Rechtengroeperingen zijn een campagne gestart onder de naam “#NotFromChina Pledge” in een poging een einde te maken aan China’s industriële moord op gewetensgevangenen voor hun organen.
De campagne, die op 8 december van start is gegaan, houdt een persoonlijke belofte in om geen orgaantransplantatie uit China te ontvangen als je ziek wordt, om te voorkomen dat je onbedoeld bijdraagt aan de gruwelijke praktijk van het regime om organen te oogsten.
“Het is een gruwel dat vandaag de dag in de 21e eeuw onschuldige mensen, waaronder gewetensgevangenen, worden gedood om hun organen te oogsten voor winstdoeleinden,” aldus Andrew Bremberg, voorzitter van de Victims of Communism Memorial Foundation (VOC), een in Washington gevestigde belangengroep.
De oproep wordt mede gesponsord door VOC, en twee andere non-profitorganisaties, de International Coalition to End Transplant Abuse in China (ETAC) en China Aid. De belofte kan worden gedaan op de website van ETAC, en een gepersonaliseerde “Ik heb de belofte gedaan”-kaart kan worden gedeeld op sociale media.
De rechtengroepen hebben mensen opgeroepen de belofte te doen om “te helpen een einde te maken aan China’s moord-voor-orgaan-industrie – een industrie waarin miljarden dollars circuleren”.
In 2019 heeft het China Tribunaal, een onafhankelijk volkstribunaal, geconcludeerd dat het Chinese regime jarenlang en op aanzienlijke schaal gedwongen orgaanoogst heeft gepleegd bij gewetensgevangenen.
In het eindoordeel van het tribunaal (pdf) staat dat het “zeker” is dat de organen afkomstig zijn van gevangen Falun Gong-aanhangers en dat zij “waarschijnlijk de voornaamste bron” zijn. Falun Gong, ook bekend als Falun Dafa, is een spirituele praktijk waarvan de aanhangers sinds 1999 systematisch worden vervolgd door de Chinese Communistische Partij.
Er zijn steeds meer aanwijzingen dat ook Oeigoeren en andere vervolgde minderheden in het noordwesten van China het slachtoffer zijn van orgaanoogst, samen met Tibetanen en huischristenen, aldus de website van de campagne.
Falun Gong demonstranten brengen een opvoering van een illegale daad van het betalen voor menselijke organen tijdens een protest in Washington, in verband met een bezoek van de Chinese leider Hu Jintao aan de Verenigde Staten, op 19 april 2006.(JIM WATSON/AFP via Getty Images)
Het oogsten van organen is een lucratieve zaak voor de CCP. Tijdens een hoorzitting op 29 november voor de Subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement verklaarde Geoffrey Nice, die het China-Tribunaal voorzat, dat het Chinese regime tot een half miljoen dollar kan verdienen aan het lichaam van elk slachtoffer.
Deskundigen schatten dat er in China elk jaar 60.000 tot 100.000 transplantaties plaatsvinden, veel meer dan het officiële cijfer van 10.000 van het regime. Organen voor deze extra transplantaties zijn voornamelijk afkomstig van gewetensgevangenen, aldus de deskundigen.
De CCP heeft deze praktijk herhaaldelijk ontkend.
“De vrije wereld kan niet blijven toekijken hoe de Chinese Communistische Partij blijft liegen over deze wijdverbreide praktijk in China,” zei Bremberg. “Wij roepen alle mensen van goede wil op om zich persoonlijk in te zetten voor het beëindigen van deze afschuwelijke praktijk door zich ertoe te verbinden geen orgaantransplantatie uit China te ontvangen.”
In juni heeft een twaalftal mensenrechtendeskundigen van de Verenigde Naties hun bezorgdheid geuit over wat zij geloofwaardige beschuldigingen noemden van gedwongen orgaanvergaring door het communistische regime van China, gericht tegen Falun Gong-aanhangers, Oeigoeren, Tibetanen, moslims en christenen die in gevangenschap worden gehouden. Onder de deskundigen bevonden zich speciale rapporteurs van het Bureau van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten van de VN en leden van een werkgroep over willekeurige detentie.
De beloftecampagne is geïnspireerd op het Taiwan International Religious Freedom Forum in 2019, toen China Aid meer dan 70 politici, activisten en religieuze leiders organiseerde om een belofte te ondertekenen om geen orgaantransplantaties uit China te ontvangen.
“Het was een magisch moment, in Taiwan, toen we allemaal de gelofte aflegden,” zei Bob Fu, voorzitter van China Aid.
“Ik ben blij dat dit initiatief nu wereldwijd gaat, omdat het onze beweging zal versterken en een duidelijke boodschap aan China zal sturen dat ze deze misdaad niet langer kunnen verbergen.”
De New York Times heeft toegestaan dat veel van zijn belangrijke verslaggevers verhalen presenteerden die verdraaid waren, en soms zelfs de geschiedenis herformuleerden ten voordele van de machthebbers, zegt journalist Ashley Rindsberg in zijn nieuwe boek over de krant.
Rindsberg zat samen met EpochTV’s “American Thought Leaders” presentator Jan Jekielek om te praten over “The Gray Lady Winked: How The New York Times’s Misreporting, Distortions, and Manufactations Radically Alter History.” Het volledige interview zal op 28 december om 19.00 uur op EpochTV te zien zijn.
Rindsbergs boek betwist de lang gekoesterde overtuiging dat de NY Times het toonbeeld is van betrouwbare journalistiek en integriteit.
De auteur verwijt de NY Times winst boven het welzijn van mensen te stellen die door regimes onderdrukt werden, of nog steeds onderdrukt worden.
“Het is ten koste gegaan van mensenlevens, zoals we zagen in het geval van de hongersnood in Oekraïne, en ook door de NY Times doofpotaffaire van de Holocaust, en hun anti-immigratie houding die ze aannamen tegen de Joden in die jaren.”
In die tijd werd het hoofd van het bureau van de NY Times in Moskou, Walter Duranty (1922-36), geprezen om zijn verslaggeving vanuit Rusland, maar later werd hij bekritiseerd om zijn onjuiste weergave van de feiten, vooral wat betreft de hongersnood in Oekraïne. Bovendien stond de chef van het Berlijnse bureau van de krant, Guido Enderis, bekend als aanhanger van de nazi’s.
Volgens Rindsberg gaat deze geschiedvervalsing door tot op de dag van vandaag, waarbij hij verwijst naar het “1619 Project” dat de NY Times in 2019 publiceerde. Op de webpagina van de NY Times staat dat de versie van de geschiedenis van het 1619 Project tot doel heeft “de geschiedenis van het land te herdefiniëren door de gevolgen van de slavernij en de bijdragen van zwarte Amerikanen in het middelpunt van ons nationale verhaal te plaatsen.”
Rindsberg zei dat de NY Times de macht heeft om te beïnvloeden wat het publiek als waar aanschouwt, en wat de NY Times kiest om te publiceren kan de geschiedenis veranderen.
“Dat is de rode draad, wat de sympathieën ook mogen zijn, de Times is bereid om de sympathieën te laten gelden. En dat zien we nu, met het ‘1619 Project,’ en dit ‘woke’ ontwaken, dit radicale ontwaken in de redactiekamer,” zei Rindsberg.
“Dat Nikole Hannah-Jones, de bedenker van het ‘1619 Project’, in haar essay in die tijdschriftuitgave schrijft dat de Revolutionaire Oorlog werd uitgevochten om de slavernij te behouden, is objectief gezien gewoon onjuist. Er is geen enkel historisch bewijs om dit te ondersteunen.”
Het “1619 Project” is wijd en zijd bekritiseerd door geleerden vanwege de historische onnauwkeurigheden en het veranderen van historische feiten.
“Het was een claim die The New York Times feitelijk heeft gecheckt met een professor in de Afro-Amerikaanse geschiedenis aan de Northwestern University, die hen vertelde dat het geen claim is die ze kunnen maken, dat het vals is. Het is verkeerd, en ze maakten ze toch. De sleutel hier is om te begrijpen dat de fouten, de vergissingen, en de onwaarheden geen probleem waren voor The New York Times, de grootste hebben ze niet gecorrigeerd. Ze probeerden ze te verdedigen, ze lieten de meeste erin staan,” zei Rindsberg.
“Wat je echt begint te begrijpen is dat die onwaarheden het punt waren. Als je probeert de geschiedenis te veranderen, moet je het letterlijk veranderen, en dat is precies wat het project doet. Het verandert letterlijk de geschiedenis, zonder enige basis, zonder bewijs, op een niet-wetenschappelijke manier.”
Jekielek wees op het feit dat de NY Times in de afgelopen twee decennia weinig heeft gepubliceerd over de voortdurende mensenrechtenschendingen door de Chinese Communistische Partij (CCP) van spirituele en religieuze groepen zoals Falun Gong en de Oeigoeren.
Rindsberg zei dat de hoofden van de grote media zoals de NY Times de agenda van de CCP voornamelijk volgen uit winstbejag.
“Maar ik denk dat vanaf de top, waar de cultuur is bij de krant, waar de redactionele leiding wordt bepaald, er absoluut die overweging moet zijn. Daar zijn ze al op de harde manier achter gekomen, toen ze tegen China’s ‘Grote Firewall’ aanliepen, zoals die spreekwoordelijk wordt genoemd, toen ze werden buitengesloten, ik denk in 2011 en 2012,” zei Rindsberg.
“En nu proberen ze weer binnen te komen, ze [handhaven] nog steeds een Chinese editie van de krant. En opnieuw, zoals met de Falun Gong – en met de Oeigoeren zien we nu precies hetzelfde patroon – waar is de verslaggeving, waar zijn de opiniestukken, waar zijn de redactionele artikelen?”
De NY Times heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar op Rindsberg’s bevindingen tegen perstijd.
We hebben allemaal wel eens hebzuchtige mensen ontmoet die nooit genoeg lijken te hebben, ook al hebben ze genoeg. Sommigen van ons worden misschien achtervolgd door een verlangen naar meer: meer geld, meer tijd, meer genegenheid, meer roem, enzovoort.
Het is soms moeilijk te onthouden dat we met niets op deze wereld komen en dat we met niets weer vertrekken. Misschien kunnen “A Christmas Carol” van Charles Dickens en een illustratie van Arthur Rackham ons eraan herinneren hoe belangrijk het is om onze hebzucht te overwinnen.
‘A Christmas Carol’ van Charles Dickens
In de kerstvertelling van Charles Dickens staat Ebenezer Scrooge bekend om zijn gemene en gierige gedrag. Zelfs op kerstavond weigert hij niet alleen zijn rijkdom met liefdadigheid te delen, maar ook de kerstgedachte met zijn neef. In plaats daarvan is zijn hart kouder dan de kerstwinter.
Maar op kerstavond, als Scrooge alleen in zijn koude appartement zit, wordt hij bezocht door de geest van zijn overleden zakenpartner, Jacob Marley. In het hiernamaals wordt Marley gestraft voor zijn hebzucht en moet hij met zware ketenen over de aarde zwerven. Hij wil Scrooge helpen ditzelfde lot te vermijden en vertelt Scrooge dat hij door drie geesten zal worden bezocht.
De Geest van het Verleden is de eerste die Scrooge bezoekt. De geest herinnert hem aan zijn nederige afkomst en toont hem zijn verleden als schooljongen en leerjongen. De geest toont ook het einde van zijn verloving met de liefde van zijn leven, Belle, als gevolg van zijn overweldigende hebzucht naar geld. Scrooge schaamt zich diep.
Vervolgens arriveert de Geest van het Heden en neemt Scrooge mee door Londen, zodat hij kan zien hoe alle anderen kerstmis vieren. Scrooge krijgt de erbarmelijke omstandigheden te zien van zijn bediende, Bob Cratchit. De familie Cratchit eet een karige maaltijd met kerstmis en de jongste zoon, Tiny Tim, lijdt aan een ernstige ziekte. De geest neemt Scrooge ook mee naar het huis van zijn neef om te zien hoe zijn familie kerstmis viert zonder hem en Scrooge wordt overweldigd door emoties.
Tenslotte toont de Geest van de Toekomst Scrooge de dood van een mysterieuze man. Scrooge hoort mensen klagen over de hebzucht en woede van de dode man. Twee zakenmannen praten over de dode vrek en de ene zegt: “Old Scratch has got his own at last, hey?” “Old Scratch” is een pseudoniem voor de duivel. Scrooge wordt naar een kerkhof gebracht, waar hij ziet dat hij degene is die is gestorven.
Overweldigd smeekt Scrooge om vergeving. Hij wil niet sterven en ook niet herinnerd worden als een hebzuchtige en koudhartige oude zakenman. Hij zweert zijn leven te beteren, ruimhartig te geven en de mensen vriendelijk te behandelen.
Plotseling wordt hij wakker op eerste kerstdag. Vervuld van de vreugdevolle overvloed van de kerstgeest, voorziet hij de familie Cratchit van eten en bezoekt hij het huis van zijn neef. De rest van zijn leven viert hij vol vreugde de vriendelijkheid en liefdadigheid van kerstmis in heel Londen.
“Old Scratch has got his own at last, hey?” 1915, door Arthur Rackham. Illustratie. (Publiek Domein)
“Oude Scratch heeft eindelijk zijn eigendom opgeëist, hé?”
Arthur Rackham was een 19e-eeuwse Engelse schilder die “A Christmas Carol” van Charles Dickens illustreerde. In één van zijn illustraties, genaamd “Oude Scratch heeft eindelijk zijn eigendom opgeëist, hé?” interpreteert en verbeeldt Rackham een scène uit het visioen dat aan Scrooge wordt getoond door de Geest van de Toekomst.
De compositie wordt overheerst door twee grote figuren: Scrooge en de Duivel. De figuur links is Scrooge. Hij kijkt angstig naar de duivel die voor hem staat. Zijn hele pak, vol kreukels, lijkt te rillen en te beven in de aanwezigheid van de duivel. Hij houdt ook twee geldbuidels stevig vast, één in elke hand.
De duivel leunt iets voorover naar Scrooge en maakt een ‘meekomen’ beweging met zijn hand. In zijn andere hand houdt hij een haakvormig instrument waarmee hij zijn slachtoffers vangt. Hij is half dierlijk afgebeeld en zijn staart glijdt omhoog en wikkelt zich om zijn pols, alsof hijzelf gevangen wordt gehouden door zijn kwade verlangens.
Onder Scrooge en de duivel staan de twee zakenmannen die spreken op Scrooge’s schijnbegrafenis. Ze zijn gekleed in lange jassen en hoge hoeden. Ze communiceren met elkaar en schudden elkaar de hand. Op basis van de titel van de illustratie kunnen we veronderstellen dat de ene tegen de andere zegt: “Oude Scratch heeft eindelijk zijn eigendom opgeëist, hé?”
Duivelse hebzucht
Het verhaal van Dickens en de illustratie van Rackham kunnen ons inzicht geven in de aard van de duivel en van hebzucht. Zoals eerder gezegd, verwijst “Oude Scratch” naar de Duivel en “zijn eigendom” naar Scrooge. De illustratie van Rackham toont dus hoe de duivel Scrooge als zijn eigendom opeist.
De uitspraak van de zakenman en de titel van het schilderij suggereren echter dat de duivel niet zomaar iedereen kan grijpen, maar alleen de zijnen. Dat wil zeggen, de duivel kan alleen degenen pakken die zoals hij zijn. En wat maakt Scrooge zoals de duivel? Dat moet toch wel hebzucht zijn.
Hebzucht en angst zijn vaak met elkaar verbonden, want de hebzuchtige persoon is vaak bang iets te verliezen of er niet genoeg van te hebben. Hun angst drijft hen ertoe meer te vergaren en te hamsteren; anders zouden ze waarschijnlijk niet hebzuchtig zijn. Op het eerste gezicht lijkt het alsof Scrooge bang is voor de duivel en dat is misschien ook wel zo. Maar bij nader inzien zou je kunnen denken dat hij bang is om de geldzakken die hij zo stevig in zijn handen houdt, op te geven.
Zelfs in het aangezicht van de dood en de dreiging van duivelse martelingen, kan Scrooge zijn geld niet loslaten. Zijn lichaam beeft als hij de zakken met geld wegdraait terwijl de duivel nadert. Deze overweldigende en alles verterende hebzucht is wat Scrooge op de duivel doet lijken.
En de Duivel is ook hebzuchtig. In de christelijke traditie was de duivel hebzuchtig naar macht, waardoor hij uit de hemel werd verstoten. In de hel is de duivel hebzuchtig naar zielen en gebruikt hij zijn haakachtige werktuig om degenen die in zijn hebzucht delen, gevangen te zetten. Zelfs de staart van de duivel, alsof die een eigen wil heeft, wikkelt zich om zijn pols als een gevangenisboei. Het is alsof de staart, het meest dierlijke deel van een wezen dat vol is van hebzucht, hebzucht herkent en het probeert gevangen te houden.
Is het dan zo dat het niet alleen de duivel is die mensen zoals hij lastig valt en gevangenzet, maar dat het de hebzucht zelf is die degenen die haar praktiseren gevangenzet, inclusief de duivel zelf?
Deze kerstdagen zullen er waarschijnlijk geen geesten op bezoek komen om ons te helpen onze hebzucht aan te pakken en te overwinnen. Hoe kunnen we dan ontsnappen aan de ketenen ervan? De ervaringen van Scrooge herinnerden hem eraan dat hij vriendelijk, gul en attent moest zijn voor de mensen om hem heen. Misschien kunnen wij deze kerstdagen en ook daarna, stilstaan bij Scrooge en proberen hetzelfde te doen.
De immuniteit die mensen genieten nadat zij zijn hersteld van COVID-19 is beter dan de bescherming die wordt geboden door vaccinatie, zo blijkt uit een nieuw onderzoek uit Israël.
Onderzoekers die gegevens uit de gezondheidsdatabank van het district van augustus tot september analyseerden, ontdekten dat zowel COVID-19-infecties als ernstige ziektegevallen hoger waren bij de gevaccineerden dan bij degenen die van de ziekte zijn hersteld, ook bekend als mensen met natuurlijke immuniteit.
Zo hadden de natuurlijk immune personen vier tot zes maanden na hun herstel een infectiepercentage van 10,5 per 100.000, tegenover 69,2 per 100.000 bij de gevaccineerden.
Het aantal ernstige gevallen was ook hoger onder de gevaccineerden: 0,9 procent van alle gevallen onder die groep was ernstig, vergeleken met 0,5 procent van de gevallen onder degenen die hersteld waren van Covid-19.
Onderzoekers ontdekten dat de bescherming tegen infectie in de loop der tijd afnam bij zowel de herstelden als de gevaccineerden, maar dat de afname meer uitgesproken was bij de gevaccineerden.
Zij bestudeerden ook twee andere cohorten: mensen met natuurlijke immuniteit die later een vaccin kregen en mensen die een vaccin kregen en later herstelden van een infectie.
Het aantal gevallen was laag in beide groepen. Ze waren het laagst met een klein aantal bij de natuurlijk immune mensen die een injectie kregen.
“We ontdekten dat de bescherming tegen de Delta-variant na verloop van tijd afneemt voor zowel gevaccineerde als eerder geïnfecteerde personen en dat een extra dosis de bescherming herstelt”, vertelde Yair Goldberg, een universitair hoofddocent aan het Israel Institute of Technology die de pre-print studie (pdf) leidde, aan The Epoch Times in een e-mail.
In de studie werd de doeltreffendheid geanalyseerd van het COVID-19 vaccin van Pfizer-BioNTech, het vaccin dat in Israël het meest wordt gebruikt.
COVID-19 is de ziekte die wordt veroorzaakt door het CCP-virus (Chinese Communistische Partij).
Beperkingen van de studie waren onder meer de beschikbaarheid van gegevens over een langere periode voor de herstelde versus de andere groepen; een onbepaald aantal gevaccineerden dat niet als natuurlijk immuun werd gediagnosticeerd; en mogelijke vertekening van de opsporing omdat natuurlijk immune personen waarschijnlijk minder vaak worden getest dan de gevaccineerden.
Bescherming houdt stand in de tijd
Immuniteit kan worden gemeten aan de hand van antilichamen, die voornamelijk beschermen tegen infectie, of aan de hand van T- en B-cellen, die voornamelijk beschermen tegen ernstige ziekte.
“Die immuuncellen verdwijnen niet na verloop van tijd”, vertelde dr. Jeffrey Klausner, een professor aan de Keck School of Medicine van de Universiteit van Zuid-Californië, aan The Epoch Times in een e-mail.
Hoewel het niveau van antilichamen zowel bij de natuurlijke immuniteit als bij de gevaccineerden daalt naarmate er meer tijd verstrijkt na de genezing of het krijgen van een injectie, genieten beide groepen een langdurige bescherming tegen ernstige ziekte of dood.
Mensen die immuun zijn hebben een 90 procent lager risico op ernstige ziekte, volgens recent onderzoek uit Qatar.
Degenen die van nature immuun zijn, zijn echter beter beschermd tegen zowel besmetting als ernstige ziekte, volgens een groot aantal onderzoeken, waaronder de meest recente studie uit Israël.
“Als je vroeger COVID had en herstelde, zullen alle gegevens waar we naar kijken vermoeden dat je kogelvrije natuurlijke immuniteit hebt, die veel robuuster en uitgebreider is dan vaccin immuniteit”, vertelde dr. Paul Alexander, een epidemioloog bij de Early COVID Care Experts die 141 studies over natuurlijke immuniteit heeft verzameld – waaronder een belangrijke studie uit Israël die in augustus werd gepubliceerd – aan The Epoch Times.
De vraag
De vraag die de wetenschappelijke gemeenschap verdeelt, is of mensen met een natuurlijke immuniteit gevaccineerd moeten worden.
Degenen die dat wel doen worden beschreven als “hybride immuniteit”.
Top gezondheidsfunctionarissen in de VS, waaronder dr. Anthony Fauci en sommige wetenschappers hebben vaccinatie onder de natuurlijke immuniteit aangemoedigd.
Zij wijzen op studies die aantonen dat mensen met hybride immuniteit de hoogste mate van bescherming hebben, althans tegen besmetting.
“De hybride immuniteit van mensen die hun eerste infectie hebben overleefd en vervolgens worden gevaccineerd – hebben een sterkere bescherming dan wie dan ook”, vertelde dr. David Boulware, een arts en wetenschapper op het gebied van infectieziekten aan de Universiteit van Minnesota Medical School, aan The Epoch Times.
De Israëlische onderzoekers stellen ook een dosis voor personen met een natuurlijke immuniteit voor, maar niet iedereen is het daarmee eens.
“Er is weinig voordeel te halen uit vaccinatie na herstel van COVID”, vertelde dr. Harvey Risch, professor epidemiologie aan de Yale School of Public Health, aan The Epoch Times in een e-mail.
Alexander merkte op dat uit sommige studies blijkt dat het geven van een vaccin aan herstelde patiënten kan leiden tot een hoger percentage van ongewenste bijwerkingen en dat dergelijke bijwerkingen die worden gemeld aan het Vaccine Adverse Event Reporting System, hoger zijn dan bij andere gevaccineerden.
Boulware zegt dat een manier om mogelijke bijwerkingen te minimaliseren is dat de herstelde gedurende ten minste zes maanden na herstel geen vaccin krijgt.
Tijdens een klassiek concert in de orkestzaal van Carnegie Hall stond een man in de rij voor mij op voor een staande ovatie en bleef daar bijna eerbiedig staan nadenken lang nadat de musici het podium voor de pauze hadden verlaten. Hij was tot tranen toe geroerd.
Toen hij mijn nieuwsgierige blik zag, zei hij: “Haydn deed er twee uur over om het verhaal van de Schepping weer te geven. Hij heeft het in 12 minuten gedaan! Bravo! Bravo.”
De concertganger verwees naar een nieuwe compositie van de artistiek directeur van het wereldberoemde Shen Yun Performing Arts, het in New York gevestigde voornaamste klassieke Chinese dansgezelschap. Het was dat seizoen in première gegaan tijdens een concert van het Shen Yun Symfonie Orkest – een zeldzame kans om het unieke Oost-West orkest en de originele composities van het gezelschap te horen zonder begeleiding van dans.
De originele muziek heeft de neiging om liefhebbers van klassieke muziek te verrassen. Het is nieuw maar tegelijkertijd tonaal traditioneel en welluidend. Er heerst een positiviteit die de luisteraar doet afvragen waar deze musici vandaan komen en hoe ze zo’n prestatie hebben kunnen leveren.
Een orkest is een van die entiteiten waarvan het totaal veel groter is dan de som der delen.
“De muziek van Shen Yun is zeer, zeer traditioneel”, zei Liang Yu, een pipa virtuoos. De pipa, een vijfsnarige rechtopstaande luit, is een traditioneel Chinees instrument dat een kernonderdeel is van elk Shen Yun orkestensemble. De muziek is traditioneel in de zin dat de melodieën vaak oude Chinese melodieën zijn. De muziek is afkomstig van etnische volksdansen die gebaseerd zijn op de traditionele melodieën van de Yi, Tibetaanse of Mongoolse volkeren. Maar de muziek is ook traditioneel in een Westers klassieke zin, in tonaliteit en arrangement. Met twee reeksen tradities, één uit het Westen en één uit het Oosten, zou men kunnen denken dat het werk dubbel beperkend is voor een uitvoerder. Maar in werkelijkheid is het juist daardoor … dat je in staat bent om naar iets hogers te streven”, zei Liang.
Als ze zelf naar de werken luistert, voelt Liang een spirituele component in de muziek.
“Sommige toeschouwers gaven ons feedback dat ze het gevoel hadden dat de innerlijke betekenis van de muziek van Shen Yun zo diep is dat het lijkt alsof het het hele universum omvat”, zei fluitiste Lee Chia-Jung.
Het was een openbaring voor Lee. Later woonde een bevriende beroepsmusicus een concert bij en vertelde haar na afloop hoezeer hij genoot van het zuivere veld van geluid waarin hij was ondergedompeld.
“Ik vertelde hem dat we ons allemaal houden aan de principes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid bij het leven in de maatschappij en de omgang met mensen. Hij zei dat hij die energie uit de muziek kon voelen”, zei Lee.
Shen Yun is een gezelschap voor uitvoerende kunsten dat haar hoop heeft gevestigd op het doen herleven van de traditionele cultuur en als zodanig volgen hun eigen artiesten een traditioneel pad dat het cultiveren van vriendelijkheid en mindfulness omvat, evenals de vurige overtuiging dat kunst de kracht heeft om de mensheid te verheffen. Deze levensstijl is voor de musici evenzeer een dagelijkse praktijk als hun repetities en bijgevolg wordt ze ook gecommuniceerd via hun optredens.
“Vroeger was ik erg ongeduldig als ik muziek speelde. Ik voelde me ook gespannen als ik mijn instrument bespeelde”, zei cellist Huang I-Chen. “Maar tijdens het optreden met Shen Yun ontdekte ik dat hoe rustiger mijn hart was, hoe meer ik dingen als roem en rijkdom losliet, hoe beter ik werd in het maken van muziek.
“Ik wil het publiek graag muziek laten horen die echt mooi en traditioneel is.”
Fagottiste Gabriela Gonzalez-Briceno deelde soortgelijke gevoelens over de cultuur van Shen Yun.
“Shen Yun helpt je ook om jezelf als mens te verbeteren, om meer samen te werken, toleranter te zijn, en vriendelijker met mensen om te gaan, meer in staat om mensen te helpen”, zei ze.
“En dat komt er zeker uit, want als je op het podium staat, is die eenheid iets wat je niet kunt faken”, zei paukenist Brian Marple.
Het idee van deze positieve synergie heeft ook zijn wortels in de oude Chinese cultuur.
“In de Chinese cultuur zijn er veel uitspraken over muziek, zoals ‘deugdzame muziek voedt de ziel van mensen’, en het geeft mensen leiding of verbinding met de natuur”, zei Chen Ying, een dirigent van het gezelschap. “In de oudheid beschouwden de mensen de natuur als spiritueel, met haar verbinding met de hemel.
“Ik denk dat vanaf het moment dat muziek werd gecreëerd, het resoneerde met het lichaam, de hemel en de aarde.”
Het proces achter de muziek
Elk jaar produceert Shen Yun een nieuw programma van ongeveer 20 dansstukken en tijdens het proces van het choreograferen van deze stukken wordt de muziek gelijktijdig geschreven. En voordat er ook maar iets gebeurt, komen de componisten, arrangeurs, choreografen, decor- en kostuumontwerpers samen om het idee achter elk stuk te vinden. Dit dynamische proces zorgt ervoor dat elke noot, alle frasering, en de boog van de muziek precies overeenkomt met wat de artistiek directeur, de heer D.F., voor ogen heeft voor het verhaal dat op het toneel tot leven zal komen.
“In de oude Chinese tijden geloofde men ook dat de ideeën achter de muziek belangrijker waren dan wat er aan de oppervlakte te zien was”, zei Chen.
In het ene stuk kan de muziek de overweldigende grootsheid van de Tang Dynastie uitdrukken. In een ander stuk kan het een buitenaardse sereniteit zijn die een dans begeleidt die zich afspeelt in de hemelen. De muziek kan humoristisch zijn en het publiek net zo aan het lachen maken als de capriolen van de personages op het toneel, of zo hartverscheurend tragisch dat de toeschouwers tot tranen toe geroerd zijn.
“Ik geloof dat onze muziek probeert de harten van mensen te verwarmen en te verheffen. Het heeft iets te maken met ons geloof in de functie van muziek. Wat muziek bedoeld is te zijn is … iets positiefs voor mensen. Het troost hen en kalmeert hen, of het inspireert hen en moedigt hen aan”, zei Chen. “Tijdens onze symfonische concerten vertellen mensen ons zo vaak dat ze tot tranen toe geroerd zijn en wij voelen gewoon dat hun hart geraakt is. De boodschappen die we hen proberen mee te geven zijn positief, oprecht en krachtig omdat ze voortkomen uit vriendelijkheid en oprechtheid.”
De Epoch Times is een trotse sponsor van Shen Yun Performing Arts. Voor meer informatie kunt u terecht op ShenYunPerformingArts.org
“Voor Omicron zijn er geen sterfgevallen gemeld, maar het is nog vroeg in het klinische verloop van de ziekte dus dit kan veranderen”, vertelde de WGO aan The Epoch Times.
Toen The Epoch Times een reactie vroeg, stuurde het Centrum voor Ziektebeheersing en Preventie (CDC) zijn verslag over de Omicron-variant in de Verenigde Staten over de periode van 1 tot en met 8 december. Daaruit blijkt dat er in die periode geen gedocumenteerde sterfgevallen door Omicron waren.
Uit de laatste wekelijkse epidemiologische update van de WGO, op 7 december, bleek dat alle 212 gedocumenteerde gevallen van Omicron in 18 landen van de Europese Unie (EU) mild of asymptomatisch waren.
“Hoewel Zuid-Afrika in de week van 28 november tot 4 december 2021 een stijging van 82 procent van het aantal ziekenhuisopnames als gevolg van COVID-19 zag (van 502 naar 912), is het aandeel daarvan met de Omicron-variant nog niet bekend”, merkt het rapport op.
Omicron is ook ontdekt in de Verenigde Staten. Eerst in Californië en later in Colorado, New York, Maryland, Utah en vele andere staten.
De eerste Amerikaanse patiënt met de variant werd geïdentificeerd in San Francisco, waar hij op 29 november positief testte op COVID-19 nadat hij op 22 november was teruggekeerd van een reis naar Zuid-Afrika. Het California Department of Public Health heeft echter aan de Los Angeles Times bevestigd dat de variant al op 25 november in afvalwater aanwezig was.
De variant, die oorspronkelijk bekend stond als B.1.1.529, haalde voor het eerst de internationale krantenkoppen op 26 november, kort nadat het voor het eerst was ontdekt in Zuid-Afrika.
Die dag gaf de WGO B.1.1.529 de naam Omicron en bestempelde het als een “zorgwekkende variant.” Twee dagen later zei de WGO in een technisch verslag dat de stam een “zeer hoog” risico kon inhouden, verwijzend naar het grote aantal mutaties.
Intussen blijft dr. Angelique Coetzee, voorzitter van de Zuidafrikaanse Medische Vereniging en één van de eerste artsen die patiënten met Omicron behandelde, consequent volgehouden dat Omicron een milde variant is.
“Laat ik duidelijk zijn: niets van wat ik heb gezien over deze nieuwe variant rechtvaardigt de extreme actie die de Britse regering als reactie daarop heeft ondernomen”, schreef zij in The Daily Mail.
Coetzee verwees naar “zware reisbeperkingen voor vluchten uit heel zuidelijk Afrika, alsmede het opleggen van strengere regels in eigen land inzake het dragen van mondmaskers, boetes en uitgebreide quarantaines.”
“Van niemand hier in Zuid-Afrika is bekend dat hij of zij [in het ziekenhuis] is opgenomen met de Omicron-variant, noch wordt aangenomen dat er iemand hier ernstig ziek van is geworden”, schreef zij.
Meer recent vertelde Coetzee aan ThePrint dat de symptomen van Omicron mild zijn geweest bij zowel gevaccineerde als niet-gevaccineerde patiënten.
“In het begin van elke golf worden kinderen en jongeren als eerste getroffen”, vertelde ze aan ThePrint. “Naarmate de golf vordert, worden meer ouderen en mensen met onderliggend lijden getroffen. Wanneer dat gebeurt, zullen we precies weten hoeveel ernstige gevallen er zijn.”
Als ik naar de winkel rijd, sla ik rechtsaf. Als ik naar het centrum ga, sla ik linksaf. Het is een concrete en eenvoudige handeling. In de meeste situaties die we in het dagelijks leven tegenkomen, heeft rechts of links geen bijzondere lading. Het wordt anders en meerbeladen wanneer deze woorden in totaal andere contexten worden gebruikt, zoals in die van levensbeschouwing of politiek. Dan worden rechts en links wazig en abstracter voor mij.
Rechts en links in de politiek zijn eigenlijk terug te voeren op de Franse Revolutie. Reeds in 1789, toen edelen, priesters, burgers en advocaten samen in de Nationale Vergadering begonnen te discussiëren, maakten de conservatieven en de koninklijke familie er een gewoonte van om rechts van de voorzitter in de vergaderzaal te zitten. Links zaten de Republikeinen en in het midden bevond zich een ongeorganiseerde groep die het “tuig van de richel” werd genoemd.
Gewoonlijk willen wij mensen in een hokje plaatsen, meten en categoriseren. Soms kun je echter meer meevoelen met de ene of de andere kant als het bijvoorbeeld om politiek gaat. Sommige mensen denken dat hun standpunt het juiste is. Er zijn er ook die vinden dat beide kanten een punt hebben en kiezen ervoor om in het midden te gaan staan, zonder een directe positie in te nemen. Anderen menen dat ze hun eigen partijprogramma hebben dat naar behoefte naar rechts of links kan leunen.
Onlangs is in de Verenigde Staten ontdekt dat de zogenaamde oligarchen (de nieuwe rijken) – waarvan Twitter-oprichter Jack Dorsey en Facebook-oprichter Mark Zuckerberg de bekendsten zijn – verschillende linkse organisaties, verkiezingsfunctionarissen, mainstream media en politici hebben omgekocht. Marxistische gedachten en ideeën die al lang in de verschillende lagen van de samenleving zijn geslopen, komen nu in verschillende vormen aan de oppervlakte in grotere delen van de westerse wereld. Hoe komt het dat deze superrijke mensen marxisten steunen?
Het idee is dat het de kapitalisten (rechts) zijn, die andere mensen onderdrukken en uitbuiten voor hun eigen gewin en belang. Deze gedachte leeft al lang in de samenleving. Anderzijds wekken socialisten en communisten (links) de indruk dat alleen zij de mensen zekerheid kunnen bieden (economisch en sociaal) door mensen van de wieg tot het graf door de staat te laten verzorgen: de zogenaamde sociale zekerheid. Tegelijkertijd weten de meesten van ons dat degenen die bedrijven, geld, en ideeën hebben, of actief zijn op hun eigen manier, banen kunnen creëren en/of de samenleving kunnen ondersteunen. Zelfstandigen werken, net als gewone arbeiders, hard en dat kan best zwaar zijn, zeker in deze tijden. Als een samenleving zich wil ontwikkelen en bloeien, zijn alle krachten nodig.
Wetten en regels zijn gemaakt om vraag en aanbod te laten werken. Maar ze zijn beperkt als je de gouden regel van respect niet volgt en elkaars kennis en verschillen niet respecteert. Verder zijn er traditionele ongeschreven regels zoals moraal, waarden en normen, evenals gezond verstand – alleen dan kan een samenleving bloeien en goed functioneren.
De oligarchen waarnaar hierboven wordt verwezen, zijn eigenlijk alleen aan de oppervlakte zogenaamde kapitalisten. In werkelijkheid zijn ze beïnvloed door de communistische en marxistische theorie. Hun doel is niet in de eerste plaats om op te komen voor het vrije individu en het welzijn van de mensen te bevorderen. Ze willen macht en controle over anderen krijgen om mensen in de gewenste richting te kunnen sturen. Toen Facebook zijn product op de markt bracht, was het doel om de wereld te ‘verkleinen’ en mensen dichter bij elkaar te brengen. Maar met de resultaten in de hand, zien we vandaag dat er twee kanten aan de medaille zijn en dat de bedoelingen niet zo onschuldig waren als ze ons wilden doen geloven. Uiteindelijk treden deze zelfverkozen oligarchen steeds meer op als regering, ook al worden ze niet door het volk gekozen, noch in de Verenigde Staten noch in de rest van de wereld. Het feit dat een paar mensen zoveel macht hebben over een grote meerderheid van de wereldbevolking is gevaarlijk en niet verenigbaar met de normen, waarden, wetten en principes van de vrije wereld. De gouden regel van het tonen van respect, van het waarderen van moraal, ethiek, waarden en normen staat weliswaar in hun vaandel, maar de praktijk pakt anders uit.
Hierdoor worden steeds meer delen van de privacy van de wereldbevolking geschonden. Veel informatie kan worden opgeslagen en in verkeerde handen terechtkomen en voor het verkeerde doel worden gebruikt. Het kan ook worden gebruikt om gewone mensen te onderdrukken, het zwijgen op te leggen, te intimideren en op te sluiten. We zien machtshonger in communistische landen en onder de oligarchen, die deels in de schaduw werken en sterke elementen van misdaad hebben en vergelijkbaar zijn met het maffia-regime. Steeds meer mensen in de wereld beginnen dit te merken en voelen zich overweldigd. De media hebben de bevolking nauwelijks geïnformeerd wat er aan de hand is en sommige politici beseffen niet of onvoldoende dat ze niet kunnen en zouden mogen samenwerken met het kwaad. Het vertrouwen in de media en de politiek is de afgelopen tijd flink afgenomen. Steeds meer mensen realiseren zich dat ze zijn misleid en op een dwaalspoor zijn gebracht. Mensen halen informatie ergens anders vandaan. Ze reflecteren en vormen hun eigen mening over wat er werkelijk aan de hand is en stellen zichzelf de vraag: wat kan ik zelf doen?
De huidige kijk op rechts en links is zo gepolariseerd dat men nauwelijks meer naar elkaar wil of kan luisteren. Je voelt je onbegrepen en aangevallen als je de mening van de meerderheid niet deelt en je wordt vaak het recht op je eigen mening ontzegd. Als we niet naar elkaar luisteren, raken we verstrikt in een denken dat vaak gevoed wordt door de media en de zogenaamde experts en factcheckers. Als je maar één kant van het verhaal toelaat en aanmoedigt, heeft de democratie haar punt gemist en is ze haar doel voorbijgeschoten. Een samenleving bestaande uit Nederlanders met allerlei verschillen en achtergronden, kan worden vergeleken met de vleugels van een vliegtuig, die nodig zijn voor evenwicht. Diversiteit zorgt voor een dynamiek die zich ontwikkelt zolang we elkaars opvattingen respecteren en tegelijkertijd de normen, regels en wetten van het land respecteren. Het verdelen van mensen in rechts en links is geen vanzelfsprekende wet. Het is politiek.
Ik geloof dat echt kapitalisme tegenwoordig verkeerd wordt begrepen in de westerse wereld, niet in de laatste plaats hier in ons land. Kapitalisme gaat om aanmoediging, dat het individu zich tot zijn volle potentie kan ontwikkelen, ongeacht of je met twee lege handen begint of van kinds af aan goede omstandigheden hebt gehad. Dan pas kan je je eigen lot bepalen. Vertrouw niet volledig op de staat.
In het Marxisme en communisme daarentegen is het de staat die het altijd het beste weet en het beste met je voor heeft. Daar moet de inwoner zijn plaats kennen, zich aansluiten bij de gelederen en bij voorkeur niet voor zichzelf of zijn familie denken. Er is vaak een geromantiseerd beeld van het socialisme en communisme in Nederland. In de loop van de jaren heb ik veel mensen ontmoet en gesproken die in (voormalige) communistische landen zijn geboren, inclusief China. Zij beschrijven een heel andere realiteit. Wie van ons zou ervoor kiezen om zijn vrijheid op te offeren? Wie wil gecontroleerd, monddood gemaakt worden of onder toezicht worden gebracht – wat angst in de samenleving brengt? Iedereen antwoordt waarschijnlijk “niemand” op deze vraag, of men nu linkse of rechtse sympathieën heeft. Mensen willen vrij zijn; vrijheid van geloof, godsdienst of tradities hebben en die naar eigen inzicht uitoefenen zonder inmenging van de Staat. De vraag is hebben we tegenwoordig die vrijheid in ons dagelijkse leven?
Je kunt je afvragen of er een verborgen agenda is waar we langzaam maar zeker naartoe gaan, namelijk een wereldregering. De globalisering die nu gaande is, wordt door de meeste media en onze politici alleen maar als goed beschouwd. Een van de doelen van de VN is Agenda 2030, die tot doel heeft “armoede, onrecht en ongelijkheid terug te dringen en de klimaatcrisis in de komende 15 jaar op te lossen.” Deze doelen en mooie woorden klinken als bekende indoctrinatie en propaganda voor mijn vrienden die uit Oost-Europa en China komen. Ze horen dit al van kinds af aan en laten zich niet misleiden door deze utopie die alleen in de theorieboeken te vinden is. Ze hadden als volwassenen nooit hoeven vluchten en hun land verlaten als de realiteit in hun eigen land anders was geweest. Evenmin willen ze het ene communistische regime door het andere socialistische vervangen, zoals een van mijn kennissen zei. Iedereen die de geschiedenis kent en heeft gelezen, weet dat het doel van Marx en Lenin was dat het communisme zich over de hele wereld, en in de vrije wereld via het socialisme zou verspreiden. Iedereen die haar doel helpt verwezenlijken, noemde Lenin “de nuttige idioten”.
Als je terugkijkt in de geschiedenis, kun je zien dat het communisme als kanker op deze planeet is. Het verspreidt zich en heeft veel dood en verderf veroorzaakt onder de mensen. Niet alleen in de Sovjet-Unie en China, maar ook in andere landen over de hele wereld. Als we een samenleving accepteren waarin de vrijheid van meningsuiting en de onafhankelijke media worden gecontroleerd en beperkt, komt onze vrijheid in gevaar. Elk democratisch land zou er echt naar moeten streven om zijn mensen te helpen bloeien, zich goed te voelen en te verwijderen wat schadelijk is voor de mensheid. De vraag is in welke wereld wil ik leven, moeilijker is het niet. Het gaat op zich niet om rechts en links, het is groter dan dat. Het gaat over macht en controle versus de vrije wereld.
Renée Besseling
Co-founder of EURAD A network for prevention, treatment and recovery
Schrijfster van het boek Parents a Natural Preventive Against Drugs
Soms houden we ons stevig vast aan de dingen in ons leven. Om lijden en tegenspoed te vermijden, denken we misschien dat het verstandig is om zoveel mogelijk rijkdom te vergaren en te hamsteren. Maar in werkelijkheid kunnen we, door ons te richten op wat we missen of bang zijn te missen, onszelf vele slapeloze nachten bezorgen.
Onlangs kwam ik een schilderij tegen van Edward Robert Hughes, getiteld “Bertuccio’s bruid”, waarop een groots gebaar van bereidwillige opoffering te zien is. Volgens het verhaal van Bertuccio schuilt er grote wijsheid in liefdadig en vreugdevol geven.
Het verhaal van Bertuccio
Het verhaal van Bertuccio wordt verteld in “De nachten van Straparola” van Giovanni Francesco Straparola, die schrijver was tijdens de Italiaanse Renaissance. Om het schilderij van Hughes van dichtbij te kunnen bekijken, moeten we eerst het verhaal van Bertuccio kennen.
Bertuccio was 15 jaar oud toen zijn vader stierf. Zijn vader liet hem een kleine erfenis na, maar Bertuccio kon op 25-jarige leeftijd slechts over 300 dukaten van zijn erfenis beschikken. Toen hij 25 jaar oud werd, vroeg hij zijn moeder om 100 dukaten van de 300 die hem waren toegestaan. Bertuccio’s moeder gaf hem zijn erfenis, maar ze smeekte de jongen – die niet erg slim was – het geld verstandig te gebruiken, anders zouden ze nog armer worden.
Bertuccio en de vermoorde man
Bertuccio nam het geld en ging op weg. Hij kwam een moorddadige dief tegen die het dode lichaam sloeg van een man die hij had beroofd en gedood. Bertuccio kwam tussenbeide en bood aan de dief te betalen voor het lichaam van de dode man. De dief stemde toe het lichaam af te staan voor 80 dukaten. Bertuccio bracht het lichaam naar een kerk en bood zijn resterende 20 dukaten aan om het lichaam fatsoenlijk te begraven.
Toen hij thuiskwam, vroeg zijn moeder hem wat hij met zijn geld had gedaan en Bertuccio legde uit hoe hij het had gebruikt. Zijn moeder werd boos op hem. Bertuccio echter, die vond dat hij juist gehandeld had, bleef ondanks haar boosheid blijmoedig.
Bertuccio en de prinses
Al snel vroeg Bertuccio zijn moeder om de laatste 200 dukaten van zijn erfenis. Zijn moeder, die geen vertrouwen in hem had en terughoudend was, zei hem boos dat hij zijn geld moest nemen en nooit meer thuis mocht komen. Onverschrokken troostte hij haar en zei dat hij het deze keer goed met het geld zou omgaan.
Bertuccio ging weer op weg en zag twee soldaten vechten om een meisje dat zij gevangen hadden genomen. Bertuccio kwam weer tussenbeide en zei tegen de soldaten dat hij de vrijheid van het meisje wel wilde kopen voor 200 dukaten. De twee soldaten gingen akkoord en verdeelden het geld onder elkaar.
Bertuccio nam het meisje mee naar zijn huis om zijn moeder te ontmoeten. Hij vertelde haar dat hij zijn 200 dukaten had uitgegeven voor de vrijheid van het meisje en dat het meisje en zijn moeder nu vriendinnen konden worden. Zijn moeder was natuurlijk erg boos en wenste hem zelfs dood. Zij geloofde dat hij op een dag de familie zou ruïneren. Maar Bertuccio liet zich niet gek maken door haar woorden en probeerde haar juist te troosten.
De bruiloft en Bertuccio’s offer
Bertuccio en zijn moeder wisten niet dat het jonge meisje prinses Tarquinia was, dochter van de koning van Novarra. De verontruste koning stuurde soldaten om zijn vermiste dochter te zoeken. Zij vonden haar in Bertuccio’s huis en Bertuccio wenste haar geluk toen zij met de soldaten vertrok. Voordat Tarquinia echter Bertuccio’s huis verliet, zei ze hem dat wanneer haar vader haar toestond te trouwen, hij naar het hof moest komen en zich moest legitimeren door zijn rechterhand tegen zijn hoofd te houden. Bertuccio stemde toe.
Spoedig kondigde de koning aan dat Tarquinia zou trouwen en van heinde en verre kwamen huwelijkskandidaten naar het hof om de hand van de prinses op te eisen. Bertuccio sprong onmiddellijk op zijn oude, dunne paard en reed naar het hof. Onderweg kwam hij een rijke edelman tegen, die Bertuccio vroeg waar hij naar op weg was. Bertuccio vertelde de edelman het hele verhaal. Toen hij het verhaal hoorde, dreigde de edelman Bertuccio’s plaats als huwelijkskandidaat in te nemen.
Onverstoord moedigde Bertuccio de edelman aan naar het hof te gaan en wenste hem veel geluk bij het winnen van de genegenheid van de prinses. De edelman, verbaasd over deze reactie, besloot het erop te wagen en Bertuccio zijn nieuwe paard en kleren te geven, op voorwaarde dat Bertuccio ermee instemde de edelman de helft te geven van de geschenken die hij van de koning had ontvangen. Bertuccio stemde toe en hij ging naar het hof.
Bertuccio’s bruid
Met zijn nieuwe paard en kleren viel Bertuccio op tussen de andere huwelijkskandidaten aan het hof. Toen de tijd rijp was, gaf Bertuccio het teken met zijn hand en Tarquinia koos hem tot haar echtgenoot. Het paar kreeg een gelukkig huwelijk.
Op de terugweg naar Bertuccio’s huis kwam het pasgetrouwde stel echter de edelman tegen. De edelman vroeg naar zijn beloning en Bertuccio bood gewillig de helft aan van alles wat hij had ontvangen. De edelman vroeg echter naar de verdeling van Tarquinia. Moesten ze haar in tweeën hakken? Bertuccio vroeg de edelman haar in haar geheel te nemen en haar te laten leven. Daarna bedankte hij de edelman voor zijn goedheid, voordat hij weer aan zijn reis begon.
De edelman was zeer onder de indruk van Bertuccio’s onbaatzuchtige karakter en openbaarde zich als de geest van de man die door de dief was vermoord. Om zijn vriendelijkheid en onbaatzuchtigheid terug te betalen, gaf de edelman grote rijkdom aan Bertuccio, die naar huis reed, naar zijn moeder. Zij, op haar beurt, was uiteindelijk onder de indruk van de rijkdom en de prinses.
“Bertuccio’s bruid,” 1895, door Edward Robert Hughes. Aquarel en gouache op wit papier, 100 cm bij 76 cm. (Public Domain)
Hughes’s ‘Bertuccio’s bruid’
Het schilderij van Hughes toont het moment waarop Bertuccio bereid is de helft van zijn rijkdom aan de edelman af te staan. Centraal staat Bertuccio, wiens warme oranje hemd hem doet afsteken tegen het koele blauw en groen van de achtergrond. Hij knielt op één knie, kijkt omhoog naar de edelman en toont de waardevolle voorwerpen die de rechterbenedenhoek van de compositie innemen.
Omdat zij van kleren wisselden voordat Bertuccio aan het hof kwam, is de edelman gekleed in de versleten kleding van Bertuccio, vol met gaten. De edelman rust apathisch uit tegen een boom. Hij houdt het zwaard vast waarmee hij de prinses in tweeën wil hakken en kijkt neer op Bertuccio.
Links op de achtergrond staat Bertuccio’s nieuwe vrouw, prinses Tarquinia. Zij kijkt angstig toe bij het idee dat zij in tweeën zal worden gehakt. Rechts op de achtergrond kijken de twee paarden uit op het prachtige landschap.
De bescheiden edelman
Het verhaal van Straparola kan ons begrip over adel en rijkdom doen veranderen. Aan de oppervlakte bestaan alle personages in het verhaal in een wereld die tekortschiet. De personages missen allemaal iets: de moeder mist een slimme zoon; het dode lichaam wordt niet gerespecteerd en heeft geen fatsoenlijke begrafenisrechten; de prinses mist haar vrijheid; en de koning mist zijn dochter.
Wat de onfrisse personages betreft ontbreekt het hen niet alleen aan iets, maar zij handelen ook om te pakken wat zij willen. De soldaten willen het meisje ontvoeren en doen dat ook, de dief wil geld en moordt ervoor en de edelman wil de helft van Bertuccio’s rijkdom en stelt voor de bruid in tweeën te hakken.
Bertuccio leeft echter niet op deze manier in de wereld. Hij ziet de wereld niet als gebrekkig en ziet geen noodzaak om ervan te profiteren. In plaats daarvan ervaart hij het leven vanuit een oogpunt van overvloed. Hij wil geven wat hij heeft ten bate van anderen. Veel van de andere personages zijn ongelukkig, maar Bertuccio’s rijkdom komt zowel figuurlijk als letterlijk voort uit zijn vreugdevolle vermogen om los te laten wat schijnbaar van hem is. Hij is materieel en emotioneel rijk omdat hij onbaatzuchtig is.
Interessant is dat Hughes de arme Bertuccio als de rijke afschildert, ook al knielt hij aan de voeten van de edelman en geeft hij de helft van zijn rijkdom weg. Bertuccio is de rijke ondanks het feit dat hij weinig om rijkdom geeft.
Natuurlijk zal de edelman zich openbaren als de geest van de dode en lijkt hij Bertuccio op de proef te stellen om er zeker van te zijn dat hij rijkdom waardig is, maar dit neemt niet weg dat de zachtmoedige Bertuccio wordt afgeschilderd als de rijke edelman en de rijke edelman – die de rol speelt van iemand die iemand in tweeën zou kunnen hakken – is te zien in armoedige kleding en een armzalige mentaliteit. Met andere woorden, de echt rijke persoon is degene die geeft en niet degene die op een slimme manier probeert iemand iets te ontfutselen.
Bertuccio wordt op het moment getoond voordat hij meer ontvangt dan hij weggeeft. Is het schilderij van Hughes een herinnering aan het feit dat een goed karakter wordt beloond en dat we oogsten wat we zaaien? Suggereert Bertuccio’s bescheiden houding dat zijn karakter de oorzaak is van zijn rijkdom? Is Hughes’ afbeelding van Bertuccio een illustratie van een bepaald type adel: een man die bescheiden is in zijn wereldse bezigheden, maar nobel in onbaatzuchtigheid?
Als Yuchien Yuan over muziek en de cello spreekt, is de virtuoos vervuld met rust en dankbaarheid. Muziek is altijd al belangrijk geweest in haar leven.
“Ik houd van de klanken – de levendige lage registers, het bereik. Het is zo mooi dat mijn orkestcollega’s vaak gekscherend zeggen: ‘O, had ik maar cello geleerd'”, zei Yuan.
“In onze moderne wereld, die zo vol zit met lawaai, doet het geluid van de cello je nog steeds stilstaan en luisteren”, mijmerde Yuan. “Als ik speel, ga ik er helemaal in op. Er zijn momenten geweest dat ik depressief was, maar dan ging ik spelen en had ik het gevoel dat zelfs als ik niets in mijn leven had, als ik de cello had, ik oké was.
Yuan ziet niet alleen haar muzikale talent, maar ook de aanwezigheid van muziek in haar leven zelf als een groot geschenk dat God haar heeft gegeven. “Als ik muziek speel, krijg ik de kans om mijn masker af te zetten, het masker dat ik draag in deze menselijke samenleving, en om te laten zien wie ik ben, mijn ware ik. In een cello-optreden kan ik mensen de waarheid, vriendelijkheid en vrijgevigheid laten zien. Muziek is niet alleen een baan of een ambacht, maar een geschenk dat ik graag met de hele wereld wil delen.”
Ze voegde eraan toe: “Door muziek heb ik de kans om een publiek met verschillende achtergronden uit de hele wereld te ontmoeten en met hen te communiceren, mijn gevoelens en inzichten over kunst en cultuur met hen te delen en ook wat schoonheid in de wereld te brengen.”
De volleerde artieste heeft jarenlang in vele voorstellingen op ‘s werelds toplocaties gespeeld met het in New York gevestigde Shen Yun Performing Arts, als onderdeel van het orkest dat met de dansgezelschappen toert. Ze is de hele wereld over geweest en heeft op de grootste podia opgetreden.
“De energie van elk optreden is enorm. Iedereen is omgeven in een veld van pure energie en er zijn geen rommelige, dwalende gedachten. De drukte en chaos van het dagelijkse leven verdwijnt volledig. Het vervaagt en er is niets anders dan de muziek”, zei Yuan. “Ik heb het gevoel dat ik er bijna nog meer profijt van heb dan het publiek.”
Wat muziek kan doen
“Kunst is het streven naar schoonheid”, zei Yuan. “Ik denk dat kunst een heel krachtig medium is, of middel. Het is als een taal in die zin dat je mensen duidelijk kunt laten begrijpen wat je wilt uitdrukken, maar het drukt ook uit wat onbeschrijfelijk is.”
“Er zijn dingen die niet met woorden beschreven of ervaren kunnen worden, maar kunst kan die dingen wel laten zien. Als artiest moet je voortdurend je vaardigheden en bekwaamheden verbeteren en perfectioneren. Het doel is om datgene te laten zien wat niet in woorden kan worden uitgedrukt”, zei Yuan.
“Mooie dingen die het alledaagse overstijgen – dingen die onzichtbaar en ontastbaar zijn – en dat delen met anderen in deze complexe wereld om iets aan hun leven toe te voegen dat een beetje puurder en oprechter is.
“Door meer schoonheid en pure schoonheid toe te voegen aan onze chaotische wereld, denk ik dat onze levens en geesten er ook beter van kunnen worden”, zei ze. “Ik denk dat dat iets prachtigs is wat een artiest kan doen voor de maatschappij.”
Yuan heeft in meer dan 1400 voorstellingen op vijf continenten opgetreden met Shen Yun, het wereldberoemde dans- en muziekgezelschap dat het tot haar missie heeft gemaakt om 5.000 jaar van China’s goddelijk geïnspireerde cultuur te doen herleven, ooit bijna vernietigd door de Chinese Communistische Partij. Het oude China stond bekend als het Hemelse Rijk, een plaats waar de mens en het goddelijke naast elkaar bestonden.
In het orkest is het Yuan’s rol om, door middel van geluid, de scènes op het toneel tot leven te brengen: hemelse paleizen, hemelse rijken, grote keizerlijke hoven van China’s legendarische dynastieën en de uitgestrekte en gevarieerde landschappen van zo’n 50 etnische groepen in heel China.
De traditionele cultuur van China bevat in haar essentie thema’s als de Confucianistische deugden van welwillendheid, rechtschapenheid, fatsoen, wijsheid en trouw en het idee van harmonie tussen hemel, aarde en mensheid. Het is een cultuur die bol staat van filosofie en literatuur en die diepgaand is. De muziek van Shen Yun heeft ook zo’n diepgang nodig.
De klanken uit het Hemelse Rijk
Het orkest van Shen Yun is anders dan alle andere in de zin dat het instrumenten als de pipa (Chinese luit) en de erhu (een twee-snarig strijkinstrument) als vaste onderdelen van het orkest heeft. Chinese klanken en melodieën worden naadloos vermengd met een verder westers orkest en musici die perfect Oost en West harmoniëren.
“Het gaat niet alleen om het imiteren van de toon van Chinese instrumenten, maar om het vastleggen van de essentie van verschillende Chinese etnische stijlen, waaronder Mongools, Yi, Tibetaans, Miao, Dai, en andere etnische minderheden in China”, zei ze. “Je moet hun cultuur en muzikale kenmerken kennen en weten wat elk muziekstuk wil laten horen. Het gaat niet alleen om de oppervlakkige vreugde, woede en verdriet, maar om de bron van die emoties.”
Yuan gaf als voorbeeld een verhalendans uit 2019 over keizer Kangxi uit de Qing-dynastie, de langst regerende keizer in de Chinese geschiedenis, die herinnerd wordt vanwege de vrede en veiligheid tijdens zijn bewind. Met kennis van de periode en van zijn leven begreep ze dat het een periode van welvaart was en hoe de personages aan het hof zich gevoeld moeten hebben. En zo kon ze deze lagen in haar muzikale voorstelling leggen.
“Na zoveel jaren van voorbereiding op deze manier, heb ik ook mijn kennis van de mensenwetenschappen flink verruimd”, zei Yuan. Ze merkte op dat dit weer een ander aspect was dat door haar cello in haar leven werd gebracht en waar ze dankbaar voor is.
Door de figuren uit het verleden te leren kennen, heeft ze ook veel ervaren over hoe de ouden leefden en ze vindt dat de moderne maatschappij nog veel kan leren. “Dingen zoals hun moraal, hun spirituele waarden en het wederzijdse respect dat in de cultuur overheerst. Dit en vele andere dingen zijn echt een goed cultureel erfgoed en de moeite waard om te herontdekken.”
Mensen die hersteld zijn van COVID-19 lopen weinig risico de ziekte opnieuw op te lopen, zo blijkt uit een vorige week gepubliceerde studie.
Onderzoekers in Qatar onderzochten een cohort van meer dan 353.000 mensen met behulp van nationale databanken die informatie bevatten over patiënten met door polymerase-kettingreactie bevestigde infecties.
Hernieuwde infecties werden geteld als een persoon ten minste 90 dagen na de eerste infectie positief testte.
Na uitsluiting van ongeveer 87.500 mensen met een vaccinatiedossier, stelden de onderzoekers vast dat degenen met immuniteit omdat ze hersteld waren van COVID-19 weinig risico liepen op hernieuwde besmetting of ernstige gevallen van de ziekte.
Er werden slechts 1.304 hernieuwde infecties vastgesteld. Dat betekent dat 0,4 procent van de mensen met natuurlijke immuniteit en zonder vaccinatieverleden een tweede keer COVID-19 kreeg.
De kans op ernstige ziekte was 0,1 keer zo groot als bij de eerste infectie, aldus de studie. Slechts vier van dergelijke gevallen werden ontdekt.
Er zijn geen sterfgevallen geregistreerd onder degenen die een tweede keer besmet raakten.
De studie werd gepubliceerd in het New England Journal of Medicine. Het werd gefinancierd door Weill Cornell Medicine-Qatar, het Ministerie van Volksgezondheid van Qatar, het Hamad Medical Corp. en Sidra Medicine.
De onderzoekers, Laith Abu-Raddad van Weill Cornell Medicine-Qatar en dr. Robert Bertolini van het Ministerie van Volksgezondheid van Qatar, hadden de doeltreffendheid van de natuurlijke immuniteit tegen hernieuwde infectie eerder geschat op 85 procent of hoger.
“Bijgevolg is voor een persoon die reeds een eerste infectie heeft gehad, het risico van een ernstige hernieuwde infectie slechts ongeveer 1% van het risico van een niet eerder geïnfecteerde persoon met een ernstige eerste infectie”, zeiden zij.
“Er moet worden bepaald of een dergelijke bescherming tegen ernstige ziekte bij hernieuwde infectie gedurende een langere periode aanhoudt, analoog aan de immuniteit die zich ontwikkelt tegen andere seizoensgebonden ‘gewone-koude’ coronavirussen, die op korte termijn immuniteit tegen milde hernieuwde infectie uitlokken, maar op langere termijn immuniteit tegen ernstigere ziekte bij hernieuwde infectie. Als dit het geval zou zijn met SARS-CoV-2, zou het virus (of ten minste de tot nu toe bestudeerde varianten) een meer goedaardig infectiepatroon kunnen aannemen wanneer het endemisch wordt.”
SARS-CoV-2 is een andere naam voor het CCP-virus.
“Een belangrijke studie die aantoont hoe zeldzaam hernieuwde infectie en ernstige ziekte na herstelde COVID is”, schreef Dr. Monica Gandhi, een arts infectieziekten aan de Universiteit van Californië-San Francisco, op Twitter.
Ze zei dat de studie bijdraagt tot het groeiende corpus van onderzoek dat aangeeft dat mensen die hersteld zijn van COVID-19 hoge niveaus van immuniteit genieten tegen hernieuwde besmetting en zelfs hogere bescherming tegen ernstige ziekte en dood.
In een exclusief interview vertelde wetenschapper Valentina Zharkova aan The Epoch Times dat haar artikel uit 2015, waarin zij voorspelde dat er tussen 2020 en 2053 een groot solarminimum zou komen, is uitgekomen, met de waarschuwing dat de temperaturen binnenkort snel kunnen dalen.
Grote solarminima duren meerdere zonnecycli, gedurende welke de zon minder energie produceert en de zonnevlekkenactiviteit laag is. Tijdens een vorig groot solarminimum, het Maunder minimum tussen 1645 en 1715, breidden de gletsjers zich uit en vroor de rivier de Theems in Engeland vaak dicht.
“De temperatuur tijdens het huidige grote solarminimum zal iets hoger zijn dan tijdens het Maunder-minimum – en dit grote solarminimum zal korter zijn”, voorspelde Zharkova.
In hun publicatie van 2015 leidden Zharkova en haar collega’s een paar hoofdcomponenten af van het magnetische achtergrondveld van de zon. Zij koppelden die componenten aan een paar magnetische golven die afkomstig zijn uit verschillende lagen van de zon.
Door een meer diepgaande analyse extrapoleerde het team deze golven terug in de tijd, wat resultaten opleverde die nauw aansloten bij de zonnevlekkenactiviteit in de voorgaande 800 jaar. Ze gebruikte dezelfde methodologie om een groot solarminimum voor de komende decennia te voorspellen.
De NASA verklaarde in 2019 dat “de voorspelling voor de volgende zonnecyclus is dat deze de zwakste van de afgelopen 200 jaar zal zijn”, wat overeenkomt met de Dalton-minimumperiode van lage zonnevlekkenactiviteit en relatief lage temperaturen op aarde, die ruwweg van 1790 tot 1830 loopt.
Toch heeft het agentschap beweerd dat een groot solarminimum, mocht dat zich voordoen, “slechts zou dienen om een paar jaar van opwarming door menselijke activiteiten te compenseren.”
Zharkova daarentegen heeft betoogd dat een groot solar minimum de temperatuur op aarde met 1 graad Celsius zou kunnen doen dalen.
Zij vertelde The Epoch Times ook dat de kosten van atmosferische kooldioxide enigszins worden overschat, erop wijzend dat de toename daarvan zich voordeed op hetzelfde moment dat de levensverwachting wereldwijd verdubbelde.
In een recente studie werd gesuggereerd dat de stijging van het kooldioxidegehalte in de atmosfeer verantwoordelijk is voor 40% van de verbeteringen in de opbrengsten van de belangrijkste Amerikaanse gewassen sinds 1940.
Zharkova is van mening dat de regeringen op het noordelijk halfrond hun burgers moeten voorbereiden op een sterke daling van de temperaturen in de komende decennia.
Voorlopig hebben regeringen over de hele wereld zich echter gepositioneerd om de antropogene opwarming van de aarde aan te pakken, zoals is gebleken tijdens de recente COP26-top in Glasgow, Schotland.
Het huidige temperatuurverloop is een punt van discussie geweest. Uit verschillende bronnen, waaronder satellietgegevens van de Universiteit van Alabama in Huntsville, de Europese Unie en andere instanties, blijkt dat de temperatuur de afgelopen decennia ongewoon hoog is geweest, wat volgens veel wetenschappers duidt op opwarming van de aarde door menselijke activiteit. Andere bronnen bekritiseren sommige van deze gegevens en concluderen dat de conclusies over de antropogene opwarming van de aarde onjuist, overdreven of misleidend zijn.
Zharkova denkt dat althans een deel van de mensen die de opwarming van de aarde propageren, zich bewust zijn van de mogelijkheid van afkoeling van de aarde in de zeer nabije toekomst.
“Ze willen hun geld – de belastingen of wat ze ook krijgen voor groene technologie – zo snel mogelijk binnenhalen, want ze zullen heel snel blootgesteld worden”, zei ze.
Het is Thanksgiving en ik heb diep nagedacht over wat het betekent om dankbaar te zijn. Wat betekent het om dankbaar te zijn en waarvoor zouden we dankbaar moeten zijn?
Soms kunnen feestdagen zoals Thanksgiving stressvol zijn. Sommigen van ons moeten bijvoorbeeld gastvrouw zijn en koken voor hun familie. Anderen hebben misschien niemand om Thanksgiving mee door te brengen. Weer anderen willen misschien politieke discussies vermijden, die sommige familieleden op gang brengen tijdens bijeenkomsten.
Thanksgiving kan echter anders zijn. De feestdag kan ons eraan herinneren dat er altijd iets is waar we dankbaar voor kunnen zijn.
“De dankbare armen,” 1894, door Henry Ossawa Tanner. Olieverf op doek; 90 cm x 111 cm. Privé collectie. (Publiek Domein)
‘De dankbare armen’
Henry Ossawa Tanner, één van de eerste wereldberoemde Afro-Amerikaanse kunstenaars uit de 19e eeuw, schilderde “De dankbare armen”. Het schilderij suggereert een manier van leven in de wereld met dankbaarheid.
Twee figuren, een oudere man en een jonge jongen, zitten aan een keukentafel en bereiden zich voor om te gaan eten. Ondanks de magere hoeveelheid voedsel op de keukentafel buigen ze beiden hun hoofd in dankbaarheid, hoewel de houding van de jongen minder formeel is dan die van de oudere man. Hun lege borden wachten op het eten als hun gebed is beëindigd.
Achter de oudere man schijnt door een raam licht op het tafereel. Door zijn positie is het gezicht van de oudere man in schaduw gehuld, maar het gezicht van de jonge jongen wordt verlicht door geel licht.
Een dankbaar leven
Tanners schilderij herinnert me eraan hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn, zelfs als er een tekort aan overvloed is. De man en de jongen oefenen dankbaarheid door middel van gebed, ondanks hun schamele porties.
Tanner noemde zijn schilderij “De dankbare armen”, wat de aandacht vestigt op het feit dat zelfs degenen onder ons die weinig hebben, toch dingen kunnen vinden waarvoor zij dankbaar kunnen zijn.
Soms vertellen mensen me hoe dankbaar ze zijn voor de tegenslagen die ze meemaken. Hun tegenslagen, zeggen ze, hebben hen geholpen de mensen te worden die ze nu zijn. Natuurlijk is het gemakkelijker gezegd dan gedaan om de vooruitziende blik te hebben om dankbaarheid te beoefenen terwijl je tegenspoed ondervindt, maar we leren zeker levenslessen in moeilijke tijden.
Het is ook belangrijk op te merken dat de man en de jongen aan het bidden zijn. Ze tonen hun dankbaarheid aan God. Ondanks hun bescheiden lot zijn ze God dankbaar, wat erop wijst dat ze geloven dat God weet wat het beste voor hen is.
Hun gebed suggereert ook dat wat zij door God ontvangen meer is dan het voedsel op hun tafel. Hun geloof in God maakt hen rijker dan ze lijken.
Tenslotte kan ik het niet helpen dat ik een band voel tussen de oudere man en de jongen. Ik neem aan dat de oudere man de vader of grootvader van de jongen is. Hoe dan ook, de oudere man heeft een aanwezigheid die suggereert dat hij de jongen leidt; hij leert de jongen hoe hij God dankbaar moet zijn, hoe weinig hij ook heeft, dat wil zeggen, een leven van dankbaarheid te leiden en dankbaar te zijn dat hij leeft. Ondanks de minder formele houding van de jongen, suggereert het licht dat op zijn gezicht schijnt dat hij het middelpunt is en dat het aan hem is om de praktijk van dankbaarheid voort te zetten.
Deze Thanksgiving herinnert “De dankbare armen” mij eraan dankbaar te zijn voor de mensen die dicht bij mij staan, maar het herinnert mij er ook aan dankbaar te zijn dat ik leef. Bovenal herinnert het me eraan om God te danken en zo te leven dat de mensen om me heen ook worden aangemoedigd om te zoeken naar redenen om dankbaar te zijn.
Door de geschiedenis heen zijn er momenten geweest waarop mensen inzagen dat alles uit elkaar aan het vallen was en het leek alsof de beschaving om hen heen afbrokkelde. Mensen beginnen zich in groepen te organiseren en vallen degenen aan die niet tot hun kring behoren. Het wordt moeilijk om de waarheid te onderscheiden wanneer mensen zich concentreren op het aanvallen van degenen die anders denken.
De waarheid gaat echter vaak verder dan de grenzen van ons beperkte begrip. Gustave Doré’s gravure “Baruch schrijft Jeremia’s profetieën” kan inzicht geven in hoe de waarheid te onderscheiden in tijden van grote onenigheid.
Jeremia, de profeet
Jeremia was een profeet en hervormer tussen 650 v. Chr. en 570 v. Chr. in het Nabije Oosten. Er was een periode van grote overgang tijdens zijn leven: Het dominante Assyrische rijk viel in handen van de Babyloniërs en een Neo-Babylonisch rijk kwam aan de macht.
Jeremia voorspelde dat de Babyloniërs het volk van Juda zouden aanvallen. De koning van Juda, Josia, besloot nieuwe religieuze hervormingen in te voeren, maar deze hervormingen hadden vooral betrekking op religieuze rituelen.
Jeremia probeerde het volk te waarschuwen dat het hervormen van religieuze rituelen hen niet zou redden van de komende rampen die hij voorspelde.
In plaats daarvan riep Jeremia uit dat de mensen berouw moesten tonen voor hun wandaden en uit zichzelf moesten beginnen met echte ethische hervormingen. De mensen moesten Gods weg volgen en hun lot in het leven aanvaarden, hoe moeilijk dat ook leek. Deze boodschap viel echter niet in goede aarde bij het gezag van de Tempel van Jeruzalem en Jeremia werd bedreigd en gevangen genomen.
Jeremia zou later zijn profetieën dicteren aan zijn schrijver Baruch, en Baruch zou ze voorlezen in de Tempel. Na Josia’s dood hoorde zijn zoon, Koning Jojakim, Baruch Jeremia’s profetieën voorlezen uit een boekrol en gaf opdracht de boekrol in stukken te snijden en te verbranden. Jeremia dook onder, maar hield niet op met het dicteren van het woord van God aan Baruch, die het volk van Juda aanmoedigde om op God te vertrouwen en goede mensen te zijn.
“Baruch schrijft de profetieën van Jeremia,” 1866, door Gustave Doré. Gravure uit ” De Heilige Bijbel met illustraties.” Londen: Cassel, Petter en Galpin. (Publiek Domein)
Baruch schrijft de profetieën van Jeremia
Doré heeft in zijn gravure voor het Oude Testament Jeremia afgebeeld, terwijl hij dicteerde aan Baruch. De grootte en het contrast tussen licht en donker in de voorstelling van Jeremia maken hem tot het middelpunt. Hij staat rechtop in wat een grot lijkt te zijn, wat suggereert dat Doré Jeremia afbeeldde terwijl hij zich schuilhield. Zijn gewaad met capuchon bedekt zijn hoofd terwijl hij omhoog kijkt naar het licht dat op hem neerdaalt.
Jeremia houdt één hand op zijn borst en legt de andere op het hoofd van Baruch. Baruch knielt voor Jeremia. Hij kijkt op en luistert ijverig naar Jeremia terwijl zijn hand zich gereed maakt om de woorden van de profeet op te schrijven.
De achtergrond lijkt donker en geïsoleerd. De gestructureerde wanden en de grond van de grot contrasteren met de gladde, vloeiende gewaden van de figuren. Het contrast van de figuren met hun omgeving benadrukt hun belang in de compositie.
Hart en geest naar het Goddelijke licht van de waarheid
Doré vertelt ons zoveel met zijn afbeelding van Jeremia. Jeremia heeft een licht dat van bovenaf op hem schijnt, als een spotlight. Hij kijkt omhoog alsof hij het licht in zich op wil nemen en wil aanvaarden. Natuurlijk vertegenwoordigt het licht Gods woord.
Het licht is gericht op Jeremiahs hoofd, wat suggereert dat het invloed heeft op zijn gedachten. Het hoofd is vaak het symbool van kritisch en rationeel denken. We kunnen dus veronderstellen dat Jeremia’s kritische en rationele vermogens gevuld zijn met het licht van God.
Het zijn niet alleen Jeremia’s gedachten die door God worden beïnvloed. Door Jeremia’s hand tegen zijn borst te plaatsen, suggereert Doré misschien dat zijn hart – een plaats die vaak symbool staat voor emoties – ook wordt beïnvloed.
Het is Jeremia’s hele innerlijke wereld die door God wordt beïnvloed. Zijn gedachten en gevoelens worden door God beïnvloed. Deze gedachten en gevoelens zijn waarheid voor hem en hij deelt deze waarheid met Baruch die voor hem knielt.
Jeremia deelt deze waarheid niet alleen via zijn woorden, maar ook via de hand die hij op het hoofd van Baruch legt. Voor mij vertegenwoordigen Jeremia’s woorden de gedachten en gevoelens die overeenkomen met Gods boodschap, maar zijn hand op Baruch’s hoofd vertegenwoordigt actie. Dit suggereert dat Jeremia niet alleen over God moet praten, maar ook moet handelen in overeenstemming met Gods wil.
Tenslotte heeft Doré Jeremia niet afgebeeld terwijl hij het licht van God uit de materiële wereld ontving. In plaats daarvan plaatste de kunstenaar Jeremia in een grot met niets om hem heen. De gedempte omgeving valt op de achtergrond en heeft weinig invloed op Jeremia. Het enige dat telt is het licht dat op hem valt.
Jeremia deelde de waarheid van God, een waarheid die hoger en dieper was dan die van de wereld die hij bewoonde en het kon hem niet schelen of het politiek of cultureel niet populair was om dat te doen. Het ging hem niet om de ideeën van de tempel of de koning, maar om de waarheid zelf, die de grenzen van elke groep te boven ging.
Misschien kunnen ook wij het licht van God ontvangen, als wij ons denken en ons hart op de waarheid richten in plaats van tegen iets of iemand.
De traditionele kunsten bevatten vaak spirituele voorstellingen en symbolen waarvan de betekenis door onze moderne geest verloren kan gaan. In onze serie “Op zoek naar wat traditionele kunst ons te bieden heeft”, interpreteren we beeldende kunst op een manier die voor ons vandaag moreel inzichtelijk kan zijn. We gaan er niet van uit dat we absolute antwoorden kunnen geven op vragen waar generaties mee geworsteld hebben, maar hopen dat onze vragen zullen inspireren tot een reflectieve reis op weg naar meer authentieke, meedogende en moedige menselijke wezens.
Eric Bess is praktiserend beeldend kunstenaar en doctoraal kandidaat aan het Institute for Doctoral Studies in the Visual Arts (IDSVA).
De EU heeft een plan opgesteld om honderden miljarden dollars te investeren in wereldwijde infrastructuurprojecten in het kader van het “Global Gateway” programma, dat wordt gezien als een tegenhanger van China’s controversiële “Belt and Road Initiative” (BRI), dat wordt bekritiseerd als een middel om de invloed van Beijing over de hele wereld uit te breiden.
De Europese Commissie (EC), het uitvoerend orgaan van de EU, verklaarde op 1 december dat het plan tegen 2027 tot 340 miljard dollar aan investeringen zal omvatten om de verbindingen in de wereldwijde digitale, energie-, transport-, gezondheids-, onderwijs- en onderzoekssystemen te stimuleren.
“Global Gateway zal een op waarden gebaseerde optie bieden waaruit partnerlanden kunnen kiezen wanneer ze beslissen hoe ze aan hun behoefte aan infrastructuurontwikkeling tegemoet willen komen,” verklaarde de EC in een document (pdf) waarin het nieuwe programma, dat wordt aangekondigd als gebaseerd zijnde op democratische waarden en hoge normen, in detail wordt beschreven.
“Dit betekent dat de rechtsstaat moet worden gerespecteerd, dat hoge normen moeten worden gehanteerd op het gebied van mensenrechten, sociale rechten en werknemersrechten, en dat normen van internationale regels en intellectuele eigendom moeten worden nageleefd”, aldus het document. “Het betekent een ethische aanpak zodat infrastructuurprojecten geen onhoudbare schulden of ongewenste afhankelijkheden creëren.”
China lanceerde de BRI in 2013 om de handelsbetrekkingen met de rest van de wereld te stimuleren, en het heeft in een aantal landen veel geld uitgegeven aan infrastructuurprojecten. Maar critici zeggen dat de financieringsvoorwaarden die Beijing biedt vaak ongunstig zijn, transparantie ontberen en sommige landen via schulden afhankelijk maken van China.
In een recente studie van AidData, een onderzoekslaboratorium van het Global Research Institute van William & Mary, werden 13.427 door China gesteunde projecten in meer dan 165 landen geanalyseerd en werd vastgesteld dat 35 procent van de BRI-projecten te maken heeft gehad met uitvoeringsproblemen, waaronder corruptieschandalen, arbeidsovertredingen en milieurisico’s.
“Een groeiend aantal beleidsmakers in lage- en middeninkomenslanden schort belangrijke BRI-projecten op vanwege te hoge prijzen, corruptie en zorgen over de houdbaarheid van de schuld”, aldus Brad Parks, een van de auteurs van de studie.
Bij de aankondiging van de start van Global Gateway verklaarde de EC dat haar programma “financiering zal aanbieden tegen eerlijke en gunstige voorwaarden om het risico van schuldnood te beperken”.
“Zonder de nodige transparantie, goed bestuur en hoge normen kunnen projecten slecht worden gekozen of ontworpen, onvolledig zijn of worden gebruikt om corruptie aan te wakkeren. Buiten het belemmeren van groei en het benadelen van lokale gemeenschappen, creëert het uiteindelijk ook afhankelijkheden, waardoor landen minder goed in staat zijn beslissingen te nemen”, aldus het document van de Global Gateway.
Op een persconferentie waar zij Global Gateway onthulde, noemde Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie, het nieuwe programma een “echt alternatief” voor China’s “Belt and Road”-initiatief, en verklaarde ze dat landen “betere en andere aanbiedingen” nodig hebben.
In een toespraak over de ontwikkeling van Global Gateway, medio september, wees von der Leyen op de nadelen van het bestaande kader van betrokkenheid tussen de EU en de Indo-Pacifische regio, en zei dat “autocratische regimes het gebruiken om te proberen hun invloed uit te breiden.”
“Wij zijn goed in het financieren van wegen. Maar het heeft geen zin dat Europa een perfecte weg aanlegt tussen een kopermijn in Chinese handen en een haven in Chinese handen,” zei ze destijds.
Von der Leyen noemde Global Gateway een “insteek voor hoe Europa zijn model om de wereld te verbinden kan herontwerpen”.
“We willen verbanden leggen en geen afhankelijkheden creëren”, zei ze.
De EC verklaarde dat het programma ook het wereldwijde economische herstel zou ondersteunen en de wereldwijde toeleveringsketens zou stimuleren, waarvan de kwetsbaarheid duidelijk werd tijdens de COVID-19 pandemie.
Wij gebruiken cookies op onze website om uw bezoek aan onze website aangenamer en relevanter te maken. Door op "Alles accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van de ingestelde cookies. U kunt echter ook naar "Cookie-instellingen" gaan om een gecontroleerde toestemming te geven.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Cookie
Duration
Description
cookielawinfo-checkbox-analytics
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional
11 months
The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy
11 months
The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
