Dit nieuwe socialemediaplatform biedt contentmakers cash beloningen voor het bereiken van mijlpalen in hun eerste 90 dagen. Zo ontvang je als contentmaker tot 1.000 dollar voor het opbouwen van een netwerk van 20.000 volgers en je krijgt tot 250 dollar wanneer twee van je eigen video’s elk meer dan 200.000 keer werden bekeken.
“Gan Jing betekent zuiver,” aldus de officiële website van het platform, dat in 2022 werd opgericht door Chinese Amerikanen uit New York. “Onze missie is om ‘s werelds grootste socialemediaplatform te worden, met een opbeurende en waardevolle inhoud die gezinsvriendelijke entertainment biedt voor alle leeftijden. We willen een online platform creëren dat vrij is van gewelddadige, erotische, criminele en schadelijke inhoud waar zowel kinderen als volwassenen op een veilige manier van kunnen genieten.”
De ‘cash reward-campagne‘ laat zien dat het bedrijf vertrouwen heeft in zijn eigen bedrijfsmodel en dat goedheid en winst tegelijkertijd mogelijk is.
Een vernieuwend platform
Volgens Nick Janicki, Directeur Public Relations van Gan Jing, is de werkwijze van het bedrijf niet anders dan die van andere socialemediaplatforms. Het unieke van Gan Jing is echter “de combinatie van een zuivere inhoud en de wens om de kijker iets bij te brengen”, zei hij tegen The Epoch Times.
In de techindustrie, zei hij, zijn adverteerders klanten. De gebruikers van het platform, worden beschouwd als eindproducten aangezien adverteerders betalen voor resultaten, die uiteindelijk worden aangestuurd door het verzamelen en verwerken van gebruikersgegevens.
Hij wees erop dat er in slechts twee industrieën sprake is van ‘gebruikers’: de tech- en de geneesmiddelenindustrie. In dat opzicht houden de algoritmen, die op andere socialemediaplatforms de aanbevelingen genereren, hun gebruikers in een verslavende lus om op die manier de reclame-inkomsten te maximaliseren of om meer premium abonnementen te kunnen verkopen waardoor je geen reclame meer te zien krijgt, zei hij.
Volgens onderzoekers is de biologische stof ‘dopamine’ verantwoordelijk voor een sociale mediaverslaving .
“Socialemediaplatforms zorgen voor pieken van dopamine in de hersenen zodat de gebruikers steeds weer blijven terugkomen. Het ‘delen’, de ‘likes’ en de commentaren op deze platforms triggeren een gevoel van voldoening binnen de hersenen, wat resulteert in een roes die vergelijkbaar is met wat mensen voelen wanneer ze gokken of drugs gebruiken,” zo verklaart Nancy DeAngelis, directeur gedragsgezondheid bij Jefferson Health, op haar website.
Janicki zei dat Gan Jing, in tegenstelling tot andere platforms, transparant is over hoe het werkt en consumenten in staat stelt hun virtuele omgeving zelf te configureren. Bij de registratie kan men drie hoofdonderwerpen of categorieën instellen waarin men het meest geïnteresseerd is. Vervolgens gebruikt het algoritme de geschiedenis van de bezoeker en de configuratie van de onderwerpen om nieuwe inhoud aan te bevelen.
Op die manier helpt Gan Jing de beheerder van een account om te komen tot zelfverbetering, aldus Janicki.
“De biologie van de mens werd tot nu toe tegen je gebruikt, maar nu wordt het voor jou toegepast om meer en beter opbeurende inhoud te vinden,” zei Janicki. “Met Gan Jing World kan je zelf selecteren welke categorieën je wilt zien. Het zal nog steeds dopamine opwekken dat je een impuls van vreugde zal geven, maar het zal een impuls van vreugde zijn over iets dat je opbeurt of inspireert.”
Geen enkel ander platform kent deze transparantie en controle voor de kijkers of “eindproducten”, zei hij.
Nick Janicki, Directeur Public Relations van Gan Jing World. (California Insider)
Kan een zuivere inhoud winstgevend zijn?
Is zuivere inhoud winstgevend? Gan Jing denkt van wel.
“Er is ongetwijfeld een markt en een vraag naar zuivere inhoud,” zei Janicki.
Als voorbeeld gaf hij Pure Flix, de ‘zuivere’ versie van Netflix. Pure Flix is een gezinsvideoplatform met een focus op geloof dat werkt met abonnementen. Sony nam het in 2020 over voor een onbekend bedrag. Het abonnementsgeld van Pure Flix bedraagt vandaag $7,99 per maand of $69,99 per jaar. Haar YouTube-kanaal heeft 221.000 abonnees, en NBC meldde in 2018 dat het streamingplatform 125.000 abonnees had die elk $10,99 per maand betaalden.
“God’s Not Dead,” een film uit 2014 kostte 2 miljoen dollar en werd mede geproduceerd door Pure Flix Entertainment, dat geen deel uitmaakt van de overname. De film bracht uiteindelijk ongeveer 65 miljoen dollar in het laatje. “Miracles From Heaven,” een christelijke dramafilm verdeeld door Sony Pictures, bracht in 2016 wereldwijd 74 miljoen dollar op, waarvan 18 miljoen dollar tijdens de eerste vijf dagen in de bioscoop.
“Films voor alle leeftijden behoren tot de beste films ter wereld met het beste rendement. Dat het ‘zuiver’ is, betekent niet dat het niet boeiend kan zijn,” zei Janicki in antwoord op de vraag of zuivere inhoud misschien geassocieerd zal worden met saai. “Overigens zal dat probleem zichzelf spoedig oplossen, wanneer het aantal contentmakers op Gan Jing World zal blijven toenemen.”
Om die reden probeert Gan Jing nieuwe influencers aan te trekken die nu op andere sociale platforms werken door middel van milestone-gerelateerde cash beloningen. Hij zei dat het huidige beloningsaanbod, dat Gan Jing als “een uitdaging” adverteert, tot nader order actief blijft.
Exact vierentwintig jaar geleden, op 25 april 1999, kwamen duizenden Chinese burgers bijeen nabij Zhongnanhai, het hoofdkwartier van de Chinese Communistische Partij in hartje Peking.
Het waren Falun Gong-beoefenaars, die op vreedzame wijze het communistische regime opriepen een einde te maken aan de intimidatie en onderdrukking van hun mede-beoefenaars door de plaatselijke autoriteiten. Nog geen drie maanden later zou het regime een grootscheepse vervolgingscampagne tegen de spirituele groep lanceren.
Afgelopen zondag namen in Flushing, New York, ongeveer vierduizend mensen deel aan een parade om deze historische oproep aan Zhongnanhai te herdenken en een oproep te doen om een einde te maken aan de aanhoudende vervolging van Falun Gong door de CCP.
Een van hen was Elsie He, een 40-jarige inwoonster van New York die 24 jaar geleden deel uitmaakte van de groep beoefenaars die in Peking bijeen was gekomen.
Ze beseft nu dat ze getuige was van een belangrijke dag in de geschiedenis. Het werd een dag die, hoewel het voor haar op dat moment weinig voorstelde, diepe sporen in He’s geheugen zou nalaten.
Een vreedzame demonstratie
Zondag 25 april 1999 was een vrije zondag voor He. Als eerstejaars studente, was dit voor haar normaal gezien een dag van lezen, studeren of mediteren.
Maar die ochtend stapte He samen met drie vrienden op de fiets, in haar gebruikelijke outfit van een licht katoenen jas, een lange donkere broek en sportschoenen en met haar lange zwarte haar in een paardenstaart gebonden. Hun bestemming was Zhongnanhai.
Het was ongeveer 7 of 8 uur ‘s morgens. Normaal gezien nog veel te vroeg voor He om zich op een vrije dag buiten het studentenhuis te wagen, en er waren weinig mensen op straat. Dat veranderde toen ze de Fuyou Straat bereikte, die naar Zhongnanhai leidt. Daar stroomden massa’s mensen samen. Ze praatten zachtjes, vormden een lange rij op het trottoir en probeerden niet op de rijweg te stappen, om het verkeer niet te belemmeren. De meesten onder hen stonden stil. Sommigen zaten te mediteren of te lezen. Ze gaven plastic zakken door om afval te verzamelen.
Aan het eind van die bewuste 25 april zouden zo’n 10.000 mensen uit het hele land aan de bijeenkomst hebben deelgenomen, hopend op een toelating van de overheid om openlijk en vrij Falun Gong te beoefenen, de spirituele discipline die voor velen hun geestelijk en lichamelijk welzijn had verbeterd. Het werd de grootste vreedzame demonstratie in China sinds het regime tien jaar eerder met tanks en geweren pro-democratische demonstranten van het nabijgelegen Tiananmenplein had verdreven.
Beoefenaars van Falun Gong staan aan de kant van de weg, langs de muren van Zhongnanhai, op 25 april 1999. (Minghui.org)
He droeg een kleine rugzak met daarin het boek “Zhuan Falun,” de belangrijkste literaire werk van de praktijk, samen met een broodje als haar maaltijd voor de dag. Vlak na haar aankomst was ze haar vrienden uit het oog verloren. Ze wachtte in de menigte tot het donker werd en vertrok toen bekend werd dat toenmalig premier Zhu Rongji enkele Falun Gong afgevaardigden had ontmoet en zijn steun had toegezegd.
Maar drie maanden later werd een landelijke vervolging in gang gezet, die duidelijk maakte dat de beloften van het regime slechts holle woorden waren geweest.
‘We weten dat jullie niets verkeerd hebben gedaan’.
Falun Gong, dat de kernprincipes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid omvat samen met een reeks meditatieve oefeningen, was in de jaren negentig razend populair doorheen heel China. Volgens schattingen was in 1999, het jaar waarin de Chinese Communistische Partij (CCP) de groep als de zoveelste ‘vijand van de staat’ had bestempeld, één op de 13 van de toenmalige 1,3 miljard Chinezen een beoefenaar geworden van deze praktijk.
In de maanden en jaren voorafgaand aan de vervolging voelden de beoefenaars van Falun Gong een toenemende beperking van hun vrijheden. De staatstelevisie en -kranten hadden reportages gepubliceerd waarin het geloof werd belasterd, en enkele dagen voor de bijeenkomst in Peking werden in de nabijgelegen miljoenenstad Tianjin tientallen Falun Gong-beoefenaars geslagen en gearresteerd door de plaatselijke autoriteiten. Ze kregen te horen dat ze in Peking een petitie moesten indienen als ze de gevangenen wilden vrij krijgen.
Een Chinese politieagent blokkeert het maken van foto’s buiten Zhongnanhai, het centrale hoofdkwartier van de Communistische Partij van China, in Peking op 11 april 2012. (Mark Ralston/AFP/Getty Images)
“Omdat wij waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid navolgen, proberen wij iedereen met vriendelijkheid te behandelen, inclusief de Chinese overheid,” zei He, die nu in de 40 is en in New York woont.
“We dachten dat de arrestaties in Tianjin en al die bevooroordeelde berichtgeving waren gebeurd omdat ze ons niet echt begrepen. We wilden hen een mogelijkheid geven om ons beter te begrijpen, door hen alles te tonen. Dat was het soort mensen dat we waren.”
He gelooft dat de vriendelijkheid en de betrouwbaarheid dat ze die dag demonstreerden iets was dat “nooit is veranderd”, zelfs niet nadat ze slachtoffer waren geworden van een meedogenloze vervolgingscampagne.
“Het is de CCP die ervoor koos om een vijand te maken van ‘waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. Ze verdrongen deze groep mensen geheel naar de andere kant.”
Beoefenaars van Falun Gong nemen deel aan een optocht om op te roepen tot beëindiging van de vervolging van hun geloof door de Chinese Communistische Partij in de wijk Flushing in Queens, N.Y., op 23 april 2023. (Chung I Ho/The Epoch Times)
Sinds juli 1999 heeft het regime buitengewoon veel moeite gedaan om het geloof uit te roeien, waarbij aanhangers werden onderworpen aan willekeurige detentie, zware martelingen, zware boetes, slavenarbeid en sociale discriminatie. Een onnoemelijk aantal is het slachtoffer geworden van door de staat gesanctioneerde moord voor hun organen, het zogenaamde gedwongen oogsten van organen.
He beschreef haar ervaring tijdens de vervolging als een voorbeeld van wat zoveel andere gezinnen elders in het land ook hebben doorgemaakt. Op een gegeven moment, in 2001, werden drie van haar gezinsleden, haar broer, ook een student, haar moeder, een universiteitsprofessor, en zijzelf tegelijkertijd vastgehouden op de plek waar ze studeerden of werkten.
Door de immense mentale druk werd het haar van haar vader in één nacht helemaal wit.
In plaats van naar de les te gaan, moest He zich elke dag op het kantoor van de partijsecretaris van haar school melden. De partijsecretaris gaf zelfs een klasgenoot opdracht om bevriend met haar te raken in een poging om in het geheim informatie te verzamelen over de beoefening, iets wat He pas jaren later te weten kwam.
“Falun Gong heeft nooit geheimen gehad. Hoe we beoefenen en studeren, ze weten alles over iedereen, en ze kennen ons door en door. Maar toch wilden ze dat soort tactieken gebruiken. Het was alsof ze voortdurend proberen om aanklachten tegen ons op te zetten,” zei ze.
Maar He beschouwde zichzelf als geluksvogel, zei ze, gezien het aantal studenten aan Chinese elitescholen zoals de Tsinghua en de Universiteit van Peking die door de vervolging om het leven waren gekomen of krankzinnig waren geworden.
Eind 2012, werd haar ouderlijk huis geplunderd tijdens een politie-inval waarbij haar moeder opnieuw werd gearresteerd. He’s vader kreeg hierdoor plotseling een beroerte en kwam niet meer bij. Hij stierf ongeveer zeven weken later, op eerste kerstdag.
“Ik weet dat jullie niets verkeerd hebben gedaan, maar we kunnen geld krijgen voor de arrestatie van een Falun Gong-beoefenaar,” zei de politieman tegen He toen ze smeekte om haar moeders vrijlating. “Mijn zoon gaat trouwen en ik heb geld voor hem nodig. Eén gearresteerde Falun Gong-beoefenaar is goed voor 4000 yuan [destijds ruwweg 580 Euro].”
“Ze verkopen hun ziel voor geld en ruilen levens met geld,” zei He, eraan toevoegend dat ze die mensen erg zielig vond. “Ze hebben hun geweten in de steek gelaten voor dat kleine beetje geld.”
Beoefenaars van Falun Gong nemen deel aan een optocht in de wijk Flushing in Queens, N.Y., op 23 april 2023, om op te roepen tot beëindiging van de vervolging van hun geloof door de Chinese Communistische Partij. (Chung I Ho/The Epoch Times)
‘Een mijlpaal’
Beijing zou later in zijn propaganda de bijeenkomst op 25 april 1999 vlakbij Zhongnanhai afschilderen als een “belegering” om op die manier de vervolging te rechtvaardigen.
Maar “ondanks wat de CCP vanuit hun materialistische atheïstische ideologie wil doen geloven,” is deze vervolgingscampagne in de ogen van China-analist James Gorrie in werkelijkheid een “spirituele strijd tegen de verdorvenheid en de krachten van het kwaad”.
“Mensen vinden kracht in iets dat niet kan worden tegengehouden door een kogel of een gevangenisstraf,” zei Gorrie, auteur van “The China Crisis” en tevens auteur voor The Epoch Times, tijdens een interview met NTD. “En daarom is China er bang voor. Ze zijn er terecht bang voor. Onwettige regimes vrezen alles.”
Gregory Copley, voorzitter van de International Strategic Studies Association en tevens auteur voor The Epoch Times, voegde eraan toe dat hij het verzet van Falun Gong inspirerend vond.
“Een van de kenmerken van de hele Falun Gong filosofie,” vertelde hij aan NTD, “is het verheffen van de geest van het individu tot een gevoel van edelmoedigheid, geduld en doorzettingsvermogen.”
“Het zal heel moeilijk zijn voor een organisatie als de Communistische Partij van China om dat ooit te onderdrukken.”
China watchers en de Falun Gong gemeenschap zouden de bijeenkomst van 25 april moeten “herdenken en vieren” als “iets iconisch”.
“Het zou goed zijn om de saga van dat protest te beschouwen als een mijlpaal in de Chinese geschiedenis, één die het begin van de ondergang van de Communistische Partij van China zal inluiden.”
Beoefenaars van Falun Gong nemen deel aan een optocht om op te roepen tot beëindiging van de vervolging van hun geloof door de Chinese Communistische Partij in de wijk Flushing in Queens, N.Y., op 23 april 2023. (Chung I Ho/The Epoch Times)
De keuze van het Westen
Volksvertegenwoordiger Gus Bilirakis uit Florida riep de wereld op om op te treden tegen deze bijna 24 jaar durende vervolging die “de meest fundamentele mensenrechten” schendt.
“Wij zijn verplicht om ons uit te spreken voor degenen die al veel te lang het zwijgen wordt opgelegd, want als we onze mond blijven houden over deze schendingen, doen we dat met gevaar voor de hele samenleving”, zei hij tegen The Epoch Times.
Tijdens de parade in Flushing riep Bilirakis samen met enkele anderen de vrije wereld op om een duidelijker standpunt in te nemen.
Tijdens een toespraak na de parade in Flushing zei Zhao Ruoxi:”Mensen zeggen vaak dat de ‘selectieve blindheid’ van de waarnemers deels de reden is waarom het kwaad zijn gang kan blijven gaan.” Zhao is een voormalig journalist uit Tianjin die getuige was van de arrestaties die hebben geleid tot de bijeenkomst in Peking op 25 april 1999.
Zhao Ruoxi neemt deel aan een optocht om op te roepen voor de beëindiging van de vervolging van haar geloof door de Chinese Communistische Partij in de wijk Flushing in Queens, N.Y., op 23 april 2023. (Chung I Ho/The Epoch Times)
“Misschien denken sommige mensen: ik heb Falun Gong niet vervolgd dus ik ben er ook helemaal niet verantwoordelijk voor. Maar door niets te zeggen en niets te doen, worden dergelijke wantoestanden oogluikend toegestaan. Dit is een belangrijke reden waarom de vervolging ongehinderd blijft doorgaan tot op de dag van vandaag.”
Zelfs beoefenaars die hun toevlucht hebben gevonden in de Verenigde Staten, vrezen nog steeds voor de veiligheid van hun geliefden in communistisch China.
Wang Shanshan en haar dochter nemen deel aan een bijeenkomst om op te roepen tot beëindiging van de vervolging van hun geloof door de Chinese Communistische Partij in de wijk Flushing in Queens, N.Y., op 23 april 2023. (Chung I Ho/The Epoch Times) (Wang Shanshan en haar dochter zijn op de hoogte van de situatie.
Wang Shanshan, die tien jaar geleden China ontvluchtte om haar baby te kunnen behouden die anders niet zou zijn toegelaten onder het eenkindbeleid van het regime, pleitte tijdens de bijeenkomst voor hulp voor haar moeder Liu Aihua, die elf keer werd gearresteerd en onlangs tot vier jaar gevangenisstraf is veroordeeld vanwege haar geloof in Falun Gong. Ze riep ook op tot de vrijlating van Zhou Deyong, wiens vrouw en zoon in Florida wonen. Zhou werd op 20 april tot acht jaar gevangenisstraf veroordeeld.
In het licht van de voortdurende misbruiken van het regime zal iedereen volgens He een keuze moeten maken.
“Kies je ervoor om je stem te laten horen of kies je voor onverschilligheid?” zei ze.
De kunst is een sector die bijzonder moeilijk te kraken is, en de pandemie heeft het voor uitvoerende kunstgezelschappen alleen maar moeilijker gemaakt om te gedijen. Volgens nationale enquêtes zijn veel kunstorganisaties nog niet terug op het activiteitenniveau van voor de pandemie.
Maar één gezelschap heeft een opmerkelijk verhaal.
Nadat Shen Yun Performing Arts in maart zijn wereldwijde tournee van 2020 had afgebroken, keerde het in de zomer van 2021 terug op tournee, lang voordat veel andere kunstgezelschappen dat deden. Het betekende een sprankje hoop, zowel voor het publiek als voor de podiumkunstengemeenschap.
Tegen de herfst van 2021 had Shen Yun de voorstellingen wereldwijd hervat, en het lopende seizoen 2022-2023 is het grootste ooit, met ‘s werelds belangrijkste klassieke Chinese dansgezelschap dat met zijn acht rondreizende groepen 200 steden over de hele wereld zal bezoeken. Gedurende een half jaar worden elke maand meer dan 150 voorstellingen gehouden, en de vraag groeit alleen maar.
Zelfs voor de pandemie was Shen Yun een soort van wonder in de industrie. Gewoonlijk vertrouwen deze gezelschappen—die balletten, opera’s en orkestvoorstellingen presenteren—op oude kastanjes (denk aan “De Notenkraker” en de Vijfde van Beethoven) om de helft van het publiek binnen te halen, en van de inkomsten wordt doorgaans verwacht dat zij slechts de helft van het budget van het gezelschap dekken, terwijl de rest afkomstig is van particuliere, stichtings- of overheidsfondsen.
Een ongewoon geval, de overgrote meerderheid van het budget van Shen Yun wordt gedekt door inkomsten. Mike Wang, één van de vertegenwoordigers van Shen Yun, bevestigde in een interview dat het in New York gevestigde gezelschap geen overheidssubsidies en weinig donaties ontvangt.
Dit alles is des te verrassender omdat de producties van Shen Yun, volgens sommige maatstaven, extravagant zijn.
Ten eerste is er de enorme omvang van de dansgroepen. Elk van de acht gezelschappen bestaat uit ongeveer 80 mensen, inclusief de dansers, de muzikanten van een volledig orkest, en de crew. En elk seizoen vereist veel reizen.
Dan is er nog het feit dat Shen Yun elk jaar een geheel nieuw programma brengt, wat betekent dat er ongeveer een dozijn nieuwe dansen gechoreografeerd moeten worden, samen met nieuwe couture kostuums, nieuwe muziekcomposities en nieuwe decors om elk stuk te begeleiden.
Tegenwoordig worden premières van nieuwe choreografieën of composities meestal met veel fanfare voorbereid, en het publiek verwacht niet meer dan één of twee per seizoen van een podiumkunstengroep. De aanpak van Shen Yun is atypisch en legt de lat hoger voor wat een groep artiesten kan bereiken.
“We maken elk jaar een nieuwe productie. We blijven onze technologie verbeteren, onze choreografie, onze kostuums, de verhaallijn, de muziek, alles. De productiekosten zijn extreem hoog,” zei Wang. “Is het het waard? Voor ons wel.
“Dat is echte kunst, en het komt ten goede aan veel mensen.” De normen van Shen Yun zijn over de hele linie hoog, gedeeltelijk omdat de artiesten weten hoeveel invloed ze op het publiek kunnen hebben, zei hij. Het gezelschap heeft in de loop der jaren talloze recensies ontvangen en gelezen van mensen die verheffende, zelfs transformerende ervaringen hebben gehad bij het zien van Shen Yun’s voorstellingen.
“Het is onze inspanning waard, want we blijven verbeteren, we blijven de grenzen van de podiumkunsten verleggen, en het komt ten goede aan ons publiek en de podiumkunstenwereld,” zei hij.
Daarom wordt elk beetje steun met dankbaarheid ontvangen. Wang zei dat een handvol theaters hun huurkosten konden beperken of een lage vaste vergoeding en redelijke arbeidskosten konden geven, wat ertoe bijdroeg dat Shen Yun meer dan een maand kon optreden in steden in Zuid-Californië. Deze gevallen waren eigenlijk wederzijds voordelig; een paar jaar geleden deelde een theater in het Verenigd Koninkrijk gegevens waaruit bleek dat 66 procent van de bezoekers nieuwe theaterbezoekers waren, zei Wang.
“We halen nieuw publiek binnen, mensen die nooit naar het theater kwamen. Dat is ook een manier om grenzen te verleggen,” zei hij.
Shen Yun Performing Arts voert een etnische Chinese dans uit in 2019. (Shen Yun Performing Arts)
Het bereiken van de amerikaanse droom
Velen beschouwen Shen Yun daarom als een klassiek Amerikaans succesverhaal.
De missie van dit muziek- en dansgezelschap is om 5.000 jaar Chinese beschaving te doen herleven, maar ironisch genoeg is de show helemaal niet in China te zien.
In 2006 vormde een groep vooraanstaande artiesten uit China Shen Yun in New York. Velen van hen waren dissidenten die vanwege hun geloof werden vervolgd door de Chinese Communistische Partij en hun toevlucht zochten tot vrijheid van geloof en meningsuiting in het buitenland.
Sindsdien zijn miljoenen getuige geweest van deze heropleving van een goddelijk geïnspireerde cultuur, en Shen Yun is over de hele wereld warm onthaald.
Carlos Veitía, directeur van het Eduardo Brito Nationaal Theater, zag Shen Yun toen het werd opgevoerd in het Eduardo Brito Nationaal Theater in Santo Domingo, Dominicaanse Republiek, in februari van dit jaar.
“Voor mij is dit een schitterend moment binnen mijn management in het theater, omdat [Shen Yun] een dansgezelschap is dat gelooft in deugden, in discipline, in het verheffen van de menselijke geest, waar alle landen, alle culturen naar moeten kijken,” zei hij. “Het Nationale Theater zal altijd openstaan voor iedereen die met kunst komt, om de waarheid erover te vertellen.
“Het is een cultuur zo enorm en zo oud. Het is een kostbaar gezelschap … van zeer goed getrainde dansers.”
Macarena López, directeur van Espacio Cartuja Center CITE—het theater dat Shen Yun ontving in Sevilla, Spanje—zei dat ze werd vervoerd naar een wereld van “sublieme schoonheid” toen ze op 8 maart naar de voorstelling keek.
“Wat we hier vandaag van de dansers hebben is een show van de hoogste categorie. Ik zeg je, het orkest, het geluid dat het heeft, is iets magisch,” zei ze.
Harry Haourari, assistent-directeur operaties van het Lincoln Center, zag de voorstelling vorig jaar met zijn dochter in New York City.
“Ik vind het prachtig! Het is prachtig. Ik geef het een 10!” zei hij. “Ik hou van de productie, de choreografie. De cultuur waarover ik moest leren was absoluut ongelooflijk!
“Ik hou echt van het live orkest, vooral dat moment waarop ze de dirigent en alle anderen introduceerden. Er gaat niets boven muziek met een live orkest. Ik geloof dat muziek helend is—als je het diep in je hart opneemt en luistert, is het echt helend.”
Onder de commentaren van het publiek bevinden zich elk jaar mensen uit de kunstwereld, die hun bewondering en inspiratie—en zelfs hoop—uitspreken over de komst van een gouden eeuw in de kunst.
54 jaar lang stond China niet op de radar van Gail Rachlin. In de herfst van 1997 kwam het onverwacht in haar leven.
Op een gezondheidsexpo in het Javits Center in New York City was ze op zoek naar zakelijke mogelijkheden en gezondheidsoplossingen voor zichzelf en zag ze een jonge man bij een stand. Als voormalig public relations (PR) executive had ze haar eigen PR-bedrijf opgezet.
Ze was goed in het lezen van mensen, en zijn energie viel haar op.
“Wat verkoop je?” liep ze naar hem toe, denkend dat het vitaminepillen waren.
“Nee,” lachte de man, “dit is gratis.”
“Niets is gratis in New York!” antwoordde ze.
De jongeman leerde haar gratis een oefening van Falun Gong. Falun Gong, ook bekend als Falun Dafa, is een oud geloof dat geworteld is in de traditionele Chinese cultuur van boeddhisme en taoïsme. Het is gebaseerd op de principes van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid en bestaat uit vijf langzaam bewegende meditatieve oefeningen.
Een oefenplaats van een Falun Gong-groep in Changchun, provincie Jilin, China, in 1998. (Met dank aan Gail Rachlin)
Onmiddellijk voelde Rachlin een golf van energie in haar lichaam. Dus leerde ze meer van de oefeningen en begon met de praktijk. Als overlevende van eierstokkanker sinds 29 jaar was ze op zoek naar alternatieve geneeswijzen.
Een paar maanden later werd bij Rachlin borstkanker geconstateerd. Bij de keuze tussen een operatie en Falun Gong koos ze voor het laatste. Twee maanden later bevestigde haar arts dat een kwaadaardig knobbeltje was geslonken tot minder dan een kwart en geen reden tot zorg meer was. Kort daarna herstelde ze volledig.
“Ik werd een echte gelovige omdat het gewoon verbazingwekkend was,” vertelde Rachlin, nu 79, aan The Epoch Times, verwijzend naar de spirituele praktijk.
Samen met zeven andere vrouwen, allemaal Chinese Amerikanen, die naar Riverside Park op 105th Street gingen om samen de Falun Gong-oefeningen te doen, begon ze de praktijk lokaal te promoten.
Trip naar Peking en Changchun
In augustus 1998 bezorgde een vriend Rachlin een contract om Beijing te bezoeken om te proberen Chinese bedrijven aan te trekken voor een expo in het World Trade Center in de stad New York.
Voor dat doel had ze ontmoetingen met Chinese ambtenaren in Peking. Tijdens de eerste week van haar bezoek, toen zij en drie ambtenaren aan het kletsen waren over trainen, zei Rachlin: “Ik doe ook oefeningen!”
“Het was de eerste keer dat ik Chinese communistische regeringsfunctionarissen ontmoette. Ik vertelde hen dat ik Falun Gong beoefende—ik was net het jaar ervoor begonnen—en ze keken elkaar allemaal aan en verstijfden letterlijk,” herinnerde ze zich.
“Ik was erg trots. Ik realiseerde me niets; niemand had eerder iets tegen me gezegd,” voegde ze eraan toe. “Als de naïeve Amerikaan vertelde ik dat ik [Falun Gong] beoefende, en over de wonderlijke veranderingen in mijn gezondheid.”
Na enige ongemakkelijke stilte zei een ambtenaar met de Engelse naam Bill dat hij ook qigong beoefende gedurende een aantal jaren. Toen veranderde de groep van onderwerp.
Rachlin wist toen nog niet dat veel mensen in China zich in de jaren tachtig en negentig aangetrokken voelden tot de genezende werking van qigong, fysieke en ademhalingsoefeningen die verbonden zijn met de traditionele Chinese cultuur. Qigong was een rage in de Chinese samenleving.
Li Hongzhi, de stichter van Falun Gong, introduceerde de praktijk in 1992 aan het publiek als een vorm van qigong. Tegen 1998 was Falun Gong de populairste qigong die de Chinese bevolking kende. In juli 1999 bedroeg het aantal aanhangers 70 tot 100 miljoen volgens officiële schattingen.
De week daarop zei ze dat ze een verhoogde nieuwsgierigheid voelde van de Chinese ambtenaren toen ze haar een rondleiding door enkele Chinese fabrieken regelden:
“Ze keken me allemaal aan, zo van, wat doet zij hier? Wat gaat ze doen?”
Pas later tijdens de reis begreep ze waarom.
Rachlin maakte een uitstapje naar Changchun, de hoofdstad van de provincie Jilin in het noordoosten van China, om een persoonlijke reden: de stad is de geboortestad van de stichter van Falun Gong, waar de praktijk zich via mond-tot-mondreclame verspreidde. Daar nam ze deel aan groepsoefeningen; ze schatte dat er 2.000 mensen in een park waren en 5.000 in een ander.
“Ik was verbijsterd,” zei ze, terwijl ze het aantal vergeleek met haar lokale groep van acht in Manhattan.
Gail Rachlin (2e L) met Chinese Falun Gong-beoefenaars in Changchun, provincie Jilin, China, in 1998. (Met dank aan Gail Rachlin)
Falun Gong-beoefenaars in Changchun waren verbaasd te weten dat een Amerikaanse hun geloof deelde. Op de Jilin Universiteit ontmoette ze enkelen en dronk thee met hen. Ze praatten met elkaar via haar tolk. Ze herinnert zich nog enkele van de verhalen die de Chinese Falun Gong-beoefenaars met haar deelden.
Eén verhaal heeft haar diep geraakt.
Een vrouw van 65, een gepensioneerde medische professional, zei dat haar dokter haar vijf jaar geleden had verteld dat ze nog maar zes maanden te leven had. Daarna begon ze Falun Gong te beoefenen en dacht dat als ze dan toch zou sterven, ze net zo goed spiritueel en vredig kon zijn. Rachlin herinnerde zich specifiek dat ze het woord “vredig” gebruikte. De vrouw zei dat ze haar terminale ziekte overleefde dankzij Falun Gong.
Rachlin herinnerde zich nog dat de vrouw kort grijs haar had. Maar bij de wortels was een centimeter zwart.
“Kun je je voorstellen dat alle wortels zwart waren? Het was haar haar dat groeide,” zei ze.
“Ik had zoiets van: ‘Wat is daarmee gebeurd? Wat is dit?’
“En ze zei: ‘Ik denk dat het beter met me gaat.’ Ze was zo schattig,” herinnerde Rachlin zich.
In Changchun waarschuwden andere Falun Gong-beoefenaars Rachlin om “voorzichtig te zijn”. Ze vertelden haar dat de politie de laatste tijd ongewone belangstelling voor de groep had getoond door vaak op te duiken bij oefeningen in openbare parken en verschillende beoefenaars te ondervragen. Ze herinnerde zich het gesprek met de Chinese communistische functionarissen en begreep waarom Bill haar later onder vier ogen vroeg naar de reden waarom ze Falun Gong beoefende.
Na zes weken in China keerde Rachlin terug naar New York zonder enige Chinese bezoekers voor de expo. Jaren later realiseerde ze zich dat het noemen van Falun Gong misschien gedeeltelijk had bijgedragen aan dat resultaat.
Mensen verzamelen zich in een park in Changchun, provincie Jilin, om Falun Gong-oefeningen te doen in 1998, vóór de vervolging. (Met dank aan Minghui.org)
Dingen worden persoonlijk
Rachlins leven werd weer normaal en ze bleef het woord verspreiden over Falun Gong in de stad New York. Na het nieuws op 25 april 1999 dat meer dan 10.000 Falun Gong-aanhangers vreedzaam hadden geprotesteerd buiten het gebouw van de centrale Chinese Communistische Partij (CCP) in Peking om een einde te maken aan de toenemende onderdrukking van de praktijk door het regime, begon Rachlin met haar bedrijf video’s en ander materiaal te maken om de kant van het verhaal van de Falun Gong te vertellen.
De vervolging, die een paar maanden later begon, overspoelde het hele land. Veel vrijwillige organisatoren van groepsoefeningen zoals Rachlin die in Changchun had bijgewoond, werden van de ene op de andere dag gearresteerd.
Omdat ze Changchun had bezocht en Falun Gong-beoefenaars in China kende, voelde het dicht bij huis.
“Dit is mijn familie. Hoe kan iemand hen raken? Dit is niet juist,” zei ze.
“Dus het was iets persoonlijks voor mij. Dat was het echt, en dat heb ik altijd gevoeld. Nog steeds.”
Dus, gezien haar professionele PR-achtergrond, bood ze zich aan als woordvoerder voor Falun Gong.
Gail Rachlin spreekt buiten het Amerikaanse federale gerechtsgebouw in Washington op 3 april 2002. (Met dank aan Minghui.org)
“Ik had vroeger geen idee van China. Ik wist niets van de Culturele Revolutie,” zei ze, verwijzend naar een periode van grote opschudding die de Partij van 1966 tot 1976 inluidde en waarin de culturen en tradities van het land werden vernietigd. “Ik heb het misschien als kind gelezen, maar ik heb nooit geschiedenis gestudeerd.
“Wereldgeschiedenis was niet belangrijk, want als Amerikaan was ik geïnteresseerd in mijn land: rood, wit, en blauw. En ik wilde weten wat hier gebeurt. Niet politiek, maar hoe leven mensen in Texas anders dan in Californië?”
Ze voegde eraan toe: “Ik dacht niet in de reikwijdte van China totdat ik betrokken raakte bij de praktijk en het hoorde van enkele van mijn vrienden. Wat de Chinese beoefenaars daar meemaakten, was verwoestend. Ik kon als westerling niet geloven dat de Chinezen in China zo leven, zo beperkt worden.”
De vervolging trof thuis
“Mijn naam is Gail Rachlin. Normaal gesproken ben ik een woordvoerder van Falun Gong, maar vandaag ben ik een eiser in deze zaak omdat ook ik geschonden ben door de Chinese regering op Amerikaanse bodem”, las ze haar verklaring voor, buiten de Amerikaanse rechtbank voor het District Columbia in april 2002.
Op 3 april van dat jaar spanden meer dan 50 Falun Gong-aanhangers in de Verenigde Staten, waaronder Rachlin, een rechtszaak aan tegen het Chinese Ministerie van Staatsveiligheid, de inlichtingendienst van het regime, het Ministerie van Openbare Veiligheid, het agentschap dat toezicht houdt op de binnenlandse veiligheid, en de staatsomroep China Central Television, wegens het aansturen van een “voortdurende criminele onderneming” van doodsbedreigingen, inbraken, mishandelingen, brandstichting, en afluisterpraktijken tegen hen.
De rechtszaak was gebaseerd op de Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act (RICO), een wet die in 1970 werd uitgevaardigd om problemen in verband met georganiseerde misdaad aan te pakken.
Gedurende 16 jaar had Rachlin in haar appartement nabij Central Park gewoond en nooit incidenten gehad. Tussen juli en september 1999 werd er echter drie keer bij haar thuis ingebroken.
De eerste vond plaats op 25 juli 1999, dagen na het begin van de vervolging in China op 20 juli. Toen ze thuiskwam, zag ze dat de achterdeur naar de dienstingang openstond en dat een kettingslot aan de deur was verbroken. Hoewel er niets leek te zijn meegenomen, besefte ze bij zorgvuldig zoeken dat er belastinggegevens waren meegenomen uit de bovenste la van de archiefkast in haar kantoor thuis.
Rachlin was geschokt.
“Waarom zouden ze [de CCP] mij iets willen aandoen? Ik ben een Amerikaan die bezig is mijn leven te leiden. En mijn meditatie was daar slechts een onderdeel van.”
De politie kon het ook niet begrijpen, zei ze.
“Af en toe kwam de politie terug omdat ze het niet konden geloven. En een paar van hen waren geschokt dat China zo brutaal zou zijn. De Chinese Communistische Partij zou zo stoutmoedig zijn om dit te doen,” voegde ze eraan toe.
De tweede keer in augustus verloor ze haar adresboek. Daarna installeerde ze twee sloten op haar voor- en achterdeur. De derde keer in september waren de sloten van de achterdeur kapot en was de deur ingedeukt.
Martin McMahon, de advocaat die de Falun Gong-aanklagers in de RICO rechtszaak vertegenwoordigt, zei in een interview in 2003: “Het komt erop neer dat beoefenaars net als ieder ander in Washington over straat zouden moeten kunnen lopen, en dat kunnen ze niet, simpelweg omdat ze Falun Gong-beoefenaars zijn.
Voor Rachlin was dit letterlijk het geval, behalve dan dat het in New York was en niet in Washington.
Falun Gong-woordvoerders Gail Rachlin (R) en Erping Zhang (2e R) in het Congres in DC in 1999. (Met dank aan Gail Rachlin)
In maart 2000, nadat ze een persconferentie had gegeven in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in Manhattan, ging ze een paar straten verderop lunchen met mede Falun Gong-woordvoerder, Erping Zhang. Toen ze na de lunch het restaurant uitliepen, zagen ze een groep Chinese delegatieleden op hetzelfde trottoir.
Rachlin zei dat ze de vijandigheid in de lucht kon voelen toen de ambtenaren in het Chinees tegen hen schreeuwden. Zhang zei haar snel de straat over te steken naar de andere kant en niet om te kijken.
Terwijl ze de straat overstaken, gooide een Chinees delegatielid stenen naar hen. Kort daarna hield de politie de stenengooier aan.
In augustus 2003 had de CCP nog niet gereageerd op de RICO rechtszaak. In plaats daarvan stuurden ze een brief naar het Ministerie van Justitie, waarin ze het DOJ vroegen “iets aan de rechtszaak te doen”, aldus McMahon, die zei dat het DOJ de brief met hem deelde. De aanklagers vroegen om een verstekvonnis, dat op 3 juni 2008 werd afgewezen wegens gebrek aan bewijs voor de vordering. Volgens Rachlin was het moeilijk te bewijzen dat er een contractuele relatie bestond tussen de CCP en het tuig dat de doodsbedreigingen, inbraken, mishandelingen, brandstichting, en afluisterpraktijken uitvoerde.
De RICO-zaak was misschien de eerste poging om de transnationale repressie van de CCP in kaart te brengen en terug te dringen. De uitgebreide wereldwijde campagne van het regime om dissidenten in het buitenland te controleren, lastig te vallen, te intimideren en onder dwang te repatriëren is de laatste jaren uitvoeriger gedocumenteerd.
In een rapport van 2021 (pdf) stelde Freedom House dat de CCP “de meest geraffineerde, wereldwijde, en uitgebreide campagne van transnationale repressie ter wereld” voerde. Amerikaanse aanklagers hebben ook verschillende strafzaken aangespannen tegen Chinese inlichtingenofficieren, ambtenaren, en Amerikanen die met hen samenwerkten in een reeks vermeende complotten om in de Verenigde Staten wonende dissidenten in de gaten te houden, lastig te vallen of onder dwang te repatriëren.
‘We konden ons woord niet kwijt’
Terwijl de vervolging in China woedde, voelden de overzeese aanhangers ook enorme druk door de agressieve inspanningen van de CCP om de internationale steun voor het uitroeien van de praktijk.
“We moeten de gelegenheid van de toenemende vraag van westerse landen aangrijpen om de activiteiten van de ‘Falun Gong’ te verbieden of te beperken … en ernaar streven hun operationele bases, sponsors en partners op lange termijn te elimineren”, zo schreef een beleidsdocument uit 2015 van het “610 bureau” (pdf).
Het “610 bureau” is een Gestapo-achtig orgaan dat gespecialiseerd is in het leiden van de vervolging van Falun Gong. Het kreeg zijn naam omdat het werd opgericht op 10 juni 1999.
“Het Bureau heeft ongeveer 15.000 mensen in dienst in alle Chinese en overzeese gebieden” en zijn agenten “handelen zonder enige wettelijke basis om de Falun Gong-beweging uit te roeien”, volgens een rapport uit 2021 van het Franse Instituut voor Strategisch Onderzoek van de Militaire School, een denktank onder het leger van het land.
Gail Rachlin spreekt op een persconferentie in New York City in 2000. (Met dank aan Gail Rachlin)
Enkele maanden na de vervolging, die officieel begon in juli 1999, begon Rachlin te merken dat de media minder over Falun Gong berichtten. Bijvoorbeeld, Mike Wallace van “60 Minutes” interviewde de oprichter van Falun Gong in Rachlins appartement in 1999, maar het programma werd niet uitgezonden. Tussen eind 1999 en begin 2000 volgde CNN haar en Zhang een dag lang bij hun bezoek aan verschillende kantoren van het Congres; dat programma werd niet uitgezonden. Een ander interview met de New York Times resulteerde niet in een artikel.
“Dit gebeurde niet twee, drie keer maar vijf, acht keer. En het was alsof we ons woord niet kwijt konden!” zei Rachlin. “Dus voor mij werd het zo frustrerend. Westerlingen, waarom begrijpen jullie het niet? [Falun Gong] is iets dat zo goed is.”
“Er werd nooit iets gepubliceerd, niets. Dit was de CCP, zelfs toen,” voegde ze eraan toe.
Pas veel later werden de inspanningen van het regime om westerse bedrijven te beïnvloeden en het zwijgen af te kopen door onderzoekers en verslaggevers in detail beschreven.
Een rapport uit 2013 (pdf) van de National Endowment for Democracy schetste de transnationale mediacontrole van de CCP. Daarin staat dat de CCP subtiele beïnvloedingsmethoden gebruikt in de vorm van “politieke en economische prikkels” om “media-eigenaren en journalisten ertoe aan te zetten onderwerpen te vermijden die de CCP waarschijnlijk tegen zich in het harnas jagen, met name commentaar dat de legitimiteit van het eenpartijstelsel in twijfel trekt of reportages over ‘hete hangijzers’ zoals de benarde toestand van Tibetanen, Oeigoeren en Falun Gong-beoefenaars”.
Toen de vervolging in China ondergronds ging en de wereld verder leek te gaan met weinig nieuws over Falun Gong, besloten overzeese aanhangers offensief te gaan. Ze richtten zich op de hoogste communistische functionaris die verantwoordelijk was voor het bevelen en leiden van de vervolging: de toenmalige secretaris-generaal van de CCP, Jiang Zemin (pdf).
Terri Marsh, uitvoerend directeur van de Human Rights Law Foundation (HRLF), heeft meer dan tien jaar geprobeerd Jiang wereldwijd voor het gerecht te brengen. In oktober 2002 diende zij bij de Eastern District Court in Illinois een civiele zaak in tegen Jiang wegens misdaden als genocide en misdaden tegen de mensheid. Onder de misstanden die in de aanklacht werden genoemd waren wijdverbreide martelingen, verdwijningen, dwangarbeid, seksuele misdrijven, onwettige razzia’s en detentie.
Deze eerste rechtszaak bracht een juridische golf op gang tegen Jiang en zijn trawanten wereldwijd.
“Ik had gehoopt dat Jiang Zemin lang genoeg zou overleven om aangeklaagd te worden in een strafzaak bij een VN-tribunaal of een rechtbank in China voor de misdaden die hij heeft begaan tegen Falun Gong-gelovigen, naast andere dissidente groepen,” vertelde Marsh aan The Epoch Times.
Ze was echter tevreden met het feit dat de meer dan 50 rechtszaken die wereldwijd tegen Jiang en zijn partners waren aangespannen, de voormalige leider “in feite in China in de gevangenis hadden gehouden”. Jiang heeft China de afgelopen 20 jaar niet verlaten.
Bewoners lopen langs een protestspandoek ter ondersteuning van een in Brussel aangespannen rechtszaak tegen het hoofd van de Chinese communistische partij, Jiang Zemin, wegens genocide, op 30 augustus 2003 in Hongkong. (Laurent Fievet/AFP/Getty Images)
In november 2009 werd Jiang voor de Spaanse nationale rechtbank aangeklaagd (pdf) voor het plegen van genocide en foltering van Falun Gong. Volgens Marsh zou de rechter Jiang door Interpol naar Spanje hebben laten overbrengen als de CCP Spanje niet had beïnvloed om de wet te wijzigen en universele jurisdictie niet toe te staan, waardoor de rechtbanken Jiang zouden kunnen berechten voor misdaden die in China zijn gepleegd.
Een maand later, na vier jaar onderzoek, verzocht een Argentijnse federale rechter Interpol om een arrestatiebevel voor Jiang wegens marteling en genocide tegen Falun Gong. Eerder, in april 2008, hield rechter Octavio de Lamadridheld in het Argentijnse consulaat in New York hoorzittingen met 17 Falun Gong-beoefenaars die tegen Jiang getuigden.
De zaak, die oorspronkelijk in december 2005 werd aangespannen, loopt nog steeds in Argentinië. Lamadridheld trad af voor Kerstmis 2009. Zijn tussentijdse opvolger maakte het arrestatiebevel in januari 2010 onmiddellijk ongedaan en sloot de zaak. Aanhangers van Falun Gong gingen twee keer in beroep, de laatste keer in april 2013 bij het strafhof van beroep, de op één na hoogste rechtbank van het land, waardoor de zaak actief bleef.
De zaak van Marsh werd in september 2003 door een rechter van het Amerikaanse District Court in Chicago verworpen wegens gebrek aan jurisdictie en soevereine immuniteit.
“Het besluit van onze regering om Jiang Zemin als staatshoofd te immuniseren en hem letterlijk te verdedigen in een federale rechtbank in Illinois is verbazingwekkend, gezien de behandeling door onze regering van Saddam Hoessein, een andere internationale crimineel,” zei Marsh.
Staten verlenen steun
De federale regering mag dan hebben ingegrepen om de voormalige leider bij te staan in een Amerikaanse rechtszaak, de staten hebben anders gehandeld.
In juni schreven de procureurs-generaal van 23 staten een gezamenlijke amicus brief aan het Hooggerechtshof, waarin zij erop aandrongen een zaak te horen die Falun Gong-aanhangers hadden aangespannen tegen de Chinese Anti-Cult World Alliance (CACWA), een dekmantelgroep van de CCP die in de Verenigde Staten actief is.
De klacht (pdf) beschrijft ongeveer 40 incidenten van bedreigingen of fysiek geweld tegen Falun Gong-aanhangers die deelnamen aan openbare activiteiten om de vervolging onder de aandacht te brengen, zoals het bijwonen van optochten, het uitdelen van flyers op straat of het beheren van een Falun Gong-informatiestand.
Bij een incident in juli 2011 beschreven twee aanklagers in grafisch detail een aanval georkestreerd door Li Huahong, hoofd van de CACWA. Volgens getuigen werden de twee Falun Gong beoefenaars in Flushing, New York, op aanwijzing van Li omsingeld door een “back-up” menigte van 20 tot 30 personen. Een van hen werd daar ongeveer 30 minuten vastgehouden totdat de politie arriveerde, terwijl de menigte riep: “dood haar” en “sla haar dood”.
Inwoner van Flushing, Edmond Erh, werd aangevallen door een pro-CCP menigte toen hij in 2008 een stand steunde voor het uittreden uit de Chinese Communistische Partij. (Dayin Chen/De Epoch Times)
In hun brief zeggen de procureurs-generaal dat de uitspraak van een lagere rechtbank om de zaak te verwerpen “verkeerd is over een kwestie van nationaal belang die centraal staat in onze constitutionele traditie”—namelijk godsdienstvrijheid.
“Amerika’s toewijding aan religieuze vrijheid is ‘essentieel’. … Het is ‘een van onze meest gekoesterde en angstvallig bewaakte grondwettelijke rechten’,” schreven de advocaten-generaal, onder verwijzing naar eerdere uitspraken van het Hof.
In oktober weigerde het Hooggerechtshof de zaak te behandelen.
De 23 staten waren West Virginia, Alabama, Arizona, Arkansas, Florida, Indiana, Kansas, Kentucky, Louisiana, Mississippi, Missouri, Montana, Nebraska, New Hampshire, North Dakota, Ohio, Oklahoma, South Carolina, South Dakota, Tennessee, Texas, Utah, en Virginia.
Toen en nu
Hoewel de beïnvloedingsoperaties van de CCP en de intimidatie van Amerikaanse burgers ooit door de mainstream werden afgedaan, hebben dergelijke activiteiten meer aandacht gekregen nu de kwaadaardige acties van het Chinese regime in binnen- en buitenland steeds meer bekendheid krijgen.
“Ik denk dat we tegenwoordig beter begrijpen wat er gebeurt. Vooral met de [zero-COVID]-protesten worden mensen wakker,” zei Rachlin. “Voor mij voelde ik toen dat onze mensen [Falun Gong] wakker werden, en ze wilden gewoon hun vrijheid om te mediteren.”
Ze voegde eraan toe dat de feiten van de vervolging nog steeds naar buiten moesten worden gebracht, omdat de mensen het nu zouden begrijpen.
“Nu is de tijd dat [de waarheid van de CCP] naar buiten moet komen, zodat mensen kunnen begrijpen wie we zijn en deze praktijk in hun hart kunnen verwelkomen,” zei ze.
Rachlin wordt volgend jaar 80 jaar oud. Terugkijkend op haar leven heeft ze zich nog nooit zo positief gevoeld als in de periode nadat ze Falun Gong begon te beoefenen, zei ze.
“Het leven was zwaar of niet zwaar, maar ik kwam er altijd doorheen—dat is de enige manier waarop ik het kan uitdrukken,” zei ze.
Rachlin besteedde de laatste 25 jaar van haar leven aan het leren “wat het betekent om andere dingen voorrang te geven boven jezelf”.
“Het klonk als een vergezocht idee. Maar als je het in de realiteit plaatst, is het dat niet. Het is een meer gezonde manier van leven.”
Wat is de erfenis van een man die opdracht gaf tot de genocide op 70 tot 100 miljoen mensen? In het belang van de slachtoffers en het nageslacht dat ooit op dit tragische tijdperk zal terugkijken en er hopelijk lering uit zal trekken, moeten we er geen doekjes om winden. We moeten duidelijk zijn. Jiang Zemin behoort tot de ergste tirannen uit de geschiedenis. Het uitschot van de mensheid dat zijn medemens onmetelijk leed heeft berokkend.
Voor honderden miljoenen mensen in China zal Jiang vooral herinnerd worden als de architect van de meest systematische, dodelijke en langdurige aanval op Chinese burgers in decennia: de vervolging van Falun Gong.
Met Jiangs overlijden zullen zijn slachtoffers en vele Chinezen met een rechtvaardigheidsgevoel opgelucht ademhalen. Hoewel zijn handlangers de wreedheden kunnen voortzetten, zal Jiang hen tenminste geen kwaad meer kunnen doen. Er zal een figuur van het kwaad minder zijn in de wereld.
Jiang’s paranoïde vendetta
Falun Gong, een traditionele spirituele discipline en oefening in de Boeddhistische traditie, won snel aan populariteit in China na de introductie ervan aan het publiek in 1992. Het trok liefhebbers van “qigong” aan en mensen die zich aangetrokken voelden tot de morele filosofie die gebaseerd is op de deugden waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. Falun Gong genoot zelfs aanzienlijke officiële steun van ruimdenkende regeringsfunctionarissen, die het zagen als een manier om de volksgezondheid en de morele waarden te verbeteren.
Begin 1999 schatte de Chinese Staatscommissie voor Sport het aantal aanhangers van Falun Gong op 70 miljoen, meer dan het totale aantal leden van de Chinese Communistische Partij (CCP). De staatstelevisie zei dat er meer dan 100 miljoen mensen Falun Gong beoefenden.
Hoewel Falun Gong geen politieke ideologie of aspiraties aanhangt, zag Jiang Zemin Falun Gong als een bedreiging voor de CCP vanwege haar populariteit, onafhankelijkheid van de staat en traditionele spirituele filosofie.
In de lente van 1999 gaf Jiang in zijn eentje het bevel dat Falun Gong moest worden “uitgeroeid”. Op 20 juli 1999 startte hij een op de Culturele Revolutie lijkende campagne van propaganda, boekverbrandingen, massale gevangenneming en gedwongen “transformatie” van Falun Gong beoefenaars.
Jiang nam de campagne persoonlijk, bijna als een obsessie.
Volgens een bericht in de Washington Post van 9 november 1999 “was het Jiang die het bevel gaf Falun Gong als een ‘sekte’ te bestempelen en vervolgens eiste dat er een wet zou worden aangenomen die sektes verbiedt”.
Deze stap was, net als de campagne zelf, uit eigenbelang. Volgens hetzelfde artikel in de Post “werd de onderdrukking ondernomen om de macht van het Chinese leiderschap te demonstreren en te versterken … Communistische partijbronnen zeiden dat het permanente comité van het Politburo de onderdrukking niet unaniem goedkeurde en dat alleen president Jiang Zemin besloot dat Falun Gong moest worden geëlimineerd.” Hetzelfde verhaal citeert een partijfunctionaris die opmerkt: “Dit is duidelijk zeer persoonlijk voor Jiang.”
In 2001 schreef CNN‘s senior analist Willy Lam dat hoge ambtenaren Jiang’s onderdrukking bekritiseerden als een manier “om trouw aan zichzelf te bevorderen”.
In 2002 gaf hij naar verluidt orders om mensen die Falun Gong beoefenen “dood te schieten” nadat vijf beoefenaars in Changchun televisie-uitzendingen hadden onderschept om beelden te tonen van de vrije beoefening van hun geloof over de hele wereld. Een op dit incident gebaseerde animatiefilm, “Eternal Spring”, werd dit jaar geselecteerd als Canadese inzending voor de 2023 Oscars Best International Feature Film.
De decimering van miljoenen levens
De gevolgen van Jiang’s noodlottige besluit in 1999 zijn verwoestend geweest. Miljoenen onschuldige Falun Gong beoefenaars zijn ontvoerd uit hun huizen of van de straat geplukt en vervolgens illegaal opgesloten in gevangenissen en goelags, sommigen meer dan tien jaar lang.
Onder leiding van Jiang keurde de CCP het systematisch gebruik van geweld en marteling tegen Falun Gong beoefenaars goed om hen te dwingen hun beoefening van Falun Gong te stoppen. Volgens een artikel in de Washington Post van 2001 “keurde de [Chinese] regering dit jaar voor het eerst het systematisch gebruik van geweld tegen de groep [Falun Gong] goed, zette een netwerk van hersenspoelklassen op en begon aan een nauwgezette inspanning om volgelingen buurt voor buurt en werkplek voor werkplek uit te roeien”. Elektrische knuppels, seksueel misbruik en injecties met psychiatrische drugs werden routine, waardoor onnoemelijk veel mensen permanent verminkt, gehandicapt of krankzinnig werden.
In 2006 rapporteerde de speciale VN-rapporteur inzake foltering Manfred Nowak dat in 66% van alle vermeende gevallen van foltering in Chinese detentiekampen, Falun Gong beoefenaars het slachtoffer waren. Een verslag uit 2013 van de New York Times over het Masanjia werkkamp stelt: “Iedereen was het erover eens dat het ergste misbruik was gericht tegen Falun Gong leden die weigerden hun geloof af te zweren.”
In een rapport in 2017 stelde Freedom House vast dat “Falun Gong beoefenaars in heel China worden onderworpen aan wijdverspreide controle, willekeurige detentie, opsluiting en marteling, en dat zij een groot risico lopen op buitengerechtelijke executie.” De organisatie controleerde onafhankelijk 933 gevallen van Falun Gong beoefenaars die tussen januari 2013 en juni 2016 werden veroordeeld tot gevangenisstraffen tot 12 jaar.
De martelingen en mishandelingen door de Chinese veiligheidsdiensten hebben geleid tot meer dan 4.800 bevestigde sterfgevallen van Falun Gong beoefenaars, hoewel het werkelijke aantal veel hoger ligt, door het risico en de moeilijkheden om deze gevallen te bevestigen en naar het buitenland te brengen.
Maar de ergste misdaad van Jiang is de door de staat geautoriseerde massamoord op Falun Gong beoefenaars, zodat hun vitale organen konden worden verwijderd en verkocht voor orgaantransplantatie. Volgens een verslag van Reuters uit 2019 heeft Hamid Sabi, raadsman van het China Tribunaal, voor de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties verklaard dat het gedwongen oogsten van organen “jarenlang in heel China op grote schaal heeft plaatsgevonden … en nog steeds doorgaat”. Hij zei dat het oogsten “honderdduizenden slachtoffers” heeft gemaakt, voornamelijk Falun Gong beoefenaars. In een verklaring van 2021 vinden VN-deskundigen de beschuldiging geloofwaardig en zijn ze er uiterst verontrust over.
Volgens een door End Transplant Abuse in China (ETAC) gepubliceerde video verklaarde de voormalige PLA-minister van Volksgezondheid Bai Shuzhong in een forensisch onderzocht telefoongesprek dat Jiang Zemin rechtstreeks opdracht gaf tot het doden van Falun Gong beoefenaars voor hun organen.
Gevolgen op lange termijn
Terwijl Jiang en het CCP leiderschap de campagne tegen Falun Gong uitvoerden, hebben zij een hele reeks repressieve mechanismen ontwikkeld en verfijnd. Sinds 1999 heeft de CCP het netwerk van detentiecentra en zwarte gevangenissen uitgebreid, folteraars beloond met promoties en bonussen, en een buitengerechtelijke veiligheidsdienst in het leven geroepen, het 610 Bureau, dat opereert als een Gestapo voor Falun Gong. Het heeft zijn vaardigheden op het gebied van misinformatie en propaganda aangescherpt, de rechterlijke macht uitgeschakeld en het meest uitgebreide systeem van internetcensuur en -bewaking ter wereld opgezet. Hoewel deze instrumenten oorspronkelijk bedoeld waren voor Falun Gong, worden ze nu gebruikt tegen Oeigoeren en andere Chinese burgers.
Als reactie op Jiang’s rol in de pogingen om Falun Gong uit te roeien, zijn er tientallen internationale rechtszaken tegen hem aangespannen en zijn er meer dan 200.000 klachten ingediend door slachtoffers in China.
De dood van Jiang Zemin zal de vele honderdduizenden Falun Gong beoefenaars die de afgelopen 23 jaar door zijn toedoen zijn omgekomen, niet tot leven brengen. Noch zal het de miljoenen families herstellen die uit elkaar gerukt zijn. Noch zal het de wreedheid verminderen waarmee Falun Gong beoefenaars in heel China nog steeds gevangen worden gezet en gemarteld.
Maar voor mensen die overal ter wereld Falun Gong beoefenen, biedt het enige hoop dat het een nieuwe kans zal bieden voor mensen in China om hun geweten te volgen en het moorden te stoppen.
De meningen in dit artikel zijn de meningen van de auteur en komen niet noodzakelijk overeen met die van The Epoch Times.
Het uitspreken van oprechte en eerlijke overtuigingen is de beste manier om het sociale fenomeen te doorbreken dat bekend staat als massavorming, waarbij veel individuen geloven in een onredelijk verhaal maar niet in staat zijn daar kritisch over na te denken, zei Mattias Desmet, hoogleraar klinische psychologie aan de Universiteit Gent in België.
Een zeer belangrijk kenmerk van massavorming is dat mensen die erdoor gegrepen zijn radicaal intolerant worden voor afwijkende stemmen, tot op het punt dat ze wreedheden begaan tegen mensen die het niet met hen eens zijn, inclusief hun eigen kinderen, vertelde Desmet in een interview van 18 augustus aan het programma “Crossroads” van EpochTV.
Om dit te illustreren gaf de professor een voorbeeld van een moeder die tijdens de Iraanse revolutie in 1979 haar zoon aangaf bij de regering en meehielp hem te executeren.
Een poster die eind 1966 werd opgehangen in Peking, laat zien hoe om te gaan met een zogenaamde vijand van het volk tijdens de Grote Proletarische Culturele Revolutie. Zhang Hongbing nam de verordeningen van de Culturele Revolutie over “vijanden van het volk” serieus en gaf zijn eigen moeder aan, die werd geëxecuteerd. Hij wil haar dood nu gebruiken om mensen te wijzen op de wreedheid van die tijd. (Jean Vincent/AFP/Getty Images)
Het verschijnsel massavorming bestaat al sinds de oudheid in de samenleving en manifesteerde zich in de kruistochten, de Franse Revolutie en op grote schaal in nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie, aldus Desmet, een vooraanstaand deskundige op het gebied van massavorming.
“De eerste keer dat een wereldwijde massavorming ontstond was tijdens de coronacrisis,” zei Desmet. “Dat is nooit eerder in de geschiedenis gebeurd.”
“Tijdens de COVID-19-pandemie ontstonden er twee nieuwe groepen in de samenleving: de massa en een groep mensen die niet met de massa meegaat,” zei hij.
“De groep die niet de kant van de massa kiest, is meestal zeer divers en loopt door elke reeds bestaande sociale groep heen, zoals families, bedrijven, vriendschappen en politieke partijen,” aldus Desmet. “Het komt van alle sociale achtergronden, van alle beroepen, van alle rassen en kleuren.”
Voorwaarden voor massavorming
Desmet stelt dat een rationeel begrip uiterst belangrijk is en dat de mensheid het rationele begrip zo ver mogelijk moet doorvoeren, maar als dat op een gecontroleerde manier gebeurt, zullen de mensen snel zien dat ze aan de grens van het rationele begrip zijn aangekomen.
“Alle belangrijke wetenschappers concludeerden hetzelfde,” zei Desmet, waarbij hij de ideeën aanhaalde van een invloedrijke wiskundige uit de 20e eeuw, die zei dat het deel van de werkelijkheid dat rationeel kan worden begrepen, zeer beperkt is en dat de rest van de werkelijkheid alleen kan worden begrepen door er “empathisch mee te resoneren”, zei hij.
Desmet citeerde ook twee vooraanstaande natuurkundigen en Nobelprijswinnaars, Niels Bohr en Max Planck, die vergelijkbare opvattingen hadden over de grenzen van rationaliteit bij het begrijpen van de wereld.
Desmet zei dat de meeste verschijnselen in de natuur zich irrationeel gedragen en volledig onvoorspelbaar zijn.
“Zelfs met wiskundige formules bij de hand die deze verschijnselen bepalen, kun je nooit voorspellen hoe het systeem zich zal gedragen. Het is onvoorspelbaar,” zei hij.
“Wanneer iemand begint te resoneren met de eeuwige levensgeest om hem heen, is het in dat stadium dat je ook het idee kunt verdragen dat je zult sterven, dat er enig lijden in het leven kan zijn,” zei hij.
Volledig rationeel begrip, waardoor mensen niet meer resoneren met de wereld om hen heen en bang worden voor het leven is de werkelijke oorzaak van het probleem, aldus Desmet.
“Als je de onderliggende oorzaak van het totalitarisme wilt kennen, dan moet je het op dat niveau situeren. Het is op het niveau van hoogmoed, de menselijke hoogmoed en de menselijke illusie dat alles in het leven kan worden gecontroleerd, dat alles in het leven rationeel kan worden begrepen, dat alles in het leven rationeel kan worden gemanipuleerd, dat je een kunstmatig nieuw universum kunt creëren en een kunstmatige nieuwe mens, die niet meer zal lijden of niet meer zal sterven.”
De mechanistische, rationalistische kijk op de mens in de wereld en het geloof dat alles op een rationele manier kan worden gecontroleerd is de hoofdoorzaak van dit nieuwe technocratische totalitarisme, omdat het mensen loskoppelt van hun natuurlijke en sociale omgeving, aldus Desmet.
Massavorming ontwikkelt zich
“Door deze ontkoppeling voelen mensen zich eenzaam en worden ze zodanig vervreemd dat ze gaan lijden door gebrek aan zingeving, en dat confronteert deze vervreemde mensen weer met vrijkomende angst, frustratie en agressie,” aldus Desmet.
Deze mensen die zich angstig, gefrustreerd en agressief voelen, weten echter niet waarover ze angstig, gefrustreerd en agressief zijn. Ze voelen zich totaal onbeheerst, eenzaam en verstoken van zingeving, aldus Desmet.
“Dit is de perfecte voedingsbodem voor massavorming.”
Als onder deze omstandigheden een verhaal wordt verspreid dat mensen een object van angst aanreikt en de strategie om daarmee om te gaan, verbindt de vrijkomende angst zich met het object van angst, aldus Desmet. Een voorbeeld van zo’n object kan een virus zijn, en een strategie om het te bestrijden kan lockdowns, het dragen van mondmaskers, enz. omvatten, voegde hij eraan toe.
Mensen beginnen dan de strategie te volgen om met het object van angst om te gaan, wat hen opnieuw verbindt in een heroïsche collectieve strijd tegen dat object, zodat ze een nieuwe sociale band voelen, zei hij.
Maar die verbondenheid is slechts een illusie, want mensen zijn nooit met elkaar verbonden. Ze zijn elk afzonderlijk verbonden met het collectief, wat betekent dat iedereen van de ander eist alle individuele belangen op te offeren voor het collectief.
Dit is massavorming. Hoe langer het duurt, hoe meer energie wordt onttrokken aan de banden tussen individuen en hoe meer zal worden geïnvesteerd in de band tussen elk individu en het collectief, aldus Desmet.
“Daarom beginnen mensen op het eind elkaar te beschuldigen,” zei hij.
Het tij keren
Een totalitaire staat is gebaseerd op massavorming, waarbij een deel van de bevolking, meestal zo’n 20 tot 30 procent, fanatiek overtuigd raakt van een bepaald verhaal of een bepaalde ideologie, aldus Desmet.
Als in een totalitair systeem een deel van de totalitaire elite wordt geëlimineerd, zal het worden vervangen, en het systeem zal doorgaan alsof er niets is gebeurd, zei hij. Hij illustreerde zijn visie met een voorbeeld van Josef Stalin, die 60 procent van zijn eigen communistische partijleden vermoordde, die later werden vervangen.
In dit opzicht verschilt het totalitaire systeem van een klassieke dictatuur, die slechts steunt op een kleine elite die de bevolking een sociaal contract oplegt door angst aan te jagen, aldus Desmet.
Deelnemers aan de vergadering van het schoolbestuur van Loudoun County in Ashburn, Va., op 25 januari 2022. (Terri Wu/The Epoch Times)
Het eerste ethische en strategische principe om de massavorming te doorbreken, is dat mensen zich altijd moeten uitspreken en nooit moeten ophouden met zich uit te spreken, zei Desmet, omdat de dissonante stemmen van degenen die het niet eens zijn met het verhaal de massavorming voortdurend verstoren.
“Als mensen ophouden zich uit te spreken, gaat de massavorming naar het laatste stadium waarin mensen wreedheden gaan begaan, eerst tegen iedereen die niet met hen meeloopt en daarna tegen elkaar.”
Dit gebeurde in nazi-Duitsland, toen het verzet ophield met zich uit te spreken en ondergronds ging. “Het systeem werd helemaal gek” en begon iedereen die zich tegen hen verzette te vernietigen, zei Desmet.
Zich uitspreken kan moeilijk of gevaarlijk zijn, maar het is veel gevaarlijker om te stoppen met zich uit te spreken, zei Desmet.
“Als mens heb je de ethische plicht om de woorden te spreken die voor jou oprecht en eerlijk zijn. Als mensen dat blijven doen, zullen ze steeds sterker worden en na verloop van tijd zal de macht van de kleine groep, hoe klein ook, groter worden dan de macht van de massa,” zei Desmet.
Op dat moment ontstaat een nieuw soort samenleving, gebaseerd op ethische principes.
Desmet gelooft dat mensen de principes die in hen opkomen moeten verwoorden, niet omdat zij ervan overtuigd zijn dat zij de enigen zijn die de waarheid kennen, maar omdat deze principes het beste van hun begrip zijn en zij oprecht geloven dat ze waar zijn.
Eind februari 2020 begon het werelddorp te schudden op zijn grondvesten. De wereld kreeg een dreigende crisis voorgeschoteld, waarvan de gevolgen niet te overzien waren. In enkele weken tijd werd iedereen gegrepen door het verhaal van een virus – een verhaal dat ongetwijfeld op feiten was gebaseerd. Maar op welke?
We vingen een eerste glimp op van “de feiten” via beelden uit China. Een virus dwong de Chinese regering om de meest draconische maatregelen te nemen. Hele steden werden in quarantaine geplaatst, nieuwe ziekenhuizen werden in allerijl gebouwd en personen in witte pakken ontsmetten openbare ruimtes. Hier en daar doken geruchten op dat de totalitaire Chinese regering overdreef en dat het nieuwe virus niet erger was dan de griep. Er deden ook tegengestelde meningen de ronde: dat het veel erger moest zijn dan het leek, omdat anders geen enkele regering zulke drastische maatregelen zou nemen. Op dat moment voelde alles nog ver weg van onze contreien en we gingen ervan uit dat het verhaal ons niet in staat stelde de volle omvang van de feiten te peilen.
Tot het moment dat het virus in Europa aankwam. Toen begonnen we zelf besmettingen en sterfgevallen te registreren. We zagen beelden van overvolle eerstehulpposten in Italië, konvooien van legervoertuigen die lijken vervoerden en mortuaria vol doodskisten. De gerenommeerde wetenschappers van het Imperial College in Londen voorspelden stellig dat het virus zonder de meest drastische maatregelen tientallen miljoenen levens zou eisen. In Bergamo, Italië, loeiden dag en nacht sirenes, die elke stem die in de publieke ruimte het opkomende verhaal in twijfel durfde te trekken het zwijgen oplegden. Vanaf dat moment leken verhaal en feiten samen te lopen en onzekerheid maakte plaats voor zekerheid.
Het onvoorstelbare werd werkelijkheid: we waren getuige van de abrupte ommezwaai en zagen hoe bijna elk land op aarde het voorbeeld van China ging volgen en grote groepen mensen de facto onder huisarrest ging plaatsen, een situatie waarvoor de term “lockdown” werd bedacht. Een angstaanjagende stilte daalde neer – hevig en bevrijdend tegelijk. De lucht zonder vliegtuigen, verkeersaders zonder voertuigen; stof dat neerdwarrelde op de stilstand van de persoonlijke doelen en verlangens van miljarden mensen. In India werd de lucht zo zuiver dat, voor het eerst in 30 jaar, op sommige plaatsen de Himalaya weer zichtbaar werd tegen de horizon.
En daar bleef het niet bij. We zagen ook een opmerkelijke overdracht van macht. Deskundige virologen werden opgeroepen als de varkens van George Orwell – de slimste dieren van de boerderij – om de onbetrouwbare politici te vervangen. Zij zouden de dierenboerderij runnen met nauwkeurige (“wetenschappelijke”) informatie. Maar al snel bleken deze deskundigen nogal wat gewone, menselijke gebreken te hebben. In hun statistieken en grafieken maakten ze fouten die zelfs “gewone” mensen niet snel zouden maken. Het ging zelfs zo ver dat zij op een gegeven moment alle sterfgevallen als coronavirusdoden telden, inclusief mensen die waren overleden aan bijvoorbeeld een hartaanval.
Ook slaagden ze er niet in hun beloften na te komen. Deze deskundigen beloofden dat de Poorten naar de Vrijheid weer open zouden gaan na twee doses van het vaccin, maar vervolgens verzonnen ze dat er een derde dosis nodig was. Net als de varkens van Orwell, veranderden ze de regels van de ene dag op de andere. Eerst moesten de dieren zich aan de maatregelen houden omdat het aantal zieken de capaciteit van het gezondheidszorgsysteem niet kon overschrijden (de curve afvlakken). Maar op een dag werd iedereen wakker en ontdekte men opschriften op de muren waarop stond dat de maatregelen werden verlengd omdat het virus moest worden uitgeroeid (de curve platslaan). Uiteindelijk veranderden de regels zo vaak dat alleen de varkens ze leken te kennen. En zelfs de varkens waren er niet zo zeker van.
Sommige mensen begonnen argwaan te koesteren. Hoe is het mogelijk dat deze experts fouten maken die zelfs leken niet zouden maken? Zijn dat geen wetenschappers, het soort mensen dat ons naar de maan bracht en ons het internet gaf? Zo dom kunnen ze toch niet zijn? Wat is hun eindspel? Hun aanbevelingen brengen ons verder op de weg in dezelfde richting: met elke nieuwe stap verliezen we meer van onze vrijheden, tot we een eindbestemming bereiken waar mensen gereduceerd zijn tot QR-codes in een groot technocratisch medisch experiment.
Dat is hoe de meeste mensen uiteindelijk zeker zijn geworden. Zeer zeker. Maar met diametraal tegenovergestelde standpunten. Sommige mensen werden er zeker van dat we te maken hadden met een dodelijk virus dat miljoenen zou doden. Anderen werden er zeker van dat het niets meer was dan de seizoensgriep. Weer anderen werden er zeker van dat het virus niet eens bestond en dat we te maken hadden met een wereldwijde samenzwering. En er waren er ook die onzekerheid bleven tolereren en zich bleven afvragen: hoe kunnen we adequaat begrijpen wat er aan de hand is?
In het begin van de coronaviruscrisis maakte ik een keuze: ik zou mijn stem laten horen. Vóór de crisis gaf ik vaak lezingen aan universiteiten en presenteerde ik op academische conferenties over de hele wereld. Toen de crisis uitbrak, besloot ik intuïtief dat ik mijn stem zou laten horen in de openbare ruimte, dit keer niet binnen de academische wereld, maar ten overstaan van de samenleving in het algemeen. Ik zou mijn stem laten horen en proberen de aandacht van de mensen te vestigen op het feit dat er iets gevaarlijks aan de hand was, niet zozeer “het virus” zelf als wel de angst en de technocratisch-totalitaire sociale dynamiek die het teweegbracht.
Ik bevond mij in een goede positie om te waarschuwen voor de psychologische risico’s van het coronaverhaal. Ik kon putten uit mijn kennis van individuele psychologische processen (ik ben docent aan de Universiteit Gent); mijn doctoraat over de dramatisch slechte kwaliteit van academisch onderzoek, dat me leerde dat we “wetenschap” nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen; mijn masterdiploma in de statistiek, dat me in staat stelde statistische misleiding en illusies te doorzien; mijn kennis van de massapsychologie; mijn filosofische verkenningen van de grenzen en de destructieve psychologische effecten van de mechanistisch-rationalistische visie op de mens en de wereld; en last but not least, mijn onderzoek naar de effecten van spraak op de mens en het quintessentiële belang van “Waarheid Spreken” in het bijzonder.
In de eerste week van de crisis, maart 2020, publiceerde ik een opiniestuk met de titel “De angst voor het virus is gevaarlijker dan het virus zelf”. Ik had de statistieken en wiskundige modellen geanalyseerd waarop het coronavirusverhaal was gebaseerd en zag onmiddellijk dat ze allemaal de gevaarlijkheid van het virus dramatisch overschatten. Een paar maanden later, eind mei 2020, was deze indruk onomstotelijk bevestigd. In geen enkel land, ook niet in de landen die niet op slot gingen, eiste het virus het enorme aantal slachtoffers dat de modellen voorspelden. Zweden was misschien wel het beste voorbeeld. Volgens de modellen zouden er minstens 60.000 mensen sterven als het land niet zou worden afgesloten. Dat gebeurde niet, en slechts 6.000 mensen stierven.
Hoezeer ik (en anderen) ook probeerden dit onder de aandacht van de samenleving te brengen, het had niet veel effect. Mensen gingen door met het verhaal. Dat was het moment waarop ik besloot me op iets anders te richten, namelijk op de psychologische processen die in de samenleving aan het werk waren en die konden verklaren hoe mensen zo radicaal blind kunnen worden en kunnen blijven geloven in een verhaal dat zo volslagen absurd is. Het kostte me een paar maanden om te beseffen dat wat er gaande was in de samenleving een wereldwijd proces van massavorming was.
In de zomer van 2020 schreef ik een opiniestuk over dit fenomeen dat al snel grote bekendheid kreeg in Nederland en België. Ongeveer een jaar later (zomer 2021) nodigde Reiner Fuellmich me uit op “Corona Ausschuss”, een wekelijkse livestream discussie tussen advocaten en zowel deskundigen als getuigen over de coronaviruscrisis, om uitleg te geven over massavorming. Van daaruit verspreidde mijn theorie zich naar de rest van Europa en de Verenigde Staten, waar het werd opgepikt door mensen als dr. Robert Malone, dr. Peter McCullough, Michael Yeadon, Eric Clapton en Robert Kennedy Jr.
Wat is massavorming eigenlijk? Het is een specifieke vorm van groepsvorming die mensen radicaal blind maakt voor alles wat ingaat tegen waar de groep in gelooft. Op die manier nemen ze de meest absurde overtuigingen voor lief. Om een voorbeeld te geven: tijdens de Iraanse revolutie in 1979 ontstond er een massavorming waarin mensen gingen geloven dat het portret van hun leider-Ayatollah Khomeini zichtbaar was op het oppervlak van de maan. Telkens wanneer er een volle maan aan de hemel stond, wezen de mensen op straat naar de maan om elkaar te laten zien waar precies het gezicht van Khomeini te zien was.
Een tweede kenmerk van een individu in de greep van massavorming is dat hij bereid wordt het individuele belang radicaal op te offeren ten bate van het collectief. De communistische leiders die door Josef Stalin ter dood werden veroordeeld – meestal onschuldig aan de aanklachten die tegen hen waren ingebracht – aanvaardden hun vonnissen, soms met uitspraken als: “Als dat is wat ik kan doen voor de Communistische Partij, zal ik het met plezier doen.”
Ten derde worden individuen in massavorming radicaal onverdraagzaam voor dissonante stemmen. In het eindstadium van de massavorming zullen zij doorgaans wreedheden begaan jegens hen die niet met de massa meegaan. En nog karakteristieker: zij zullen dit doen alsof het hun ethische plicht is. Om nog eens te verwijzen naar de revolutie in Iran: Ik heb gesproken met een Iraanse vrouw die met eigen ogen had gezien hoe een moeder haar zoon aangaf bij de staat en met haar eigen handen de strop om zijn nek hing toen hij op het schavot stond. En nadat hij was vermoord, beweerde ze een heldin te zijn voor wat ze had gedaan.
Dat zijn de effecten van massavorming. Dergelijke processen kunnen op verschillende manieren ontstaan. Het kan spontaan ontstaan (zoals in nazi-Duitsland), of het kan opzettelijk worden uitgelokt door indoctrinatie en propaganda (zoals in de Sovjet-Unie). Maar als het niet voortdurend wordt ondersteund door indoctrinatie en propaganda die via de massamedia wordt verspreid, zal het meestal van korte duur zijn en zich niet ontwikkelen tot een volwaardige totalitaire staat. Of zij nu spontaan is ontstaan of vanaf het begin opzettelijk is uitgelokt, geen enkele massavorming kan echter lang blijven bestaan, tenzij zij voortdurend wordt gevoed door indoctrinatie en propaganda die via de massamedia wordt verspreid. Als dit gebeurt, wordt de massavorming de basis van een geheel nieuw soort staat, die in het begin van de 20e eeuw voor het eerst opkwam: de totalitaire staat. Dit soort staat heeft een uiterst destructieve invloed op de bevolking, omdat zij niet alleen de openbare en politieke ruimte beheerst – zoals de klassieke dictaturen doen – maar ook de privé-ruimte. Zij kan dit laatste doen omdat zij over een enorme geheime politie beschikt: dat deel van de bevolking dat in de greep is van de massavorming en dat fanatiek gelooft in de verhalen die door de elite via de massamedia worden verspreid. Totalitarisme is dus altijd gebaseerd op “een duivels pact tussen de massa’s en de elite” (zie Arendt’s “The Origins of Totalitarianism“).
Ik sluit me aan bij een intuïtie die Hannah Arendt in 1951 verwoordde: Er ontstaat een nieuw totalitarisme in onze samenleving. Geen communistisch of fascistisch totalitarisme, maar een technocratisch totalitarisme. Een soort totalitarisme dat niet geleid wordt door “een bendeleider” zoals Stalin of Adolf Hitler, maar door saaie bureaucraten en technocraten. Zoals altijd zal een bepaald deel van de bevolking zich verzetten en niet ten prooi vallen aan de massavorming. Als dit deel van de bevolking de juiste keuzes maakt, zal het uiteindelijk zegevieren. Als het de verkeerde keuzes maakt, zal het ten onder gaan. Om te zien wat de juiste keuzes zijn, moeten we uitgaan van een grondige en nauwkeurige analyse van de aard van het verschijnsel massavorming. Als we dat doen, zullen we duidelijk zien wat de juiste keuzes zijn, zowel op strategisch als op ethisch niveau. Dat is wat mijn boek “De psychologie van totalitarisme” presenteert: een historisch-psychologische analyse van de opkomst van massa’s gedurende de afgelopen paar honderd jaar, zoals die heeft geleid tot het ontstaan van totalitarisme.
De coronaviruscrisis kwam niet uit de lucht vallen. Ze past in een reeks van steeds wanhopiger en meer zelfdestructieve maatschappelijke reacties op objecten van angst: terroristen, opwarming van de aarde, coronavirus. Telkens wanneer een nieuw voorwerp van angst opduikt in de samenleving, is er maar één reactie: meer controle. Tegelijk kunnen mensen maar een bepaalde hoeveelheid controle verdragen. Dwingende controle leidt tot angst, en angst leidt tot meer dwingende controle. Op deze manier wordt de samenleving het slachtoffer van een vicieuze cirkel die onvermijdelijk leidt tot totalitarisme (d.w.z. extreme overheidscontrole) en eindigt in de radicale vernietiging van zowel de psychologische als de fysieke integriteit van de mens.
We moeten de huidige angst en het psychologische ongemak beschouwen als een probleem op zich, een probleem dat niet kan worden herleid tot een virus of een ander “voorwerp van bedreiging”. Onze angst vindt zijn oorsprong op een heel ander niveau, namelijk dat van het falen van het Grote Verhaal van onze maatschappij. Dit is het verhaal van de mechanistische wetenschap, waarin de mens wordt gereduceerd tot een biologisch organisme. Een verhaal dat voorbijgaat aan de psychologische, spirituele en ethische dimensies van de mens en daardoor een verwoestend effect heeft op het niveau van de menselijke relaties. Iets in dit verhaal zorgt ervoor dat de mens geïsoleerd raakt van zijn medemens en van de natuur. Iets in dit verhaal zorgt ervoor dat de mens ophoudt te resoneren met de wereld om hem heen. Iets in dit verhaal verandert de mens in een geatomiseerd subject. Het is juist dit geatomiseerde subject dat, volgens Arendt, de elementaire bouwsteen is van de totalitaire staat.
Op het niveau van de bevolking schiep de mechanistische ideologie de voorwaarden die mensen kwetsbaar maken voor massavorming. Ze koppelde mensen los van hun natuurlijke en sociale omgeving, creëerde ervaringen van radicale afwezigheid van betekenis en doel in het leven, en leidde tot extreem hoge niveaus van zogeheten vrij zwevende angst, frustratie en agressie, dat wil zeggen angst, frustratie en agressie die niet verbonden zijn met een mentale voorstelling; angst, frustratie en agressie waarbij mensen niet weten waarover ze zich angstig, gefrustreerd en agressief voelen. Het is in deze toestand dat mensen kwetsbaar worden voor massavorming.
De mechanistische ideologie had ook een specifiek effect op het niveau van de “elite” – het veranderde hun psychologische karakteristieken. Vóór de Verlichting werd de maatschappij geleid door edellieden en geestelijken (het “ancien régime”). Deze elite legde haar wil op een openlijke manier op aan de massa’s door middel van haar autoriteit. Dit gezag werd verleend door de religieuze Grote Verhalen die een stevige greep hielden op de geesten van de mensen. Toen de religieuze verhalen hun greep verloren en de moderne democratische ideologie opkwam, veranderde dit. De leiders moesten nu door de massa’s worden gekozen. En om door de massa’s te worden gekozen, moesten zij te weten komen wat de massa’s wilden en dat min of meer aan hen geven. De leiders werden dus eigenlijk volgelingen.
Dit probleem werd op een nogal voorspelbare maar verderfelijke manier aangepakt. Als de massa niet kan worden gecommandeerd, moet zij worden gemanipuleerd. Dat is waar de moderne indoctrinatie en propaganda werden geboren, zoals beschreven in het werk van mensen als Lippman, Trotter, en Bernays. We zullen het werk van de grondleggers van de propaganda doornemen om de maatschappelijke functie en de invloed van propaganda op de samenleving volledig te begrijpen. Indoctrinatie en propaganda worden meestal geassocieerd met totalitaire staten zoals de Sovjet-Unie, Nazi-Duitsland, of de Volksrepubliek China. Maar het is gemakkelijk aan te tonen dat indoctrinatie en propaganda vanaf het begin van de 20e eeuw ook voortdurend werden gebruikt in vrijwel elke “democratische” staat ter wereld. Naast deze twee zullen we andere technieken van massamanipulatie beschrijven, zoals hersenspoeling en psychologische oorlogsvoering.
In de moderne tijd heeft de explosieve proliferatie van massabewakingstechnologie geleid tot nieuwe en voorheen onvoorstelbare middelen voor de manipulatie van de massa’s. En opkomende technologische ontwikkelingen beloven een geheel nieuwe reeks manipulatietechnieken, waarbij de geest materieel wordt gemanipuleerd via technologische apparatuur die in het menselijk lichaam en de hersenen wordt ingebracht. Tenminste, dat is het plan. Het is nog niet duidelijk in welke mate de geest zal meewerken.
Totalitarisme is geen historisch toeval. Het is het logische gevolg van mechanistisch denken en het waanzinnige geloof in de almacht van de menselijke rationaliteit. Als zodanig is totalitarisme een bepalend kenmerk van de traditie van de Verlichting. Verschillende auteurs hebben dit gepostuleerd, maar het is nog niet onderworpen aan een psychologische analyse. Ik besloot te proberen deze leemte op te vullen, en daarom schreef ik “De psychologie van totalitarisme“. Daarin wordt de psychologie van het totalitarisme geanalyseerd en gesitueerd binnen de bredere context van de sociale fenomenen waarvan het deel uitmaakt.
Het is niet mijn bedoeling me met dit boek te richten op datgene wat gewoonlijk met totalitarisme wordt geassocieerd – concentratiekampen, indoctrinatie, propaganda – maar veeleer op de bredere cultuurhistorische processen waaruit totalitarisme voortkomt. Deze benadering stelt ons in staat ons te concentreren op wat het belangrijkst is: de omstandigheden die ons in ons dagelijks leven omringen en van waaruit totalitarisme wortel schiet, groeit en bloeit.
Uiteindelijk verkent mijn boek de mogelijkheden om een uitweg te vinden uit de huidige culturele impasse waarin we lijken te zijn vastgelopen. De escalerende sociale crises van de vroege 21ste eeuw zijn de manifestatie van een onderliggende psychologische en ideologische omwenteling – een verschuiving van de tektonische platen waarop een wereldbeeld rust. We beleven het moment waarop een oude ideologie nog een laatste keer aan de macht komt, alvorens in te storten. Elke poging om de huidige maatschappelijke problemen, wat die ook mogen zijn, te verhelpen op basis van de oude ideologie zal de zaken alleen maar erger maken. Je kunt een probleem niet oplossen met dezelfde denkwijze die het heeft gecreëerd. De oplossing voor onze angst en onzekerheid ligt niet in de toename van (technologische) controle. De werkelijke taak waarvoor wij als individu en als samenleving staan, is ons een nieuw mens- en wereldbeeld voor ogen te stellen, een nieuw fundament voor onze identiteit te vinden, nieuwe principes voor het samenleven met anderen te formuleren, en een op dit moment zeer noodzakelijk menselijk vermogen – Waarheid Spreken – terug te winnen.
Stel je een informatieplatform voor dat vrij is van politieke censuur en gedegenereerde inhoud, zoals geweld, drugs en pornografie.
Ziedaar, Ganjing World.
De naam komt uit het Chinees en betekent “Schone Wereld.” Het bedrijf is opgericht door Chinese dissidenten die het communistische China ontvluchtten. Het bedrijf is onlangs verhuisd van Californië naar Middletown, New York. Het wil een nieuwe vorm van “schone” sociale media bieden, met als doel een digitaal stadsplein te creëren dat gezinsvriendelijk is. Het platform bereidt zich voor om op 8 augustus zijn Engelstalige versie te lanceren.
Gezien de hevige concurrentie is de lancering van een informatieplatform geen eenvoudige taak, maar volgens CEO James Chiu onderscheidt Ganjing World zich op een belangrijk punt.
Terwijl andere platforms algoritmes gebruiken om zo veel mogelijk kliks te genereren – ongeacht of de inhoud nuttig is voor mensen of niet – is het doel van Ganjing World om het leven van mensen echt te verrijken, aldus Chiu.
“We proberen mensen de inhoud te geven die hen zal helpen een beter leven op te bouwen,” vertelde Chiu aan The Epoch Times. “Wanneer het platform zijn eigen missie heeft, is het gedrag van het platform anders.”
Logo van het onlangs gelanceerde informatieplatform ‘Ganjing World.’ (Met dank aan Ganjing World)
Tot nu toe publiceert het platform video’s in het Chinees, die een breed scala aan onderwerpen bestrijken, waaronder lifestyle, kunst, cultuur en video’s die de misdaden van de Chinese Communistische Partij aan de kaak stellen.
De laatste jaren is er enorm veel politieke censuur op grote techplatforms.
Ganjing World ziet zichzelf als een andere plek, een plek waar mensen eerlijke gesprekken kunnen voeren en zich kunnen ontplooien.
“We noemen het een ‘Schone Wereld’. Het is een plek die schone informatie zal bieden, en ook een kans voor mensen om zich beter te voelen nadat ze naar het platform zijn gekomen, in plaats van zich depressief te voelen,” vertelde Ganjing World’s chief content officer, Vivian Wang, aan The Epoch Times.
Het platform zal artikelen en video’s samenstellen over een grote verscheidenheid aan onderwerpen, waaronder actualiteiten, financiën, cultuur, kunst, gezondheid, leven, entertainment, reizen en onderwijs.
De vier richtlijnen van Ganjing World zijn: “Geen geweld, geen pornografie, geen misdaad, en geen drugs of schadelijke dingen.” Daarnaast zijn mensen vrij om hun mening te uiten en om delen van hun leven te delen zonder angst of censuur.
“We wilden een ‘Ganjing World’ creëren om de digitale wereld van vandaag te veranderen … en zowel technologisch als inhoudelijk een schone internetruimte bieden waar gezinnen en kinderen van kunnen genieten,” zei Chiu.
Bij de opening ceremonie eerder deze maand, verwelkomde de burgemeester van Middletown, Joseph DeStefano, de lancering van Ganjing World, die hij beschreef als “een overwinning voor onze stad en een overwinning voor onze regio”.
Hij zei dat het gezinsgerichte concept van het platform een “veiligheidsklep” zal zijn waardoor mensen met vertrouwen gebruik kunnen maken van het internet.
“Het bedrijf zal bloeien. En als het bedrijf bloeit, zal Middletown mee bloeien”, vertelde hij op 4 juli aan The Epoch Times.
NEW YORK – Chinees ondernemer Chen Quanhong had één boodschap die hij aan de hele wereld wilde vertellen: “Tuidang.”
Het is een Chinese uitdrukking en het betekent “verlaat de Partij”.
De woorden stonden op een gele vlag die Chen op 21 juli tijdens een parade in Washington omhoog hield om de aandacht te vestigen op de talloze schendingen van de mensenrechten door het Chinese communistische regime.
Chen is nu één van de 400 miljoen Chinezen die afstand hebben gedaan van hun banden met de Chinese Communistische Partij (CCP) en de daaraan gelieerde organisaties.
In juni legde de zakenman uit de oostelijke Chinese provincie Shandong een verklaring af waarin hij formeel zijn banden met de partij verbrak. Daarmee nam hij deel aan een reeds bijna twee decennia durende volksbeweging die de geschiedenis van bedrog en moordpartijen door het communistische regime aan de kaak wil stellen en mensen de kans wil geven om zich van de entiteit te distantiëren.
“In China was ik niet anders dan een worm die vertrapt werd door de autoritaire macht en die zich niet durfde te roeren,” vertelde Chen aan The Epoch Times. “Pas toen ik naar Amerika kwam, begon ik me een persoon te voelen, want eindelijk is er geen angst meer voor de Communistische Partij.”
De parade in Washington was de eerste van zijn soort waaraan Chen in zijn meer dan 50-jarige leven had deelgenomen. De parade kwam er net voor een belangrijke mijlpaal voor de Tuidang beweging: 400 miljoen mensen die hun lidmaatschap van de CCP hebben opgezegd. Dat aantal werd op 3 augustus overschreden.
“Vierhonderd miljoen – dit aantal is groter dan de totale bevolking van sommige landen,” vertelde Yi Rong, voorzitter van het Global Tuidang Center in Flushing, New York, aan The Epoch Times. “Als zo’n grote groep de CCP verlaat en zich distantieert van haar misdaden, zal dat een positieve verandering in de Chinese samenleving teweegbrengen”.
“Naarmate meer mensen zich aansluiten bij de zoektocht naar vrijheid, lijkt een “nieuw China” vrij van communistische controle steeds dichter bij de realiteit te komen”, voegde ze eraan toe.
Donkere herinneringen
De moorddadige geschiedenis van de Partij tijdens haar heerschappij over China heeft generaties van families gebroken en getekend achtergelaten, inclusief die van Chen zelf.
Chen’s moeder was ongeveer 21 jaar oud toen ze haar moeder verloor tijdens de Grote Hongersnood, een ramp waardoor tientallen miljoenen mensen tussen 1959 tot 1961 de hongerdood stierven als rechtstreeks gevolg van het industriebeleid van de toenmalige leider van de CCP, Mao Zedong.
Gedreven door honger namen Chen’s grootmoeder en de 17-jarige zus van zijn moeder ongeveer een halve zak mungbonen van een veld dat het regime had gecollectiviseerd. Nadat dit werd ontdekt, stelden de autoriteiten de twee publiekelijk aan de kaak en mishandelden hen. Chen’s grootmoeder, die geblinddoekt en omringd door een groep misdadigers werd geslagen en geschopt, stierf ongeveer 10 dagen later.
Donkere herinneringen zoals deze, die Chen’s moeder in de loop der jaren in stukjes en beetjes heeft verteld of die hij te weten kwam door teksten over de geschiedenis te lezen, hebben de zakenman geholpen om de aard van de CCP in te zien, ondanks haar herhaalde bewering de “redder van het volk” te zijn, zei hij.
Beoefenaars van Falun Gong nemen deel aan een optocht ter herdenking van de 23e verjaardag van de vervolging van de spirituele discipline in China, in New York’s Chinatown op 10 juli, 2022. (Larry Dye/The Epoch Times)
Tuidang Beweging
De Tuidang beweging begon in 2004, naar aanleiding van het verschijnen van de “Negen commentaren op de Communistische Partij“, een boek dat gepubliceerd werd door de Chineestalige editie van The Epoch Times en waarin de wreedheden en het bedrog van het totalitaire regime gedetailleerd worden beschreven.
Sindsdien hebben miljoenen exemplaren van het boek hun weg gevonden naar China. Velen die hebben geholpen bij de verspreiding van deze exemplaren waren beoefenaars van Falun Gong, een spirituele discipline. De afgelopen afgelopen 23 jaar heeft het regime de beoefening van Falun Gong proberen uit te roeien met een maatschappijbrede campagne van arrestatie, marteling en belastering.
Falun Gong is een meditatiepraktijk die bestaat uit een reeks morele overtuigingen rond de beginselen van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. De enorme populariteit van Falun Gong in China in de jaren negentig – in 1999 waren er wel 100 miljoen aanhangers – werd beschouwd als een bedreiging voor de autoritaire greep van de CCP op de macht.
Als restauranteigenaar in Shandong ontving Chen op een dag informatiemateriaal over Falun Gong van twee beoefenaars die in zijn zaak dineerden en die, zo zei hij, “ongelooflijk vreedzaam en vriendelijk” waren.
Hun volharding ondanks de meedogenloze onderdrukking door de staat deed hem toen versteld staan, en opnieuw in juli in Flushing, toen hij een informatiestand van Falun Gong tegenkwam die mensen aanmoedigde zich terug te trekken uit de CCP en haar neven-organisaties.
“Ik dacht alleen maar: ‘Wat voor soort mensen zou diegenen arresteren die streven naar waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid? Diegenen die dat doen zijn zeker geen goede mensen,” zei hij, verwijzend naar de drie kernwaarden van Falun Gong.
In het Global Tuidang Center in Flushing, gaf een vrijwilliger Chen een exemplaar van de “Negen Commentaren”. Hij las het drie keer en wist dat hij niet langer verbonden wilde zijn met de CCP.
Een vrouw neemt deel aan een kaarslichtwake bij het Lincoln Memorial in Washington op 20 juli 2017, om degenen te eren die zijn gestorven tijdens de vervolging van Falun Gong beoefenaars in China. (The Epoch Times)
De controle van de Partij doorbreken
De CCP onderhoudt drie organisaties voor verschillende leeftijdsgroepen: de Jonge Pioniers, voor kinderen van 14 jaar en jonger; de Communistische Jeugdliga, voor wie tussen 14 en 28 jaar oud is; en het Partijlidmaatschap.
Hoewel de laatste twee niet verplicht zijn, wordt partijlidmaatschap nog steeds beschouwd als een noodzakelijke geloofsbrief voor iedereen die een carrière ambieert bij de overheid of in staatsbedrijven. Volgens overheidsgegevens telde China in 2021 ongeveer 110,4 miljoen Jonge Pioniers, 73,7 miljoen leden van de Jeugdliga en 96,7 miljoen partijleden. Dit komt neer op een totaal van 280,8 miljoen – een vijfde van de totale Chinese bevolking.
Het cijfer van 400 miljoen mensen die hun lidmaatschap van de partij hebben opgezegd, omvat iedereen die ooit deel uitmaakte van de partij of de daaraan gelieerde entiteiten, met inbegrip van degenen die automatisch uit het lidmaatschap zijn gestapt naarmate zij ouder werden. Velen die afkomstig zijn van het Chinese vasteland of daar relaties hebben, kiezen er ook voor een pseudoniem te gebruiken uit vrees voor represailles van het regime.
Om lid te worden van één van de afdelingen van de Partij moet een persoon een gelofte afleggen om zijn leven aan de Partij te wijden. Een dergelijke belofte bindt de persoon in wezen aan het regime, zelfs als hij automatisch uit de jeugdgroepen wordt uitgeschreven owv leeftijd, aldus Yi.
Om de eed te herroepen is een formele verklaring nodig, zei ze.
“Omdat je je leven aan de Partij hebt gegeven, ben je niet langer een vrij persoon. Je hebt geen controle meer over je eigen leven,” zei Yi. “Daarom heeft de Communistische Partij de vrije hand om Chinezen af te slachten, te hersenspoelen, te misleiden en te vervolgen zoals zij dat willen.”
Beoefenaars van Falun Gong houden een optocht om de terugtrekking van 390 miljoen mensen uit de Chinese Communistische Partij en haar geassocieerde groepen te steunen, in Brooklyn, N.Y., op 27 februari 2022. (Chung I Ho/The Epoch Times)
Verandering van houding
In Taiwan zijn er ongeveer 3.000 vrijwilligers die de Tuidang-beweging steunen. Elke maand stemmen ongeveer 20.000 Chinezen van het vasteland ermee in hun partijlidmaatschap op te geven na een telefoongesprek of een persoonlijk gesprek met de vrijwilligers, volgens een coördinator, Bai Dexiong.
Bai vertelde over een recent geval van een man uit Shandong die een van de Tuidang centra opzocht voor hulp. De man zag er ergens tussen de 20 en 30 jaar oud uit. Hij beschreef zichzelf als een voormalige nationalist die geagiteerd raakte bij de geringste kritiek op de CCP.
Zijn houding veranderde echter toen hij positief testte op COVID-19 en de autoriteiten de deur van zijn appartement verzegelden en hem binnen opsloten, waardoor hij geen basisactiviteiten kon verrichten zoals eten kopen. Hij verloor zijn baan tijdens de quarantaine periode. Hij bracht zijn nieuwe vrije tijd door op het internet, en door gebruik te maken van een virtueel privé-netwerk om de digitale censuur van de CCP te omzeilen, las hij gulzig over het verleden van het regime en schaamde hij zich voor zijn vroegere onwetendheid, zo vertelde hij de vrijwilliger, aldus Bai.
Het regime kan alleen zichzelf de schuld geven van de groeiende aantrekkingskracht van de Tuidang beweging, zei Yi, en noemde Beijings draconische lock-down beleid als de meest recente demonstratie van zijn minachting voor het menselijk leven.
Wereldwijd lijkt het sentiment zich ook tegen het regime te keren. Een petitie georganiseerd door het Global Tuidang Center die oproept tot steun om “een einde te maken aan de CCP” heeft al meer dan 2,5 miljoen handtekeningen verzameld.
Omstanders tekenen een petitie in de buurt van een parade ter ondersteuning van de terugtrekking van 390 miljoen mensen uit de Chinese Communistische Partij en haar geassocieerde groepen, in Brooklyn, N.Y., op 27 februari 2022. (Chung I Ho/The Epoch Times)
‘Weg met de Communistische Partij’
De beweging krijgt ook een steeds grotere weerklank op het vasteland van China.
Hij vroeg in april om uit de Jonge Pioniers te stappen nadat hij over Tuidang had gehoord.
“Tuidang is een soort wedergeboorte en verlossing”, zei Zeng destijds over zijn besluit tegen The Epoch Times, en hij voegde eraan toe dat zijn ziel nu “schoon” was.
Kort daarna werd Zeng opnieuw aangehouden voor het schreeuwen van slogans zoals “Weg met de Communistische Partij” voor het Amerikaanse Consulaat-Generaal in Guangzhou. Hij werd op borgtocht vrijgelaten op 28 juli nadat hij door de politie op zijn hoofd was geslagen en een langdurige eenzame opsluiting had ondergaan.
Na zijn vrijlating zei Zeng dat hij bemoedigd was door het nieuws over Tuidang’s momentum.
“Het laat zien hoeveel mensen zich samen met mij distanciëren van de CCP,” zei hij.
De bestaansmiddelen van de Nederlandse boeren liggen onder vuur door het voorgestelde stikstofbeleid van de Nederlandse regering, dat de massale slachting van vee en de mogelijke sluiting van bijna een derde van de boerderijen in het land noodzakelijk zou kunnen maken.
Als dit beleid wordt uitgevoerd, zal het “grote gevolgen hebben voor de veiligheid, niet alleen voor Nederland, maar voor heel Europa en de wereld”, aldus Michael Yon, een oorlogscorrespondent die onlangs in Nederland is aangekomen om ter plaatse verslag uit te brengen van de protesten van de Nederlandse boeren.
Nederland is een klein land in Europa met een bevolking van 17 miljoen mensen, maar het is de op een na grootste voedselexporteur in de wereld, zei Yon in een recent interview voor EpochTV’s “Crossroads” programma. “Ze hebben de meest efficiënte boeren ter wereld.”
Koning Willem-Alexander (L) en minister-president Mark Rutte van Nederland ondertekenen de Koninklijke Besluiten als onderdeel van de inhuldiging van het nieuwe kabinet van de minister-president op Paleis Noordeinde in Den Haag op 10 jan. 2022. (Sem Vander Wal/AFP via Getty Images)
In 2021 stelde de Nederlandse coalitieregering voor om de veestapel met 30 procent in te krimpen om de stikstofdoelstellingen voor de uitstoot van broeikasgassen te halen.
Het land heeft al strenge beperkingen op nieuwbouw ingevoerd, met de bedoeling de stikstofuitstoot te beperken.
De Nederlandse bank Rabobank heeft aangevoerd dat deze nieuwe belemmeringen de woningbouw in Nederland hebben vertraagd, waardoor het woningtekort in de dichtbevolkte natie is toegenomen.
Op 10 juni onthulde Christianne van der Wal, de Nederlandse minister voor Stikstof- en Natuurbeleid, een plan om de stikstofuitstoot in Nederland te verminderen, volgens een verklaring van het Amerikaanse ministerie van Landbouw.
“De Nederlandse provincies zijn verantwoordelijk voor het ontwikkelen van overeenkomstige maatregelen om de stikstofemissiereducties tussen 12 en 70 procent te bereiken, afhankelijk van het gebied,” aldus de verklaring.
“Boeren in sommige provincies zullen bijzonder hard worden getroffen … en de Nederlandse regering heeft erkend dat ‘er binnen [deze] aanpak niet voor alle (Nederlandse) boeren een toekomst is”.
Volgens de Nederlandse Kamer van Koophandel is stikstofvervuiling niet alleen afkomstig van de verbranding van fossiele brandstoffen, maar ook van mest die door vee wordt geproduceerd en meststoffen die in de landbouw worden gebruikt. Om het voorgestelde plan uit te voeren, zouden boeren volgens Barron’s hun veestapel met 30 procent moeten inkrimpen.
Maar Yon zei dat Nederlandse boeren het milieu niet vervuilen en dat ze het land al duizenden jaren bewerken.
Stikstof wordt als vervuilende stof bestempeld en door het Wereld Economisch Forum (WEF) als lokkertje gebruikt om de boeren failliet te laten gaan en de voedselvoorziening te controleren, aldus Yon.
Nederlandse boeren protesteren tegen klimaatbeleid
Nederlandse boeren die protesteren tegen de plannen van de regering om de uitstoot van stikstofoxide en ammoniak te verminderen, verzamelen zich voor een demonstratie in Stroe, Nederland, op 22 juni, 2022. (Aleksandar Furtula/AP Photo)
De voorgestelde maatregelen leidden in juni tot protesten onder Nederlandse boeren. Op 4 juli begon een groter protest waarbij ook truckers zich aansloten.
Nederlandse boeren, truckers en anderen hebben op een gedecentraliseerde manier sociale media gebruikt om blokkades van voedseldistributieknooppunten in het land te organiseren, wat resulteerde in lege schappen in supermarkten.
De demonstranten waren ook van plan om te demonstreren op veel van de luchthavens van het land, met name Schiphol Airport en Eindhoven Airport.
Nederlandse boeren en vrachtwagenchauffeurs beseffen dat hun regering de aanbevelingen van het WEF opvolgt, dat probeert hun land in te pikken en hun voedselvoorziening te controleren, zei Yon.
“Als je de voedselvoorziening controleert, controleer je die bevolking volledig,” zei hij.
Nederlandse boeren zijn zeer goed opgeleid, en ze zijn zowel zakenmensen als boeren, zei Yon. Ze weten dat als ze verliezen, ze hun broodwinning verliezen, en de gevolgen van hun verlies zullen worden gevoeld voor vele generaties, zei hij.
“De boeren staan op. Ze weten dat ze failliet zullen gaan … wat heel Europa op de knieën zou dwingen, op voedselgebied,” zei Yon.
Soortgelijke beleidsmaatregelen worden in Duitsland en enkele andere landen ingevoerd, zei Yon. Sommige Duitse boeren die hun solidariteit willen tonen, zijn ook betrokken bij het Nederlandse protest, voegde hij eraan toe.
Aanbevelingen Wereld Economisch Forum
Oprichter en uitvoerend voorzitter van het Wereld Economisch Forum Klaus Schwab houdt een toespraak in het Congrescentrum tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van het Wereld Economisch Forum in Davos, Zwitserland, op 23 mei 2022. (Fabrice Coffrini/AFP via Getty Images)
Volgens een witboek (pdf) uit 2019 dat in opdracht van het WEF is opgesteld, varieert de bijdrage van de veeteelt aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen tussen de 7 en 18 procent. “Met technische en financiële steun om verbeterde praktijken toe te passen, zouden producenten hun uitstoot door de veeteelt met maximaal 30 procent kunnen verminderen.”
In het document worden enkele manieren voorgesteld om aan de toekomstige vraag naar ‘van vee afkomstig voedsel’ te voldoen.
Veehouderij in grootschalige industriële bedrijven kan een lagere voetafdruk van broeikasgasemissies per eenheid product hebben dan kleine of middelgrote bedrijven met een mix van gewassen en vee, of veehouderijbedrijven die minder efficiënt zijn, aldus het document. Daarom zouden in ontwikkelingslanden installaties voor veeteelt op industriële schaal de voorkeur verdienen, aldus het WEF-document.
Een andere manier om aan de vraag naar eiwitten te voldoen en tegelijkertijd de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, is het onderzoeken en bevorderen van alternatieve vormen van eiwitten, zoals plantaardig voedsel en eiwitten gemaakt van planten, insecten en in laboratoria gekweekte eiwitten, aldus het WEF-document.
Veel Nederlanders begrijpen de implicaties van het beleid van hun regering en steunen de boeren, maar er zijn veel mensen die nog niet op de hoogte zijn van wat er gaande is en wakker moeten worden, zei Yon.
“[Zij] zullen vroeg of laat getroffen worden,” zei hij. “Heb je liever dat je schappen nu voor heel even leeg zijn of dat je voor altijd onder de duim van het beest zit?”
Als deze boeren na één of twee generaties worden uitgeschakeld, wordt de keten van kennis doorbroken en is deze expertise verdwenen, zei Yon. De voedselzekerheid van de mensen zal dan altijd door iemand anders worden gecontroleerd, voegde hij eraan toe.
Boerderij opkoopprogramma
Jaap Zegwaard kijkt toe hoe een deel van zijn kudde van 180 runderen, voornamelijk zwart-witte Holstein-Friesians, eet in zijn melkschuren in Maasland bij Rotterdam, Nederland, op 8 juli 2022. (Mike Corder/AP Photo)
Het Nederlandse regeringsbeleid zal zich ook richten op het verminderen van de stikstofdepositie in de bodem, volgens een rapport van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. De Nederlandse landbouw is verantwoordelijk voor 45 procent van de stikstofdepositie in de bodem, aldus het rapport.
Hoewel het aan de Nederlandse provincies is om maatregelen te bedenken om het probleem aan te pakken, zal de Nederlandse regering ingrijpen als de provincies niet binnen een jaar met oplossingen komen.
De regering heeft al geld uitgetrokken om boerderijen op te kopen, aldus het rapport. Degenen die niet willen verkopen, zal worden gevraagd te innoveren, aan schaalvergroting te doen of hun bedrijven te verplaatsen, en de overheid heeft ook een optie om hun boerderijen in beslag te nemen, aldus het rapport. Verschillende wetenschappers hebben er al op gewezen dat er in Nederland 20.000 landbouwbedrijven zijn, en dat de toegekende middelen ontoereikend kunnen zijn om zelfs maar een paar duizend van die bedrijven uit te kopen, aldus het rapport.
Yon zei dat dit beleid mensen verdeelt door de boeren te beschuldigen van “vergiftiging van het land” met hun landbouwactiviteiten en door ervoor te pleiten dat boerderijen opengesteld worden voor ontwikkeling.
“Dat is hoe Stalin het deed” toen hij de koelakken elimineerde, voegde Yon eraan toe.
Sovjetleider Jozef Stalin beval de collectivisering van de landbouw in Oekraïne toen het nog een Sovjetrepubliek was. De meeste Oekraïense boeren verzetten zich tegen de collectivisering, maar het Sovjetregime dwong kleine boeren of boeren die voor eigen onderhoud zorgden om hun boerderijen over te dragen aan de overheid en als arbeiders te gaan werken op collectieve boerderijen die in handen waren van de overheid.
De rijke en succesvolle boeren werden door het Sovjetregime bestempeld als “koelakken” en uitgeroepen tot vijanden van de staat, volgens een studie van de Universiteit van Minnesota. Het regime legde dorpen onhaalbaar hoge quota op voor de hoeveelheid graan die zij moesten bijdragen aan de Sovjetstaat.
Wanneer de dorpen niet aan de quota konden voldoen, nam het regime alle gewassen en voedsel in beslag die de boeren op hun boerderijen hadden opgeslagen. Dit veroorzaakte een door de mens veroorzaakte hongersnood die bekend stond als de Holodomor, die van 1932 tot 1933 meerdere miljoenen levens kostte.
Als gevolg van de collectivisering werden boeren die zich verzetten gedeporteerd, naar de goelags gestuurd of geëxecuteerd.
In het licht van de wereldwijde hongersnood zal het wegvallen van een topexporteur als Nederland de wereldbevolking opzadelen met massale hongersnood, legde Yon uit.
“Alleen de grootste psychopaten in de geschiedenis zouden zelfs maar kunnen overwegen om dat te doen,” zei hij. “En dat is wat ze aan het doen zijn.”
De politie van Hongkong heeft de 90-jarige kardinaal Joseph Zen gearresteerd, samen met vier andere pro-democratische figuren die banden zouden hebben met een fonds dat steun verleent aan demonstranten in Hongkong, aldus lokale media. De arrestaties werden verricht op grond van een draconische, door Beijing opgelegde nationale veiligheidswet die wordt gebruikt om dissidenten in de stad de kop in te drukken.
De politie-eenheid Nationale Veiligheid van Hongkong arresteerde op 11 mei Joseph Zen, voormalig hoofd van de katholieke kerk in Hongkong, zangeres en activiste Denise Ho, academicus Hui Po-keung, advocate Margaret Ng en voormalig wethoudster Cyd Ho, omdat zij zich schuldig zouden hebben gemaakt aan overtreding van een bepaling uit de Nationale Veiligheidswet inzake “samenspanning met buitenlandse strijdkrachten”.
De gearresteerden waren beheerders van het inmiddels opgeheven “612 Humanitarian Relief Fund”, dat in 2019 medische en humanitaire hulp verleende aan pro-democratische demonstranten in Hongkong. Het fonds werd in augustus 2021 ontbonden.
Zen is al lang een voorstander van religieuze en burgerlijke vrijheden in Hongkong en op het vasteland van China en heeft zich uitgesproken tegen het groeiende autoritarisme van het communistische regime, waaronder een door Beijing opgelegde Nationale Veiligheidswet en de vervolging van sommige rooms-katholieken in China.
Hui werd volgens berichten in de media op 10 mei op het vliegveld gearresteerd, terwijl Cyd Ho al in de gevangenis zat voor een andere zaak.
“Wij veroordelen de arrestaties van deze activisten, wier vermeende misdaad het was in 2019 juridische hulp voor pro-democratie demonstranten te financieren”, zei Benedict Rogers, CEO van belangenbehartigingsgroep Hong Kong Watch. “De arrestaties van vandaag laten er geen twijfel over bestaan dat Beijing van plan is om zijn hardhandig optreden tegen fundamentele rechten en vrijheden in Hongkong te intensiveren.
“We dringen er bij de internationale gemeenschap op aan om een licht te laten schijnen op deze brutale hardhandige aanpak en op te roepen tot de onmiddellijke vrijlating van deze activisten.”
De Chinese Communistische Partij (CCP) heeft de Nationale Veiligheidswet in juni 2020 in Hongkong ingevoerd en gebruikt om dissidente stemmen de kop in te drukken door iedereen te straffen die zich volgens Beijing heeft schuldig gemaakt aan terrorisme, subversie, samenspanning met buitenlandse strijdkrachten en afscheiding. Op deze overtredingen staat een maximale gevangenisstraf van levenslang. Meer dan 100 personen die zich inzetten voor de democratie zijn op grond van deze wet gearresteerd of in staat van beschuldiging gesteld.
De wet is internationaal veroordeeld en wordt volgens westerse regeringen gebruikt om afwijkende meningen het zwijgen op te leggen, de vrijheid van meningsuiting in te perken en de relatieve autonomie van Hongkong uit te hollen.
De arrestatie komt enkele dagen nadat de nieuwe leider van Hongkong, John Lee, een voormalig veiligheidschef, aan de macht is gekomen. Lee was de enige kandidaat voor de ‘verkiezing’ van regeringsleider van Hongkong in 2022, zonder tegenkandidaat in het door Beijing gecontroleerde selectieproces.
De Amerikaanse coördinator voor de Indo-Pacific, Kurt Campbell, zei dat de Verenigde Staten bezorgd waren over de repressie in Hongkong, ook in religieuze kringen en de academische wereld.
“Het enige wat ik u kan vertellen is dat ik denk dat we in toenemende mate verontrust zijn over stappen in Hongkong om het maatschappelijk middenveld onder druk te zetten en te elimineren,” vertelde Campbell op een online evenement in Washington toen hem gevraagd werd naar de arrestaties.
Hui, een universitair docent culturele studies aan de Lingnan Universiteit, had ooit lesgegeven aan de verbannen democratie-activist Nathan Law.
“Als je iemand wilt straffen, kun je altijd een excuus vinden,” schreef Law op zijn Facebook-pagina in reactie op de arrestatie van Hui.
Een analyse van mobiele telefoon gegevens uitgevoerd door een groep die onderzoek doet naar verkiezingen toont aan dat duizenden frauduleuze stembiljetten werden gedeponeerd in mail-in drop boxes tijdens de 2020 verkiezingen, een hoeveelheid voldoende om de uitkomst van de verkiezingen te veranderen, volgens Dinesh D’Souza, regisseur en schrijver van de documentaire ‘2000 Mules‘.
Veel mensen, waaronder D’Souza, waren verbijsterd over de vele anomalieën die zich voordeden tijdens de 2020-verkiezingen, vooral door het plotselinge stoppen van het tellen van de stemmen op de verkiezingsavond, gevolgd door een opmerkelijke ommekeer de volgende ochtend, zei de filmmaker.
Hij was echter terughoudend om welke veronderstelling van fraude dan ook te accepteren, denkend dat “een anomalie een onwaarschijnlijke gebeurtenis is.” Hij was van mening dat “het mogelijk was dat Trump de verkiezingen in de ‘graadmeter districten’ had gewonnen, maar toch op de één of andere manier de verkiezingen had verloren. Misschien had hij gewonnen bij arbeiders en Hispanic kiezers, maar misschien verloor hij meer kiezers uit de voorsteden.”
“Ik kon mij scenario’s voorstellen waarbij het mogelijk was dat Trump had verloren. Het was voor mij niet duidelijk dat Trump had gewonnen,” zei D’Souza op EpochTV’s ‘Crossroads‘.
Toen D’Souza, filmmaker, auteur en dagelijks podcaster, op de informatie stuitte die verzameld was door een organisatie die onderzoek doet naar verkiezingen, genaamd True the Vote, wekte dat zijn interesse. De groep kwam met een volledig ingenieuze en nieuwe manier om fraude op te sporen en te documenteren, zei hij.
True the Vote heeft de grootste opslag van verkiezingsgegevens in de wereld, zei hij, opmerkend dat de organisatie 10 miljard pings van mobiele telefoongegevens in vijf swing states heeft gekocht – pings die zich hebben voorgedaan tijdens de cruciale dagen in de aanloop naar de verkiezingen, van 1 oktober 2020, tot en met de verkiezingsdag.
“[De pings] waren geconcentreerd in slechts vijf gebieden, het grotere Atlanta gebied van Georgia, het gebied van Phoenix, Maricopa County, Detroit, Milwaukee, en het grotere gebied van Philadelphia,” zei D’Souza. “Dit zijn de vijf gebieden waar de verkiezing werd beslist.”
Gregg Phillips (C) van de OPSEC Group deed het geospatiale onderzoek naar de handel in stembiljetten dat te zien is in Dinesh D’Souza’s documentaire “2000 Mules” die volgende week uitkomt. (Screenshot/2000 Mules)
True the Vote gebruikte vervolgens een soort zoekalgoritme om de gegevens te ontginnen op zoek naar ‘muilezels’, aldus de filmmaker. De FBI en CIA gebruiken geo-tracking op dezelfde manier in hun onderzoeken, zei hij.
“De term muilezel wordt nu algemeen gebruikt in de drugshandel en de sekshandel. De muilezel is de tussenpersoon, de persoon die het transport verzorgt,” schreef D’Souza voor The Epoch Times.
True the Vote leende deze term en gebruikte die voor de betaalde professionele ‘operatoren’ die zich bezighielden met het afleveren van illegale stemmen en die naar 10 of meer post-in drop boxen gingen, zei hij.
De reden waarom muilezels naar ten minste 10 drop boxen gingen was om de verdenking van verkiezingsmedewerkers te verminderen die elke dag drop boxen openen en het aantal gedeponeerde stembiljetten documenteren, zei de filmmaker. Als zij ontdekten dat een stembus veel meer stemmen bevatte dan het gemiddelde aantal stemmen dat daar of in andere stembussen in het gebied werd gedeponeerd, zou dat argwaan wekken, merkte hij op.
Daarom worden “de muilezels geïnstrueerd om … [de stemmen] te verspreiden,” zei D’Souza.
Om mogelijke fouten te elimineren gebruikte het onderzoek een regel waarbij alleen diegenen die ten minste 10 drop boxes bezochten werden gevolgd.
“Het is mogelijk dat iemand naar een drop box ging en dat hij moest stoppen om zijn schoenveter te strikken bij de volgende drop box.”
De onderzoekers legden de lat vrij hoog, volgens D’Souza.
Waar illegale stembiljetten vandaan komen
Een screenshot van Dinesh D’Souza’s “2000 Mules” documentaire die op 2 mei 2022 uitkomt. (Screenshot/2000 Mules)
Om erachter te komen waar de muilezels de stemmen vandaan haalden, onderzochten de onderzoekers de connectie tussen linkse activistische organisaties die diep verankerd waren in deze stedelijke gebieden waar de muilezels opereerden, aldus D’Souza.
De aangekochte geo-tracking gegevens toonden aan dat muilezels eerst stopten bij de linkse organisaties, een stapel of een zak met stemmen ophaalden, en zoals een postbode, een route aflegden om de stemmen af te leveren, zei hij. De leveringen vonden vaak plaats in het midden van de nacht, tussen 1 en 3 uur ‘s nachts.
Om hun bevindingen te verifiëren, heeft True The Vote officiële bewakingsvideo’s verkregen van de staten zelf, zei D’Souza.
Hij merkte op dat de muilezels op de video’s meestal kappen op hun hoofd hadden, om zich heen keken om er zeker van te zijn dat ze niet werden geobserveerd, en vervolgens naar de drop boxen renden. Sommigen van hen droegen handschoenen om geen vingerafdrukken achter te laten.
Muilezels maken vaak foto’s van hun handen terwijl ze het stembiljet in de drop box stoppen, aldus D’Souza.
“Ze moeten bewijzen dat ze daar waren en dat ze de frauduleuze stemmen hebben afgeleverd,” zei hij. “Dat is hoe ze betaald worden, blijkbaar. Dus dit alles staat op [bewakings ] video.”
D’Souza hoopt dat het tonen van deze zaken in een film “verwachtingen stelt aan de rechtshandhavers omdat zij degenen zijn die vervolgens moeten handelen.”
De documentaire presenteert zeer nauwgezette wiskunde om de impact van de activiteiten van de muilezels op de verkiezingen van 2020 te beoordelen. Maar zelfs een ruwe berekening op basis van de aanname dat “2.000 muilezels stopten bij een gemiddelde van 40 of zo dropboxen, en gemiddeld vijf stembiljetten per box dropten” laat zien dat er minimaal 400.000 illegale stemmen zijn toegevoegd, volgens D’Souza. In Pennsylvania dropten naar schatting 1100 muilezels elk stembiljetten in bijna 50 drop boxen, zegt hij.
In alle vijf de swing states die geanalyseerd werden door True The Vote, varieerde Joe Biden’s winnende marge van een kleine marge in Georgia (ongeveer 12.000 stemmen), Arizona (ongeveer 11.000 stemmen), en Wisconsin (ongeveer 21.000 stemmen) tot een grote marge in Pennsylvania (ongeveer 82.000 stemmen) en Michigan (ongeveer 155.000 stemmen), volgens Reuters. Als de frauduleuze stemmen die door muilezels zijn uitgebracht van de kolom van Biden in deze staten waren afgetrokken, zou Donald Trump ze hebben gewonnen, aldus D’Souza.
Maar de stembiljetten die door muilezels zijn gedropt, kunnen niet gemakkelijk in verband worden gebracht met de namen van de kiezers, omdat er geen naam op het stembiljet staat, en de envelop met de naam en het adres van de kiezer wordt losgemaakt van het stembiljet tijdens het telproces, zei hij. Deze twee stukken kunnen nooit worden herenigd, dus er is geen manier om frauduleuze stembiljetten te identificeren.
Daarom probeerden de onderzoekers het verband vast te stellen tussen muilezels en “linkse organisaties,” zei de filmmaker. Een van de bevindingen was dat een aantal van de muilezels aanhangers waren van Antifa of BLM.
Om de connectie van de muilezels met Antifa of BLM te bepalen, analyseerden de onderzoekers geo-tracking gegevens met betrekking tot gewelddadige rellen in Atlanta die toevallig plaatsvonden binnen hetzelfde tijdsbestek en probeerden ze de mobiele telefoons van muilezels te matchen met de mobiele telefoons van deelnemers aan de rellen, aldus D’Souza.
Hij merkte ook op dat verkiezingsfraude weliswaar teruggaat tot de 19e eeuw, maar dat de nieuwe verkiezingsregels die werden opgelegd vanwege de COVID-19 pandemie gunstige voorwaarden voor fraude creëerden.
Stembiljetten oogsten versus handel in stembiljetten
Verkiezingsmedewerkers tellen stembiljetten in Philadelphia op 4 november 2020. (Spencer Platt/Getty Images)
Er is een verschil tussen het oogsten van stembiljetten, wat in sommige staten in verschillende mate is toegestaan, en het verhandelen van stembiljetten, wat in geen enkele staat is toegestaan, aldus de filmmaker.
In de swing states die door True the Vote zijn geanalyseerd, zijn de wetten voor het oogsten van stembiljetten meer restrictief.
“In Georgia, bijvoorbeeld, mag je je stembiljet alleen aan een familielid geven, of als je in een gesloten inrichting zit aan je verzorger,” zei D’Souza. “In geen enkele staat is het legaal om iemand te betalen, laat staan een muilezel, om een stem af te leveren … want als er geld in het proces komt, heb je het proces vervuild; je hebt de kwestie van omkoping geïntroduceerd.”
Als muilezels worden betaald om stembiljetten af te leveren, worden die stemmen frauduleus en illegaal, en mogen ze niet worden geteld, zei hij.
De betrokkenheid van geld bij de activiteiten van muilezels is bevestigd door klokkenluiders en is onthuld door een muilezel die in de documentaire is geïnterviewd, zei de filmmaker.
Muilezels namen vaak foto’s van hun handen terwijl ze een stembiljet in de bus lieten vallen, wat kan worden beschouwd als bewijs dat ze hun werk hebben gedaan waarvoor ze betaald worden, merkte hij op, maar het is geen selfie die zegt “Ik heb gestemd”.
De organisaties die ezels inhuren zijn vaak niet-gouvernementele organisaties met een non-profit status, zei D’Souza.
“[Nonprofits] zijn bij wet verboden om zich bezig te houden met openlijke verkiezingsactiviteiten,” zei hij.
Hoewel deze organisaties niet genoemd worden in de film, hebben de filmmakers gezegd dat ze zullen meewerken met elk gerechterlijk onderzoek.
“Zonder vrije en eerlijke verkiezingen zijn we geen democratie, maar in feite een crimineel kartel dat zich voordoet als democratie,” zei D’Souza.
Hij hoopt dat zijn documentaire kijkers zal aanmoedigen om na te denken over het bewijs dat hij presenteert.
“Dit is geen film waarin je geschreeuw of aandringen zult horen,” zei D’Souza. “Er is een brede waaier van mensen die een brede waaier van standpunten uiten, maar het stelt je in staat om voor jezelf te kijken en voor jezelf te denken.
“Ik breng deze informatie naar buiten omdat ik wil dat het Amerikaanse volk de jury is.”
Het Europees Parlement heeft een resolutie aangenomen waarin het zijn “ernstige bezorgdheid” uitspreekt over de aanhoudende gedwongen orgaanroof door het Chinese regime, en de lidstaten oproept dit misbruik publiekelijk te veroordelen.
“Het Parlement spreekt zijn ernstige bezorgdheid uit over berichten dat in China aanhoudend, systematisch, onmenselijk en door de staat toegestaan, organen worden geoogst bij gevangenen, en meer in het bijzonder bij Falun Gong-aanhangers,” aldus een verklaring van 5 mei naar aanleiding van de goedkeuring van de tekst.
De leden van het Parlement “zijn van mening dat de praktijk van het oogsten van organen van levende ter dood veroordeelde gevangenen en gewetensgevangenen in China kan neerkomen op misdaden tegen de menselijkheid”, staat er te lezen.
In 2019 heeft een onafhankelijk panel, het China-tribunaal genaamd, vastgesteld dat het Chinese regime jarenlang op grote schaal gewetensgevangenen heeft gedood voor hun organen voor transplantatie, een praktijk die nog steeds voortduurt. Het concludeerde dat dergelijke acties neerkwamen op misdaden tegen de menselijkheid en dat de belangrijkste slachtoffers gedetineerde Falun Gong-beoefenaars waren.
Falun Gong is een spirituele praktijk die bestaat uit meditatieve oefeningen en morele leringen gebaseerd op de beginselen van waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid. In 1999 werden de aanhangers het doelwit van een grootscheepse vervolgingscampagne door Beijing, nadat de enorme populariteit van de praktijk werd gezien als een bedreiging voor de autoritaire controle van het communistische regime over de samenleving. Miljoenen gedetineerde Falun Gong-aanhangers in het hele land werden in wezen veranderd in een grote onvrijwillige orgaanbank voor het hongerige orgaantransplantatiesysteem van het Chinese regime.
Falun Gong beoefenaars nemen deel aan een parade in Flushing (New York) op 23 april 2022 ter herdenking van de 23e verjaardag van de 25 april vreedzame demonstratie van 10.000 Falun Gong beoefenaars in Beijing. (Chung I Ho/The Epoch Times)
Sinds de berichten over gedwongen orgaanroof midden jaren 2000 voor het eerst de ronde deden, heeft het Chinese regime de beschuldigingen herhaaldelijk ontkend, maar ook geweigerd externe personen toegang te verlenen tot medische en detentiefaciliteiten om zijn beweringen te verifiëren.
De EU-resolutie merkt op dat het regime heeft geweigerd voor het China-tribunaal te getuigen.
In de resolutie wordt voorts het ontbreken van onafhankelijk toezicht op de vraag of gedetineerden toestemming hebben gegeven voor orgaandonatie aan de kaak gesteld, en het stilzwijgen van de Chinese autoriteiten over berichten die erop wijzen dat wordt verhinderd dat families de lichamen opeisen van dierbaren die in detentie zijn overleden.
De resolutie van vier bladzijden, die op 5 mei bij handopsteken werd aangenomen, was de eerste publieke verklaring van de Europese Unie over deze kwestie sinds 2013, toen het Europees Parlement voor het eerst Beijing erop wees dat de praktijk van gedwongen orgaanoogst onaanvaardbaar was.
Volgens de resolutie moeten de EU en haar lidstaten niet alleen dit misbruik publiekelijk veroordelen, maar moeten zij de kwestie van het wegnemen van organen “in elke mensenrechtendialoog” aan de orde stellen, de kwestie in gesprekken met partners aan de orde stellen en de nodige maatregelen nemen om te voorkomen dat hun burgers deelnemen aan het transplantatietoerisme naar China. De betrokken instellingen zouden hun samenwerking met Chinese collega’s op het gebied van transplantatiegeneeskunde, onderzoek en opleiding moeten heroverwegen.
Mensenrechten ’niet optioneel’
De goedkeuring van de resolutie kwam drie dagen voor de geplande reis van Michelle Bachelet, de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN, naar China, en het Europees Parlement drong er in de resolutie bij het mensenrechtenorgaan op aan om de kwestie tijdens het bezoek te onderzoeken.
Josep Borrell, de EU-topambtenaar voor het buitenlands beleid, had een dag eerder tijdens een parlementair debat op de kwestie gewezen en gezegd dat de 27 leden van het blok “de criminele, onmenselijke en onethische praktijk van gedwongen orgaanoogst ten strengste veroordelen”.
“Eerbiediging van de mensenrechten is niet optioneel, maar wel een vereiste op alle gebieden, ook op het uitdagende medische en ethische gebied van orgaandonatie en -transplantatie,” zei hij in de opmerkingen die Jutta Urpilainen, commissaris voor internationale partnerschappen, namens hem heeft gemaakt.
Josep Borrell Fontelles, hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid en vicevoorzitter van de Europese Commissie, belast met een sterker Europa in de wereld
In een medische studie die in april is gepubliceerd in het American Journal of Transplantation zijn tientallen Chinese publicaties geïdentificeerd waarbij artsen harten en longen uit mensen haalden voor transplantatie zonder het standaardprotocol te volgen om hersendood vast te stellen. Dit betekende in feite dat patiënten werden gedood voor hun organen en dat de honderden betrokken medische beroepsbeoefenaren optraden als “beulen” voor de staat, aldus de auteurs.
Borrell’s toespraak werd toegejuicht door U.S. Rep. Gus Bilirakis (R-Fla.), die optreedt als co-voorzitter van de International Religious Freedom Congressional Caucus.
“China’s afschuwelijke staat van dienst op het gebied van de mensenrechten, waaronder de onmenselijke praktijk van het roven van organen bij etnische en religieuze minderheden, zal niet langer onder het tapijt worden geveegd,” zei hij tegen The Epoch Times. “Het is van het grootste belang dat de Verenigde Staten en haar bondgenoten een sterk en onwrikbaar signaal afgeven ter verdediging van de fundamentele mensenrechten en de bescherming van alle mensen.
Anderen geloven dat het probleem ook met deze maatregel nog lang niet is opgelost.
Torsten Trey, uitvoerend directeur van de medisch-ethische belangengroep Doctors Against Forced Organ Harvesting, wees op het langdurige stilzwijgen van de internationale gemeenschap over deze kwestie.
“Drie jaar zijn verstreken sinds het China-tribunaal concludeerde dat China mensen doodt voor hun organen. Meer dan twee decennia lang heeft China Falun Gong beoefenaars vervolgd en waarschijnlijk meer dan een miljoen van hen gedood, waarschijnlijk meer dan [de dodelijke slachtoffers] in Oekraïne tot op heden,” vertelde hij aan The Epoch Times.
Vergeleken met de reactie van de wereld op de oorlog in Oekraïne, was de resolutie “een zwakke oproep aan een communistisch regime dat Rusland steunt in zijn agressie,” zei hij.
“We hebben maatregelen tegen China nodig, geen oproepen. China heeft deze oproepen twee decennia lang gehoord en heeft ze genegeerd,” zei hij.
“Op dit moment wordt Europa uitgedaagd door de CCP: zal Europa fundamentele mensenrechten en waarden tot een niet-onderhandelbare voorwaarde voor partnerschap maken, of de gruwelijke praktijk van gedwongen orgaanoogst bij levende Falun Gong-aanhangers in China negeren?”
CUDDEBACKVILLE, N.Y. – Dansers en musici die het communistische China zijn ontvlucht en een basis hebben gevonden in de sereniteit van het platteland van Upstate New York, zijn nu het doelwit van overzeese operaties door Peking, evenals van een Amerikaans staatsburger die nauwe banden heeft met China.
Een onderzoek door The Epoch Times, waarbij duizenden bladzijden aan documenten, interne documenten van de Chinese Communistische Partij (CCP) en meer dan twaalf interviews werden bestudeerd, bracht een anderhalf decennium durende campagne van de CCP op Amerikaans grondgebied aan het licht.
Het doelwit van de operatie van de CCP is Shen Yun Performing Arts, het podiumkunstengezelschap dat bekend staat om haar uitvoeringen van wereldklasse van klassieke Chinese dans en muziek. Waarom de groep het doelwit is, blijkt uit haar slogan van dit jaar: “Het China van vóór het communisme.”
De systematische campagne van intimidatie, propaganda en mogelijke sabotage was gericht tegen de leden van de groep, tegen optredens en tegen campussen.
Intussen heeft het onderzoek van The Epoch Times uitgewezen dat een staatsburger van de V.S., die zich buitengewoon actief heeft verzet tegen de uitbreiding van de groep, nauwe banden heeft met China.
“Gisteren stond ik nog op het podium van een prestigieuze zaal onder een daverend applaus, en hier bij ons thuis word ik bespioneerd, lastiggevallen en leef ik in een omgeving waar vijandige mensen flagrante leugens over ons formuleren en verspreiden”, zei Steven Wang, een eerste solist bij Shen Yun. “En om te weten dat de CCP achter dit alles zit… om ons dit aan te doen op Amerikaans grondgebied, is beangstigend.”
Veel van de artiesten van Shen Yun hebben uit de eerste hand religieuze vervolging ervaren onder het communistische bewind in China. Velen van hen beoefenen Falun Gong, een oude Chinese spirituele praktijk die bestaat uit langzaam bewegende oefeningen en spirituele zelfverbetering gebaseerd op waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid.
De CCP heeft Falun Gong in 1999 voor vernietiging bestempeld nadat uit regeringsonderzoek was gebleken dat naar schatting 70 tot 100 miljoen mensen het beoefenden – een cijfer dat destijds hoger lag dan het aantal leden van de Partij. Volgens mensenrechtenactivisten zijn miljoenen volgelingen van de Falun Gong ten onrechte gearresteerd, ontvoerd, gemarteld en gedood door het regime.
Wang’s vader is één van hen. Hij werd in China gevangen gezet wegens het beoefenen van Falun Gong en tot op de rand van de dood gemarteld; hij stierf kort na zijn vrijlating.
Een campagne van intimidatie
De CCP ziet Shen Yun “als zeer gevaarlijk,” vanwege haar inspanningen om de traditionele Chinese cultuur te doen herleven en uit te beelden, zei Trevor Loudon, een expert op het gebied van communistische infiltratie in het Westen. “Zij [de CCP] willen zeggen dat de Chinese cultuur socialistisch is”, voegde hij eraan toe.
Volgens Loudon zou men verwachten dat de CCP met alle macht achter Shen Yun aan zou gaan en inderdaad heeft het dansgezelschap meerdere vormen van inmenging moeten overwinnen – sommige voor de hand liggend en sommige ronduit gevaarlijk.
Shen Yun Performing Arts in The David H. Koch Theater in Lincoln Center in New York op 13 maart 2022. (Larry Dye/The Epoch Times)
Theaters hebben dreigbrieven ontvangen van Chinese ambassades en consulaten, die hen waarschuwen geen Shen Yun voorstellingen te geven omdat ze anders het Chinese regime tegen zich in het harnas jagen. Ambtenaren hebben soortgelijke brieven ontvangen, waarin er bij hen op wordt aangedrongen om de voorstellingen niet bij te wonen. In 2009 klapte een band van een Shen Yun bus die tientallen dansers vervoerde van Phoenix, Arizona, naar hun volgende bestemming in Californië. Toen de chauffeur de bus binnenbracht voor onderhoud, vertelden de monteurs hem dat de klapband ongebruikelijke markeringen op de band had. Blijkbaar had iemand een boor gebruikt om een gat halverwege het rubber te maken – niet genoeg om de band leeg te laten lopen, maar genoeg om hem te laten klappen als hij eenmaal op de weg was.
Enkele maanden later werden op één van de bussen van het gezelschap twee sneden in een band ontdekt, ook weer slechts halverwege, beide duidelijk gemaakt met een mes. Een paar dagen later klapte een band van een andere bus terwijl hij op weg was van Memphis naar Little Rock op de I-40 West. Bij dezelfde bus werden twee dagen later weer sneden in een van de banden gevonden.
In één geval goot iemand zelfs bijtende chemicaliën over de rem- en gaspedaalkabels van een promotiebusje van Shen Yun. Het gezelschap moest uiteindelijk 24 uur per dag beveiliging voor de voertuigen regelen.
Zelfs basisinformatie, zoals de identiteit van het personeel, is door het regime uitgebuit. De ouders van een Shen Yun presentator kregen bijna elk weekend bezoek van de autoriteiten in China. De echtgenoot van één van de instrumentale solisten van het gezelschap werd in China gevangen gezet.
In augustus 2013 werd ingebroken in het huis van een Shen Yun choreograaf, Chen Yung-chia. “De inbrekers leken professionals te zijn, want ze lieten geen vingerafdrukken achter”, zei Chen destijds in een verklaring. Waardevolle spullen, zoals contant geld, gouden sieraden en dure horloges werden niet meegenomen. Wat wel ontbrak waren vier laptop computers en een DVD speler. “De indringers hadden een motief [anders dan een gewone overval]”, zei Chen. “Ze kwamen hier met de gedachte dat ze gevoelige informatie over Shen Yun konden verzamelen.”
Het belangrijkste doel voor Peking waren echter de trainingsfaciliteiten van het gezelschap in het noorden van New York. Deze locatie, die de naam Dragon Springs draagt, herbergt een tempel in Tang Dynastie-stijl en de campus van Shen Yun Performing Arts. Op basis van ingewijde informatie beschouwt de CCP de locatie als een “hoofdkwartier” voor de inspanningen van Falun Gong beoefenaars om de vervolging in China tegen te gaan.
“Val de overzeese Falun Gong hoofdkwartieren en basissen systematisch en strategisch aan”, staat in een document met richtlijnen van de CCP dat The Epoch Times in handen kreeg.
De campus, die het toptalent in klassieke Chinese dans in de wereld heeft voortgebracht, herbergt niet alleen de trainings- en repetitieruimtes van het gezelschap, maar ook twee scholen, Fei Tian Academy of the Arts en Fei Tian College, die toekomstig talent voor het gezelschap helpen opleiden.
Hoewel de veiligheidsmaatregelen in de loop der jaren zijn verbeterd, is de campus herhaaldelijk geconfronteerd met incidenten van intimidatie, huisvredebreuk en vandalisme.
Bij één incident knipte iemand een gat in de omheining groot genoeg voor een persoon om door te kruipen. In een ander incident heeft iemand een beveiligingscamera vernield. Een keer kwam iemand op het terrein, drong het kastje van een van de beveiligingscamera’s binnen en sneed de draden door. De incidenten werden gemeld aan de autoriteiten, maar het lijkt erop dat de daders nog niet zijn gevonden.
Een medewerker kreeg spijkers en zelfs dode dieren op de oprit van zijn huis vlakbij de campus gegooid.
In de beginjaren verschenen Chinese consulaire medewerkers ten minste eenmaal in een auto met een diplomatiek kentekenplaat, glipten het terrein op en haastten zich weg toen zij door het personeel werden ontdekt.
De laatste tijd is het personeel een nieuwe en meer geraffineerde vorm van intimidatie gaan vermoeden.
Een onverwacht bezoek
In november 2018 diende Dragon Springs, waar de Shen Yun-campus is gevestigd, een concept van een milieueffectverklaring (DEIS) in, een belangrijk document dat nodig is voor verdere uitbreiding van de locatie.
Op 14 november 2018 hield de stad Deerpark, New York, een openbare hoorzitting over één van de kleine projecten die gepland zijn voor de locatie, de bouw van een grotere oprit om gemakkelijker toegang te bieden voor bussen. Zoals gebruikelijk is in de stad, spraken verschillende inwoners voor en tegen het project. Er waren die avond echter een paar onverwachte gasten.
De 39 jarige Alex Scilla, een Amerikaan die op dat moment al 15 jaar in Tianjin, China, woonde, stond op en zei dat hij “bezorgd” was over de “veiligheid” van de oprit, zo blijkt uit de notulen van de bestuursvergadering (pdf).
Het is niet duidelijk wat Scilla ertoe bewoog om op die vrieskoude avond plotseling de urenlange rit te maken vanuit zijn tweede huis – een klein appartement in New Paltz, New York – enkel om een zin uit te spreken tegen een oprit. The Epoch Times heeft Scilla meerdere malen benaderd met vragen over zijn activiteiten. Hij antwoordde op geen enkele vraag en liet in plaats daarvan zijn advocaat een dreigmail sturen.
De andere onverwachte gast was Steven Schneider, civiel- en forensisch ingenieur uit Long Island. Hij zei dat hij documenten had opgevraagd in het kader van de New York Freedom of Information Law, een verkeersonderzoek voor de campus had bekeken en een bezoek ter plaatse had gebracht, zo blijkt uit de notulen van de vergadering.
Hij zei dat het project zou leiden tot “veel verkeer op een toch al gevaarlijke weg” en dat het verkeersonderzoek geen rekening hield met ongevallen rond de oprit.
Het bleek dat Schneider werkte aan een bredere evaluatie van de DEIS van de campus. Twee rapporten van Schneider’s bedrijf zouden verschijnen op de website van een non-profitorganisatie die Scilla later oprichtte. Blijkbaar heeft de firma minstens een half jaar aan het project gewerkt. Er werd niet vermeld wie voor het werk betaalde.
Neversink River in Cuddebackville, N.Y. (Vanessa Rios/The Epoch Times)
“Ik kan me de namen echt niet herinneren”, vertelde Schneider aan The Epoch Times toen hem gevraagd werd of Scilla bij het project betrokken was. Hij zei dat het iets was dat hij jaren geleden had gedaan en waar hij sindsdien niets meer mee te maken had gehad.
Schneider was slechts de eerste in een rij van milieu-adviseurs en advocaten die in Scilla’s kielzog kwamen, in wat een onderdeel lijkt te zijn van zijn strijd tegen de campus van Shen Yun.
Tot op de dag van vandaag onderhoudt Scilla banden met China, onder meer met een bedrijf in Tianjin.
Tianjin heeft een bijzondere betekenis in de propagandamachine van de CCP. Verschillende partij-insiders vertelden The Epoch Times eerder dat in de stad de basis is gevestigd van het internetcensuurapparaat van het regime. De stad is ook de thuisbasis van het Politiek en Juridisch Comité van Tianjin (PLAC), waarvan insiders The Epoch Times eerder vertelden dat het in verband wordt gebracht met het organiseren van pro-CCP en anti-Falun Gong protesten in New York.
De PLAC beheersen op verschillende niveaus het kolossale veiligheidsapparaat van China, dat grotendeels verantwoordelijk is voor de handhaving van de politieke en religieuze vervolgingscampagnes van het regime.
Scilla’s banden met China
De achtergrond van Scilla wordt gedetailleerd beschreven op zijn LinkedIn-profiel en in een biografie op de website van de Amerikaanse Kamer van Koophandel in China (AmCham China).
Volgens zijn biografie uit 2018 heeft hij 15 jaar in Tianjin, China, gewoond. Er is geen online vermelding van Scilla’s activiteiten in China gedurende de eerste zeven jaar. Als hij een bron van inkomsten had, heeft hij die nooit vermeld. Uit gegevens van de staat New York blijkt dat hij in 2006 trouwde met een Chinese, Lei Zhang.
Scilla’s eerste baan in China, zoals vermeld op zijn LinkedIn-profiel, begon in 2011: “Algemeen manager van Tianjin Zhongyi Steel Corp, een toonaangevende leverancier van commerciële/industriële recycling, gevestigd in de Tianjin Free Trade Zone, … een volledig gelicentieerde, geaccrediteerde inzamelaar en verwerker van alle soorten gangbare gerecyclede materialen, met een sterke focus op ferro en non-ferro metalen en kunststoffen.”
Toch heeft dit zogenaamd “toonaangevende” recyclingbedrijf vrijwel geen online voetafdruk en is het niet te vinden in openbaar toegankelijke overheidsdatabanken in China, die gegevens zouden bevatten over vergunningen voor een recyclingbedrijf.
Rond 2014 richtte Scilla samen met landbouwondernemer Daniel D’urso een milieucommissie op bij AmCham’s afdeling Tianjin. Het comité hield vooral evenementen, zoals schooltentoonstellingen met kunst gemaakt door kinderen waarbij ze gebruik maakten van recyclebare materialen die ze tijdens vuilnisophaalacties hadden gevonden.
Eind 2014 werd Scilla verkozen tot lid van het uitvoerend comité van de Tianjin AmCham, met acht kandidaten die streden om zes zetels.
Zijn aanwezigheid in november 2018 bij de hoorzitting in Deerpark lijkt zijn eerste uitstapje te zijn naar belangenbehartiging van welke aard dan ook op Amerikaanse bodem.
In januari 2019 heeft Scilla op zijn adres in New Paltz een non-profitorganisatie geregistreerd – het Mid-New York Environmental and Sustainability Promotion Committee Limited, ofwel NYenvironcom.
In februari 2019 registreerde Scilla een bedrijf in China genaamd Tianjin Zhongyi Xianfeng Environmental Consulting Service, dat hij vervolgens brandmerkte als Frontier Environ. Het startkapitaal van het bedrijf bedroeg ruim 120.000 dollar. Lei Zhang fungeert als haar toezichthouder, zo blijkt uit Chinese officiële documenten.
Er zijn geen aanwijzingen dat het bedrijf zaken heeft gedaan en de website beschrijft slechts vaag het soort diensten dat het zou leveren. Op de website van de non-profitorganisatie staat het bedrijf van Scilla als partner.
Scilla’s activiteiten met het AmCham China comité werden opgeschort met het uitbreken van de COVID-19 pandemie. Hij werd niet herkozen in de raad van bestuur van Tianjin in 2020 en staat niet langer te boek als lid van de milieucommissie, die werd omgedoopt tot Manufacturing and Sustainability Forum.
Als Scilla inderdaad naar het noorden verhuisde om een leven als milieuactivist te leiden, zou er geen tekort aan mogelijkheden zijn geweest in zijn nieuwe woonplaats New Paltz. De kleine, sterk progressieve universiteitsstad ligt pal aan de Wallkill River, met de Hudson River in het oosten en de Catskill mountains in het noordwesten – de plaats waar de reservoirs liggen die New York City van drinkwater voorzien. Maar Scilla’s non-profitorganisatie lijkt niet echt geïnteresseerd te zijn in zijn eigen achtertuin. In de stadsdocumenten, met inbegrip van de notulen van de openbare discussie over ontwikkelingsprojecten, wordt Scilla of zijn organisatie niet vermeld.
Op basis van haar website is bijna alle belangenbehartiging van de groep gericht op de Shen Yun campus en een paar andere vastgoedprojecten die verband houden met de Chinese expatgemeenschap in Deerpark, die in één van de documenten op de site “satelliet ontwikkelingen” van de campus worden genoemd.
Waar komt de financiering vandaan?
De groep van Scilla zegt op haar Guidestar-pagina dat ze in 2021 meer dan $41.000 heeft binnengehaald en ongeveer hetzelfde bedrag heeft uitgegeven. Dat zijn door zichzelf gerapporteerde cijfers; de groep heeft geen federale financiële bekendmakingen ingevuld, die niet vereist zijn voor non-profitorganisaties met een inkomen van minder dan $50.000 per jaar.
Scilla heeft de donateurs van de groep voor 2020 en 2021 op haar website vermeld. The Epoch Times kon verschillende van de donaties verifiëren.
Een bijdrage van $1.100 kwam uit één van de adviesfondsen van de Aspen Community Foundation in 2020. De stichting beheert tientallen fondsen, meestal voor gezinnen. Het is niet duidelijk uit welk fonds het geld kwam.
Een andere donatie kwam van The Bank of Greene County’s Charitable Foundation, die $218.000 uitdeelde in 2021, verdeeld over meer dan 200 ontvangers. De stichting geeft naar eigen zeggen maximaal $2.500 aan een individuele ontvanger.
Een deel van het geld was ook afkomstig van de Foundation for Sustainability and Innovation, een Californische non-profitorganisatie die wordt geleid door de marxistische geleerde en milieuactivist Ronald Chilcote. De groep moet de financiën voor 2021 nog bekendmaken, maar uit eerdere verslagen blijkt dat er zelden meer dan 5.000 dollar aan subsidie wordt gegeven.
Orange and Rockland, een plaatselijk nutsbedrijf, doneerde in maart 2021 3.070 dollar voor een watercontroleprogramma, vertelde de woordvoerder van dit bedrijf aan The Epoch Times via een e-mail.
KeyBank Foundation en Steward’s Shops, twee andere donoren, hebben niet gereageerd op vragen, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat zij meer dan $5.000 zouden geven aan een non-profit organisatie van het formaat van Scilla’s.
Een kleine plaatselijke milieugroep heeft ook een bijdrage geleverd, aldus de website.
Maar ondanks het relatief bescheiden bedrag aan donaties lijkt geld geen probleem te zijn voor de non-profitorganisatie. In januari spanden Scilla en zijn organisatie een rechtszaak aan tegen de campus, gesteund door verschillende advocaten en milieuadviseurs.
Surveillance gericht op Chinese dissidenten
In de afgelopen jaren begon het personeel van de Shen Yun campus een nieuwe en lastige vorm van surveillance op te merken: drones. De kleine, onbemande machines kunnen laag en snel vliegen en dragen krachtige camera’s die beelden en video’s van dichtbij en gedetailleerd genoeg kunnen vastleggen om individuen te kunnen identificeren.
Het personeel vermoedde dat ten minste één van de drones werd gevlogen vanaf het eigendom van een van de buren die zich later bij Scilla’s rechtszaak aansloten.
The Epoch Times sprak met twee mensen die in de buurt wonen en die bevestigden dat ze tussen januari en mei 2020 minstens vier keer een drone hebben zien vliegen vanaf het land van de buurman dat grenst aan het terrein van de campus. Ze zagen niet altijd het moment waarop de drone opsteeg, maar ze zagen hem in de lucht, boven de Shen Yun campus, en vervolgens landen op het terrein. Eén van hen identificeerde Scilla op verschillende foto’s als degene die de drone bediende.
Gebaseerd op de beschrijvingen van het campuspersoneel en de mensen uit de buurt, was de drone geen speelgoed. Hij was ongeveer twee meter breed en leek een type te zijn dat door professionele videomakers wordt gebruikt en duizenden dollars kost.
Later dat jaar merkte het personeel dat twee andere buren camera’s op hun land hadden opgehangen en deze op de ingangen van de campus hadden gericht. Beide camera’s bleken van hetzelfde model te zijn. Dit is een voortdurende bron van ongerustheid voor het personeel geworden, aangezien dit toezicht informatie kan verzamelen over wie het terrein in- en uitgaat, waardoor de identiteit van het personeel weer bekend dreigt te worden. Eén van de camera’s is onlangs weggehaald.
Eén van deze buren heeft directe financiële banden met Scilla. Zijn milieugroep geeft volgens zijn website financiële steun aan een plaatselijke organisatie, Deerpark Rural Alliance, die door de buurman wordt geleid.
“Weet je, in China heeft elke buurt een toezichtcomité, meestal gevormd door gepensioneerde dames, om hun buren in de gaten te houden en hun activiteiten aan de regering te rapporteren”, zei eerste solist Wang. “Telkens als ik de camera’s zie die deze vijandige buren buiten onze voordeur hebben geïnstalleerd om ons te bespioneren, moet ik denken aan de dames van de toezichtcomités in China.
“Het is griezelig en voor veel mensen heel gevaarlijk. Ik heb vrienden die hier werken en nog familie in China hebben. Als ze geïdentificeerd worden als iemand die bij Dragon Springs werkt, kan hun familie in China in groot gevaar zijn.”
De inspanningen van Scilla bereikten hun hoogtepunt met de milieu-rechtszaak die hij in januari in New York aanspande. Het werd onmiddellijk opgepikt door sommige Chinese door de staat gecontroleerde media om Shen Yun aan te vallen.
De activiteiten tegen Dragon Springs waren “ontmoedigend” voor Wang.
“Toen ik voor het eerst mijn Amerikaans staatsburgerschap kreeg, toen ik mijn eerste stem uitbracht in een Amerikaanse verkiezing, waren dat momenten die mij vervulden met trots en dankbaarheid. Ik koesterde het feit dat dit land mij een kans gaf op een nieuw leven, vrij van tirannie. Maar nu, de manier waarop we hier worden aangepakt… ik kan gewoon niet geloven dat dit gebeurt”, zei hij.
Modus operandi
Het gebruik van Amerikaanse groepen, milieuwetten of plaatselijke verordeningen als instrumenten om haar doelstellingen te bereiken zou volgens Loudon geheel in lijn van de CCP liggen.
“We weten dat de Chinezen Amerikaanse groepen zullen gebruiken om hen economisch of militair te helpen”, zei hij. “Waarom zouden ze Amerikanen ook niet gebruiken om culturele oppositie te dwarsbomen?”
“Als iemand met sterke banden met China een gerichte inspanning gaat leveren tegen de thuisbasis van Shen Yun, lijkt het de meest voor de hand liggende conclusie dat de CCP erbij betrokken is”, zei hij.
“Ze zien het als een grote vijand. En natuurlijk zouden ze [bijvoorbeeld] de lokale bestemmingsplannen gebruiken om druk uit te oefenen op Shen Yun als ze dat zouden kunnen. Ik zou erg verbaasd zijn als ze dat niet zouden doen”, zei hij.
Casey Fleming, voorzitter en CEO van BlackOps Partners in Washington. (ImageMasters)
Casey Fleming, CEO van BlackOps Partners en een expert op het gebied van contraspionage, is het ermee eens dat een dergelijke zet recht uit het draaiboek van de CCP zou kunnen komen.
“Het regime volgt de strategieën van “onbeperkte oorlogsvoering” en “hybride oorlogsvoering” – waarbij alle aspecten van de samenleving worden gebruikt als instrumenten om dezelfde doelstellingen te bereiken als in een oorlog, namelijk de vijand te verslaan en te overheersen”, zei hij.
“Ze gebruiken alle methoden. ‘Religieuze oorlogsvoering’, ‘economische oorlogsvoering’, ‘drugsoorlogsvoering’, ‘onderwijsoorlogsvoering’, ‘familieoorlogsvoering’ – alles wat je je maar kunt bedenken”, zei hij. “Dus ja, cultuur is absoluut cruciaal voor hen om onze samenleving te ontrafelen voor overname.”
Milieu-activisme kan ook voor dit doel worden misbruikt, om de economische ontwikkeling te dwarsbomen en als dekmantel te dienen voor het verzamelen van inlichtingen, zei hij.
“Ze zullen alles doen wat nodig is om de controle te behouden, want controle hier is ook controle daar [in China]”, vertelde hij aan The Epoch Times.
“Hun brutaliteit om de Verenigde Staten en het Westen te infiltreren en te ondermijnen gaat het begrip van de meeste mensen te boven.”
Onlangs nog heeft de FBI een Amerikaan en een Chinees aangeklaagd wegens samenzwering om op te treden als agenten van de CCP en een plan uit te voeren om de reputatie van een Chinese kunstenaar die in de Verenigde Staten woont te beschadigen, nadat de kunstenaar een satirisch beeld van CCP-leider Xi Jinping had gemaakt. De Chinese staatsburger en zijn vrouw ontvingen van Hong Kong 3 miljoen dollar “die lijken overeen te komen met betalingen voor hun diensten van het surveilleren en lastigvallen van de in de VS gevestigde dissidenten”, zegt de aanklacht (pdf).
FBI-directeur Christopher Wray tijdens een persconferentie op het ministerie van Justitie in Washington op 22 sept. 2020. (OLIVIER DOULIERY/POOL/AFP via Getty Images).
Volgens het ministerie van Justitie waren andere Chinese dissidenten, de één wonend in Indiana, de ander in de San Francisco Bay Area, ook het doelwit. Het ministerie streeft nu naar gevangenisstraffen die kunnen oplopen tot 15 jaar.
Ook FBI-directeur Christopher Wray heeft gewaarschuwd dat China “steeds brutaler” wordt in het controleren van bepaalde meningsuitingen in de Verenigde Staten.
“Decennialang heeft de Chinese Communistische Partij Tibetanen en Oeigoeren uit de VS, Falun Gong-leden, voorvechters van de democratie en alle anderen die hun legitimiteit of gezag in twijfel trekken, tot doelwit gemaakt, bedreigd en lastiggevallen”, zei Wray op 31 januari.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington op 26 januari 2017. (Win McNamee/Getty Images)
En vorige maand nog ondernam het Ministerie van Buitenlandse Zaken actie tegen agenten van de CCP omdat zij het gemunt hadden op leden van religieuze en spirituele groeperingen “ook binnen de Verenigde Staten”.
“De Verenigde Staten verwerpen pogingen van functionarissen van de Volksrepubliek China om leden van etnische en religieuze minderheidsgroepen lastig te vallen, te intimideren, te controleren en te ontvoeren, met inbegrip van degenen die in het buitenland veiligheid zoeken, en Amerikaanse burgers die zich namens deze kwetsbare bevolkingsgroepen uitspreken”, aldus het ministerie van Buitenlandse Zaken in een verklaring van 21 maart.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat het blijft streven naar het ter verantwoording roepen van diegenen “die verantwoordelijk zijn voor wreedheden en schendingen van de mensenrechten en misbruiken waar ook ter wereld, inclusief in China, de Verenigde Staten en elders.”
Ik ken David Kilgour al mijn hele volwassen leven. Van meet af aan kon ik zien dat hij een vriendelijke, extraverte, gulle persoonlijkheid had.
David was een student aan de Universiteit van Manitoba in Winnipeg in het begin van de jaren zestig, in dezelfde tijd als ik. Hij was een beetje ouder dan ik, maar net zo actief in studentenzaken als ik, en zelfs nog meer. Toevallig waren we eind jaren ’60 tegelijkertijd in Ottawa en daarna in Parijs, waar we elk ons eigen pad volgden op het vlak van werk en studie. Ik woonde zijn huwelijk bij in Edmonton in 1974, waar hij toen officier van justitie was.
Onze toevallige contacten veranderden drastisch in maart 2006 toen wij op verzoek van een NGO een gezamenlijk onderzoek startten naar de vraag of aanhangers van de op spiritualiteit gebaseerde praktijk Falun Gong in China werden gedood om hun organen te verkopen aan patiënten die transplantaties nodig hadden. Vanaf dat moment, gedurende de afgelopen 16 jaar, had ik bijna dagelijks contact met David, vaak meerdere malen per dag.
(L-R) David Kilgour, David Matas, en Ethan Gutmann, auteurs van “Bloody Harvest/The Slaughter: An Update,” in Londen, Engeland, op 25 november 2014. (Simon Gross/The Epoch Times)
De eerste versie van ons rapport, uitgebracht in juni 2006, concludeerde dat de mishandeling in China van Falun Gong gewetensgevangenen die ons was gevraagd te onderzoeken, inderdaad plaatsvond. We realiseerden ons dat we niet zomaar het rapport konden vrijgeven en ons van de zaak konden losmaken om ons met onze andere activiteiten bezig te houden, waarvan we er vele hadden. Om de kwestie levend te houden, moesten we er aan blijven werken. En dat deden we, met updates van ons rapport, met de mede-oprichting samen met journalist Ethan Gutmann van een NGO over de kwestie (The International Coalition to End Transplant Abuse in China), en met een gestage stroom van reizen naar conferenties, bijeenkomsten en hoorzittingen, en van verklaringen, toespraken, ingezonden stukken, artikelen, internet postings, en email berichten naar vele mensen.
We werden partners, niet alleen in deze kwestie, maar ook in een verscheidenheid van andere mensenrechtenkwesties waarin we aan hetzelfde koort trokken – de tirannie in Iran, de wreedheden tegen de Oeigoeren, de bedreigingen voor Taiwan, de onderdrukking in Hongkong, het antisemitisme dat wordt aangewakkerd door verdraaide aanvallen op Israël, enzovoort. Door zo lang en zo diepgaand dezelfde zorgen over zoveel onderwerpen te delen, leerde ik David vrij goed kennen. Wat ik kon zien was dat hij zonder voorbehoud toegewijd was aan principes. De principes waar hij aan vasthield, waren felle, diepgewortelde persoonlijke overtuigingen.
Toen hij na 27 jaar uit het Parlement stapte, was hij het langstzittende parlementslid. Tijdens die carrière werd hij uit de Progressieve Conservatieve Partij gezet wegens non-conformisme, sloot zich aan bij de Liberale Partij, en nam vervolgens ontslag omdat hij het niet eens was met hun beleid. Gezien zijn karakter was dat een voorspelbare wending. Zijn openheid naar anderen, zijn onafhankelijkheid van geest en zijn principiële toewijding maakten hem zeer verkiesbaar. Diezelfde onafhankelijkheid maakte hem het beklimmen van wat de Britse premier Benjamin Disraeli de vette paal noemde, onmogelijk. Het vermogen om ‘mee te doen om hogerop te geraken’ zat niet in zijn repertoire.
(L-R) Internationaal mensenrechtenadvocaat David Matas, voormalig minister van Justitie Irwin Cotler en voormalig staatssecretaris voor Azië-Pacific David Kilgour bij de hoorzitting van het parlementaire internationale mensenrechtensubcomité in Ottawa op 3 nov. 2016, waar Matas en Kilgour een briefing verzorgden over misstanden rond orgaantransplantatie in China. (Epoch Times)
Davids mooiste uren waren de uren die hij aan de mensenrechten besteedde nadat hij het Parlement had verlaten. De kwesties rond mensenrechten in het algemeen en China in het bijzonder brachten het beste in hem naar boven omdat ze het slechtste in anderen naar boven brachten. Anderen zijn misschien bereid principes in te ruilen of af te zwakken voor geld of macht, positie of toegang. Anderen zijn misschien bereid beloften te aanvaarden in plaats van realiteit, woorden in plaats van daden. Weer anderen zouden kunnen bezwijken voor grootheidswaanzin omdat de daders de woorden spraken die hun gesprekspartners wilden horen. Maar niet David Kilgour. Hij onderscheidde zich door zijn bodemloze bron van steun voor slachtoffers, zijn onuitputtelijke afwijzing van hypocrisie, zijn eindeloze smart bij het zien van straffeloosheid.
David is op 5 april overleden. Moge hij rusten in vrede, maar ik denk niet dat hij dat zal doen. Zijn geest zal altijd lijden onder de gruwelijkheden van deze planeet. In zijn geest zal hij zich met vuur blijven verzetten tegen en zal zijn geduld steeds opnieuw op de proef worden gesteld door de voortdurende misdrijven van daders; zijn medeleven zal de eindeloze stoet slachtoffers blijven omarmen en zijn zorgen om hen zullen altijd blijven bestaan.
Allen die David hebben gekend zullen hem missen. Toch zal hij niet verdwijnen. Zijn voorbeeld zal blijven voortbestaan om ons te herinneren aan het verschil tussen onverschilligheid en empathie, tussen durewoordenkramerij en eerlijkheid, tussen toegeven en standvastig zijn, tussen welgesteld zijn en goed doen. Hij is niet verdwenen, want hij is deel van ons geworden.
De standpunten in dit artikel zijn de mening van de auteur en geven niet noodzakelijk de mening van The Epoch Times weer.
De Japanse premier Fumio Kishida heeft maandag een criticus van China’s regerende communistische partij gekozen om zijn mensenrechtenadviseur te worden – een functie die hij had beloofd te zullen instellen als onderdeel van een verkiezingsbelofte om een regering te leiden die zich openlijk zou uitspreken over de mensenrechtenschendingen van de Chinese Communistische Partij (CCP).
Lokale media meldden maandag dat voormalig minister van defensie Gen Nakatani, 64, een lid van de regerende Liberaal Democratische Partij, deze week officieel zal worden benoemd wanneer een speciale parlementaire zitting bijeenkomt.
Nakatani sloot zich vorig jaar aan bij de internationale coalitie met meer dan 100 wetgevers uit 20 landen, waaronder de Verenigde Staten, om de interparlementaire alliantie te vormen ter bestrijding van wat zij beschrijven als de bedreiging die het Chinese communistische regime vormt voor “fundamentele vrijheden” en een “vrije, open en op regels gebaseerde internationale orde”.
Kishida, die begin november zijn mandaat opnam, zegt dat hij de functie van internationaal mensenrechtenadviseur heeft gecreëerd met de schendingen van de mensenrechten door het Chinese regime in het achterhoofd. Na de invoering van de ingrijpende pro-CCP “nationale veiligheidswet” vorig jaar heeft hij gezworen een sterk standpunt in te nemen voor de democratie in Hongkong, en voor de mensenrechten van Oeigoeren en andere etnische minderheden in de regio Xinjiang.
Naar schatting worden ten minste 1 miljoen Oeigoeren vastgehouden in het netwerk van massainterneringskampen in de regio voor wat volgens de CCP noodzakelijke “heropvoedingsdoeleinden” zijn.
De Chinese autoriteiten ontkennen dat er in de regio iets fout gaat en beweren dat de maatregelen bedoeld zijn om terrorisme, religieus extremisme en separatisme in het land aan te pakken. Zij hebben verwezen naar “extremistische bedreigingen” om de strenge bewaking en de meldingen van ernstige schendingen van de rechten te rechtvaardigen.
Nakatani heeft gezegd dat hij een Japanse versie van de Amerikaanse Magnitsky Act wil invoeren, een wet die het mogelijk maakt buitenlandse mensenrechtenschenders te bestraffen met het bevriezen van tegoeden in de VS en een reisverbod naar de Verenigde Staten.
“Als wetgever heb ik al heel wat mensenrechtenkwesties aangepakt. Ik wil proberen een passend advies te geven op basis van mijn kennis en ervaring,” vertelde Nakatani maandag aan verslaggevers over zijn plannen in de nieuwe regering.
De woordvoerder van het Chinese Ministerie van Buitenlandse Zaken, Wang Wenbin, weigerde specifiek commentaar te geven op de benoeming van Nakatani en zei dat het een binnenlandse politieke aangelegenheid van Japan is, maar vertelde verslaggevers dat “er door externe krachten niet kan en mag geïnterfereerd worden” met de interne aangelegenheden van China, zo meldde Kyodo News.
Los daarvan benoemde Kishida deze week ook Yoshimasa Hayashi, een pro-China collega tot minister van Buitenlandse Zaken.
Hayashi, een voormalige minister van defensie en onderwijs, koos er na zijn benoeming voor om terug te treden als hoofd van de Japan-China Parlementariërs Vriendschaps Liga om “onnodige misverstanden” te voorkomen.
Hij vertelde verslaggevers op donderdag dat het belangrijk is om constructieve en stabiele banden met China op te bouwen, en tegelijkertijd verantwoordelijk gedrag van het buurland te vragen.
Reuters heeft bijgedragen aan dit verslag.
Isabel van Brugen is een bekroond journalist en momenteel nieuwsverslaggever bij The Epoch Times. Ze heeft een master in krantenjournalistiek van de City, University of London.
Karl Marx, de vader van het wetenschappelijk socialisme, schreef ooit dat hij wist dat hij voor God geboren was, maar dat hij uitverkoren was voor de hel, zei auteur en radiopresentator Dr. David Jeremiah toen hij sprak over veel van de “aha-momenten” die hij ervoer tijdens zijn jarenlange studie van het socialisme. Hij las alles over de ideologie wat hij er maar over kon vinden, inclusief wat Marx bezielde in zijn ideologische geschriften.
Mensen realiseren zich niet dat de socialistische theorieën van Marx allemaal gebaseerd zijn op een fundamenteel geloof in het bestaan van God, maar wel met een haat en verzet tegen alles wat God heeft onderwezen, zei Dr. Jeremiah.
“Weet je, socialisten geloven niet dat er geen God is – zij zijn geen atheïsten,” vertelde hij aan EpochTV’s “American Thought Leaders.” “Ze zijn anti-God.”.
“In feite was Karl Marx … een cheerleader voor de duivel,” legde hij uit over zijn onderzoek, waarvan hij zei dat het hem een nieuwe kijk heeft gegeven op de trends in het nieuws en sociaal beleid, waarvan hij gelooft dat het Amerikanen kan helpen om de sociale onrust in het land, die op dit moment plaatsvindt, te begrijpen.
Dr. Jeremiah, een predikant en oprichter van Turning Point Radio and Television Ministries, heeft onlangs een boek uitgebracht om zijn bevindingen over de gevaren van het socialisme te delen, getiteld “Where Do We Go From Here?”
“Zowat elk hoofdstuk in dit boek, op de één of andere manier, gaat terug naar dingen die ik heb geleerd over het socialisme,” vertelde hij aan gastheer Jan Jekielek. “En nu, wat zo verbazingwekkend voor mij is, omdat ik mijn geest en hart gevoelig heb gemaakt voor dit alles, zie ik elke dag op het nieuws voorbeelden van wat er gebeurt en hoe het ons beïnvloedt als een natie.”
De cancel-cultuur die alles wil cancellen waarmee men het niet eens is, heeft de wortels van totalitarisme in de Amerikaanse samenleving gekweekt, waarschuwde Dr. Jeremiah.
Hij noemde verschillende negatieve trends, zoals ouders die te horen krijgen dat zij niets te zeggen mogen hebben over de inhoud die op scholen wordt onderwezen, Republikeinen en Democraten die het niet eens kunnen worden over het feit dat zij het oneens zijn, en christenen die op hun werk worden ontslagen omdat zij hun geloof delen, als voorbeelden van hoe Marx’ socialistische ideeën de eenheid onder de mensen uithollen.
Censuur van ideeën is niet waar Dr. Jeremiah mee is opgegroeid in Amerika, maar in 2021 is het wel normaal sociaal gedrag geworden.
Tegenbetogers houden borden omhoog terwijl ze wachten op de komst van de conservatieve commentator Milo Yiannopoulos op de campus van de University of California, Berkeley, op 24 sept. 2017. (Josh Edelson/AFP via Getty Images)
“Niets van datgene wat echt waar is, moet bang zijn voor uitdaging,” daagde Dr. Jeremiah uit. “Als het waar is, is het waar. Het zou geen probleem moeten zijn om uitgedaagd te worden, want de waarheid zal winnen, wat de uitdaging ook is. Maar als het niet waar is, dan kan dat. Dus alles wat er nu gaande is, is interessant voor mij in het licht van die discussie, omdat… het meeste ervan leugens zijn.”
In zijn boek beschrijft Dr. Jeremiah socialisme als “een dodelijk virus [dat] zich stilletjes verspreidt door onze natie – veel dodelijker dan COVID-19.”
Maar hij waarschuwt dat “de meeste Amerikanen zich totaal niet bewust zijn van de dreiging die het vormt voor onze manier van leven.”
“Het is als rook die onder de deur door komt. Je ziet het maar een klein beetje, maar het is geen groot probleem. [Maar] als we ons er niet bewust van worden, zal het zeer destructief zijn.
“Dat is waarom ik het boek heb geschreven,” zei hij. “Ik wilde mensen helpen het te begrijpen.”
Hij zei dat veel lezers hem sindsdien hebben gezegd: “Je hebt alle vragen beantwoord waarvan ik niet wist aan wie ik ze moest stellen.”
“Wat ik wilde doen, is hen helpen het verband te zien tussen zoveel van deze dingen die met ons gebeuren,” zei hij. “Ik schreef over het neerhalen van monumenten; het is niet gewoon een stelletje relschoppende kinderen die daarbuiten proberen plezier te hebben met het neerhalen van monumenten … De geschiedenis volledig uitwissen zodat je een nieuwe kunt schrijven; dat is allemaal onderdeel van hoe dit hele ding werkt, dat is allemaal een onderdeel van het socialisme.”
Geflankeerd door partijleden spreekt de Venezolaanse oppositieleider Juan Guaido tijdens een persconferentie, een dag na parlementsverkiezingen, in Caracas, Venezuela, op, 7 dec. 2020. (Ariana Cubillos/The Associated Press)
“De dingen wegnemen die de mensen dierbaar zijn, de dingen vernietigen die de kern vormen van wie zij als mensen zijn – hun gezin, hun kerk, hun huwelijk – en vervolgens in dat vacuüm stappen met al die verrotting, die socialisme heet. En als mensen dat begrijpen, maakt het hen bewust,” zei hij.
“We moeten ons hiervan bewust zijn, want het is dodelijk. Het zal alles vernietigen.
“Venezuela is een perfect voorbeeld van de richting die we uit gaan, als we dit niet stoppen. Het is verbazingwekkend om te beseffen dat Venezuela nog niet zo lang geleden, het rijkste land was in dat deel van de wereld. De mensen hadden dezelfde levensstandaard als wij.”
Dr. Jeremiah zei dat hij hoopt dat meer praten over de waarheid van het socialisme en haar anti-God overtuigingen, meer mensen zal helpen de problemen van vandaag te begrijpen.
“Een van zijn [Marx’s] sleutelzinnen was God uit de hemel vegen en kapitalisten van de aarde. Dat was zijn tweeledige programma,” zei hij. “Er zijn veel universiteitsstudenten die hierdoor geboeid waren.”
“Het is echt eng voor mij … sommige van de statistieken die ik in dit boek aanhaalde tonen dat echt aan, dat jonge mensen tussen 18 en 25 – ik denk 60 procent van hen – denken dat socialisme cool is, dat het OK is; meer dan wat dan ook vanwege alle gratis spullen die ze in het proces beloofd krijgen.
“Maar als ze de wortels van het socialisme begrijpen, gaan ze stilstaan en nadenken,” zei hij.
Hij zei dat hij veel jonge mensen heeft zien ontwaken over de waarheid over het socialisme.
“Het laat hen leeg achter,” zei hij over wat er vaak gebeurt als het socialisme iemands psyche in zijn greep krijgt. “Het brengt hen naar een plek waar ze niet heen willen, en dat realiseren ze zich niet tijdens de reis.
“Op een dag worden ze wakker, en realiseren zich dat het hen niets meer te bieden heeft. Ik zie dat veel,” zei hij.
Dr. Jeremiah merkte ook op dat ook de kerk niet vrij is van het socialisme, met sommige mensen die beweren praktiserende christelijke socialisten te zijn.
“Soms halen ze graag passages uit de Bijbel aan, zoals in het boek Handelingen, waar ze allemaal dingen bij elkaar hielden. Echter, dat was geen socialisme; dat was gewoon een groep christenen die, tijdens een moeilijke periode in hun leven, dat wat ze hadden met elkaar deelden.
“Er is geen enkele Bijbelse basis voor socialisme, noch in het Oude Testament, noch in het Nieuwe Testament… omdat socialisme totaal het tegenovergestelde is van wat het betekent om een godvrezend mens te zijn,” zei hij.
In zijn onderzoek zei Dr. Jeremiah dat hij niet één goed verhaal over socialisme heeft gevonden.
“Met al het gedane leeswerk en al het bestudeerde materiaal, iedereen heeft het erover, kan ik niet één goed verhaal vinden dat goed afloopt, omdat socialisme slecht is, en het haalt mensen naar beneden, het tilt ze niet op,” zei hij.
Het Europees Parlement moet mensenrechten boven handel stellen en de wreedheden van het Chinese regime in verband met het gedwongen oogsten van organen aanpakken, zei een Nederlandse wetgever op 27 oktober.
De laatste keer dat de EU hieromtrent actie ondernam was in december 2013, toen haar wetgevend orgaan een resolutie aannam waarin het misbruik van orgaantransplantaties werd veroordeeld. Sindsdien was het echter “overal stil”, zei Peter van Dalen, een Nederlandse politicus die in de Subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement zit en medevoorzitter is van de Interfractiewerkgroep ‘vrijheid van godsdienst of overtuiging en religieuze tolerantie’ van het Parlement.
Een dergelijke passiviteit is onaanvaardbaar, gezien de ernst van de wreedheden die door de Chinese Communistische Partij worden begaan, vertelde hij het publiek op een conferentie over het oogsten van organen in de Press Club Brussels Europe, en hij verklaarde dat hij een “zware strijd” voert om de kwestie op de Europese agenda te krijgen.
In juni 2019 concludeerde het in Londen gevestigde China-tribunaal dat het Chinese regime gewetensgevangenen heeft gedood voor hun organen en dat deze door de staat georganiseerde praktijk “op aanzienlijke schaal” heeft plaatsgevonden.
Een hoorzitting hierover kan in de komende maanden plaatsvinden, zei Van Dalen.
“We willen China niet aanvallen op gevoelige kwesties zoals het oogsten van organen, maar ik denk echt dat we dat moeten doen, omdat het oogsten van organen echt een zeer botte aanval is op de fundamentele mensenrechten,” zei hij.
Een belangrijke factor die heeft bijgedragen aan het Europese stilzwijgen zijn volgens Van Dalen de nauwe economische betrekkingen van Europa met China.
“Er wordt te veel gepraat over handel, over geld, en te weinig over mensenrechten en de rechten van minderheden,” zei hij.
Van Dalen vindt dat de investeringsovereenkomst moet worden opgeschort zolang het regime de mensenrechtenschendingen niet heeft gestopt.
“We moeten dit als een zweepslag gebruiken om China duidelijk te maken dat de schending van de mensenrechten belangrijk is,” zei hij.
Een vrouw past spandoeken aan ter ondersteuning van de spirituele beweging Falun Gong, een groep die verboden is op het vasteland van China, in Tung Chung, een gebied dat populair is bij toeristen van het vasteland, in Hongkong op 25 april 2019. (Anthony Wallace/AFP via Getty Images)
Landen ‘op een kruispunt’
De belangrijkste slachtoffergroep van de orgaanoogst in Beijing, zo heeft het China-tribunaal vastgesteld, zijn beoefenaars van Falun Gong, een spirituele praktijk met drie basisprincipes, waarheid, mededogen en verdraagzaamheid, en een reeks meditatieve oefeningen.
Volgens de toenmalige schattingen beoefende in 1999 bijna één op de dertien Chinezen deze praktijk, voordat het regime een landelijke vervolgingscampagne begon om het geloof uit te roeien.
Gary Cartwright, redacteur van de in Londen gevestigde media EU Today en één van de organisatoren van het evenement, zei dat hij het moeilijk kon geloven toen hij voor het eerst hoorde over de misbruiken van Beijing op het gebied van orgaantransplantaties.
“Het is niet overdreven om te zeggen dat ik soms gewoon mijn computer moest afsluiten en weglopen om een paar keer diep adem te halen toen ik mijn onderzoek begon te doen” vertelde hij aan The Epoch Times, en noemde het “één van de meest mensonterende beleidsmaatregelen die ik ooit ben tegengekomen.”
Cartwright zei dat hij zich schuldig voelt dat dergelijk misbruik “onder onze ogen” plaatsvindt in de 21e eeuw.
Net als de Nederlandse politicus is Cartwright van mening dat westerse landen hun prioriteiten moeten herzien met het oog op de ogenschijnlijke minachting van het regime voor de mensenrechten.
“Meer dan 70 jaar na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, waarvan ons werd verteld dat deze dingen nooit meer konden gebeuren. En we zien het voor onze ogen gebeuren,” zei hij.
Andy Vermaut, journalist en mensenrechtenactivist en medeorganisator van de conferentie, wees op het gebrek aan publieke aandacht voor deze gruwelijke praktijk.
“Iedereen heeft het over de holocaust. Iedereen heeft het over de Rwandese genocides. Maar hier is niet genoeg aandacht voor,” vertelde hij na afloop aan The Epoch Times.
Cartwright vindt, net als Van Dalen, dat westerse landen hun prioriteiten moeten herzien met het oog op de ogenschijnlijke minachting van het regime voor de mensenrechten.
“Als we weten wat er in China gebeurt, waarom doet de Europese Unie dan zaken met dit regime?” vroeg hij.
De door de staat georganiseerde orgaanoogst gericht tegen Falun Gong beoefenaars en andere religieuze minderheden stelt de manier van leven van de mensheid op de proef, zei Harold King, adjunct-directeur van de medisch-ethische groep Doctors Against Forced Organ Harvesting.
Het “vormt overal een bedreiging voor de democratie, omdat het in strijd is met universeel aanvaarde beginselen van hoe samenlevingen succesvol moeten functioneren,” zei King op de conferentie.
“Europa en elke staat ter wereld,” zei hij, “staan op een tweesprong, een tweesprong die bepalend zal zijn voor hun toekomst.”
Li Yue heeft bijgedragen aan dit verslag.
Eva Fu is een in New York woonachtige schrijfster voor The Epoch Times, die zich richt op de relatie tussen de VS en China, godsdienstvrijheid en mensenrechten.
Volgens een nieuw artikel van Columbia University’s Charles A. Taylor en Wolfram Schlenker hebben NASA-satellietgegevens aangetoond dat 10 tot 40% van de toenames in de oogsten van de voornaamste Amerikaanse gewassen sinds 1940 mogelijk kan worden toegeschreven aan de toename van koolstofdioxide in de atmosfeer als gevolg van menselijke activiteit.
De auteurs merkten op dat hun bevindingen “aan de zeer hoge kant van het in de literatuur gevonden bereik” liggen.
“De cijfers van Taylor en Schlenker zijn 10-100 keer zo groot als eerdere schattingen,” vertelde Richard S.J. Tol, professor aan het departement economie van de Universiteit van Sussex, The Epoch Times via e-mail.
Taylor en Schlenker kwamen tot hun schattingen door gebruik te maken van drie afzonderlijke modelstrategieën. Daarnaast voerden ze gevoeligheidscontroles uit om mogelijke verstoringen uit te sluiten, waaronder economische activiteit, andere verontreinigende stoffen en hun aannames over de precieze relatie tussen kooldioxide-niveaus en gewasopbrengsten.
Hun modellen waren gebaseerd op gegevens van 2015 tot 2020, verzameld door NASA’s Orbiting Carbon Observatory-2 (OCO-2) satelliet, die ze repliceerden met NOAA’s CarbonTracker systeem. Ze gebruikten ook gegevens op districtsniveau over de opbrengst van maïs, sojabonen en wintertarwe van de National Agricultural Statistics Service van het US Deprtment of Agriculture (USDA).
Taylor en Schlenker ontdekten dat een toename van 1 deel kooldioxide per miljoen de maïsopbrengst met 0,5 procent deed stijgen, de sojabonenopbrengst met 0,6 procent en de tarweopbrengst met 0,8 procent.
“Met andere woorden, de opbrengsten kunnen met 1-2 [procent] per jaar zijn toegenomen als gevolg van CO2-bemesting in de afgelopen jaren,” schreven de auteurs, wijzend op de positieve correlatie tussen toegenomen atmosferische koolstofdioxide en grotere landbouwopbrengsten in de afgelopen decennia.
Zij merkten ook op dat het mogelijks heel grote bemestende effect van atmosferische koolstofdioxide misschien niet zo onverwacht is, gezien de toepassing ervan in de huidige landbouwkassen en serres.
“Het gas wordt al lang in kassen gepompt om de fotosynthese te stimuleren en de opbrengst van tuinbouwgewassen te verhogen. Optimale CO2 concentraties van 900 [delen per miljoen] zijn gesuggereerd, wat meer dan het dubbele is van de huidige omgevingsniveaus,” schreven de auteurs.
De benadering van Taylor en Schlenker staat in contrast met veld- en laboratoriumstudies over kooldioxideverrijking. De auteurs stellen dat dergelijke experimenten “beperkt zijn in de mate waarin zij de werkelijke groeiomstandigheden in commerciële boerderijen op een grote geografische schaal weerspiegelen”.
Sommige onderzoeken naar koolstofdioxide en plantengroei hebben gesuggereerd dat verhoogde koolstofdioxide de voedingskwaliteit van planten op zowel positieve als negatieve manieren kan beïnvloeden.
Een meta-analyse uit 2019 van 57 artikelen over koolstofdioxide en de groei van groentes concludeerde dat verhoogde atmosferische koolstofdioxide fructose, glucose, totale oplosbare suiker, totale antioxidantcapaciteit, totale fenolen, totale flavonoïden, ascorbinezuur en calcium in planten verhoogde, terwijl eiwit, nitraat, magnesium, ijzer en zink daalden.
Het onderzoek heeft op Twitter een hele reeks reacties uitgelokt.
“Als je een [landbouw] persoon bent, wil je naar deze studie kijken. Ze vinden schokkend grote CO2 bemestingseffecten,” schreef Michael Roberts, een econoom aan de Universiteit van Hawaii in Manoa.
“Een korte tijdreeks echter – geospatiale variatie in CO2 waarschijnlijk niet goed gemeten voorafgaand aan deze satellietgegevens en tijdreeksen beïnvloed door technische verandering,” vervolgde hij, er later aan toevoegend dat “iemand de satellietgegevens zou moeten vergelijken met de metingen op de grond.”
In een e-mail uitwisseling met The Epoch Times, bevestigde Roberts dat hij niet gelooft dat de verstoring door technische veranderingen waarschijnlijk een probleem zal zijn in de studie van Taylor en Schlenker, eraan toevoegend dat elke meetfout “beide kanten op kan gaan,” en dat de satellietgegevens gebruikt door Taylor en Schlenker waarschijnlijk superieur zijn aan metingen op de grond met betrekking tot nauwkeurigheid.
“Vertaling: hoewel voor landbouw geschikte gebieden kunnen verschuiven als er een licht opwarmingseffect is, kunnen hogere CO2-emissies resulteren in HOGERE gewasopbrengsten,” schreef Mark B. Spiegel, managing member van Stanphyl Capital.
De eerste auteur van het artikel, Taylor, zei: “We herhalen dat de klimaatverandering een grote negatieve impact zal hebben op de landbouw in het algemeen, vooral op plaatsen die blootgesteld zijn aan extreme hitte. En een hogere CO2-uitstoot kan zelfs leiden tot een lagere voedingswaarde. Maar er moet ook rekening worden gehouden met het compenserende bemestingseffect.”
Nathan Worcester is milieuverslaggever bij The Epoch Times.
Het Chinese regime heeft “heimelijke, corrupte en dwingende” middelen ingezet om de Chinese en westerse media te gebruiken als wapen in een campagne om zijn visie op de actualiteit aan de rest van de wereld op te leggen, zo blijkt uit een recent rapport van een Franse militaire denktank.
Beijings pogingen om zijn verhalen te exporteren duren al tientallen jaren. De eerste door de Chinese Communistische Partij gecontroleerde Engelstalige krant, China Daily, ging in 1981 van start. Maar dergelijke pogingen waren onhandig en leverden trage resultaten op, aldus Reporters zonder Grenzen.
Het jaar 2008 betekende een keerpunt. De Olympische Spelen in Beijing, een evenement dat het regime had willen aangrijpen om zijn economische succes te tonen, gaven aanleiding tot protesten in bijna een dozijn steden over de hele wereld die de fakkelestafettes verstoorden.
De vernedering die Beijing onderging door de negatieve berichtgeving die daarvan het gevolg was, had de autoriteiten gestoken. Om het imago van het regime in de wereld beter onder controle te krijgen, kwam de Chinese Communistische Partij (CCP) al snel met een “10-jarenplan”, aldus het rapport van het Institut de Recherche Stratégique de l’Ecole Militaire (IRSEM), een denktank die wordt gefinancierd door het Ministerie van de Strijdkrachten.
Een politieagent communiceert via zijn radio terwijl hij naast een anti-Chinees spandoek staat tijdens een demonstratie van pro-Tibet activisten en supporters in de buurt van de locatie van de Indonesische etappe van de Olympische fakkelestafette van 2008 in Beijing in Jakarta op 22 april 2008. (Jewel Samad/AFP via Getty Images)
In de 650 pagina’s tellende studie, die gebaseerd is op openbare informatie, onderzoeksrapporten en onafhankelijke interviews, wordt onderzocht hoe Beijing de openheid van het Westen gebruikt om zijn propaganda te versterken, wat een onderdeel vormt van de wijdvertakte invloed van het regime wereldwijd.
De waarden van tolerantie die kenmerkend zijn voor westerse democratieën hebben Beijing “aanzienlijke bewegingsvrijheid” gegeven, waardoor het zijn buitenlandse kantoren heeft kunnen vermenigvuldigen, buitenlandse journalisten heeft kunnen rekruteren om zijn boodschappen aan te passen aan verschillende doelgroepen, de lokale pers heeft kunnen infiltreren met geschenken en andere materiële voordelen, terwijl het miljarden reclamedollars heeft kunnen uitgeven aan westerse media om zijn bereik verder uit te breiden, aldus het rapport.
In China is de pers, in plaats van een waakhond die de regering onder controle moet houden, een instrument geworden om de Partij te dienen, aldus het rapport. Deze visie werd duidelijk gemaakt in een toespraak uit 2016 van de Chinese leider Xi Jinping, waarin hij ongeveer 180 vertegenwoordigers van de staatsmedia vertelde om hun ideologie op één lijn te brengen met die van de topfunctionarissen, “te spreken voor de wil van de Partij … en het gezag van de Partij te beschermen,” volgens een lezing van Xinhua.
Voor sommige Xinhua verslaggevers had het aan de macht komen van Xi het begin van een nieuw tijdperk ingeluid, waarin de Chinese media “zich niet langer hoefden te schamen voor het feit dat ze communistische media zijn,” vertelde een Xinhua verslaggever in 2018 aan één van de auteurs van het rapport.
Invloed kopen
Chinese staatsmedia zijn actief op alle sociale medianetwerken, met een aanzienlijke invloed op Twitter, Facebook, YouTube en Instagram – netwerken die allemaal in China worden geblokkeerd.
Chinese staatsmedia hebben in 2013 Engelse en regionale pagina’s op Facebook opgezet. Acht jaar later staan ze qua volgers aan de wereldtop, met vier grote kanalen – CGTN, China Daily, Xinhua en People’s Daily – die ten tijde van de publicatie van het Franse rapport elk tussen 86 en 116 miljoen volgers hadden, oftewel ongeveer 2,5 tot 3 keer zoveel als die van CNN.
Het logo van CGTN wordt getoond op een computermonitor in Londen, Engeland, op 4 februari 2021. (Leon Neal/Getty Images)
Deze “spectaculaire scores” zijn het resultaat van een doelbewuste poging om de abonneecijfers kunstmatig op te krikken, aldus de auteurs, die wijzen op de “uitzonderlijke groei” en de “extreem lage interactiegraad” die deze accounts krijgen.
Volgens het rapport hadden ongeveer acht grote Chinese staatsmedia in het Engels een gemiddeld groeipercentage van 37,8 procent van de periode 1 jan. 2019 tot 31 maart 2020, of ongeveer 5.000 keer hoger dan dat van Amerikaanse mainstream media, maar hun niveau van betrokkenheid is 68 keer lager.
Uit aanbestedingsdocumenten van 2018 en 2019 blijkt dat door de staat gerunde media honderdduizenden dollars hebben uitgegeven om volgers op Twitter en Facebook te verwerven in wat een campagne leek om zich te vestigen als gezaghebbende nieuwsstemmen.
“Wanneer … je ziet dat tientallen miljoenen mensen volgen, dan heb je het gevoel dat dit behoorlijk geloofwaardig is,” vertelde Sarah Cook, een China-analist bij mensenrechtenwaakhond Freedom House, destijds aan The Epoch Times. Ze beschreef het als een “nieuwe grens”, dat wil zeggen, “een manier om toegang te krijgen tot de basis van de samenleving en het publiek in andere landen”.
Facebook- en Twitter-logo’s zijn te zien op een etalage in Malaga, Spanje, op 4 juni 2018. (Jon Nazca/Reuters)
Het aandeel nepaccounts onder hun Twittervolgers is moeilijk te negeren: Voor een gemiddelde Twitter-gebruiker zijn tussen de 5 en 30 procent van de accounts die hen volgen bots of spam; maar de verhouding nepaccounts voor de vier eerder genoemde media varieert van 34,3 procent tot 38,4 procent. Voor hun Franse versies lopen de cijfers op tot maar liefst 62,8 procent, zo ontdekten de onderzoekers.
Het door de CCP gecontroleerde China Daily geeft tegelijkertijd miljoenen dollars uit om hun inhoud te verspreiden via enkele van de meest invloedrijke publicaties over de hele wereld. Tussen november 2016 en april 2020 betaalde China Daily bijna 19 miljoen aan Amerikaanse kranten om hun gratis supplement genaamd China Watch te publiceren als insert.
De samenwerking heeft een drievoudig voordeel, aldus de auteurs. Niet alleen helpt het de Chinese media om hun doelpubliek te bereiken, het laat hen geloofwaardiger overkomen, en geeft hen financiële invloed op hun partnermedia.
De Britse krant The Telegraph, die tot april vorig jaar ruwweg 750.000 pond (ruwweg 1 miljoen dollar) per jaar had ontvangen om China Watch te verspreiden, droeg tussen 2016 en 2018 ook ten minste 20 ondertekende artikelen van de Chinese ambassadeur in het V.K. – twee keer het aantal dat de Daily Mail, The Guardian en Financial Times samen publiceerden, volgens een studie uit 2019 gepubliceerd op Royal United Services Institute, een Britse denktank voor defensie en veiligheid.
Een nieuwe wereldwijde media-orde
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft in totaal 15 in het land gevestigde Chinese staatsbedrijven aangemerkt als buitenlandse missies omdat ze “substantieel eigendom zijn van of effectief worden gecontroleerd door” een buitenlandse regering, vertelde een woordvoerder van het ministerie in september aan The Epoch Times.
Een krantenconsument leest een exemplaar van China’s Afrika-editie voor een kiosk in de Keniaanse hoofdstad op 14 december 2012. (Tony Karumba/AFP via Getty Images)
In het geval van het door de staat gerunde nieuwsagentschap Xinhua, hebben zijn lokale journalisten de “enige taak om eerder door Chinese medewerkers geschreven berichten te vertalen”, aldus het Franse rapport. Een Franse journalist voor Xinhua vertelde een auteur van het rapport in 2018 dat hun Xinhua-berichten voor 80 procent bestaan uit vertalingen uit het Engels en voor 20 procent uit het Chinees. De vertalingen en af en toe een origineel artikel zouden allemaal worden nagelezen door een Chinese journalist die vloeiend Frans spreekt en worden afgestemd op “de verwachtingen en de ‘voorkeursverhalen’ van de partij,” aldus de Xinhua verslaggever.
Voormalige medewerkers van de pro-Beijing Hongkong krant Sing Tao hebben soortgelijke verhalen verteld aan The Epoch Times nadat de publicatie haar vijf Amerikaanse entiteiten als buitenlandse agenten had geregistreerd op bevel van het Ministerie van Justitie in augustus.
David, een voormalige senior redacteur voor het kantoor van Sing Tao in New York, zei dat hij op zijn eerste dag was geïnstrueerd over “twee principes”: geen nieuws melden over Falun Gong, een spirituele groep die door Beijing wordt vervolgd, noch over de onafhankelijkheid van Taiwan. Een andere journalist, die jaren geleden voor het kantoor in San Francisco werkte, zei dat haar was verteld dat ze het woord CCP – acroniem voor de Chinese Communistische Partij – niet mocht gebruiken, noch “Republiek China”, de officiële naam voor het zelfbesturende eiland Taiwan, dat door het regime als het zijne wordt beschouwd. In plaats daarvan zou zij respectievelijk de woorden “China” en “de provincie Taiwan van de Volksrepubliek China” gebruiken, zo vertelde zij The Epoch Times.
Het opkopen van buitenlandse media, het opleiden van journalisten, het schenken van giften en apparatuur, het uitoefenen van diplomatieke druk, het gebruik van visumchantage en het uiten van dreigementen via telefoongesprekken zijn enkele andere tactieken die Beijing toepast om het medialandschap in het buitenland naar zijn hand te zetten, aldus het rapport.
In Zuid-Afrika werd de wekelijkse column van journalist Azad Essa geschrapt bij Independent Media, de op één na grootste mediagroep van het land, uren na de publicatie van zijn verhaal in september 2018 waarin hij de vervolging van Oeigoeren in de Chinese regio Xinjiang veroordeelde. De mediagroep is voor 20 procent in handen van twee Chinese entiteiten die worden gesteund of gecontroleerd door Beijing.
Beschadigde computers en bouwafval op de vloer van de drukpers van The Epoch Times Hongkong editie in Hongkong, op 12 april 2021. (Adrian Yu/The Epoch Times)
De Hongkongse editie van The Epoch Times is sinds haar oprichting het doelwit geweest van een reeks vernielingen, in wat volgens critici de kenmerken draagt van de intimidatietactieken van het regime om onafhankelijke verslaggeving het zwijgen op te leggen.
“Politiek gevoelige onderwerpen of kritiek op de Chinese regering zouden onze medewerkers of hun gezinnen in gevaar brengen. We willen niet dat zij of hun gezinnen in China worden vastgehouden,” vertelde een media-eigenaar aan de denktank.
Eva Fu is een in New York woonachtige schrijfster voor The Epoch Times die zich richt op de relatie tussen de VS en China, godsdienstvrijheid en mensenrechten.
Wij gebruiken cookies op onze website om uw bezoek aan onze website aangenamer en relevanter te maken. Door op "Alles accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van de ingestelde cookies. U kunt echter ook naar "Cookie-instellingen" gaan om een gecontroleerde toestemming te geven.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Cookie
Duration
Description
cookielawinfo-checkbox-analytics
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional
11 months
The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy
11 months
The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
