruik, onder meer door strengere wetten tegen transplantatietoerisme. Ten derde moeten Magnitsky-sancties worden opgelegd aan de individuele leiders en transplantatiechirurgen die betrokken zijn bij het initiëren en uitvoeren van gedwongen organenroof. Deze sancties moeten zich uitstrekken tot de top van de hiërarchie van de CCP, met inbegrip van alle leden van het Permanent Comité van het Politbureau van de CCP. Ten vierde zouden internationale economische sancties moeten worden opgelegd aan de Chinese economie als geheel, om een einde te maken aan wat moet worden beschouwd als een medische genocide uit winstbejag. Ten vijfde zouden regeringen over de hele wereld zich gezamenlijk moeten inspannen om de slachtoffers en de families die door dit schokkende geval van transplantatiemisbruik zijn getroffen, publiekelijk te erkennen en bij te staan.

Lees deel 1 hier en deel 2 hier.

De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.

Anders Corr heeft een bachelor in politieke wetenschappen van Yale University (2001) en een doctoraat in ‘bestuur’ van Harvard University (2008). Hij is directeur bij Corr Analytics Inc, uitgever van het Journal of Political Risk, en heeft uitgebreid onderzoek gedaan in Noord-Amerika, Europa en Azië. Hij is auteur van “The Concentration of Power” (verschijnt in 2021) en “No Trespassing”, en redacteur van “Great Powers, Grand Strategies”.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (26 september 2021): Sanction the CCP for Forced Organ Harvesting

Beijing snoert wereldwijde media de mond over China’s gedwongen orgaanoogst

by

De Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst vestigt de aandacht op het stilzwijgen van de media over één van de grootste wreedheden van onze tijd: een miljardenindustrie in China die zich bezighoudt met gedwongen orgaanoogst.

De Chinese Communistische Partij (CCP) heeft haar poortwachtersrol over de immense economische macht van China en haar politieke beïnvloedingscampagnes in het buitenland gebruikt om de wereldwijde media het zwijgen op te leggen en naties en internationale organisaties wereldwijd te beïnvloeden, over de mensenrechten gruwel van het gedwongen oogsten van organen. De top, die van 17 tot 26 september werd gehouden, werpt niet alleen licht op dit feit, maar ook op wat een deelnemer een “diplomatie van het zwijgen” noemt.

Ondanks onweerlegbaar bewijs ontkent Beijing dat het momenteel aan gedwongen orgaanoogst doet en heeft het de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zover gekregen dat zij de ontkenningen van de CCP steunt. Maar de beoordeling van de WHO is onjuist. Volgens Lord Hunt in het Verenigd Koninkrijk “werd in 2019 door de Britse regering onthuld dat de beoordeling van de Wereldgezondheidsorganisatie gebaseerd is op China’s eigen zelfbeoordeling en dat de WHO geen eigen beoordeling van [het] Chinese orgaantransplantatiesysteem heeft uitgevoerd.”

De organisatoren van de wereldtop tonen aan dat de druk van de CCP de media-aandacht voor de gedwongen orgaanoogst in China heeft verminderd, waardoor naties en internationale organisaties weinig geneigd zijn om de kostbare stappen te nemen die nodig zijn om het probleem aan te pakken.

“Veel leden van de nieuwsmedia hebben nagelaten waarheidsgetrouw over deze gruweldaad te berichten, maar zijn gezwicht voor de druk van de CCP en hebben in plaats daarvan betaalde propaganda gepubliceerd,” schreven de organisatoren op de website van de top. “Samenlevingen over de hele wereld worden onwetend gehouden over de gevaren van medeplichtigheid aan gedwongen orgaanoogst-misdaden.”

De oprichter van de non-profit groep Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH) en gastheer van de top, Dr. Torsten Trey, verklaarde op 17 september dat de top “de rol van de nieuwsmedia en de kwestie van censuur” onderzoekt. Standaard is de eerste taak van de nieuwsmedia het melden van feiten en waarheden, maar een ander belangrijk aspect van de media is het verbinden van mensen. In de afgelopen vijftien jaar [sinds de New York Times het verhaal van de gedwongen orgaanoogst in China bekendmaakte], zijn de reguliere media er niet in geslaagd de mensen in de vrije wereld in contact te brengen met de slachtoffers van de gedwongen orgaanoogst in China. Deze scheiding tussen de lezers en de slachtoffers is een ander, vaak verwaarloosd aspect van censuur.”

Torsten Trey, de uitvoerend directeur van Doctors Against Forced Organ Harvesting, spreekt op een evenement in Taipei op 27 feb. 2013. (Chen Po-chou/Epoch Times)

Trey merkte op dat de Wereldtop een poging is om de kloof tussen burgers en slachtoffers van gedwongen orgaanoogst te overbruggen.

Dr. Weldon Gilcrease, directeur van Oncologie aan de Universiteit van Utah, vertelde de top dat het uitgebreide bewijs van gedwongen orgaanoogst niet wordt erkend door “het grootste deel van de medische gemeenschap, en ook niet door het grootste deel van de wereld”.

Toen Gilcrease op zijn eigen universiteit probeerde de opleiding van Chinese artsen in transplantaties stop te zetten, met het argument dat zij de kennis waarschijnlijk zouden gebruiken om onwillige donoren te vermoorden, sprak zijn administratie hem tegen, zeggende dat “er geen twijfel over bestaat dat gedwongen orgaanoogst plaatsvindt, maar dat het innemen van een standpunt tegen een groot, sterk land als China gevaarlijk zou kunnen zijn voor zowel onze instelling, als voor de bachelor- en masteropleidingen die wij aan onze universiteit bedienen”. Hij kreeg te horen dat “als we iets zouden zeggen [over deze wreedheden], China gewoon al zijn studenten naar Texas zou sturen.”

Verscheidene andere deelnemers aan de top riepen op om een einde te maken aan de internationale opleiding van artsen uit China in transplantatietechnieken. Dr. André Gattolin, senator uit Frankrijk en medevoorzitter van de Interparlementaire Alliantie voor China (IPAC), bekritiseerde “de ontwikkelde landen die, in naam van de onaantastbare samenwerking op medisch en gezondheidsgebied, zonder voorzorgsmaatregelen zijn overgegaan tot de overdracht van vaardigheden en technologieën die hebben geleid tot de schandelijke misstanden die thans in China worden waargenomen”.

Gattolin merkt op dat Frankrijk “op grote schaal heeft deelgenomen aan de opleiding van talrijke Chinese chirurgen in de zeer delicate techniek van orgaantransplantatie”. Als gevolg daarvan is “ons vertrouwen, dat wij te naïef hebben gegeven, geschonden. Wij hebben nagelaten een recht van toezicht te eisen op wat er zou kunnen uit voortvloeien, en degenen die zijn bedrogen in naam van het delen van kennis en een zeker wetenschappelijk humanisme weigeren nog steeds hun deel van de verantwoordelijkheid te erkennen”.

Carlos Iglesias Jimenez, een internationale mensenrechtenadvocaat uit Spanje, zei tijdens de top dat westerse regeringen en internationale organisaties niet streng genoeg zijn geweest om de CCP te confronteren en het gedwongen oogsten van organen te veroordelen.

“We hebben daar vele voorbeelden van, de CCP heeft zoveel internationale organisaties geïnfiltreerd: de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, de Wereldgezondheidsorganisatie, de Verenigde Naties zelf, en slaagt erin ervoor te zorgen dat alles onopgemerkt blijft, dat alles wordt verzwegen, dat deze gebeurtenissen nooit algemeen en publiekelijk bekend kunnen worden gemaakt aan de samenleving en aan de hele wereld. En zij slagen daarin door het medeplichtige stilzwijgen van westerse regeringen en internationale instellingen en organisaties”, verklaarde hij.

Volgens Robert Spalding, brigadegeneraal van de Amerikaanse luchtmacht in rust, doet de CCP aan ‘politieke oorlogsvoering’ door gebruik te maken van ‘straffen en beloningen’ tegen internationale democratische processen en tegen het overleg over gedwongen orgaanoogst. Hij vertelde de conferentie op 19 september dat politieke oorlogsvoering, in de vorm van invloed via economische elites, wordt gebruikt om democratieën te immobiliseren ten opzichte van deze gruweldaden.

Spalding zei: “Politieke oorlogsvoering wordt gebruikt om ongevoelig te maken, om elke kritiek op zaken als de genocide op de Oeigoerse bevolking, de opsluiting en controle van de bevolking van Hong Kong, de massale opsluiting en orgaanoogst van de Falun Gong, en de regelrechte onderdrukking van … bepaalde elementen van de Chinese bevolking, in het bijzonder diegenen … waar de Chinese Communistische Partij bang voor is, af te wenden.”

Gepensioneerd brigadegeneraal van de Amerikaanse luchtmacht Robert Spalding in Washington op 29 mei 2019. (Samira Bouaou/Epoch Times)

Françoise Hostalier, lid van het Franse parlement, legde uit dat het uitblijven van openlijke erkenning van het feit dat de Chinese leiders volgens afwijkende morele en ethische principes opereren, komt doordat “China een onvermijdelijke economische partner is, die steeds succesvoller wordt op veel wetenschappelijke gebieden, en die steeds meer gebieden en landen domineert. Het risico is groot dat onze onderzoekers, artsen, laboratoria, industriëlen en studenten door middel van wetenschappelijke of economische uitwisselingen medeplichtig worden aan de onmenselijke en misdadige praktijken van hun Chinese tegenhangers, die in strijd zijn met alle ethiek, maar zonder zich daarvan bewust te zijn.”

Hermann Tertsch, lid van het Europees Parlement uit Spanje, bekritiseerde de mainstream media voor het verzaken van hun plicht om de misdaden van de CCP te verslaan. “De criteria van de mediawereld, die de hegemonie heeft over de communicatie in de wereld, zijn criteria die de laatste 50 jaar steeds meer in één richting zijn bepaald, en het is in een richting die ervoor zorgt dat de misdaden van de Chinese dictatuur op een welwillende manier worden behandeld.”

Tertsch zei dat beelden die kritisch zijn over de CCP “uit de netwerken zijn verdwenen, niet alleen in de Chinese netwerken waar niets te vinden is over die tragedie van 32 jaar geleden [het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede], [maar] ook in de Westerse media, door de Chinese wens of door de wens van zoveel van China’s partners, zoals we er hebben onder degenen die applaudisseren in Davos, onder degenen die applaudisseren voor Xi Jinping, de grote reuzen van de grote afnemers van de grote technologiebedrijven, van de grote netwerken, we kennen allemaal hun namen.”

Hij vervolgde met te zeggen dat wij toegeeflijk zijn tegenover de misdaden van de CCP omdat “zij daar veel produceren, omdat zij veel economische relaties hebben, omdat zij het model bewonderen, omdat zij een soortgelijk model willen toepassen.”

Democratieën in het Westen zouden de CCP ter verantwoording kunnen roepen, aldus Tertsch, maar “zij geven de voorkeur aan een groot globalistisch regime waar iedere persoon anoniem en inwisselbaar is, en wij organen van de ene persoon kunnen afnemen en ze aan een hogere bieder kunnen geven of aan iemand die ons om de één of andere reden goed uitkomt.”

Economische belangen, aldus Tertsch, “leiden ertoe dat deze Westerse elites medeplichtig zijn aan de Chinese Communistische Partij … om de monsterachtigheid van de transplantaties te verbergen, die, we weten niet hoeveel, duizenden politieke gevangenen, gewone gevangenen, mensen van de Falun Gong beweging, dissidenten doden.”

De wereld heeft de verantwoordelijkheid om de gruweldaad van het gedwongen wegnemen van organen onder ogen te zien. Het feit dat dit meestal gebeurt bij zeer kwetsbare bevolkingsgroepen in China, namelijk de Falun Gong en mogelijk ook de Oeigoeren, en dat deze bevolkingsgroepen het doelwit zijn van culturele uitroeiing, brengt het gedwongen oogsten van organen op het niveau van genocide, volgens de definitie van de VN. Aangezien gedwongen orgaanoogst ook een commerciële medische procedure is, worden degenen die de mensenrechten verdedigen geconfronteerd met een geheel nieuw soort misdaad tegen de menselijkheid: medische genocide uit winstbejag. De reguliere media moeten deze kwestie beter verslaan, anders verliezen zij elke aanspraak op de titel van onbevooroordeeld geweten van de gemeenschap.

Lees deel 1 hier en deel 3 hier.

De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.

Anders Corr heeft een bachelor in politieke wetenschappen van Yale University (2001) en een doctoraat in ‘bestuur’ van Harvard University (2008). Hij is directeur bij Corr Analytics Inc, uitgever van het Journal of Political Risk, en heeft uitgebreid onderzoek gedaan in Noord-Amerika, Europa en Azië. Hij is auteur van “The Concentration of Power” (verschijnt in 2021) en “No Trespassing”, en redacteur van “Great Powers, Grand Strategies”.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (26 september 2021): Beijing Silences Global Media on China’s Forced Organ Harvesting

‘China is zijn eigen grootste vijand’: Frans rapport geeft panoramisch beeld van Beijings streven naar wereldwijde invloed

by

Ondanks de grootscheepse pogingen van het Chinese regime om zijn eigen autoritaire model aan de vrije wereld op te leggen, is het regime zijn eigen grootste vijand, aldus een Franse denktank die aan de regering is verbonden.

De bevindingen komen uit een bijna 650 bladzijden tellend Franstalig rapport, “Les opérations d’influence chinoise: un moment Machiavélien”, van het Institut de Recherche Stratégique de l’Ecole Militaire (IRSEM), een onafhankelijk agentschap dat gelieerd is aan het Franse Ministerie van Strijdkrachten.

Beijing isoleert zichzelf op het wereldtoneel nadat het de afgelopen jaren een agressieve wending heeft genomen op het diplomatieke front, aldus het rapport, dat eerder deze week werd vrijgegeven. Dat gedrag heeft geleid tot een toenemende afkeer, zelfs van landen die traditioneel op vriendschappelijke voet staan met het regime.

“China is zijn eigen grootste vijand als het op invloed aankomt”, staat in het rapport te lezen.

De auteurs stelden vast dat de betrekkingen van China met het Westen sinds ongeveer 2017 duidelijk zijn verslechterd.

Een opmerkelijk voorbeeld is Zweden, dat het eerste westerse land was geweest dat diplomatieke betrekkingen met het regime aanknoopte nadat de Chinese Communistische Partij de macht over China had overgenomen.

Terwijl Beijing een relatief gunstige publieke opinie had genoten in Zweden, begon het keerpunt met de benoeming in 2017 van een nieuwe Chinese ambassadeur in Zweden, Gui Congyou, aldus het rapport.

Gui’s provocerende retoriek – waarbij hij Zweedse ambtenaren met dreigementen onder druk zetten om een prijsuitreiking voor een gedetineerde Chinese dissident niet bij te wonen, kritiek uitte op lokale media die kritisch over China berichtten, en een hotel in Stockholm onder druk zette om een viering van de Taiwanese nationale feestdag te annuleren – was “rampzalig”, aldus het rapport. Het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Gui ongeveer 40 keer ontboden sinds zijn aankomst in 2017. De parlementariërs van het land hebben tweemaal om zijn uitwijzing uit het land gevraagd. De publieke rating van China is ook gekelderd: 80 procent van de Zweden heeft nu een negatief beeld van China, vergeleken met minder dan de helft van de bevolking van het land vier jaar geleden.

Gui staat op het punt zijn post te verlaten en heeft onlangs een afscheidsbezoek gebracht aan de Zweedse onderminister van Buitenlandse Zaken, zo blijkt uit een bericht van 25 september op de website van de Ambassade van China in Zweden.

Demonstranten houden plakkaten en spandoeken omhoog als ze in Sydney een demonstratie bijwonen om de Australische regering op te roepen de Olympische Winterspelen van Beijing in 2022 te boycotten vanwege de staat van dienst van China op het gebied van mensenrechten, op 23 juni 2021. (Saeed Khan/AFP via Getty Images)

In Australië, waar China goed is voor bijna een derde van de exportinkomsten, is de stemming ook aan het verschuiven tegen het communistische regime.

De handelssancties van Beijing tegen Canberra omdat het land in 2020 opriep tot een onafhankelijk onderzoek naar de oorsprong van het virus, hebben alleen maar geleid tot meer verzet tegen de Chinese invloed, ook in de academische wereld. Australië heeft in december 2020 een wet aangenomen om extra hindernissen op te werpen voor Chinese bedrijven die Australische activa willen verwerven.

Elders hebben zich soortgelijke taferelen afgespeeld: Afrika heeft zich verzet tegen China’s enorme “Belt and Road”-initiatief en bekritiseert het infrastructuurinitiatief omdat het natuurlijke hulpbronnen uitput, land vervuilt en arbeiders misbruikt.

Een Chinese arbeider draagt materialen voor de eerste spoorlijn tussen China en Laos, een belangrijk onderdeel van Beijings “Belt and Road Initiative” over de Mekong in Luang Prabang, Laos, op 8 februari 2020. (Aidan Jones/AFP via Getty Images)

Canada heeft na de arrestatie van Huawei-manager Meng Wanzhou de willekeurige detentie van zijn burgers door Beijing veroordeeld, een maatregel die critici hebben omschreven als gijzelingsdiplomatie. Het feit dat het regime de vrijheden in Hongkong onderdrukt, heeft het Verenigd Koninkrijk woedend gemaakt, en de ernstige mensenrechtenschendingen in Xinjiang hebben het imago van Beijing bij de westerse democratieën nog verder doen zakken.

Volgens het rapport hebben in februari zes Midden- en Oost-Europese landen op de lang uitgestelde “17+1” top met China ervoor gekozen een vertegenwoordiger van een lager niveau te sturen, in plaats van hun gebruikelijke staatshoofd, wat duidt op een “verlies aan eetlust” in de betrekkingen met Beijing, wat waarschijnlijk te maken heeft met het aangetaste imago van het regime. In mei kromp het geplaagde blok verder in, nadat Litouwen zich uit de groep had teruggetrokken.

De auteurs zeiden te hopen dat het rapport een waarschuwingsschot zou kunnen zijn voor de leiders van Beijing over de gevolgen van hun acties.

Het “contraproductieve gedrag” dat Beijing de afgelopen jaren heeft vertoond “stelt China voor een impopulariteitsprobleem dat zo groot is dat het uiteindelijk indirect de Partij zou kunnen verzwakken, ook ten opzichte van haar eigen bevolking”, aldus het rapport.

Eva Fu is een in New York woonachtige schrijfster voor The Epoch Times die zich richt op de relatie tussen de VS en China, godsdienstvrijheid en mensenrechten.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (25 september 2021): ‘China Is Its Own Biggest Enemy’: French Report Gives Panoramic View of Beijing’s Push for Global Influence

Gedwongen organenroof in China is medische genocide uit winstbejag

by

Er komen nieuwe details aan het licht over de miljardenindustrie van gedwongen orgaanoogst in China, die heeft geleid tot de dood van maar liefst een miljoen of meer onwillige “donoren”.

De Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst, die van 17 tot 26 september wordt gehouden, brengt academici, juristen en politici uit de hele wereld bijeen om het overweldigende bewijs van het misbruik van transplantaties door de Chinese Communistische Partij (CCP) te bespreken, misbruik waarvan vooral gewetensgevangenen het slachtoffer zijn.

Maar de CCP is niet de enige dader, aldus de deelnemers aan de top. Het stilzwijgen van politici, academici en media in het Westen komt neer op medeplichtigheid uit commerciële overwegingen. Het doel van de CCP om de internationale normen ivm toestemming van de patiënt / donor uit te hollen om zoveel mogelijk winst uit deze industrie te halen, moet een halt worden toegeroepen, aldus de deelnemers, door zich krachtiger uit te spreken en wetgeving tegen het misbruik op te stellen, onder meer door geïndividualiseerde sancties tegen de CCP-leden die de meeste verantwoordelijkheid dragen, en door een einde te maken aan de internationale opleiding van transplantatiechirurgen uit China.

‘Medische genocide’

Volgens de organisatoren van de Wereldtop ter bestrijding en voorkoming van gedwongen orgaanverwijdering zijn meer dan 1 miljoen mensen het slachtoffer geworden van gedwongen orgaanverwijdering, wat als “medische genocide” kan worden beschouwd. De moorden voldoen aan de definitie van genocide van de VN-conventie, die niet alleen pogingen tot uitroeiing van rassen omvat, maar ook pogingen tot uitroeiing van religies, wanneer er op staatsniveau sprake is van de intentie om dit te doen.

“Het massaal doden van gewetensgevangenen voor hun organen dient een tweeledig doel voor de [Chinese Communistische] Partij,” aldus David Matas, een internationale mensenrechtenadvocaat uit Canada. “De moorden elimineren wat de partij ziet als haar politieke vijanden.”

David Matas presenteert een nieuw rapport over massale orgaanoogst in China in de National Press Club in Washington op 22 juni 2016. (Lisa Fan/Epoch Times)

Carlos Iglesias Jimenez, een internationale mensenrechtenadvocaat uit Spanje, was het daarmee eens. Hij zei: “Het doel van de CCP is om mensen uit te roeien, fysiek te elimineren vanwege hun spirituele overtuigingen – deze gewetensgevangenen zoals christenen, Tibetanen, boeddhisten en vooral de miljoenen Falun Gong beoefenaars. Het prioritaire doel is hun eliminatie, hun uitroeiing, en dit heeft logischerwijze de connotaties van een misdaad van genocide”.

Volgens Theresa Chu, een advocaat van de Taiwan Falun Gong Attorney Group, “wordt gedwongen orgaanoogst niet alleen gebruikt om de zuivering en genocide van Falun Gong beoefenaars en etnische minderheidsgroepen, zoals Oeigoeren, uit te voeren, maar is het ook betrokken bij enorme economische winsten uit orgaantransplantatie, transnationale orgaanverkoop, transplantatietoerisme, en orgaanmakelaardij”.

De oorzaak van het gedwongen oogsten van organen in China heeft een financiële oorsprong, aangezien het waarschijnlijk miljarden dollars aan inkomsten heeft opgeleverd voor China’s ziekenhuizen, en honderden miljoenen aan belastingen voor gebruik door Beijing. Lord Hunt noemde de praktijk “gecommercialiseerde moord”. Het is massamoord die op industriële schaal wordt uitgevoerd, met betrokkenheid van het Chinese leger. Als je goed kijkt naar de bewijzen van gedwongen orgaanoogst in China, dan klinkt dat als genocide, omdat het gericht is tegen een bepaalde religie – een religie waarvan de staat de uitroeiing nastreeft.

Dr. Declan Lyons van het Trinity College legde uit dat “orgaantransplantatie … naar schatting een miljardenbusiness per jaar is in China en dat er jaarlijks 60.000 tot 100.000 transplantaties plaatsvinden in de Volksrepubliek [China]”.

China’s klanten voor orgaantransplantaties zijn wereldwijd. Dr. Huang Shi-wei, uit Taiwan, legde uit dat “de afgelopen 20 jaar meer dan 4.000 Taiwanezen naar China zijn gegaan voor lever- of niertransplantaties. Naast Taiwan kwamen na 2000 ook mensen uit Zuid-Korea, Japan, Zuidoost-Azië, het Midden-Oosten en zelfs westerse landen naar China voor een transplantatieoperatie.

Dr. Weldon Gilcrease, directeur van Oncologie aan de Universiteit van Utah School of Medicine, zei dat “de medische gemeenschap nooit eerder in de geschiedenis in zo grote mate de hand heeft gehad in dit soort flagrante en massale misdaad.”

Huang verklaarde dat het Chinese leger van 2000 tot 2006 de orgaanbanken van het land onderhield, die gegevens over orgaan-“donoren” bevatten. Nadat in 2006 voor het eerst bewijs werd gepubliceerd dat Falun Gong beoefenaars het doelwit waren van gedwongen orgaanverwijdering, begon de CCP de praktijk effectiever te verbergen. Dat jaar publiceerden David Matas en David Kilgour, een voormalig lid van het Canadese parlement, hun boek “Bloody Harvest: Organ Harvesting of Falun Gong Practitioners in China.”

Volgens Chu heeft een vrouw genaamd Annie geholpen om het bestaan te onthullen van gedwongen orgaanoogst in China, waarbij Falun Gong beoefenaars worden uitgekozen. “Annie, de ex-vrouw van een Chinese arts die hoornvliezen oogstte van levende Falun Gong gevangenen” onthulde de misdaad en veroorzaakte een wereldwijde oproer, zei Chu.

Volgens Huang vormen transplantaties de belangrijkste bron van inkomsten voor sommige ziekenhuizen in China. Een ziekenhuis in Beijing registreerde een stijging van de inkomsten uit transplantaties van 4,5 miljoen dollar in 2006 tot 30 miljoen dollar in 2010. Hij beweert dat na 2007 ook Oeigoeren en andere etnische minderheden het slachtoffer zijn geworden van gedwongen orgaanverwijdering, naast Falun Gong beoefenaars.

Falun Gong, Oeigoeren doelwit

Dr. R. Scalettar, voormalig voorzitter van de American Medical Association, merkte tijdens de top op dat de World Medical Association stelling heeft genomen tegen gedwongen orgaanoogst, inclusief tegen de gedwongen orgaanoogst bij Oeigoeren, die door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk zijn erkend als slachtoffers van genocide. “De WMA heeft in 2020 een verklaring uitgegeven om transplantatiegerelateerde misdaden te voorkomen en te bestrijden,” zei hij. “Eerdere resoluties veroordeelden de vele rapporten van voortdurende schendingen van deze ethische normen door de VRC met gevangen leden van Oeigoeren en de Falun Gong.”

Een internationale coalitie van vijf non-profit groepen-Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH) in de Verenigde Staten, CAP Freedom of Conscience in Frankrijk, de Taiwan Association for International Care of Organ Transplants, de Korea Association for Ethical Organ Transplants in Zuid-Korea, en de Transplant Tourism Research Association in Japan-organiseerde het evenement.

De oprichter van DAFOH en gastheer van de top, Dr. Torsten Trey, beweerde op 15 september dat Beijings doel met het oogsten van organen de grenzen van China’s grenzen overschrijdt. Het is de bedoeling de internationale normen die de toestemming van orgaandonoren vereisen, uit te hollen, zei hij tegen Epoch TV. Een dergelijke uitholling zou China’s orgaantransplantatie-industrie bevoordelen, die afhankelijk is van een massale en kant-en-klare aanvoer van organen van levende gewetensgevangenen. “China is dus zeer geïnteresseerd in het afbreken van dit systeem van [westerse medische ethiek] om in feite gedwongen orgaanoogst tot de gangbare norm te maken in de transplantatiegeneeskunde,” zei Trey.

DAFOH werd twee keer genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede, en ontving in 2019 de Mother Theresa Social Justice Award.

Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH) houden een evenement op de Universiteit van Arizona in Phoenix, Arizona, op 19 april 2019. (Lucy Fan/Epoch Times)

In 2019 heeft het Londense ‘Tribunaal over gedwongen orgaanoogst in China’ bewijs gehoord dat de praktijk wijdverbreid en door de staat georganiseerd is. Beoefenaars van Falun Gong – een meditatie praktijk die door het Chinese regime vervolgd wordt – worden gevangengezet en tot de belangrijkste bron van organen gemaakt, zoals door velen op de Wereldtop werd erkend.

Een belangrijk onderdeel van de Falun Gong spirituele beleving is waarachtigheid, waardoor zij een gemakkelijk doelwit vormen voor de Chinese autoriteiten, die eenvoudigweg bij hen aankloppen en ter plaatse om ‘schuldbekentenissen’ vragen ivm het beoefenen van Falun Gong, aldus een Falun Gong bron.

Beoefenaars van Falun Gong vermijden ook stoffen als alcohol en tabak die hun organen kunnen beschadigen, waardoor zij een optimaal doelwit vormen voor onethische transplantatie chirurgen.

In 1999 waren er volgens de Chinese staatsmedia 100 miljoen Falun Gong beoefenaars in China. Zij werden gezien als een bedreiging voor de staat omdat er op dat moment meer Falun Gong beoefenaars waren dan leden van de CCP. Toen Falun Gong onjuist werd voorgesteld in de Chinese staatsmedia, organiseerden de Falun Gong beoefenaars daar demonstraties tegen. Volgens een rapport van Human Rights Watch begon de vervolging in alle hevigheid na een mobilisatie op 25 april 1999. “Uit alle rapporten blijkt dat meer dan 10.000 Falun Gong beoefenaars, de meesten van middelbare leeftijd, zich in een ordelijke colonne opstelden rond twee kanten van Zhongnanhai, het complex in het hart van Beijing waar China’s leiders wonen en werken”.

Terwijl de Amerikaanse regering en de gevestigde media uitvoerig aandacht hebben besteed aan China’s genocide tegen de Oeigoeren, wordt er minder aandacht besteed aan een soortgelijke genocide tegen Falun Gong. Dit is waarschijnlijk te wijten aan drie redenen. Ten eerste wordt Falun Gong door sommige geleerden beschouwd als een relatief nieuwe godsdienst, die daarom minder bekend is en minder sympathie geniet bij het publiek. Ten tweede is de genocide op de Oeigoeren gericht tegen de meer gevestigde moslimgodsdienst. En ten derde hebben de autoriteiten van de CCP een georganiseerde propagandacampagne gevoerd om Falun Gong te bestempelen met de denigrerende term “sekte”.

Dr. Andre Gattolin, senator uit Frankrijk, is medevoorzitter van de Interparlementaire Alliantie voor China (IPAC). Hij legde op de Top uit dat de tactiek van de CCP om Falun Gong als een “sekte” te bestempelen, efficiënt gebleken is om het debat in Frankrijk over gedwongen orgaantransplantaties af te schrikken. “Het feit dat de slachtoffers van deze gedwongen verwijderingen meestal aanhangers zijn van religieuze minderheden zoals Falun Gong, die door de Chinese regering als een sekte wordt voorgesteld, wekt altijd wantrouwen bij onze bevolking, waar al meer dan een eeuw een soms nogal intolerante opvatting van secularisme heerst,” zei hij. “De beschuldiging van sektarisme klinkt als een anathema en kan in Frankrijk vaak leiden tot een ontslag waartegen geen beroep mogelijk is. Dit is nog steeds de realiteit, ondanks het feit dat de Interministeriële Missie van Waakzaamheid en Bestrijding van Sektarisch Misbruik er reeds verscheidene malen op heeft gewezen dat Falun Gong niet onder deze categorie valt.”

De Interministeriële Missie van Waakzaamheid en Bestrijding van Sektarisch Misbruik is een Franse overheidsinstelling die belast is met het analyseren van sektes en het beschermen van hun slachtoffers.

“Beijing heeft een meesterzet van propaganda gedaan door Falun Gong te bedekken met een imago van onaanvaardbaar en daarom onverdedigbaar,” zei Gattolin.

De CCP heeft ook geprobeerd Oeigoeren als een anathema te bestempelen door hun legitieme protestactiviteiten als “terrorisme” te bestempelen, hoewel de CCP zelf de terroristen zijn, volgens een gezaghebbende lezing van de Amerikaanse wet. De Amerikaanse mensenrechtenadvocaat Terri Marsh en de academicus Teng Biao van de Universiteit van Chicago brengen dit argument krachtig naar voren in een artikel uit 2020 in het Journal of Political Risk, waarin ook het gedwongen oogsten van organen als een vorm van terrorisme van de kant van de CCP aan de orde komt.

U.S. Rep. Steve Chabot (R-Ohio) merkte op dat de CCP “de voornaamste pleger van gedwongen orgaanoogst” is. Als de leidende Republikein in de subcommissie Buitenlandse Zaken zei Chabot dat hij nauwlettend toeziet op “de pogingen van Beijing om de wereld te herscheppen naar het beeld van de Chinese Communistische Partij”. Gezien de brute onderdrukking van Oeigoeren en Tibetanen door de CCP, zei Chabot: “Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de Volksrepubliek China onder communistische leiding zich bezighoudt met één van de meest barbaarse praktijken in de geschiedenis van de mensheid – het gedwongen oogsten van organen – om de CCP en zijn trawanten gezondheid en rijkdom te brengen.” Hij zei dat “in het licht van deze barbaarse vervolging, het aantal Falun Gong beoefenaars is afgenomen, en ik ben bang dat de volgende bron van organen voor de CCP wel eens de Oeigoeren zouden kunnen zijn”.

Zoals Dr. Trey opmerkt, bestaat het gevaar voor het Westen erin dat de CCP zo machtig wordt dat zij in staat is haar gebrek aan medische ethiek wereldwijd te exporteren.

Chabot voegde daaraan toe: “Een wereld die zich conformeert aan de waarden van de CCP is een wereld waarin degenen die de partijlijn niet volgen in een concentratiekamp kunnen worden gestopt of hun organen kunnen worden geoogst. Dat is een visie op een wereld waarin niemand wil leven. En dat is de visie van de wereld waar we allemaal tegen vechten.”

Dehumanisering, wat gedwongen orgaanoogst op een bijna letterlijke manier in praktijk brengt, is een integraal onderdeel van de terreurcampagne en genocide van de CCP tegen Falun Gong.

Men hoeft geen internationaal jurist te zijn om te beseffen dat de brute onderdrukking van Falun Gong, die in 1999 begon, voldoet aan de definitie van genocide van de VN. En de toename van het transplantatie toerisme naar China in het begin van de jaren 2000 komt overeen met het begin van de genocide tegen de Falun Gong. De twee zijn met elkaar verbonden. Gedwongen orgaanoogst tegen Falun Gong is een medisch en op winst gericht middel van genocide.

Lees deel 2 hier en deel 3 hier.

De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van The Epoch Times.

Anders Corr heeft een bachelor in politieke wetenschappen van Yale University (2001) en een doctoraat in ‘bestuur’ van Harvard University (2008). Hij is directeur bij Corr Analytics Inc, uitgever van het Journal of Political Risk, en heeft uitgebreid onderzoek gedaan in Noord-Amerika, Europa en Azië. Hij is auteur van “The Concentration of Power” (verschijnt in 2021) en “No Trespassing”, en redacteur van “Great Powers, Grand Strategies”.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (21 september 2021): Forced Organ Harvesting in China Is Medical Genocide for Profit

China’s “commerciële moord” in orgaantransplantatie-industrie moet stoppen, zegt Britse ambtenaar

by

Verschillende politici uit de hele wereld hebben op 19 september op een topconferentie om beurten hun veroordeling uitgesproken over China’s nog steeds voortdurende praktijk van het doden van gewetensgevangenen om organen te leveren voor de lucratieve transplantatiemarkt.

“Orgaandonatie is een kostbare daad van het redden van een leven, maar gedwongen orgaanroof is gecommercialiseerde moord en zonder twijfel één van de ergste misdaden,” zei Lord Philip Hunt, lid van het Britse parlement en voormalig Brits minister van Volksgezondheid.

Hunt maakte de opmerkingen tijdens de derde webinar van de Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst. De top, georganiseerd door vijf NGO’s waaronder de belangenorganisatie Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH), begon op 17 september en duurt tot en met 24 september.

“Ik hoop dat dit evenement velen over de hele wereld inspireert om positieve actie te ondernemen tegen deze misdaad,” zei Hunt.

China is één van de favoriete bestemmingen voor mensen die een orgaantransplantatie nodig hebben, vanwege de snelheid waarmee Chinese ziekenhuizen een geschikt orgaan kunnen vinden – soms in slechts dagen of weken. Peking verklaart zijn schijnbaar overvloedige voorraad organen met het feit dat het een vrijwillig orgaandonatiesysteem heeft met veel geregistreerde orgaandonoren in China.

China’s verhaal werd in 2019 ontkracht toen een onafhankelijk tribunaal in Londen, na een onderzoek van een jaar, onthulde dat door de staat georganiseerde gedwongen orgaanoogst in China al jaren “op aanzienlijke schaal” plaatsvindt.

Bovendien verklaarde het tribunaal dat het “zeker” was dat de organen afkomstig waren van gevangen Falun Gong beoefenaars en dat zij “waarschijnlijk de voornaamste bron” waren.

Falun Gong beoefenaars nemen deel aan een optocht in Flushing, New York, op 18 april 2021, ter herdenking van de 22e verjaardag van het vreedzame protest van 10.000 Falun Gong beoefenaars op 25 april 1999 in Beijing. (Larry Dye/The Epoch Times)

Beoefenaars van Falun Gong, een spirituele praktijk die ook bekend staat als Falun Dafa, zijn sinds juli 1999 het doelwit geweest van vervolging door het Chinese regime. Beschuldigingen van gedwongen organenroof bij gedetineerde Falun Gong beoefenaars doken voor het eerst op in 2006.

Hunt wees op zijn inspanningen om nieuwe Britse wetgeving, genaamd de Organ Tourism and Cadavers on Display Bill, door te drukken die er volgens hem voor moet zorgen dat Britse burgers “niet naar landen als China kunnen reizen voor orgaantransplantatie”.

Hij zei dat het wetsvoorstel ook “Britse burgers zou beschermen tegen medeplichtigheid aan gedwongen orgaanoogst”.

“Ik hoop dat dit wetsvoorstel een precedent schept voor verdere actie, zowel in dit land [het Verenigd Koninkrijk] als in de rest van de wereld,” zei Hunt.

In de Verenigde Staten werd in maart zowel in de Senaat (S.602) als in het Huis (H.R.1592) nieuwe wetgeving geïntroduceerd om gedwongen orgaanoogst en mensenhandel te bestrijden. Het wetsvoorstel van het Huis heeft momenteel 31 mede-indieners van beide partijen.

Indien het wordt goedgekeurd, zou het de regering van de VS machtigen de paspoorten te weigeren of in te trekken van mensen die zich bezighouden met de illegale aankoop van organen. Ook zou de Amerikaanse uitvoer van hulpmiddelen voor orgaantransplantatie naar buitenlandse entiteiten die met deze misdaad in verband worden gebracht, worden verboden.

Tijdens de vorige zitting van het Congres in december vorig jaar werd soortgelijke Amerikaanse wetgeving voorgesteld.

“Ik roep de EU en de VS en alle andere vertegenwoordigers en gemeenschappen in de vrije wereld op om op te komen voor de mensenrechten in China en een einde te maken aan de illegale, onmenselijke handel in menselijke organen van gewetensgevangenen in China,” zei de Zweedse wethoudster Ann-Sofie Alm tijdens het webinar op 19 september.

André Gattolin, vice-voorzitter van de Franse Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken, Defensie en de Strijdkrachten, zei tijdens het webinar dat sommige politici ervoor hebben gekozen om te zwijgen vanwege de dreigementen van China.

“Wie vraagtekens zet bij de gedwongen verwijdering van organen in China, stelt zich uiteraard bloot aan vernietigende en verontwaardigde ontkenningen en soms zelfs aan dreigementen van commerciële of politieke vergeldingsmaatregelen uit Beijing,” zei Gattolin.

“Vandaar de ontstellende ‘diplomatie van het zwijgen’, die zich lang niet alleen tot Frankrijk beperkt.”

U.S. Rep. Steve Chabot (R-Ohio) noemde China’s gedwongen orgaanoogst “één van de meest barbaarse praktijken in de geschiedenis van de mensheid” en waarschuwde het publiek van het webinar voor een duistere toekomst als de Chinese Communistische Partij (CCP) in staat zou zijn haar opvattingen over mensenrechten naar de rest van de wereld te exporteren.

“Een wereld die zich conformeert aan de waarden van de CCP is een wereld waarin degenen die zich niet aan de partijlijn houden in een concentratiekamp kunnen worden gestopt of van hun organen kunnen beroofd worden,” zei hij.

“Dat is een visie op een wereld waarin niemand wil leven. En dat is de visie van de wereld waar we allemaal tegen vechten.”

Frank Fang is een journalist uit Taiwan. Hij verslaat nieuws in China en Taiwan. Hij heeft een Master in materiaalwetenschappen van de Tsinghua Universiteit in Taiwan.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (20 september 2021): China’s “commerciële moord” in orgaantransplantatie-industrie moet stoppen, zegt Britse ambtenaar

Marilyn Yang, winnares van goud: ‘Ik heb een grotere verantwoordelijkheid om deze cultuur opnieuw te doen herleven’

by

Marilyn Yang van Shen Yun Performing Arts behaalde goud in de 9e NTD internationale klassieke Chinese danscompetitie, die plaatsvond van 2 tot 5 september in de staat New York.

“Dit is iets dat me alleen maar kan motiveren om harder te werken in mijn vak”, zei ze. “In dans bestaat er niet zoiets als ‘perfect’ of ‘je hebt je limiet bereikt’.”

“Wat komt met het winnen van goud is de verantwoordelijkheid om het nog beter te doen en de hoogste kunstvorm te brengen die ik kan … om dit verloren erfgoed terug te brengen naar mensen over de hele wereld”, zei ze.

De wedstrijd voor klassieke Chinese dans maakt deel uit van een reeks internationale culturele en kunstevenementen ter bevordering van de traditionele cultuur. In China is deze cultuur de afgelopen decennia bijna volledig vernietigd door de Chinese Communistische Partij. De evenementen worden georganiseerd door NTD.

“Ik heb het gevoel dat ik na het winnen een grotere verantwoordelijkheid heb om deze cultuur te doen herleven”, zei ze. Shen Yun heeft de kunstvorm van klassieke Chinese dans over de hele wereld bekend gemaakt en haar missie om 5.000 jaar goddelijk geïnspireerde cultuur te doen herleven ligt Yang na aan het hart.

Dansen is zeker niet iets makkelijks, je moet hard trainen. Ik denk dat het belangrijk is om een nederig hart te houden en te kijken hoe je kunt verbeteren.

– Marilyn Yang

“Dansen is zeker niet iets makkelijks, je moet hard trainen. Ik denk dat het belangrijk is om een nederig hart te houden en te kijken hoe je kunt verbeteren”, zei ze.

De wedstrijd was een uitgelezen kans om dat te doen, omdat ze kon kijken en leren van meer dan 100 andere dansers.

“Hoe professioneel iemand ook lijkt, hij kan altijd iets leren van iemand die ergens nieuw in is en hij kan leren van de mensen om hem heen“, zei ze.

“Ik leerde meer over mezelf door het choreograferen te verkennen en ik onderzocht meer karakters en dingen die ik niet gewend ben”, zei Yang. “Deze keer voor de danscompetitie heb ik echt geleerd hoe ik mezelf kan pushen en barrières kan doorbreken waarvan ik dacht begrensd door te zijn. Ik denk dat het me zal helpen op mijn toekomstige pad in de danswereld.”

Met verslaggeving door NTDTV.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (13 september 2021): Gold Winner Marilyn Yang: ‘I Have a Bigger Responsibility to Revive This Culture’

Gedwongen orgaanoogst door Chinees regime zou zich kunnen uitbreiden naar andere landen, waarschuwt NGO-directeur

by

Het communistische regime in China zal zijn afschuwelijke praktijk van gedwongen orgaanoogst exporteren zodra het in staat is de ethische normen in de transplantatie-industrie, die door het Westen zijn opgesteld, af te breken, waarschuwde Dr. Torsten Trey.

Trey, oprichter en uitvoerend directeur van Doctors Against Forced Organ Harvesting (DAFOH), waarschuwde hiervoor tijdens een recent interview met het programma “Crossroads” van EpochTV. Hij gaf commentaar op de manier waarop het Chinese regime al tientallen jaren gewetensgevangenen vervolgt om op industriële schaal geoogste organen te leveren aan de transplantatiemarkt.

Gezien China’s ambities om veel industrieën te domineren, zei Trey dat Beijing ook heeft geprobeerd om leider te worden in de transplantatiesector.

“In westerse landen volgen we ethische normen in het belang van de patiënt. Dat heeft een doel en gaat gepaard met wachttijd,” zei hij. “Het is gebaseerd op vrije vrijwillige toestemming als basis om organen te doneren.”

Hij zei: “Dit concept van vrije vrijwillige toestemming is in feite vernietigd in het concept van gedwongen orgaanoogst.”

Met andere woorden, hij zei dat het Chinese regime de westerse medische normen als een bedreiging ziet voor zijn praktijk van gedwongen orgaanoogst.

“China is dus zeer geïnteresseerd in het afbreken van dit [westerse] systeem om gedwongen orgaanoogst tot de gangbare standaard in de transplantatiegeneeskunde te maken,” voegde hij eraan toe.

China is één van de topbestemmingen voor transplantatietoerisme, omdat Chinese ziekenhuizen orgaantransplantaties met zeer korte wachttijden aanbieden en beweren dat hun organen afkomstig zijn uit het vrijwillige donatiesysteem van het land. Beijing beweert dat het sinds 2015 geen organen meer heeft geoogst van geëxecuteerde gevangenen.

Een in Londen gevestigd volkstribunaal heeft de bewering van de CCP echter weerlegd in een rapport uit 2019. Het concludeerde dat de door de staat georganiseerd praktijk van gedwongen orgaanoogst op “aanzienlijke schaal” plaatsvond in China, waarbij Falun Gong-beoefenaars de belangrijkste bron van organen waren.

Aanhangers van Falun Gong, een spirituele oefening die ook bekend staat als Falun Dafa, zijn sinds 1999 het doelwit van vervolging door het Chinese regime.

In 2006 doken voor het eerst beschuldigingen op van gedwongen orgaanoogst bij gedetineerde Falun Gong beoefenaars.

Zodra China een leidende rol zou gaan spelen in de transplantatiesector, zou het land “nieuwe normen” op transplantatiegebied stellen, aldus Trey.

Trey waarschuwde toen dat Beijing zonder internationale controle of kritiek “onbeperkt zou doorgaan met het elimineren” van gewetensgevangenen.

Trey zei dat hij de kans had gehad om met verschillende mensen te spreken die bijna het slachtoffer waren geworden van China’s gedwongen orgaanoogst in de afgelopen jaren.

Sommigen zeiden dat ze herhaaldelijk bloedproeven hebben ondergaan terwijl ze in China gevangen zaten, aldus Trey. Een voormalige gedetineerde zei dat de politie aan hem toegaf dat zijn organen konden worden geoogst toen hem werd gevraagd een bloedtest te ondergaan.

Bovendien zei Trey dat hij ook rapporten heeft gezien van ontbrekende organen uit de lichamen van dode gedetineerden in China.

In 2016 nam het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden unaniem H.Res.343 aan, waarin ook werd opgeroepen om een einde te maken aan de praktijk van het Chinese regime om organen te oogsten.

In maart werd zowel in de Senaat (S.602) als in het Huis (H.R.1592) nieuwe wetgeving ingediend om gedwongen orgaanoogst en mensenhandel te bestrijden. Als deze wet wordt goedgekeurd, zou de Amerikaanse regering paspoorten kunnen weigeren of intrekken van mensen die zich bezighouden met de illegale aankoop van organen. Ook zou het de VS verbieden apparatuur voor orgaantransplantatie te exporteren naar buitenlandse entiteiten die met deze misdaad in verband worden gebracht.

Er is internationale steun voor oproepen aan China om een einde te maken aan de praktijk van gedwongen orgaanoogst. Trey zei dat zijn organisatie zes jaar lang een wereldwijde petitie organiseerde die in 2018 eindigde, meer dan 3 miljoen handtekeningen verzamelde en de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties opriep om te helpen een einde te maken aan de praktijk in China.

“Nu willen we dat de Verenigde Naties en onafhankelijke onderzoekers ter plaatse gaan [in China], om naar deze kampen in China te gaan” voor onderzoek, zei Trey.

Frank Fang is een journalist uit Taiwan. Hij volgt het nieuws in China en Taiwan. Hij behaalde een master in materiaalwetenschappen aan de Tsinghua Universiteit in Taiwan.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (19 september 2021): Chinese Regime’s Forced Organ Harvesting Could Spread to Other Countries, NGO Director Warns

Waarheid vertellers: Leo Tolstoj, verliefd op de waarheid

by

“De held van mijn verhaal, die ik liefheb met alle kracht van mijn ziel, die mooi is, was, en altijd mooi zal zijn… is de waarheid.” Zo schreef Tolstoj aan het begin van zijn creatieve leven. Op zijn sterfbed begon zijn laatste, onvoltooide zin met het woord “Waarheid“.

Het uitdrukken van de waarheid over de menselijke ziel, het uitdrukken van datgene wat niet met gewone woorden kan worden uitgedrukt, was volgens hem de taak en het enige doel van de kunst. “Kunst is geen plezier, een troost of een vermaak; kunst is een grote zaak. Alleen door de invloed van de kunst zal een vreedzame samenwerking van de mens tot stand komen en alle geweld terzijde worden geschoven.”

Portret van Leo Tolstoj, 1887, door Ilya Repin. Olieverf op doek. Tretjakov Galerij, Moskou. (Publiek Domein)

Het zal sommige lezers misschien verbazen dat de grote Leo Tolstoj, de grote man van de letteren, van alle kunstvormen het meest door muziek geraakt werd. Zijn zoon, Serge, een componist, zei dat hij geen enkel mens heeft gekend die zo diep door muziek geraakt kon worden als zijn vader. Bekende kunstenaars waren ook getuige van zijn reactie op muziek. De grote Russische basso Feodor Chaliapin herinnerde zich dat, toen hij voor Tolstoj kwam zingen, Sofia Tolstoja hem apart nam en zei: “Het kan zijn dat als u zingt, mijn man gaat huilen. Alstublieft, probeer te doen alsof u het niet opmerkt, want hij zou zich vreselijk schamen.” Ook Tsjaikovski maakte een notitie in zijn dagboek: “Misschien ben ik in mijn leven nog nooit zo gevleid geweest en is mijn creatieve ambitie zo diep geraakt als toen L.N. Tolstoj, die naast mij zat en luisterde naar het andante van mijn Eerste Strijkkwartet, in tranen uitbarstte.”

Een publiciteitsfoto van de grote Russische basso Feodor Chaliapin. (Publiek domein)

Tolstoj eiste waarheid van zichzelf in zijn literaire werken: Ze moeten voortkomen uit dringende noodzaak, ze moeten eenvoudig zijn en ze moeten vrij zijn van ijdelheid. Hij overtuigde anderen hier ook van. Tsjaikovski schreef aan een vriend: “Tolstoj heeft mij ervan overtuigd dat een kunstenaar die niet werkt vanuit een innerlijke drang, maar met een scherp oog voor effect [cursivering van Tsjaikovski] en die zijn talenten aanwendt met het idee om het publiek te behagen en te paaien, niet werkelijk een kunstenaar is.”

Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, circa 1888. (Publiek Domein)

Tolstoj adviseerde de jonge Leonid Andrejev dat “eenvoud de noodzakelijke voorwaarde is voor het grootse” en berispte de grote en trotse Bernard Shaw, door tegen hem te zeggen: “Ik zie in uw boek een verlangen om de lezer te verrassen en te verbazen door uw grote talent en intelligentie. Maar de aandacht van de lezer wordt daardoor afgeleid van het onderwerp en richt zich in plaats daarvan op uw eigen genialiteit.”

Kunst was een morele kwestie voor Tolstoj. Hij beschouwde toneelstukken, romans, schilderijen, opera’s, die alleen voor vermaak en winst werden gemaakt, als namaak en onethisch, vrijwel een vorm van prostitutie. “Hoe vreselijk het ook is om te zeggen, het grootste deel van de kunst van onze tijd is prostitutie: Ze is altijd beschikbaar conform de eisen van de markt. Net als een prostituee moet ze zich verfraaien. Ze beantwoordt alleen aan de winst. Ze verdoezelt, leidt af, verdrijft en verzwakt de geestelijke vermogens”, schrijft hij in “Wat is kunst.”

Maar wat is die waarheid waar Tolstoj zo van houdt en die hij zo mooi vindt? Uiteindelijk is het natuurlijk een mysterie, gezien “door een donker glas”, maar toch is er veel te zien, veel om ons over te verwonderen. We vinden er aspecten van terug in Tolstoj zijn fictie, essays, dagboeken en brieven.

Bijvoorbeeld, we vinden dat we weinig weten: Pierre, de held van “Oorlog en Vrede”, merkt op: “Het enige wat ik weet is dat de mens niets kan weten: en dat is het toppunt van wijsheid.” We ontdekken dat liefde vele facetten heeft: Anna Karenina, voor haar tragische affaire met Vronsky, antwoordt op de vraag van haar verstokte vrienden: “Wel, Anna, wat vind jij van de liefde?”: “Er zijn evenveel soorten liefde als er mensenharten zijn.” We vinden een verklaring voor de wreedheid van de mens tegenover zijn medemens: Door onwetendheid en dwang zijn we verblind voor het feit dat elk mensenleven en elke mensenziel kostbaar is – onuitsprekelijk heilig – en we zijn alleen gewelddadig tegen elkaar uit onwetendheid of dwang.

Dit portret van onbekende vrouw (of “De vreemdeling”), 1883, door Ivan Kramskoy, wordt vaak beschouwd als de belichaming van de essentie van Tolstoj’s heldin Anna Karenina. Tretjakov Galerij, Moskou, Rusland. (Publiek domein)

Gedachten als deze werden verwoord en herhaald in een opeenvolging van prachtige werken – tot de schrijver 50 jaar oud was. Toen kwam er een crisis, een geestelijke crisis. In zijn “Mijn Biecht,” beschrijft Tolstoj zijn diepgaande strijd: “Ik verlangde er met heel mijn ziel naar om goed te zijn. Telkens wanneer ik uiting gaf aan het verlangen van mijn hart om moreel goed te zijn, werd ik met minachting en hoon onthaald, maar zodra ik toegaf aan lage hartstochten werd ik geprezen en aangemoedigd. Ambitie, machtswellust, winstbejag, wellust en trots stonden in hoog aanzien en ik leefde er jaren voor, totdat mijn leven tot stilstand kwam. Het leven leek zinloos en ik werd tot zelfmoord aangetrokken.”

Daarna kwam het besef dat alle waarheden waarover hij zo oprecht had geschreven en waarin hij zo oprecht had geloofd, niet louter theorieën of abstracties waren. Hij moest ze doorleven. Ze waren inderdaad waar, waarachtiger, duurzamer dan zijn eigen leven of het leven van anderen, dat voorbijgaat en vergeten wordt.

Toen hij zijn idealen begon na te leven, breidden zijn spirituele leven en wereldbeeld zich uit. Hij nam geen geld meer aan voor zijn geschriften en schreef minder fictie, maar richtte zich meer op filosofische en religieuze onderwerpen. De intellectuele wereld was het daar niet mee eens. Ze keurden de prachtige essays “Wat moet er gebeuren” of “Het Koninkrijk Gods is in u” niet goed. Toergenjev schreef vanuit Parijs: “Mijn vriend, keer terug naar de literatuur!” De fictie die hij schreef werd streng bekritiseerd, hoewel zijn grote roman “Opstanding” en de weinige korte verhalen uit deze periode verbluffend zijn in hun helderheid en eenvoud.

De waarheid bleef altijd de held van zijn verhalen. Op latere leeftijd publiceerde Tolstoj “What Men Live By”, geschreven in de oude volkstraditie.

Een illustratie door H.R. Millar voor de uitgave van Tolstoj zijn “What Men Live By,” in 1885-1889, uitgeverij Walter Scott. (Inside-Outside Spa)

God stuurt een engel naar een klein Russisch dorpje om drie waarheden over de mensheid te leren. Het zijn de waarheden die Tolstoj, in de loop van zijn lange leven, zich eigen maakte:

“Wat woont in de mens” – “Liefde.”

“Wat is de mens niet gegeven” – “Het is de mens niet gegeven te weten wat er morgen van hem wordt verwacht.”

“Waar leeft de mens voor” – “God in zijn hart.”

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (17 oktober 2020): Truth Tellers: Leo Tolstoy, in Love With Truth

Amerikaanse medische instanties zwijgen over Chinese orgaanoogst uit angst voor vergeldingsmaatregelen, zegt arts

by

Angst voor economische vergeldingsmaatregelen van Beijing heeft er deels toe geleid dat de wereld een oogje dichtknijpt terwijl het Chinese regime onschuldigen doodt en hun organen onder dwang oogst om er winst mee te maken, vertelde een arts aan een wereldwijde mensenrechtentop.

De Wereldtop over het bestrijden en voorkomen van gedwongen orgaanoogst, die bestaat uit zes webinars over twee weken, ging op 17 september van start met meer dan 2.000 virtuele toehoorders die op de eerste dag de live-streaming bijwoonden.

De door de staat gesanctioneerde gedwongen orgaanoogst vindt in China al jaren “op aanzienlijke schaal” plaats, en een belangrijk slachtoffer van het misbruik zijn aanhangers van de vervolgde geloofsgroep Falun Gong, volgens bevindingen van een onafhankelijk tribunaal in Londen in 2019.

Niet lang nadat het tribunaal zijn eindrapport had vrijgegeven, benaderde Dr. Weldon Gilcrease, een gastro-intestinale kankerspecialist aan de Universiteit van Utah, de leiders van het gezondheidszorgsysteem van de school, in de hoop een discussie te hebben over hoe ze als instelling zouden moeten reageren op dergelijk misbruik.

“Hij zei in wezen tegen mij dat hij er niet aan twijfelde dat de Chinese Communistische Partij (CCP) tot dergelijke wreedheden in staat was en dat het inderdaad gebeurde, maar dat als we er iets van zouden zeggen, China gewoon al zijn studenten naar Texas zou sturen,” zei Gilcrease tijdens een virtuele paneldiscussie op vrijdag.

Gilcrease, de vice-directeur van de in Washington gevestigde medische belangengroep Doctors Against Forced Organ Harvesting, vertelde later aan The Epoch Times dat hij “een beetje verbaasd was dat er zoveel angst was om iets te zeggen” vanwege de financiële banden.

Parliament Hill (Ottawa), 02 mei 2008 – Een man jogt langs Falun Gong beoefenaars die een nagebouwde orgaanoogst demonstratie gebruiken als onderdeel van hun protest tegen China en de vervolging van Falun Gong beoefenaars door het Chinese regime. De demonstranten klagen aan dat China illegaal organen oogst van Falun Gong gevangenen. (The Canadian Press/Tom Hanson)

“Je krijgt zeker steun op individueel niveau, maar als je dat probeert te verhogen naar het niveau van de instelling, dan wordt het oorverdovend stil,” zei hij in een interview.

Wat Gilcrease in de loop der jaren ontdekte, zei hij, is dat de medische professionals die hij ontmoette vaak aarzelden om een standpunt in te nemen over het oogsten van organen – niet omdat ze eraan twijfelden dat het gebeurt. Ze probeerden eerder afstand te nemen om de perceptie van “politiek bedrijven” te vermijden.

Voor de CCP is dat “het wapen dat ze gebruiken om het stilzwijgen te bewaren,” zei Gilcrease. “Als je iets zegt, doe je aan politiek. Hou je erbuiten.”

Maar Gilcrease gelooft dat het tegenovergestelde van wat het regime beweert waar is.

Vrij blijven van politiek “betekent niet het vermijden van het innemen van ongemakkelijke standpunten, en in feite betekent het dat we iets moeten zeggen tegen de Chinese Communistische Partij als deze … ons vakgebied, onze experts, onze artsen en onze chirurgen gaat coöpteren,” zei de arts tijdens het webinar.

Samenwerken met “een medisch systeem dat onder de duim zit van een kwaadaardig regime is gevaarlijk,” zei hij, erop wijzend dat een aantal personen die China’s transplantatiecentra hielpen opbouwen, een medische opleiding kregen in de Verenigde Staten en andere Westerse landen.

Brooklyn (New York), 18 juli 2021 – Falun Gong beoefenaars nemen deel aan een optocht ter markering van het 22e jaar van de vervolging van Falun Gong in China. (Chung I Ho/The Epoch Times)

Op het diplomatieke en economische front heeft dergelijke samenwerking tussen de VS en China tot “nadelige resultaten” geleid, zei hij. Een groot aantal Chinese wetenschappers en artsen hebben de afgelopen jaren hun post moeten verlaten omdat ze hun financiële banden met het regime niet op de juiste manier bekend hadden gemaakt, waaronder drie van Houston’s MD Anderson Cancer Center en nog eens zes van Tampa’s Moffitt Cancer Center in 2019.

Zorgen over dergelijke betrokkenheid gaan volgens Gilcrease verder dan de integriteit van Amerikaans biomedisch onderzoek. “Het gaat erom dat we gebonden zijn aan een systeem dat keer op keer bewezen heeft dat het misdaden uitvoert door gebruik te maken van het medische systeem.”

Chinese artsen blijken tijdens de pandemie door te zijn gegaan met het gedwongen wegnemen van organen en gebruikten de bevindingen van dergelijke transplantaties om geloofsbrieven in internationale medische tijdschriften op te bouwen.

De Annals of Surgery publiceerde in juli 2020 een studie over twee oudere patiënten met eindstadium COVID-19-symptomen, die beiden een longtransplantatie kregen ongeveer drie dagen nadat ze zich hadden aangemeld voor het transplantatiesysteem van het land.

De tweede patiënt, 70 jaar oud, kreeg een dubbele longtransplantatie op 8 maart, drie dagen nadat een uitgebreide evaluatie was uitgevoerd die artsen ertoe aanzette de patiënt in te schrijven in het transplantatietoewijzingssysteem.

Ray Scalettar, emeritus professor aan het George Washington University Medical Center, zei dat het artikel “ernstige ethische vragen opriep over de manier waarop de longen voor de ontvangers werden verkregen” in zo’n korte tijd, eraan toevoegend dat in de Verenigde Staten, dat een “veel groter” donorbestand heeft dan China, “de minimale wachttijd voor dit type donor” 15 dagen is.

Scallettar schreef uiteindelijk een kritiek op het artikel aan de auteurs, maar het antwoord “was onbestaand of ontwijkend”.

De medische wereld in het algemeen blijft lijden onder een “drastisch gebrek aan bewustzijn” over gedwongen orgaanoogst – slechts ongeveer 5 tot 10 procent heeft ervan gehoord – aldus Gilcrease. Maar de voortdurende doofpotaffaire van de pandemie door het regime heeft waarschijnlijk een mentaliteitsverandering teweeggebracht, zei hij.

“De medische gemeenschap heeft nu tenminste een beter begrip over met wie we te maken hebben,” zei hij.

Eva Fu is een in New York woonachtige schrijfster voor The Epoch Times, die zich richt op de relatie tussen de VS en China, godsdienstvrijheid en mensenrechten.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (17/09/2021): US Medical Bodies Silent on China’s Organ Harvesting Over Fear of Regime Retaliation, Doctor Says

Belangrijke programmering: Wereldtop tegen gedwongen orgaanverwijdering – een alarm voor de mensheid

by

De Wereldtop Voor Het Bestrijden En Voorkomen Van Orgaanoogst Bij Levende Personen, gezamenlijk georganiseerd door vijf niet-gouvernementele organisaties van Europa, de Verenigde Staten en Azië, zal plaatsvinden in de twee opeenvolgende weekenden van 17-19 september en 24-26 september 2021.

Aan het evenement wordt deelgenomen door 35 deskundigen uit 19 landen met expertise op zes onderzoeksgebieden: medisch, juridisch, politiek, media, maatschappelijk middenveld en beleidsvorming. Centraal staan de verstrekkende gevolgen van de wreedheden van de Chinese Communistische Partij op het gebied van orgaanoogst voor de menselijke waardigheid en alle aspecten van het leven, en hoe dergelijke wreedheden kunnen worden bestreden en voorkomen.

Het gedwongen oogsten van organen van levende mensen vormt een groot gevaar voor de mensheid, omdat het in strijd is met universele ethische waarden, morele beginselen van het leven en de menselijke waardigheid, waardoor het medisch beroep een misbruikpraktijk wordt.

Waar te zien:

De Epoch Times website:
https://www.theepochtimes.com

Het YouTube-kanaal van The Epoch Times:
https://www.youtube.com/theepochtimesnews

NTD YouTube-kanaal:
https://www.youtube.com/user/NTDTV

NTD website:
https://www.ntd.com

The Epoch Times Facebook:
https://www.facebook.com/epochtimes

NTD Facebook:
https://www.facebook.com/NTDTelevision

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (15 september 2021): Programming Alert: World Summit Against Forced Organ Harvesting: An Alarm to Humankind

 

Verschroeide rozen: verlies en rouw onder ogen zien

by

Verdriet komt in vele verschillende vormen.

De dood van een dierbare, een routine bezoek aan de dokter die een ongeneeslijke ziekte constateert, het einde van een huwelijk, een hart dat gebroken is door verraad, een jongere die in de drugshandel verzeild is geraakt en tot de gevangenis is veroordeeld, de vroegtijdige dood van een huisdier, faillissement, een baan die je buiten je schuld kwijt bent geraakt: de lijst is eindeloos en het verdriet dat daaruit ontstaat komt in alle vormen en maten.

De manier waarop we rouwen is ook voor ieder mens uniek. Sommigen delen hun pijn met vrienden en familieleden, terwijl anderen hun verdriet stoïcijns verbergen. Een vrouw die door haar echtgenoot in de steek is gelaten, huilt dagenlang; een ander verbergt haar leed en gaat door met haar taken als bankier en moeder.

Ondertussen weten de mensen die de getroffenen proberen te troosten, vaak niet wat ze moeten zeggen of doen. Sommigen bieden onhandige of ongepaste troost, omdat zij de behoefte voelen iets te zeggen. Omgekeerd zeggen sommigen niets, omdat ze na een begrafenis of een andere tragische gebeurtenis, door gevoelens van onvermogen en angst, zich niet geroepen voelen iets te zeggen.

In mijn openbare bibliotheek vind je een aantal boeken over rouwverwerking, waaronder titels als “Healing a Child’s Pet Loss Grief: A Guide for Parents,” “A Woman’s Book of Grieving,” en “You Can Help Someone Who’s Grieving: A How-To Healing Handbook.”

Deze gidsen zijn zeker nuttig, maar hier wil ik alleen mijn eigen observaties geven over rouw en verwerking, en hoe je iemand die rouwt kunt helpen. Zoals alle mensen van mijn leeftijd – ik ben 70 – heb ik verdriet en rouw meegemaakt.

Neem de tijd om de pijn te voelen

Zes weken na de dood van mijn vrouw zaten onze kinderen met hun oma van moederskant aan de keukentafel toen zij zei: “We moeten ons er allemaal overheen zetten en nu verder gaan.”

Mijn oudste zoon, nog geen 20, zei: “Oma, we zullen verder gaan. Maar voorlopig ga ik nog even door met mama te missen.”

Dat waren wijze woorden. Mijn zoon gunde zichzelf de tijd om te rouwen en vond zijn weg er doorheen. Elke keer dat oma bij ons op bezoek kwam, vroeg ze of we naar het graf van haar dochter konden gaan, dat vlakbij was. Bij het graf duurde het meestal maar een paar minuten voordat ze in tranen uitbarstte en vroeg of ze weer naar huis mocht. Ze had de omhelzing van verdriet gemist.

Niemand van ons vindt het leuk om te lijden, maar zo’n verlies vereist dat we de pijn voelen en de grote genezer, de tijd, zijn werk laten doen. Een therapeut vertelde me eens dat verdriet om het verlies van een dierbare wel drie jaar kan duren voordat de genezing eindelijk komt.

Wees daarom geduldig met jezelf en met de mensen om je heen. Verdriet komt niet met een tijdschema.

Aanwezigheid is alles

Met aanwezigheid bedoel ik zowel de aanwezigheid van hen die direct getroffen zijn als de aanwezigheid van hen die voor hen zorgen.

Sommigen van ons die pijn hebben van een verlies of een verraad zijn geneigd om zich van hun lijden te distantiëren. Ik heb mannen en vrouwen gekend die aan het winkelen sloegen en onbedachtzaam geld uitgaven, in een poging om de pijn op afstand te houden. Anderen grijpen naar drugs of alcohol, storten zich op hun werk, gaan op zoek naar een andere echtgenoot of minnaar, of zoeken afleiding in het spelen van golf of tennis.

Weglopen voor verdriet of proberen het te verbergen, verlengt vaak het genezingsproces en kan tot meer problemen leiden. We hebben allemaal verschillende manieren om te rouwen, maar een sleutelelement in deze reis is aanwezigheid. Onze bereidheid om ons verlies en verdriet onder ogen te zien.

Degenen die vrienden en familieleden die rouwen willen helpen, moeten dit weten: je aanwezigheid betekent meer dan maaltijden, geld of woorden. Er zijn, het liefst fysiek, is het beste geschenk dat je kunt geven. Een knuffel op zo’n moment betekent meer dan je misschien denkt.

Beweging, Dieet, Routine

Als het leven je een zware tegenslag heeft bezorgd, kan die schok je fysiek ziek maken, soms zelfs misselijk. Je slaapt misschien slecht, je wilt niet eten en je zit het liefst op de bank voor je uit te staren.

Dit is het moment waarop je, ondanks alle impulsen van het tegenovergestelde, proactief moet worden en voor jezelf moet zorgen. Eet gezond voedsel. Doe je best om voldoende te slapen. Probeer wat te bewegen. Zelfs een blokje om helpt je humeur te verbeteren.

Het aanhouden van zoveel mogelijk routine kan ook helpen om je verdriet te verzachten. Ik had de gewoonte om één of twee keer per week met mijn jongste zoon naar de bibliotheek te lopen. Een paar weken nadat zijn moeder was overleden, hebben we deze routine weer opgepakt. Die bezoekjes gaven ons beiden een gevoel van continuïteit en een link naar een gelukkiger verleden.

Als je probeert een vriend of familielid te troosten die een trauma heeft meegemaakt, kun je helpen door gezonde, zelf gekookte maaltijden langs te brengen of een cadeaubon te geven voor een plaatselijke kruidenier. Als je in de buurt woont, kun je aanbieden om twee of drie avonden per week met hen te gaan wandelen, een bezigheid die zowel bevorderlijk is voor een goede gezondheid als voor een goed gesprek.

Reddingsboten

Sommige mensen kunnen niet omgaan met een verlies, zelfs niet met de steun van anderen in hun leven. Sommigen hebben geen dierbaren in de buurt of missen een netwerk van vrienden die hen door de storm heen kunnen loodsen.

In deze gevallen kan het enorm nuttig zijn om beroep te doen op een therapeut of een steungroep. Steungroepen geven ons de kans om mensen te ontmoeten die een soortgelijk trauma als dat van ons hebben meegemaakt. Deze gedeelde pijn kan vaak onze last verlichten, waardoor we ons realiseren dat we niet zo alleen zijn als we misschien denken.

Ook een therapeut kan helpen bij het verwerken van ons verdriet, door ons te begeleiden bij het uitproberen van verschillende genezingstechnieken. Verder kan het ons in staat stellen om dingen te zeggen en tranen te laten stromen die we anders misschien verborgen zouden houden, zelfs voor onze naasten.

Google maar eens op “rouwondersteuning bij mij in de buurt”, dan kun je zien welke hulp er beschikbaar is.

We zijn nooit meer dezelfde

Verdriet verandert ons.

Hier is een voorbeeld. Het mag voor sommige lezers onbeduidend lijken, maar bij mij staat het nog steeds hoog op mijn lijst van mislukkingen in mijn leven.

Op woensdag 12 mei 2004 belde ik mijn vrouw voor negen uur ‘s morgens vanuit het gebouw waar ik seminars gaf aan thuisleerlingen en vroeg haar een paar scriptievragen op te zoeken die ik vergeten was van thuis mee te nemen. Ze voelde zich niet goed, maar ze vond mijn aantekeningen en las me de informatie voor die ik nodig had. Toen we ons gesprek beëindigden, waren haar laatste woorden aan mij: “Ik hou van je.”

Mijn laatste woorden aan haar waren: “Ik moet gaan. De studenten wachten. Ik zie je om vier uur.”

Toen ik thuis kwam, lag ze op de vloer van onze slaapkamer in een coma. De maandag daarop stierf ze aan een hersenaneurysma in een ziekenhuis in Asheville, North Carolina.

Wat was er mis met mij? Waarom had ik niet gewoon gezegd, “Ik hou ook van jou?” Waarom? Waarom? Waarom?

Die vraag bleef me achtervolgen. Het achtervolgt me tot op de dag van vandaag. Sinds die dag, op één uitzondering na – een familielid dat zich ongemakkelijk lijkt te voelen bij de woorden “Ik hou van je” – zeg ik “Ik hou van je” telkens als ik een gesprek beëindig met mijn kinderen, mijn kleinkinderen en veel van mijn vrienden.

Professor Verdriet

Verlies en verdriet maken sommige mensen bitter of cynisch, waardoor ze niet meer in staat zijn het goede in hun leven en in de wereld te zien. Echter, als we alert zijn, is verdriet een geweldige leermeester. Het kan onze empathie en liefde voor anderen verdiepen, het geeft ons uiteindelijk de kracht om degenen die we verloren hebben te koesteren. Het geeft ons ook de kans iets te leren van degenen die ons onrecht hebben aangedaan – de echtgenoot die het huwelijk in de steek liet, de overleden moeder die ons kwetste, de zakenpartner die ons tot financiële ondergang bracht.

Zoals Kate McGahan, schrijfster en stervensbegeleider, ooit schreef: “Verdriet zal je niet loslaten, zolang je niet voldoet aan wat het je wilde leren.”

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (13 juli 2021): Burnt Roses: Facing Loss and Grief

Geloof motiveert danser om de wereld de waarheid over China te laten zien

by

China is meer dan wat we vandaag zien, zei Aaron Huynh, een klassiek Chinese danser die uitgroeide van een nauwelijks begrip van de cultuur tot een lid van de wereldberoemde Shen Yun Performing Arts.

Op 4 september stond hij alleen op het podium tijdens de NTD Internationale klassieke Chinese danscompetitie en verzekerde zich van een plaats in de finale.

“Ik ben vanaf nul begonnen”, zei Huynh, die in Australië opgroeide en thuis Engels sprak. “Ik had geen invloed op of blootstelling aan de Chinese cultuur.”

“Het is een leerproces geweest – leren dat mijn eigen cultuur de moeite waard is, ook al heb ik die niet mee gekregen”, zei hij. “Het was het waard.”

“Klassieke Chinese dans is beroemd om zijn expressie, omdat een kernbeginsel van de kunst is dat de innerlijke gevoelens het lichaam in beweging brengen. “In dans kun je niet alleen op je lichaam vertrouwen, vooral niet in klassieke Chinese dans”, zei hij. “Veel dansen portretteren mensen en tijden uit het verleden en je moet weten hoe zij hun leven in die periode doorbrachten.”

Huynh begreep het niet altijd zo goed; hij dacht dat als hij de bewegingen goed kon maken en de algemene emotie onder de knie had, hij kon dansen. “Maar langzamerhand realiseerde ik me dat het veel moeite kost om die diepte te laten zien. Om die karakters te kunnen vertolken, om ze te kunnen acteren, moet je ze diepgaand begrijpen”, zei hij. “Anders, als je woede toont zal het gewoon woede zijn, het zal geen woede en verdriet zijn doordat je begrijpt dat er in het verleden iets gebeurd is met die persoon, dus zal het eendimensionaal zijn en niet multidimensionaal.”

Door de fysiek veeleisende routine van een danser en de nieuw ontdekte culturele barrière dacht Huynh er vaak over zijn studie van klassieke Chinese dans op te geven.

“De mensen om me heen hebben me geholpen, vooral mijn leraar en mijn vrienden”, zei hij. “Het vergde moed en hard werken.” En nederigheid, voegde hij eraan toe. De doorbraak kwam toen hij zich realiseerde dat het niet alleen om hem ging – dat zijn kunst deel uitmaakte van iets groters. “Het gaat erom hoe je de wereld beter kunt laten zien wat Chinese cultuur is.”

“Het is de moeite waard om al die inspanningen te doen, om hen te laten zien dat China meer is dan wat wij vandaag de dag zien“, zei hij. “China heeft in feite 5.000 jaar beschaving en zijn volk geloofde dat het goddelijk geïnspireerd was. En de klassieke Chinese dans geeft iemand het vermogen om duidelijk te spreken en een boodschap over te brengen, zelfs zonder een woord te zeggen.”

“Wat we doen bij Shen Yun gaat niet alleen over je individuele ik, het gaat over mensen in de wereld laten zien dat China niet alleen bestaat uit politiek en goedkope producten, maar dat er zoveel meer is dan wat we nu van China kennen”, zei hij.

Aaron Huynh nam deel aan de 9e NTD Internationale klassieke Chinese danscompetitie in de staat New York op 4 sept. 2021. (NTDTV)

Huynh legde uit dat zijn geloof, een oude Chinese cultivatiewijze die waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid onderwijst, hem overtuiging gaf.

“Door het bestuderen van Falun Dafa, de cultivatiewijze waarin ik geloof, leerde ik dat het niet alleen om jou gaat. We leven in een wereld met iedereen om ons heen en om iets groots te doen moeten we het samen doen”, zei hij. “Eén persoon zal niet in staat zijn om dat te doen. En ik voel dat Shen Yun en Falun Dafa me niet alleen dans hebben geleerd, maar me ook hebben laten zien hoe ik een beter mens kan zijn. Het leven zelf is niet belangrijk zonder betekenis. Het is het diepgaande geloof dat je iets beters kunt doen dan wat je voor jezelf kunt doen – je kunt iets doen in het belang van anderen.”

Huynh hoopt ooit in China op te treden. “Het is hun cultuur en ik hoop dat ze het op een dag zullen kunnen ervaren”, zei hij.

Klassieke Chinese dans nieuw leven inblazen

In haar inspanningen om klassieke Chinese dans in zijn authentieke vorm te herstellen en te doen herleven, heeft Shen Yun ook pionierswerk verricht in het gebruik van de zeer oude methode “shen dai shou,” een manier van bewegen waarbij het lichaam de armen in beweging brengt. De expressieve dansvorm heeft veel doorlopende armbewegingen en het gebruik van deze methode verandert het podiumeffect van de dans, maar heeft ook veel andere voordelen voor de danser, legde Huynh uit.

“Het heeft me heel erg geholpen, niet alleen omdat het mijn armen en benen langer maakt, maar ook omdat het daardoor niet zo moeilijk is om bewegingen te maken. Het is makkelijker, vloeiender. Als je je lichaam gebruikt, blijf je niet op rare plekken hangen of gebruik je niet de verkeerde spieren”, zei hij. “De connectiviteit voelt heel anders.”

Aaron Huynh nam deel aan de 9e NTD Internationale klassieke Chinese danscompetitie in de staat New York op 4 sept. 2021. (Larry Dye)

Huynh heeft opgetreden in de NTD finale op 5 september.

Origineel gepubliceerd op The Epoch Times (11 september 2021): Faith Drives Dancer to Show World the Truth About China

   

Politie Hongkong arresteert leiders pro-democratische groepering

by

De politie van Hongkong heeft woensdagochtend vier leiders van een pro-democratische groepering gearresteerd, op beschuldiging dat de groepering als “buitenlands agent” zou werken.

De Hongkong Alliance in Support of Patriotic Democratic Movements of China is bekend van het organiseren van de jaarlijkse wake in de stad ter herdenking van de doden die vielen tijdens het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing in 1989.

Tot de gearresteerde leden van de groep behoorden vice-voorzitter en advocaat Chow Hang-tung, alsmede de leden van het permanent comité Leung Kam-wai, Tang Ngok-kwan en Chan Dor-wai.

De politie van Hongkong heeft de groep vorige maand een brief gestuurd, waarin zij zich beroept op de nationale veiligheidswet die vorig jaar door Beijing is ingevoerd. De politie beweerde dat de groep een “buitenlands agent” was en verzocht de groep uiterlijk op 7 september zijn lidmaatschap en financiële gegevens in te leveren. In antwoord hierop ging de groep naar het hoofdbureau van de Wan Chai politie en verklaarde dat het verzoek gebaseerd was op “redelijke gronden om aan te nemen”, hetgeen geen geldige rechtsgrond is en daarmee het verzoek afwees. Op 8 september ging de politie naar het kantoor waar Chow werkt in de Bank of America Tower om haar te arresteren. Volgens de groep werden vervolgens verschillende leden van het permanent comité gearresteerd, waaronder Leung, Tang en Chan.

Chow was woensdagochtend vroeg live op Facebook waar te zien was hoe de politie bij haar aanbelde en probeerde haar deur te openen. De beelden van Leung’s arrestatie werden ook live uitgezonden.

Later postte Chow een reeks berichten waarin ze zei dat iemand met haar toetsenbord op de deur aan het rammen was en zich hierbij afvroeg of het hier een ordinaire straatroof betrof. Chow is een vooraanstaand advocaat in Hongkong; oorspronkelijk zou zij Gwyneth Ho, een Hongkongse politica die wordt beschuldigd van “samenzwering om de staatsmacht te ondermijnen” vertegenwoordigen in het hooggerechtshof om haar borgtocht aan te vragen. Chow was ‘s nachts in haar kantoor Ho’s borgtochtverklaring aan het voorbereiden voordat de politie kwam voor haar arrestatie. Later betuigde ze spijt dat ze Ho niet kon vertegenwoordigen.

Voor Chow’s arrestatie postte ze vanuit haar kantoor een foto van de zonsopgang in Victoria Harbour, waarbij ze suggereerde dat dit wel eens “[haar] laatste keer zou kunnen zijn om dit landschap te aanschouwen”. Ondertussen lieten veel mensen berichten achter op haar post waarin ze zich voor haar terugkeer uitspraken.

De avond na Chow’s arrestatie heeft haar assistente haar Facebook geüpdatet en geschreven: “We zullen met redenen omkleed onze overtuigingen beargumenteren met uiterste inspanningen en zonder angst en spijt.” Chow’s bijgewerkte Facebook-pagina suggereerde dat ze vol goede moed is en al een ontmoeting had gehad met haar advocaat. Chow toonde grote bezorgdheid voor haar collega’s in hechtenis, evenals de pleidooi sessies in de komende twee dagen van de verdachten inzake de “ongeoorloofde samenscholing” aangaande de kaarslicht wake op 4 juni in 2020.

De politie verklaarde dat de vier (Chow, Leung, Tang en Chan) waren gearresteerd wegens “het niet voldoen aan de indieningsvereisten” op grond van artikel 43 van de Hongkongs Nationale Veiligheidwet. Er wordt gesuggereerd dat meer mensen in staat van beschuldiging kunnen worden gesteld.

Tijdlijn van de arrestatie

Op 25 augustus stuurde de Afdeling Nationale Veiligheid van de politie van Hongkong een brief aan de pro-democratische groepering met het verzoek gevoelige informatie te overhandigen op grond van de Nationale Veiligheidwet. Het permanente comité van de groep ging naar het hoofdkwartier van de politie in Wan Chai om een antwoordbrief af te geven, waarin werd geweigerd en ontkend werd een buitenlandse vertegenwoordiging te zijn. De groep bekritiseerde de politie van Hongkong omdat zij geen rechtvaardiging had gegeven en de beginselen van de natuurlijke rechtsgang had geschonden.

Tsui Hon-Kwong, lid van het Permanent Comité van de groep, heeft het Hooggerechtshof verzocht de brief van de politie ongeldig te verklaren. “De volledige naam van de groep is de Hongkong Alliance in Support of Patriotic Democratic Movements of China”, zei Tsui tegen de media voor het hoofdbureau van politie, en hij voegde eraan toe dat zij patriotten zijn en geen buitenlandse agenten.

Chow was ook op het hoofdbureau van politie. “Aan de mensen van Hongkong: jullie moeten blijven vechten. Geef niet toe aan autoritaire macht, leef niet in nederigheid. Wees jezelf en leef met je geweten,” zei hij.

Chris Tang, de secretaris voor veiligheid in Hongkong, verklaarde op 7 september dat indien iemand verzuimt de door de politie van Hongkong verlangde informatie te overhandigen, er snel handhavend zal worden opgetreden. De politie gaf ook een persbericht uit waarin zij “[naamloze] groepen die schaamteloos weigeren informatie te verstrekken” hekelde en herhaalde dat de groepen een boete van 15.500 dollar en een gevangenisstraf van zes maanden kunnen krijgen als zij nalaten informatie op tijd te verstrekken.

Pro-democratische groepering houdt ondanks druk vast aan grondbeginselen

Een van de grondbeginselen van de Hongkongse Alliantie ter ondersteuning van patriottische democratische bewegingen in China is “het beëindigen van [China’s] één-partijstelsel”.

De pro-democratische groepering werd herhaaldelijk lastiggevallen en bedreigd door de politie van Hongkong, regeringsfunctionarissen en de Chinese staatsmedia. Er gingen geruchten dat het permanent comité de groep zou ontbinden; het comité hield op 5 september een persconferentie en verklaarde dat het op 25 september een speciale bijeenkomst zou houden om het onderwerp te bespreken. De groep is echter zo opgezet dat de leden tijdens de vergadering nog steeds een nieuwe voorzitter kunnen kiezen, zelfs als de leden van het permanent comité worden gearresteerd. Volgens Chow telt de groep nog steeds meer dan 100 leden, en om de groep te ontbinden moeten ten minste 20 leden aanwezig zijn, en moet 70 procent van de aanwezige leden daarmee instemmen.

Nadat Beijing de Nationale Veiligheidswet in Hongkong implementeerde, beweerde de pro-communistische factie dat één van de vijf beginselen van de pro-democratische groepering in strijd was met de wet. In juni van dit jaar verklaarde Luo Huining, directeur van het gelieerde bureau van de Chinese Communistische Partij (CCP) in Hongkong, dat “de beëindiging van het één-partijstelsel” het fundament van “één land, twee systemen” onderuit zou halen en daarom de vijand zou zijn van de welvaart en stabiliteit van Hongkong. De pro-democratische groepering heeft echter herhaald dat zij haar beginselen en richtlijnen niet onder politieke druk zal wijzigen.

Op 20 mei 1989 kondigde de CCP in Beijing de staat van beleg af, wat op 21 mei een mars uitlokte van miljoenen Hongkongers, die ongeveer een vijfde van de bevolking van Hongkong uitmaakten. Op diezelfde dag werd in de toenmalige Britse kolonie Hongkong tijdens de massale protestdemonstratie de Alliantie van Hongkong ter ondersteuning van de patriottische democratische bewegingen van China opgericht, met Szeto Wah, een veteraan van de Hongkongse democratische beweging, als eerste leider.

Na het bloedbad van 4 juni op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing was het belangrijkste doel van de groep de democratiebeweging te herstellen en de CCP verantwoordelijk te houden. Sedertdien houdt de groep elk jaar op de avond van 4 juni een herdenkingsbijeenkomst bij kaarslicht in Victoria Park.

Ondanks de door coronamaatrelen veroorzaakte beperkingen van bijeenkomsten hield de groep vorig jaar een manifestatie. Dit leidde tot de arrestatie van 24 democratisch gezinde personen op beschuldiging van “samenscholing zonder toestemming”. De toenmalige voorzitter, Lee Cheuk-yan, en de vice-voorzitter, Albert Ho, werden ook gevangen gezet wegens deelname aan de demonstraties en bijeenkomsten.

Oorspronkelijk gepubliceerd door The Epoch Times (8 september 2021): Hong Kong Police Arrest Pro-Democracy Group Leaders Citing Foreign Collusion.

Het overwinnen van culturele barrières en het ontdekken van erfgoed door dans

by

De zwaartekracht tartende sprongen en overslagen in de klassieke Chinese dans hebben zeker meer dan één jonge danser aangetrokken om zich met de oude vorm bezig te houden – Daniel Zhang is één van hen.

“Ik was het soort kind dat niet stil kon zitten; ik was altijd in beweging”, zei Zhang. Toen hij 8 of 9 jaar oud was, woonde hij een klassieke Chinese dansvoorstelling bij waar hij zijn oudere neef een overslag in de lucht zag maken en schijnbaar daar een tijdje bleef hangen, voordat hij weer op de grond terecht kwam. Hij was onder de indruk en wilde danser worden.

Zhang, die van nature atletisch en lenig is, en nu student aan de Fei Tian Academy of the Arts, was zeer geschikt om danser te worden. Maar hij zou al snel leren dat, hoewel hij geen fysieke barrières had om klassieke Chinese dans te leren, er wel culturele barrières waren die hij moest overwinnen.

“Ik groeide op in het Westen, dus was het wat moeilijker om dat Chinese gevoel te vatten”, zei hij. Zijn leraren demonstreerden een beweging en hij deed die perfect na – dat dacht hij althans – maar ze waren niet tevreden. “Je moet de innerlijke betekenis van de bewegingen voelen!” vertelden ze hem, maar dat vond hij heel moeilijk. “Je voert de beweging uit, maar je danst niet”, zeiden ze hem, of erger nog, “Dat ziet er gewoon saai uit.” Maar langzaam begon hij het te begrijpen.

De klassieke Chinese dans is immers een dansvorm met eeuwenoude wortels, die in de loop van duizenden jaren verfijnd werd met culturele wijsheid die door elke dynastie werd doorgegeven. Het is één van de meest uitgebreide danssystemen ter wereld, opgebouwd uit unieke houdingen en bewegingen die duidelijk Chinees zijn. Het begrijpen van het ritme van deze dansvorm is het begrijpen van de traditionele Chinese cultuur – iets dat ooit bijna verloren ging voor de wereld nadat China werd overgenomen door het communisme.

Op 4 september zal Zhang zijn kennis op de proef stellen door voor het eerst één van China’s meest iconische culturele figuren uit te beelden in de 9e NTD internationale wedstrijd voor klassieke Chinese dans. Dit jaar zullen verloren vaardigheden worden getoond die zijn hersteld en gepionierd door de wereldberoemde Shen Yun Performing Arts, met artiesten van het gezelschap die in de jury van de wedstrijd zitten. Meer dan honderd deelnemers hebben zich ingeschreven, waarvan ongeveer de helft de halve finales zal halen.

“Dit is een geweldige kans om mezelf te verbeteren”, zei Zhang. ” Het hele proces, van het kiezen van de muziek tot de choreografie, laat echt je sterke en zwakke punten zien.”

Daniel Zhang portretteert de beroemde Chinese dichter Li Bai, normaal gesproken een branieachtige figuur, in een moment van ontnuchterende eenzaamheid. (Edward Dye)

De ‘Onsterfelijke Dichter’

De dichter Li Bai uit de Tang-dynastie is één van de kunstenaars die de “Gouden Eeuw van de Chinese Poëzie” heeft ingeluid en zijn stuk “Drinking Alone by Moonlight” is één van de bekendste Chinese poëziestukken. Het is vertaald in het Engels en in vele andere talen. Zhang heeft de gebeurtenis van Li Bai, die dit gedicht schreef, in dans omgezet.

Li Bai is een beroemd personage dat in de klassieke Chinese dans vaak en op vele manieren wordt geportretteerd. Het is een personage waarmee alle juryleden en de andere deelnemers meer dan vertrouwd zullen zijn. Het leven van Li Bai wordt weerspiegeld in zijn poëzie. Zijn poëzie beïnvloedde de kunst en cultuur van een tijdperk en blijft zelfs vandaag nog populair.

“Toen ik de muziek hoorde en de bewegingen zag, werd ik er echt door gegrepen”, zei Zhang. Hij voelde dat hij zich kon identificeren met deze dichter en probeerde de bewegingen en choreografie aan te passen zodat ze beter voor hem geschikt waren.

(Edward Dye)

“Er zit een bepaald gevoel in het stuk dat ik interessant vond”, zei Zhang. Hier drinkt de dichter alleen, met niemand anders dan de maan boven hem en haar weerspiegeling beneden als zijn metgezellen. Er zit een ontnuchterende eenzaamheid in het verhaal, maar Li Bai vermaakt zich nog steeds, zei Zhang. Hoewel dit gedicht vaak het meest bekend is om de dichter, laten de meeste andere verhalen hem zien als een nogal heldhaftig figuur met levenslust, legde hij uit. “In al zijn andere verhalen is hij erg zelfverzekerd en open, dus als je dit stuk danst, is dat een interessant gevoel”, zei Zhang.

(Edward Dye)

Vanuit het hart

Een nieuw onderdeel van het danscurriculum van Shen Yun en Fei Tian Academy of the Arts – en iets waar de wedstrijdjury naar zal kijken – is de methode van “het lichaam leidt de handen”. Dit is een techniek waar vaak over gesproken wordt in de danswereld, omdat het de expressiviteit van de bewegingen van het bovenlichaam van een danser vergroot, terwijl het ook de ledematen verlengt en een efficiëntere manier van bewegen, gebruik van kracht en gebruik van energie creëert. Maar hoewel deze manier van bewegen optimaal is, zijn Shen Yun en haar academie de eersten die het opnemen als onderdeel van hun danspedagogie.

“Het gaat erom hoe je je kracht gebruikt en hoe de kracht begint. Je begint vanuit het binnenste – je lichaam wordt een deel van je arm”, legde Zhang uit. “Je moet beginnen vanuit het hart, vanuit deze innerlijke kern hier, die je buitenste ledematen in beweging zet. Op deze manier lijkt je hele lichaam licht en de bewegingen zijn heel zuiver.”

(Edward Dye)

Klassieke Chinese dans

Naast het “lichaam dat de handen leidt”, gebruiken Shen Yun dansers een methode van de “heupen die de benen leiden”, die eveneens nooit tot de danspedagogie is doorgedrongen, maar een vergelijkbaar heilzaam effect heeft op de bewegingen van het onderlichaam van een danser.

De nieuwe ontwikkeling is bijzonder verhelderend geweest voor de leerlingen van de klassieke Chinese dans, want in deze dansvorm gaat het om het uitdrukken van innerlijke gevoelens en elke artiest van klassieke Chinese dans streeft naar de mooiste manier om dat op het toneel te doen.

“Elke beweging heeft een betekenis, elk gebaar heeft iets achter zich”, zei Zhang. “Dans is een manier om gedachten en emoties over te brengen – leraren hebben me verteld dat alles wat op je hart ligt, naar buiten zal komen via je emoties.”

Dit is reden om een hart van vriendelijkheid te ontwikkelen, zei Zhang. “Als je je geïrriteerd voelt, zal dat doorkomen.” In plaats daarvan zoekt hij naar een gevoel van kalmte en innerlijke vrede om aan het publiek te geven. “Als je die vrede kunt vasthouden, kun je het tot uitdrukking brengen.”

“Dans vereist dat je heel bereidwillig bent”, voegde Zhang eraan toe. “Je moet een open hart hebben.” Van bereid zijn om de inspannende strekkingen te doen die nodig zijn om lenig te blijven, tot bereid zijn om je innerlijke gevoelens op het podium te tonen, je moet voortdurend je uitdagingen aangaan met een positieve en accepterende houding, heeft Zhang geleerd.

“Je moet jezelf echt onder ogen zien”, zei hij.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (1 september 2021): Overcoming Cultural Barriers and Discovering Heritage Through Dance

 

China stuurt bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen naar Taiwanese luchtverdedigingszone

by

TAIPEI, Taiwan — China stuurde op 5 september 19 militaire vliegtuigen naar de luchtverdedigingsidentificatiezone (ADIZ) van Taiwan, waarmee het haar agressieve houding tegenover het zelfbesturende eiland verderzette. Daarop liet Taiwan in alle haast straaljagers opstijgen.

Het incident heeft tot bezorgdheid geleid bij huidige en voormalige Amerikaanse functionarissen.

Bij de inval waren volgens het Taiwanese ministerie van Landsverdediging 10 J-16 gevechtsvliegtuigen, vier SU-30 gevechtsvliegtuigen, vier H-6 bommenwerpers en een Y-8 anti-onderzeeboot vliegtuigen betrokken. In reactie hierop heeft Taiwan zijn eigen militaire vliegtuigen laten opstijgen om de Chinese vliegtuigen te monitoren, en raketsystemen geactiveerd om de Chinese jets te volgen.

Het was de derde dag op rij dat de Chinese Communistische Partij (CCP) besloot haar vliegtuigen in de ADIZ van Taiwan te laten vliegen. China stuurde vier militaire vliegtuigen op elk van de twee dagen voorafgaand aan 5 september. De vorige grootschalige inval vond plaats op 15 juni, toen Peking 28 militaire vliegtuigen naar de ADIZ van het eiland vloog.

Een ADIZ is een openbaar verklaard gebied grenzend aan het nationale luchtruim van een staat, waarin naderende buitenlandse vliegtuigen klaar moeten staan om hun identificatiegegevens en locatie door te geven. Het gebied geeft een staat de tijd om de aard van de binnenkomende vliegtuigen te beoordelen en zo nodig defensieve maatregelen te nemen.

Het Chinese regime heeft het afgelopen jaar soortgelijke invallen ondernomen in een poging om de democratische regering in Taiwan te intimideren en het Taiwanese publiek te dwingen de heerschappij van de CCP te aanvaarden.

Pekings oorlogszuchtige houding tegenover Taiwan bleek duidelijk uit een artikel van China’s oorlogszuchtige staatsmedia Global Times. In het artikel wordt gesteld dat de meest recente invasie van vliegtuigen, die een “routineoefening” wordt genoemd, aantoont dat het Chinese leger een “overweldigend voordeel” heeft op de strijdkrachten van Taiwan.

Het artikel beweerde dat een dergelijke “machtskloof” tussen de twee partijen de Chinese communisten in Peking in staat zou stellen om “de territoriale integriteit te beschermen, zelfs als buitenlandse strijdkrachten ingrijpen”.

Peking wil zijn heerschappij opleggen aan Taiwan — hetzij door oorlog, hetzij door andere middelen die de democratie op het eiland te ondermijnen — omdat het regime het eiland beschouwt als een deel van zijn grondgebied. Taiwan, een de facto onafhankelijk land, heeft diplomatieke betrekkingen met 15 landen en onderhoudt informele banden met andere landen, waaronder Japan en de Verenigde Staten.

“De Verenigde Staten moeten altijd achter Taiwan en voor vrijheid staan,” schreef de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo op zijn Twitter in reactie op de laatste inval.

Senator Bill Hagerty (R-Tenn.) trok ook op Twitter en zei dat de Amerikaanse Senaat “druk moet uitoefenen op de Biden Administratie om een sterkere houding aan te nemen en buitenlandse agressie te voorkomen.”

“Communistisch China en andere tegenstanders zullen de vastberadenheid van de VS en onze bondgenoten blijven peilen na Biden’s debacle in Afghanistan,” voegde hij eraan toe.

In maart vertelde Hagerty aan NTD, de zusterorganisatie van The Epoch Times, dat de Verenigde Staten onder de regering-Biden niet kunnen “terugkrabbelen” ten opzichte van China. Hij voegde eraan toe dat “China al vele jaren agressief en roofzuchtig is vanuit militair, diplomatiek en economisch standpunt”.

Het regime in Peking heeft de chaotische terugtrekking van de VS uit Afghanistan aangegrepen om zijn anti-VS propaganda te voeden, met de bedoeling het Amerikaanse leiderschap in de wereld te ondermijnen. De spreekbuis van de staat, Global Times, heeft een aantal artikelen gepubliceerd waarin wordt beweerd dat de Verenigde Staten Taiwan “in de steek zullen laten”, net zoals ze dat met Afghanistan hebben gedaan.

De persvoorlichter van het Witte Huis, Jen Psaki, bevestigde tijdens een briefing op 17 augustus opnieuw dat de VS zich inzetten voor Taiwan.

“… zoals is uiteengezet in de Taiwan Relations Agreement … staan [wij] achter partners over de hele wereld die het slachtoffer zijn van dit soort propaganda,” zei ze.

Hoewel Washington in 1979 de diplomatieke banden met Taipei verbrak ten gunste van Peking, onderhoudt het nog steeds een sterke relatie met het eiland op basis van de Taiwan Relations Act (TRA). Deze wet machtigt de Verenigde Staten om het eiland militaire uitrusting voor zelfverdediging te leveren.

Tsai Shih-ying, een parlementslid van de regerende Democratische Progressieve Partij van Taiwan, verklaarde op 6 september tegenover de plaatselijke media dat de jongste inval aantoont hoe belangrijk het is het militaire budget van het eiland te verhogen om de zelfverdediging te versterken.

Kelly Craft, die tijdens de Trump-regering diende als Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, bekritiseerde onlangs de CCP voor het “uitbuiten van de dood van Amerikaanse militairen en vrouwen en Afghaanse burgers om twijfel te zaaien” over de Amerikaanse inzet voor Taiwan.

“Schande over hen. Schaam u dat u het leven van dappere mannen en vrouwen als propaganda gebruikt. Ik ben hier om u te verzekeren dat zij [CCP] ongelijk hebben. Ik ben hier om u te verzekeren van mijn geloof in de vastberaden inzet van de VS voor de verdediging van Taiwan,” zei Craft.

Ze maakte de opmerkingen tijdens het jaarlijkse Ketagalan Forum: Asia Pacific Security Dialogue op 31 augustus. Het evenement, dat dit jaar virtueel werd gehouden, werd mede georganiseerd door Taiwanese denktanks en het Taiwanese ministerie van Buitenlandse Zaken.

“Als Taiwan verloren is, verliezen wij ook.”

Op 16 augustus zei president Joe Biden dat een Amerikaanse terugtrekking uit Afghanistan de Verenigde Staten in staat zou stellen zich te concentreren op dringender zaken, waaronder het aanpakken van communistisch China.

“Onze echte strategische concurrenten – China en Rusland – zouden niets liever willen dan dat de Verenigde Staten voor onbepaalde tijd miljarden dollars, middelen en aandacht zouden blijven steken in het stabiliseren van Afghanistan,” zei Biden.

Origineel gepubliceerd door The Epoch Times (06 september 2021): China Sends Bombers, Fighter Jets Into Taiwan’s Air Defense Zone

 

Waarheid & Traditie

Facebook-f Linkedin Twitter Youtube
  • Stories
  • Community
  • Blog
  • Careers
  • Brand Assets